مجله دانشکده پزشکی

---

---

---

سابق بر این، درمان سارکومهای استخوانی رادیوتراپی به میزان 4000-2000 راد (rad) اشعه بود که این روش درمان بخاطر عوارضی که دربرداشت از طرفداران آن کاسته شد. بعد از اینکه درمان را با رادیوتراپی شروع می کردند حدود 5/5-2/5 سانتی متر بالای محل ابتلا عضو را قطع می کردند و سپس رادیوتراپی را ادامه می دادند. با این روش درمانی شانس زنده ماندن بعضی از سارکومها مانند استئوسارکوم بعد از دو سال به میزان کمتر از 20% بوده است (ولی در بعضی از تومورهای استخوانی مدت زنده ماندن بیشتر می باشد). با پیشرفت علم پزشکی درمان جدیدی برای سارکومهای استخوانی پیشنهاد گردید و آن عبارت بود از شیمی درمانی بطوریکه در ابتدا بیمار را بمدت حداقل 4-2 هفته شیمی درمانی کرده و سپس عضو را قطع می کردند که با این شیوه درمانی شانس زنده ماندن را از 77-52% بمدت پنج سال رسانیده اند و امروزه در بسیاری از کشورهای جهان بویژه آمریکا، اروپا و ژاپن از این روش درمانی پیروی می کنند. در حال حاضر درمان جدیدتری برای سارکومهای استخوانی ارائه شده است و آن عمل limb salvage می باشد. شانس زنده ماندن بیمارانی که مورد مطالعه و درمان مذکور قرار گرفتند در کندروسارکوم چهار سال می باشد که با مقایسه با شانس زنده ماندن گزارش شده از مراکز دیگر تقریبا برابری می کند، ولی عود آن کمی بیشتر از آن مراکز می باشد؛ شانس زنده ماندن بیماران مبتلا به استئوسارکوم بیشتر از دو سال است و در ضمن معلوم شده که از نظر سنی دخترها دو سال زودتر از پسرها به استئوسارکوم مبتلا می شوند و در افراد بلند قد نیز استئوسارکوم شایعتر است. در giant cell tumor (غده با سلولهای غول آسا) شانس زنده ماندن بیشتر از استئوسارکوم بوده است بطوریکه برای بیماری که دچار این عارضه در ناحیه زانو بود عمل فیوژن (Fusion) بعد از برداشتن کامل تومور انجام شد و اکنون که پنج سال از عمل او می گذرد هنوز عود و متاستاز ریوی در وی مشاهده نشده است.

---

استخوان کشکک که در سطح قدامی، عضله چهار سر و تاندون مربوطه آن را پوشانیده و سطح خلفی آن از غضروف مفصلی مفروش شده است، دارای اعمال زیادی می باشد که عبارتند از: 1) باعث افزایش قدرت عضله چهار سر تا میزان 40% می شود؛ 2) باعث محافظت غضروف مفصلی زانو شده و از ایجاد آرتروز جلوگیری می کند؛ 3) میزان خم شدن زانو را زیاد می کند؛ 4) Gliding زانو بهتر می شود؛ 5) از نظر زیبایی به بیمار کمک می کند. سابقا برای بیمارانی که دچار بیماریهای استخوان کشکک و مفصل زانو می شدند، استخوان کشکک را بطریقه patellectomy بر می داشتند، مانند: 1) آرتروز مفصل (patello-femoral joint) پاتلو-فمورال، 2) کندرومالاسیای درجه 4، 3) بیماری آرتریت روماتوئید، 4) آرتروفیبروزیس، 5) چسبندگیهای ناحیه کشکک به داخل زانو، 6) سندرم پاتلای تحتانی، 7) شکستگیهای چند قطعه ای. امروزه با شناختن اعمال مختلف زانو سعی می شود که استخوان کشکک به جز در شکستگیهای چند قطعه ای (که استخوان کشکک برداشته می شود)، باقی بماند و از عمل مفروش کردن بیولوژیک استخوان کشکک استفاده می شود.

