مساله غذا و تولید و نگهداری آن همواره یکی از مسایل مهم حیات انسانی بوده است. محدودیت تولید آن در ارتباط با اوضاع جوی، جغرافیایی، جمعیتی و نگهداری آن در رابطه با مال اندیشی و آینده نگری برای برطرف نمودن یکی از اساسی ترین نیازهای بشری، مطالب و مباحث متعددی را برانگیخته است. متفاوت بودن مناطق مختلف کره زمین از نظر جنس خاک، دما، میزان رطوبت و بارندگی از یکطرف و ساخت و تراکم جمعیتی از طرف دیگر، نه تنها میزان و نوع تولید مواد غذایی را محدود کرده، بلکه شیوه های نگهداری و متدهای جلوگیری از فساد آنها را در چارچوب امکانات و تسهیلات موجود معین نموده است. تولید مازاد بر نیاز در مناطق حاصلخیز و نیاز مبرم به دریافت مواد غذایی در مناطق خشک و کویری، ضرورت مبادله و انتقال مواد غذایی را به لحاظ اقتصادی و انسانی بطور روزافزونی اجتناب ناپذیر می نماید. آنچه در اینمورد بسیار مهم و حیاتی بنظر می رسد سلامتی غذا، آلوده نبودن آن و مقاومت آن در برابر فرآیند فسادپذیری است. بنابراین تلاش برای حفظ و نگهداری موادغذایی خام و پخته ابعاد ویژه ای یافته است. در دویست سال اخیر روشهای بسیار پیشرفته ای جهت نگهداری موادغذایی طراحی شده که در اکثر آنها نقش بسته بندی بسیار حیاتی می باشد. غذاهای بسته بندی شده بدلیل تولید صنعتی نقش بسیار مهمی را در بهداشت تغذیه مردم ایفا می کند و به همین دلیل آمار بیماریهای ناشی از مصرف غذاهای آلوده در کشورهای صنعتی کاهش یافته و رفته رفته تمایل مردم به مصرف غذاهای صنعتی کاسته می شود. بدلیل پرهزینه بودن تولید صنعتی غذاهای بسته بندی شده، عده ای با سرمایه اندک در محیط های غیربهداشتی اقدام به تولید غذاهای بسته بندی شده غیرمجاز می کنند که مصرف آنها خطرات زیادی را به همراه دارد. این مقاله به بررسی میزان غذاهای بسته بندی غیرمجاز می پردازد.
