مجله دانشکده پزشکی

دیورتیکول مکل شایعترین ناهنجاری مادرزادی دستگاه گوارش است (2، 3، 4) که عوارض آن در 4% افراد مبتلا، بصورت شکم حاد دیده می شود (3، 4، 7). در طی 12 سال اخیر از 1364 تا 1376 تعداد 58 کودک مبتلا به دیورتیکول مکل در بیمارستان کودکان امیرکبیر تحت درمان قرار گرفتند. 84% بیماران (49 نفر از 58 بیمار) در رده سنی زیر 6 سال قرار داشتند. نسبت مبتلایان پسر به دختر 4 به 1 بود. 69% بیماران (40 نفر) سمپتوماتیک بودند و 31% (18 نفر) در لاپاراتومی بعلل دیگر کشف شدند. شایعترین شکل تظاهر بالینی، انسداد روده بود که 60% بیماران سمپتوماتیک را شامل می شد. خونریزی گوارشی در 25% بیماران سمپتوماتیک دیده شد. مخاط هتروتوپیک معده در همه 10 موردی که تظاهر بالینی شان خونریزی گوارشی بود، دیده شد (100%)، در حالیکه این بافت هتروتوپیک تنها در 22% افراد بدون علامت وجود داشت. نتیجه اینکه دیورتیکول مکل یکی از بیماریهای اصلی است که در تشخیص افتراقی کودکان با خونریزی گوارشی حاد، انسداد روده و درد شکم با علت نامعلوم باید مورد توجه قرار گیرد و مخاط هتروتوپیک در عارضه دار شدن دیورتیکول مکل نقش اساسی دارد.

مقدمه: هیپوسپادیاس یک ناهنجاری نسبتا شایع مجرای ادرار در پسران می باشد. بیش از 65% موارد ناهنجاری هیپوسپادیاس از نوع قدامی است (گلانولار، کورونال، دیستال شفت). بیش از 200 روش جراحی اولیه برای اصلاح آن بکار رفته است. هرکدام از این روش ها عوارضی دارند. شایعترین عوارض ترمیم هیپوسپادیاس تنگی مه آ و فیستول می باشد.

مواد و روش ها: ما در بررسی 6 ساله خود (78-1373) در دو مرکز جراحی کودکان امیرکبیر و بهرامی تهران بر روی 74 بیمار نتایج خوب تا عالی را با حداقل عوارض شاهد بودیم. روش ما شامل: دگلاوینگ، آزادسازی مجرا، اصلاح کوردی و چرخش، جلو بردن مجرا و گلانولوپلاستی بود.

یافته ها: در پیگیری 6-1 ساله (با میانگین 3.15 سال و SD±1.79) بیماران از نظر فانکشنال و Cosmetic نتایج رضایت بخشی داشتیم. فیستول که عارضه نسبتا شایع اعمال جراحی هیپوسپادیاس است در بیماران ما دیده نشد و با ایجاد فلاپ V از گلانز، تنگی مه آ نیز مشاهده نگردید.

 نتیجه گیری و توصیه ها: روش جراحی UAGP در عموم بیماران هیپوسپادیاس قدامی با نتایج خوب تا عالی و با کمترین عارضه قابل انجام است.

شکاف‌های دهانی از شایع‌ترین آنومالی‌های مادرزادی هستند. کودکان با شکاف دهانی اغلب با نقص‌های مادرزادی دیگری به‌خصوص ناهنجاری‌های قلبی همراهند. میزان بروز انواع ناهنجاری‌های همراه، در مطالعات مختلف متفاوت گزارش شده است. هدف این مطالعه بررسی میزان بروز ناهنجاری‌های قلبی همراه در کودکان با شکاف دهانی است.

روش بررسی: در این مطالعه کلیه شیرخواران با شکاف دهانی ارجاعی به بخشهای جراحی کودکان بیمارستانهای آموزشی مرکز طبی و بهرامی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران از سال 1370 تا 1384 به‌طور پروسپکتیو وارد مطالعه گردیدند. بیماران توسط تیم آموزشی متشکل از متخصص کودکان، جراح کودکان و کاردیولوژیست کودکان معاینه و اکوکاردیوگرافی و ثبت شدند. تنها موالید زنده وارد مطالعه و آنومالیهای غیرقلبی ‌و بیماران بدون اکوکاردیوگرافی منظور نشدند. اطلاعات شامل سن، جنس، سابقه ازدواج فامیلی و شکاف دهانی، نوع شکاف دهانی، نتایج اکوکاریوگرافی و انواع آنومالیهای همراه قلبی در پرونده‌ها جمع‌آوری وآنالیز گردید.

یافته‌ها: از 284 بیمار مبتلا به شکاف شکاف دهانی. 162 نفر پسر (57%) و 122 نفر دختر (43%) بودند. در تقسیم‌بندی بر اساس محل ضایعه، 79 بیمار شکاف لب (8/27%)، 84 نفر شکاف کام (5/29%) و 121 نفر (6/42%) شکاف کام و لب داشتند. میزان بروز انواع آنومالیهای مادرزادی قلبی همراه در مجموع 60 مورد (1/21%) و شایع‌ترین آنومالی قلبی در این مطالعه ASD بود (17مورد معادل 3/28% آنومالی‌های قلبی).

نتیجه‌گیری: در بیماران با شکاف لب و کام قبل از هرگونه اقدام جراحی بررسی مشاوره قلبی و اکوکاردیوگرافی روتین انجام و در صورت وجود آنومالی قلبی اقدام درمانی مناسب انجام و آنتی‌بیوتیک پروفیلاکتیک تجویز گردد.