---

اساس این مقاله در مورد بررسی عملکرد و وظایف منیسکهای زانو است. از آنجائیکه یکی از اعمال مهم منیسک جلوگیری از استئوآرتریت می باشد. فقدان کامل یا نسبی آنها سبب بروز آرتروز زانو خواهد شد. با در نظر گرفتن این موضوع، منطقی بنظر می رسد که منیسکهای پاره شده را به جای خارج نمودن، ترمیم نمائیم. به خصوص اگر پارگی در قسمت محیطی آن باشد. اینکار هم از طریق جراحی باز و هم با آرتروسکوپی صورت می گیرد ولی از طریق آرتروسکوپی عوارض کمتر و نتایج بهتر است. امروزه در مواردیکه منیسک غیرقابل ترمیم بوده و یا قبلا خارج شده باشد از پیوند منیسک و یا پروتز نیز استفاده می شود. در این مطالعه 20 بیمار - 18 مرد و 2 زن، که دچار پارگی منیسک بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در 18 مورد که پارگی محیطی وجود داشت ترمیم انجام شد و دو مورد که پارگی مرکزی داشتند قسمت پاره شده منیسک خارج گردید. در آرتروسکوپی مجدد مشاهده گردید که محل ترمیم شده بطور کامل با بافت همبندی پر شده است و از لحاظ بالینی نیز علائم برطرف شده بودند. بنابراین قویا توصیه می شود که درمان پارگی های منیسک، بخصوص در قسمتهای محیطی از طریق ترمیم پارگی انجام شود.

---

مقاله ارائه شده گزارش یک مورد از بیماری Dysplasia Epiphysealis Hemimelica می باشد. این بیماری بسیار نادر است و انسیدانس دقیق آن مشخص نشده است. شیوع این بیماری یک در میلیون می باشد. در این بیماری رشد غیرطبیعی غضروفی همراه با استخوانی شدن داخل غضروفی در اپی فیز استخوانهای بلند، استخوانهای مچ پا، مچ دست و استخوانهای پهن دیده می شود. فاکتور ارثی یا فامیلی برای آن مشخص نشده است. در جنس مذکر 3 برابر جنس مونث دیده می شود. در نوشته های پزشکی موارد گزارش شده به صورت Case Report می باشند. این بیماری نامهای متعددی دارد که عبارتند از: Tarsoepiphyseal Aclasis؛ Tarsomegalie؛ Benign Epiphyseal Osteochondroma؛ Trevor's Disease و مصطلحترین آنها Dysplasia Epiphysealis Hemimelica می باشد. مورد گزارش شده دختر بچه ای است که از سن 7 ماهگی تا زمان گزارش که 5 سال داشته، تحت نظر بوده است. وی دو بار تحت عمل جراحی قرار گرفته است. در این گزارش سیر بیماری و علائم بالینی بیمار در طی 4 سال همراه با تصاویر رادیولوژیک ارائه شده است.

---

بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید ممکن است با عوارض روانی یا عوارض عصبی یا مجموعه ای از این اختلالات به پزشک مراجعه نمایند. در این مقاله 500 بیمار مبتلا به پرکاری تیروئید که مبتلا به عوارض روانی عصبی این بیماری شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند، سایر بیماریهایی که می توانست این گونه اختلالات را در آنها ایجاد نماید به دقت بررسی و رد شد. اکثر بیماران در گروههای سنی 29-20 سال و 39-30 سال قرار داشتند. 83/4 درصد آنها زن و 16/6% آنها مرد بودند (نسبت زن به مرد 5 به 1 بود). شایعترین عوارض روانی، عصبی بودن، بدخلقی تنشی، بی خوابی و اضطراب بود و شایعترین عوارض عصبی، لرزش، تشدید شدن رفلکس های وتری، میوپاتی تیروتوکسیک وفلج هیپوکالمیک دوره ای تیروتوکسیک بودند. کلیه عوارض روانی و غالب عوارض عضلانی و لرزش و سندرم تونل کارپ همزمان با تشخیص پرکاری تیروئید در بیماران ایجاد شده بودند، در حالی که سکته مغزی متعاقب پرکاری تیروئید و بقیه عوارض پیش از پرکاری تیروئید در بیماران ایجاد شده بود. بنابراین هر پزشک عمومی و متخصص باید از عوارض گوناگون پرکاری تیروئید آگاه باشد چون این گونه عوارض عصبی و روانی نه تنها کلید تشخیص پرکاری تیروئید می باشد بلکه با درمان پرکاری تیروئید معمولا برطرف خواهند شد.

