مجله دانشکده پزشکی

---

زمینه و هدف: کوارکتاسیون آئورت به تنگی آئورت اطلاق می‌شود. توافق بر سر بهترین روش درمانی حاصل نشده است. هدف از این مطالعه که اولین مطالعه در کشور ما می‌باشد بررسی کاربرد استنت در درمان کوارکتاسیون به‌ویژه در سن کمتر از ده سال و وزن کمتر از 25 کیلوگرم است.

روش‌بررسی: گروه سنی کمتر از 18 سال که طی سال‌های 89-1383 جهت درمان کوارکتاسیون- ری کوارکتاسیون درمرکز قلب شهید رجایی استنت‌گذاری شدند از نظر کارایی و عوارض این روش درمانی بررسی شد.

یافته‌ها: مطالعه ما با پی‌گیری شش ماهه روی 53 بیمار کمتر از 18 سال صورت گرفت. جمعاً 54 مورد استنت‌گذاری موفق در 53 بیمار انجام شد. متوسط سنی بیماران 2/4±6/11 سال بود که از این تعداد (32%)17 نفر زیر 10سال و (68%)36 نفر بیشتر یا مساوی آن بودند. متوسط وزن بیماران 18±24/39 کیلوگرم بود که (30%)16 نفر زیر 25 کیلوگرم و (70%)37 نفر بالای آن بودند (001/0p<). پیک گرادیان سیستولی قبل و پس از کاتتریزاسیون به ترتیب 07/17±26/46 و 19/0±03/1 میلی‌متر جیوه بود. این تفاوت معنی‌دار در گرادیان قبل و پس از استنت‌گذاری در زیر گروه‌های کوارکتاسیون ناتیو، کمتر از 25 کیلوگرم و زیر 10 سال فرقی نداشت (001/0p<). عوارض در (44%)24 نفر اتفاق افتادند که جز در دو مورد، بقیه مینور بودند.

نتیجه‌گیری: استنت‌گذاری کوارکتاسیون آئورت با توجه به تجارب تیمی در مراکز مختلف توام با پیشرفتی چشمگیر، همراه با کاهش عوارض بوده، حتی در گروه سنی کودکان، بیماران کمتر از 25 کیلوگرم و سن کمتر از 10 سال قابل استفاده است.

---

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: امروزه درمان انتخابی برای جابه‌جایی عروق بزرگ عمل تعویض شریانی است ولی بعضی کودکان کاندیدای مناسبی برای این عمل نیستند که در این موارد عمل زنینگ (Senning) مناسب است، لذا پیش‌آگهی این جراحی باید بهتر شناخته شود.

روش بررسی: روش این مطالعه آینده‌‌نگر بوده و 65 بیمار که از سال 88-1381 در بیمارستان قلب شهید رجایی تحت عمل زنینگ قرار گرفتند به‌مدت یک‌سال پی‌گیری شدند.

یافته‌ها: 9/16% مرگ زودرس و 5/1% مرگ دیررس وجود داشت. 8/51% از موارد مرگ زودرس مربوط به عمل زنینگ ساده، 9/38% آن مربوط به زنینگ همراه بستن نقص دیواره بین بطنی با یا بدون رفع تنگی دریچه شریان ریوی، 3/9% مربوط به زنینگ پالیاتیو بود. شایع‌ترین آریتمی ریتم پیوست‌گاهی بود (5/18%). 15% بیماران انسداد زنینگ و 7/1% آن‌ها نشت بافل دهلیزی داشتند. صرف‌نظر از موارد مورتالیتی سه نفر (7/5%) نارسایی دریچه سه‌لتی قابل ملاحظه داشتند. 3/13% بیماران نارسایی بطن راست داشتند که اکثر موارد آن (5/37%) در عمل زنینگ همراه بستن نقص دیواره بین بطنی بود. صرف‌نظر از موارد مورتالیتی یک نفر (9/1%) سیانوز بالینی و سه نفر (7/5%) تنگی‌نفس هنگام فعالیت داشتند و 3/94% بیماران در فانکشنال کلاس یک بودند.

نتیجه‌گیری: با توجه به این‌که اکثر موارد مرگ متعاقب زنینگ طی ماه اول و به‌خصوص در روز دوم اتفاق افتاده توجه به مرحله بلافاصله پس از عمل حایز اهمیت است. اکثر بیماران طی یک‌سال پس از عمل نارسایی دریچه سه‌لتی یا نارسایی بطن راست نداشتند که حاکی از پیش‌آگهی امیدوار کننده‌ای برای این بیماران است.