مجله دانشکده پزشکی

باکتریوری بدون علامت در دوران بارداری شیوع بالایی داشته و از خود اثراتی ناخوشایند مانند بروز پیلونفریت، زایمان زودرس، تولد نوزاد با وزن کم به جای می گذارد. برای تعیین شیوع باکتریوری بدون علامت و عوامل موثر بر آن، در این مطالعه آینده نگر 205 خانم حامله فاقد علائم ادراری مراجعه کننده به درمانگاه مراقبتهای دوران بارداری بیمارستان میرزا کوچک خان وارد شدند. اطلاعات بیماران در پرسشنامه ثبت و آزمایش کامل ادرار و کشت ادرار درخواست گردید. در 14 مورد، کشت ادرار مثبت گزارش شد (حدود 6/8%). بین متغیرهای زیر و باکتریوری بدون علامت رابطه آماری معنی داری یافت شد: سن، تعداد زایمان، سابقه سنگ کلیه، پیلونفریت عفونت ادراری، زایمان زودرس و پیوری (P<0.05). ما پیشنهاد می کنیم که آزمایشات کامل و کشت ادرار در حاملگی های پرخطر در اولین ویزیت و در حاملگی های کم خطر در هفته شانزدهم بارداری صورت گیرد.

این مطالعه جهت بررسی رابطه مایع آمنیوتیک مکونیومی با تب و عفونت پس از زایمان انجام شده است. روش بررسی: مطالعه کوهورت و آینده‌نگر روی 573 خانم حامله ترم انجام شد؛ 280 نفر با مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم با 293 نفر با مایع آمنیوتیک شفاف با شرایط یکسان که تحت عمل سزارین قرار گرفتند از نظر بروز تب و عفونت پس از زایمان با هم مقایسه شدند. خانم‌هایی که دارای بیماری مدیکال، زایمان طولانی، پاره شدن طولانی پرده‌های جنینی، عمل سزارین عارضه‌دار و عفونت قبل از عمل بودند از مطالعه حذف شدند.

یافته‌ها: در میان 573 خانم حامله ترم 82 نفر (14%) تب داشتند؛ که 42 نفر در گروه مکونیوم و 40 نفر در گروه شفاف قرار داشت (3/0p=). تب طولانی‌تر از 24 ساعت در (33 نفر) گروه مکونیوم 5/6% در مقابل 7/2% در گروه شفاف ایجاد شد (05/0p<) و 1/3-3/1 CI: 95% 98/1 RR:. آندومتریت در 22 مورد (4%) دیده شد که 14 نفر (5%) در گروه مکونیوم و هشت نفر (2%) در گروه شفاف وجود داشت 05/0p و 4/3-3/1 CI: 95% 3/2 RR: و عفونت زخم 7/1% در گروه مکونیوم در مقابل 68/0% در گروه شفاف وجود داشت (7/0p=).

نتیجه‌گیری: آغشته بودن مایع آمنیوتیک به مکونیوم یک عامل خطر مستقل برای آندومتریت بعد از زایمان می‌باشد.