---

صرع یا اپی لپسی بیماریی است که شیوع بالایی دارد و با رانندگی تداخل نموده و ممکن است منجر به تصادف در حین رانندگی شود. این مطالعه یک بررسی مورد-شاهدی بر روی 100 نفر بیماران صرعی و 100 نفر گروه شاهد است که رانندگی می کرده اند. نمونه گیری بصورت مصاحبه حضوری و با تکمیل پرسشنامه بوده است. میانگین تصادف در گروه مورد به ازای ساعات رانندگی حدودا سه برابر گروه کنترل بوده است، که این تفاوت آماری در مردها و افراد گروه سنی کمتر از 30 سال قابل توجه می باشد. بیش از 60% تصادفات در افراد صرعی بعلت حملات صرعی نبوده است؛ تصادفات معمولی نیز در افراد صرعی از گروه شاهد بیشتر است. کمپلیانس دارویی در افراد صرعی تصادف کرده بدتر از افراد صرعی تصادف نکرده بوده است و کمپلیانس بدتر دارویی می تواند یک پیش گویی کننده احتمال بیشتری برای بروز تصادف باشد. در افراد صرعی که حمله حین رانندگی داشته اند نیز کمپلیانس دارویی نسبت به افراد صرعی که حین رانندگی حمله نداشته اند بدتر بوده است. 58% بیماران صرعی راجع به رانندگی با پزشک معالج صحبتی نکرده بودند. 43.3% حملات صرعی اتفاق افتاده در حین رانندگی از نوع فراگیر بوده است. هیچیک از بیماران مصروع موضوع بیماری خود را به اداره راهنمایی و رانندگی اطلاع نداده بودند.

---

استخوان کشکک محل شایعی برای تومورهای اولیه استخوان نمی باشد و غالب این تومورها به صورت موردی گزارش شده اند ولی Giant cell tumor یکی از تومورهای شایع استخوان کشکک محسوب می شود. در مقاله حاضر ضمن بررسی یک بیمار مبتلا به Giant cell tumor این استخوان که همراه با متاستازهای متعدد ریوی بوده، راجع به این مقوله بررسی بیشتری صورت گرفته است.

---

مقدمه: پزشکی ورزشی در ایران رشته ای نوپا محسوب می شود. به منظور آگاهی از وضعیت کلی آسیبهای ورزشی در اسکی بازان ایرانی این مطالعه صورت گرفت.

مواد و روشها: اسکی بازانی که در فصل زمستان 78 و بهار 79 در پیست اسکی شمشک دچار آسیب دیدگی شدند، سرشماری و مورد معاینه قرار گرفتند.

یافته ها: در بررسی به عمل آمده از تاریخ 78/10/17 تا 79/1/15، از بین 32050 نفر افرادی که در پیست اسکی کرده بودند 71 نفر به عنوان آسیب دیده شناسایی و 76 مورد آسیب در آنها تشخیص داده شد و میزان بروز آسیب 2/3 آسیب در 1000 اسکی باز تشخیص داده شد. از بین اعضای آسیب دیده زانو با 32 درصد و سروگردن با 20 درصد از موارد آسیب دیدگی بزرگترین سهم را به خود اختصاص داده بودند. از بین عناصر تشریحی زانو، لیگمان کولترال مدیال و لیگمان کروشیت قدامی به ترتیب با 28 درصد و 20 درصد بیشترین موارد را شامل شدند. در این مطالعه رابطه معنی داری بین عواملی چون عدم انجام نرمش قبل از اسکی خستگی ورزشکار و زمان اسکی (ابتدا یا انتهای فصل) از یکسو و شیوع آسیبها ازسوی دیگر یافت نشد؛ با اینحال صدمات سروگردن بر خلاف ضایعات زانو بیشتر در پایان فصل رخ داده بودند (P<0.01). از بین آسیب دیدگان 26/7 درصد مبتدی بوده و 21 درصد از آنها از وسایل کرایه استفاده می کردند. اگرچه احتمالا این دو عامل در بروز آسیب ورزشی در اسکی بازان موثرند ولی با توجه به نوع مطالعه در مورد تاثیر مبتدی بودن و یا استفاده از وسایل کرایه بر روی شیوع آسیبها نمی توان اظهار نظر قطعی نمود.

 نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج فوق نشاندهنده لزوم انجام مطالعات گسترده تر در این مورد و تعیین عوامل تاثیرگذار بر روی آسیب دیدگیهای اسکی بازان بخصوص صدمات زانو می باشد. با توجه به نتایج این مطالعه رعایت بیشتر نکات بازدارنده در رابطه با آسیبهای زانو و آموزش کاملتر این نکات به ورزشکاران توصیه می گردد. از سوی دیگر استفاده از کلاه ایمنی به خصوص در اواخر فصل اسکی که برف پیست شل تر می شود ضروری به نظر می رسد.

---

مقدمه: تومور سلول ژانت (GCT) یک تومور ناشایع استخوانی است که جزو تومورهای خوش خیم استخوان طبقه بندی می شود. درمان آن در گذشته بر اساس کورتاژ و یا کورتاژ با پیوند استخوان بوده است ولی به علت عود موضعی بالا، محققان بدنبال راههای دیگری می باشند. بر این اساس، هدف از این مطالعه ،بررسی نتیجه درمان تومور سلول ژانت از ترکیب سه روش متداول یعنی به روش کورتاژ، کرایوسرجری و سیمان‌گذاری است.
مواد و روشها: مطالعه حاضر به صورت یک مطالعه طولی قبل و بعد بر روی بیماران مبتلا به تومور سلول ژانت (GCT) استخوانهای بلند انجام گرفت. در این مطالعه تنها بیمارانی وارد شدند که ضایعه بر روی اندامهای فوقانی یا تحتانی آنها بود. برای برداشتن GCT در بیماران از دو روش کرایوسرجری و پر کردن حفره ایجاد شده ناشی از power burrکشیدن تومور توسط سیمان(PMMA) استفاده گردید. بیماران پس از انجام عمل تا سه سال بصورت معاینه بالینی و رادیوگرافی از حیث عود یا عوارض عمل تحت پیگیری قرار گرفتند.
یافته‌‌ها: در مجموع 20 بیمار با GCT اندامها تحت عمل جراحی ترکیبی قرار گرفتند. بیماران را 13 نفر زن و 7 نفر مرد با میانگین سنی برابر با 2/29 سال تشکیل می‌دادند. از مجموع 20 مورد GCT اندامها، به ترتیب پروگزیمال تیبیا و دیستال فمور در مجموع 13 مورد آن را تشکیل می دادند. تنها یک مورد تومور ثانویه (بدنبال عود) بود و مابقی موارد GCT همگی اولیه بودند. متوسط پیگیری بیماران 8/19 ±0/34 ماه بود که در این مدت تنها در یک بیمار عود مشاهده شد. در یک بیمار نیز کسیت آنوریسمال استخوان ثانویه مشاهده شد. در طی 60 ماه (با حدود اطمینان 95% معادل 61-59 ماه)، 95% بیماران عود نداشته بودند.
نتیجه گیری و توصیه ها: این مطالعه نشان داد که درمان ترکیبی کرایوسرجری، power burr و سیمان‌گذاری در درمان موارد GCT استخوانهای بلند می تواند میزان عود کمتری را در مقایسه با درمانهای جداگانه داشته باشد. بهرحال بدلیل تعداد کم نمونه، امکان ارزیابی تاثیر فاکتورهای متعدد بر پیامد تکنیک جراحی امکان پذیر نبود و برای این امر مستلزم انجام مطالعات تکمیلی می‌باشد.

