با افزایش روزافزون سالمندان در جوامع کنونی، دولت و مردم در اغلب کشورهای توسعه یافته کاملا آماده اند تا با پیچیدگی های اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی ناشی از شمار فزاینده افراد سالمند، که به پیر شدن ملتها موسوم است، مواجه شوند. در حال حاضر جمعیت بالاتر از 60 سال در برخی از کشورهای اروپای غربی (آلمان، فرانسه، انگلستان، سوئد) 12 تا 15 درصد کل جمعیت را تشکیل می دهد که براساس پیش بینی آنها تا سال 2020، تقریبا به 25 درصد خواهد رسید. در کشور ما نیز براساس سرشماری های انجام شده در سالهای 1355، 1365 و 1375، درصد افراد 60 ساله و بیشتر به ترتیب 5/12 درصد، 5/25 درصد و 7/67 درصد بوده است و تعداد افراد 60 سال به بالا در جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران، 135379 نفر در سال 1376 را شامل می شود. بدیهی است که این تغییر دموگرافیک به افزایش قابل توجه بیماری های مزمن و نیازهای جدید بهداشتی در جامعه خواهد انجامید، بطوری که عرصه جدیدی را در مراقبتهای بهداشتی اولیه برای سالمندان طلب می نماید. بنابراین به منظور مشخص شدن نیازهای بهداشتی، درمانی افراد فوق در جمعیت تحت پوشش دانشگاه، تحقیق حاضر به اجرا درآمده است و یافته های این بررسی نشان می دهد که با وجود مشکلات جسمی، روانی و اجتماعی در افراد سالمند، فقط 25% از آنها سازمانهای ارائه کننده خدمات بهداشتی، درمانی و اقتصادی به سالمندان را می شناختند و تمام سالمندان از یک یا چند بیماری تواما در رنج بودند، خانمها بیشتر از مردان در این مورد اظهار ناراحتی می کردند و نکته قابل توجه در این مطالعه، این است که افراد سالمند با وجود داشتن بیماری های گوناگون جسمی، مشکل اساسی خود را مسائل مالی ذکر می کردند، به طوری که 37/7 درصد، مسائل مالی و 18/3 درصد، بیماریهای جسمی را مشکل اساسی خود نام برده اند.