---

کیست ساده استخوان یک ضایعه خوش‌خیم است که به‌طور شایع در سن قبل از بلوغ در انتهای فوقانی استخوان بازو دیده می‌شود و جدی‌ترین عارضه آن شکستگی‌های مکرر می‌باشد. درمان مطلوب کیست ساده استخوان ایجاد ثبات و جلوگیری از شکستگی در محل ضایعه، کاهش عود و کمک به بهبود ضایعه و برگرداندن سریع‌تر بیمار به زندگی معمولی با کمترین عارضه است.
روش بررسی: این پژوهش به‌شیوه توصیفی و case series در بیمارستان امام خمینی طی سالهای 84-1379 انجام شد. برای 24 بیمار با سن متوسط 14 سال و پنج ماه (6 تا 39 سال) با کیست ساده استخوان بازو، میله‌های قابل انعطاف از ناحیه خارجی تحتانی بازو داخل کانال استخوان گذاشته شد و با عبور از کیست در ناحیه سر استخوان بازو ثابت شد. نتیجه درمان بر اساس معیارهای capanna در رادیوگرافی ساده ارزیابی شد.
یافته‌ها: متوسط مدت پیگیری 31 ماه (بین 9 تا 51 ماه) برای 23 مورد از بیماران بود و یک بیمار هم به‌دلیل کوتاه بودن مدت پیگیری از مطالعه خارج شد، بهبودی کیست در 3/91% بیماران دیده شد به‌طوری که در 2/56% به‌صورت کامل و در 1/26% با بجای ماندن حفره‌ای کوچک با ضخامت کافی کورتکس استخوان بود. در یک مورد (3/4 درصد) عدم پاسخ به درمان با باقی ماندن کیست و در یک مورد هم (3/4درصد) عود کیست به‌دنبال درمان دیده شد.
نتیجه‌گیری: استفاده از میله‌های قابل انعطاف یک روش درمانی موثر با میزان عارضه و عود پایین کیست ساده استخوان بازو می‌باشد که علاوه بر رفع پاتوژنز، اصلی امکان راه اندازی زود‌هنگام و برگشت سریع‌تر بیمار به زندگی معمولی را فراهم می‌سازد و به‌طور موثری از شکستگی‌های مکرر جلوگیری می‌کند.

---

Postero lateral Rotatory Instability (PLRI) زانو یکی از مشکلات پیچیده تشخیصی درمانی در آسیب‌های لیگامانی این ناحیه است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان آسیب‌های مزمن پوسترولترال زانو با روش تنودز بای سپس بود.

روش بررسی: این پژوهش به شیوه سری موارد انجام شد. بیمارانی با ترومای زانو که بیشتر از سه هفته از آسیب آنها گذشته بود ابتدا تحت تست‌های Reverse pivot shift test و rotation test Prone externalقرار گرفتند و در صورت مثبت شدن این دو تست، وارد مطالعه شدند. سپس 13 بیمار با سن متوسط 30 سال و سه ماه مورد عمل جراحی تنودز بای سپس به روش Clancy قرار گرفتند.

یافته‌ها: بیماران به‌طور متوسط 31 ماه تحت پی‌گیری قرارگرفتند و به‌طور متوسط 2/10 ماه از آسیب تا عمل جراحی فاصله داشتند. بعد از عمل جراحی، Reverse pivot shift test در 85% بیماران منفی شد و prone external rotation test در فلکسیون º30 زانو در 92% بیماران بعد از عمل منفی شد. 92% بیماران از خالی کردن زانو شکایت نداشتند و در 77% بیماران درد کاهش یافت. 31% بیماران آسیب PLRI ایزوله و 69% آنها آسیب PLRI همراه با پارگی PCL داشتند.

نتیجه‌گیری: موارد مزمن PLRI زانو به علت تأخیر در تشخیص و یا عدم مراجعه بیماران بیشتر از موارد حاد آن دیده می‌شود. تاکنون هیچکدام از عمل‌های جراحی توصیف شده، موفقیت کاملی نداشته‌اند. تنودزبای سپس می‌تواند یک روش مناسب و مؤثر در آسیب‌های مزمن PLRIزانو باشد.

---

زمینه و هدف: سلول‌های دندریتیک مهمترین سلول‌های عرضه‌کننده آنتی‌ژن‌های توموری به سلول‌های  TCD8+ و TCD4+ می‌باشند که باعث برانگیختن این سلول‌ها و ایجاد پاسخ اختصاصی ضد تومور می‌شوند. یکی از راه‌های ایجاد پاسخ مناسب ضد توموری افزایش کارایی سلول‌های دندریتیک در عرضه آنتی‌ژن و تحریک لنفوسیت‌های T می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر سلول‌های دندریتیک فعال شده با اجزاء پروتیینی توکسوپلاسما گوندی بر نفوذ سلول‌های TCD8+ در بافت تومور و پاسخ سیتوتوکسیک آنها است.
روش بررسی: سلول‌های مغز استخوان موش به‌مدت پنج روز در حضور GM-CSF و IL-4 کشت داده شدند. روز پنجم سلول‌های دندریتیک نابالغ حاصله با اجزاء پروتیینی یا عصاره کامل توکسوپلاسما گوندی و یا LPS به‌مدت دو روز کشت داده شد. برای القای تومور سلول WEHI-164 به‌صورت زیر جلدی به موش تزریق شد. برای ایمونوتراپی ١٠٦ سلول دندریتیک بالغ شده با ترکیبات مختلف به موش‌ها تزریق شد. از روش فلوسایتومتری برای اندازه‌گیری میزان نفوذ سلول‌های CD8+ استفاده شد و قدرت کشندگی لنفوسیت‌ها با روش LDH اندازه‌گیری گردید.
یافته‌ها: استفاده از اجزاء پروتیینی توکسوپلاسما برای بلوغ سلول‌های دندریتیک در مقایسه با سایر عوامل به‌طور معنی‌داری باعث افزایش نفوذ سلول‌های
CD8+ به بافت تومور و تقویت پاسخ‌های سیتوتوکسیک گردید. میزان بقای موش‌ها در این گروه از گروه‌های دیگر بیشتر بود (p<0/0001).  نتیجه‌گیری: ترکیبات میکروبی مانند اجزاء پروتیینی توکسوپلاسما که پاسخ Th1 را سبب می‌شوند، می‌توانند باعث افزایش کارایی سلول دندریتیک در نفوذ سلول‌های CD8+ T و افزایش پاسخ‌های سیتوتوکسیک شوند.

---

زمینه و هدف: یووینگ سارکوما یکی از بدخیم ترین تومورهای کودکان و نوجوانان است. خانواده این نوع تومور از سه گروه یووینگ سارکومای استخوانی، یووینگ سارکومای خارج استخوانی و تومورهای نورواکتودرمال اولیه تشکیل شده است. مطالعات اندکی، بیولوژی مولکولی این گروه از تومورها را بررسی نمود هاند. (PPNET) محیطی در بلوک های پارافینی 15 بیمار ایرانی Fli- و 1 CD99 ،Ki67 ،p بنابراین جهت بسط مطالعات قبل بیان پروتیین های 53 با یکدیگر و هم چنین با سن، جنس و p و 53 Ki67 ،Fli- یووینگ سارکوما بررسی شد. همبستگی بین بیان پروتیین ها 1 طول عمر بیماران بررسی شد. روش بررسی: بیان پروتیین های مورد نظر در 15 نمونه توموری از تومورهای خانواده یووینگ سارکوما فیکس شده در فرمالین و قالب گیری شده در پارافین با روش ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. برش های رنگ آمیزی شده با توجه به درصد سلول های توموری رنگ شده طبقه بندی شدند. یافت هها: نتایج بیان در هسته سلول های توموری Fli- را در 100 درصد بافت های توموری نشان داد. بیان پروتیین 1 CD غشایی پروتیین 99 53 درصد / در هسته سلو لهای توموری در 3 p 86 درصد از نمونه ها مشاهده شد. بیان افزایش یافته پروتیین 53 / در 7 در 60 درصد از بافت های توموری دیده شد. همبستگی Ki از نمون هها مشاهده شد. بیان افزایش یافته پروتیین 67 با سن، جنس و طول عمر بیماران اثبات نشد. همبستگی Fli- و 1 Ki67 ،p آماری معنی دار بین بیان پروتیین های 53 نتیج هگیری: نتایج این مطالعه بر نقش .(2 ،P=0/ مشاهده شد ( 003 Ki و 67 p آماری معن یدار بین بیان پروتیین های 53 در ایجاد و پیشرفت این گروه از تومورها تاکید می کند. هم چنین نتایج رنگ آمیزی هم زمان Ki و 67 p پروتیین های 53 را جهت تشخیص یووینگ سارکوما پیشنهاد م یکند. CD و 99 Fli- ایمونوهیستوشیمی پروتیین های

---

800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4

زمینه و هدف: خواب و محرومیت از خواب نقش مهمی در آغاز حملات صرعی و اختلالات EEG و حملات صرعی ایدیوپاتیک و علامت‌دار دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی و مقایسه یافته‌های EEG اولیه با یافته‌های EEG حین خواب و بیداری به دنبال محروم نمودن بیمار از خواب، در بیماران مبتلا به حملات صرعی در خواب می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی تحلیلی بیماران مبتلا به حملات صرعی در خواب مراجعه‌کننده به درمانگاه نورولوژی بیمارستان سینای تهران طی سال‌های 89-88 وارد مطالعه شده و از تمامی آن‌ها EEG بیداری انجام شد سپس از بیمار خواسته شد تا به مدت 24 ساعت محرومیت از خواب داشته باشند و مجددا برای بیماران، EEG در زمان بیداری و پس از آن EEG حین خواب انجام شد. یافته‌های اولین EEG روتین بیماران، با یافته‌های EEG بیداری و خواب به دنبال محرومیت از خواب مقایسه گردید.

یافته‌ها: در این مطالعه 33 بیمار بررسی شدند که 16 نفر مونث (5/48%) و 17 نفر (5/51%) مذکر بودند. میانگین سنی بیماران (69/10=SD) 83/26 سال بود. در مقایسه یافته‌های EEG بیداری پایه و بیداری پس از محرومیت از خواب، تفاوت آماری معنی‌داری به‌دست آمد (042/0P=) هم‌چنین بین EEG پایه و EEG حین خواب نیز تفاوت آماری معنی‌داری به‌دست آمد (041/0P=). در مقایسه یافته‌های EEG بیداری و خواب پس از محرومیت از خواب نیز تفاوت آماری معنی‌داری دیده شد (048/0P=).

نتیجه‌گیری: طبق نتایج مطالعه حاضر EEG بیداری و خواب پس از محرومیت از خواب، در افراد مبتلا به حملات صرعی در خواب ارزش تشخیصی بیشتری در مقایسه با EEG روتین دارند. به نظر می‌رسد ارزش تشخیصی EEG بیداری پس از محرومیت از خواب، از EEG خوابی که پس از محرومیت از خواب گرفته شده است، بیش‌تر باشد.

---

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: یکی از مشکلات جراحی استابولوم دسترسی و دید (Exposure) مناسب است. استئوتومی تروکانتریک Flip یکی از روش‌های جراحی برای دست‌یابی دیواره خلفی فوقانی می‌باشد. هرچند به علت ترس از بعضی عوارض برخی جراحان از انجام آن پرهیز می‌کنند. هدف این مطالعه بررسی پیامد انجام درمان جراحی با استفاده از استئوتومی تروکانتریک Flip در بیماران با شکستگی استابولوم مراجعه‌کننده به بیمارستان امام‌خمینی (ره) بین سال‌های 1384 تا 1387می‌باشد.

روش بررسی: تعداد 14 بیمار به این مطالعه وارد شدند. بیماران حداقل تا یک سال پس از عمل پی‌گیری شدند. اطلاعات دموگرافیک، نتیجه رادیوگرافی، میزان درد بر اساس Visual Analogue Scale (VAS)، نمره  Harris Hip Score (HHS)، قدرت عضلات ابداکتور و عوارض ایجاد شده ثبت گردید.

یافته‌ها: میانگین HHS بیماران 5/82 با محدوده 95-55 بود. تعداد سه نفر دچار استخوان‌سازی نابه‌جا شدند. هیچ موردی از عفونت بعد از عمل و نان یونیون قطعه استئوتومی شده گزارش نشد. تنها در دو نفر جابه‌جایی قطعه استئوتومی شده مشاهده شد. میزان ریداکشن در 10 نفر آناتومیک بود. تنها در یک نفر قدرت عضلات ابداکتور هیپ در حد سه پنجم بود. میانگین شدت درد در بیماران تحت مطالعه 4/3 با محدوده 7-1 بود. هیچ موردی از استئونکروز سر فمور گزارش نشد. وضعیت مفصل هیپ با توجه به HHS در چهار و شش بیمار به ترتیب عالی و خوب بود. در سه بیمار متوسط و تنها یک بیمار در طبقه ضعیف قرار گرفت.

نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد استئوتومی تروکانتریک Flip عوارض کم‌تری نسبت به استئوتومی‌های رایج دارد و استفاده از آن در درمان شکستگی‌های استابولوم توصیه می‌شود.

---

  زمینه و هدف : انتخاب داروی مناسب با عوارض کم و اثربخشی بالا در کنترل حملات صرع در سالمندان اهمیت دارد. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی داروی لاموتریژین و لوتیراستام در کنترل حملات صرع در سالمندان بود.

  روش بررسی: مطالعه به‌صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دو‌سویه‌کور در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان سینا، تهران در سال 1391 انجام گردید. بیماران بالای 60 سال با تشخیص صرع از یک‌سال قبل و حداقل یک مورد حمله در شش ماه گذشته وارد مطالعه شدند. 49 بیمار به‌مدت 24 هفته با داروی لاموتریژین ( mg/day 25) و 46 بیمار با لوتیراستام ( mg/day 250) تحت درمان قرار گرفتند. در صورت عدم بروز عوارض، دوز دارو تا حداکثر دوز ذکر شده در پروتکل درمانی افزایش یافت . پی‌گیری بیماران در هفته‌های دو، چهار، هشت، 12 و 20 از نظر تعداد حملات، اختلالات آزمایشگاهی و عوارض جانبی دارو انجام گردید. از روش‌های آماری تحلیلی برای آنالیز داده‌ها استفاده شد.

  یافته‌ها: 49 بیمار در گروه لاموتریژین (28 مرد، 21 زن) و 46 بیمار در گروه لوتیراستام (27 مرد، 19 زن) در آنالیز نهایی شرکت داده شدند. بیماران شرکت‌کننده در مطالعه دارای میانگین سنی 87/5 ± 4/72 سال (85-63 سال) بودند. در 57 مورد عارضه جانبی دارویی مشاهده گردید که 26 مورد مربوط به گروه لاموتریژین و 31 مورد مربوط به گروه لوتیراستام بود. فراوانی حمله صرع در هر دو گروه روند رو به کاهش داشته و فقط در هفته آخر در گروه لاموتریژین بیش‌تر بود (039/0 P= ).

  نتیجه‌گیری: استفاده از هر دو داروی لاموتریژین و لوتیراستام در کنترل حملات صرع در سالمندان مؤثر است با این تفاوت که عدم وقوع حملات صرع در گروه لوتیراستام بالاتر بوده ولی تحمل‌پذیری در گروه لاموتریژین بهتر است.

 

---

زمینه و هدف: تولید پنی‌سیلینازها و دیگر آنزیم‌های بتالاکتاماز اصلی‌ترین مکانیسم مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام در بین خانواده انتروباکتریاسه است. هدف مطالعه مقایسه تشخیص آنزیم‌های بتالاکتاماز وسیع‌طیف با استفاده از دو روش فنوتیپی در ایزوله‌های ﻛﻠﺒﺴﻴﻼ ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻴﻪ بود. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی 144 ایزوله کلبسیلا پنومونیه از نمونه‌های بالینی در یک دوره شش ماهه از آذر سال 1391 در شیراز ایزوله و شناسایی شدند. تست حساسیت آنتی‌بیوتیکی و بررسی تولید آنزیم‌های بتالاکتاماز به روش E-test ESBL و Combined disk method مورد بررسی قرارگرفت. یافته‌ها: مجموعا 38 ایزوله تولیدکننده ESBL به‌کمک روش E-test ESBL سفتازیدیم شناسایی شدند. به‌کمک دیسک‌های ترکیبی سفتازیدیم/کلاوولانیک اسید، سفوتاکسیم/کلاوولانیک اسید وسفپودکسیم/کلاوولانیک اسید به ترتیب 35، 34 و 31 ایزوله مولد بتالاکتاماز شناسایی شدند. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای باکتری‌های مولد ESBL غربالگری این باکتری‌ها از نظر تولید ESBL می‌تواند در درمان و انتخاب داروهای موثر مهم باشد.

---