مجله دانشکده پزشکی

لوله بستن یکی از روش های موثر و مطمئن پیشگیری از بارداری و از موفق ترین برنامه های ارائه خدمات تنظیم خانواده در ایران می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی برخی عوامل موثر بر عوارض حین لوله بستن انجام شده است. 1780 زن که بین سال های 1372 و 1374 در 13 بیمارستان دانشگاهی شهر تهران عمل لوله بستن برایشان انجام گرفته بود وارد مطالعه شدند. اطلاعات مربوط به جراحی این افراد از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید و براساس مدل رگرسیون لجستیک مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که خطر ابتلا به عوارض حین عمل بترتیب در لوله بستن پس از زایمان طبیعی، اینتروال فاز لوتئال، حین سزارین و در اینتروال فاز فولیکولار افزایش می یابد. همچنین احتمال پیدایش عارضه بترتیب در روش پومری مدیفیه، پومری، پارکلند و سایر روش ها افزایش می یافت و خانم هایی که ضمن عمل اقدامات دیگری برایشان انجام شده بود بیش از سایرین دچار عوارض شده بودند. سن، سابقه درد لگنی، نوع بیهوشی، اندازه برش جراحی و مدت عمل با عوارض ارتباط معنی دار نداشتند. بهتر است عمل لوله بستن پس از زایمان طبیعی و به روش پومری مدیفیه انجام شود.

مقدمه: حاملگی ناخواسته عبارتست از حاملگی که از دیدگاه خانم، همسرش یا هر دو ناخواسته باشد. به منظور تعیین شیوع حاملگی ناخواسته و بررسی علل دخیل در ایجاد حاملگی ناخواسته در مراجعین به بیمارستانهای دانشگاهی 10 مرکز استانهای فارس، سیستان و بلوچستان، همدان، کرمان، آذربایجان غربی، مازندران، گیلان، خراسان، خوزستان و اصفهان پژوهش مورد نظر ما انجام گردید.

مواد و روشها: این پژوهش از نوع مقطعی بوده واحدهای مورد پژوهش جمعا 1548 نفر از زنان مراجعه کننده به درمانگاههای مراقبت از بارداری به بیمارستان دانشگاهی بودند. پرسشنامه استاندارد با روش مصاحبه پرشد.

یافته ها: حاملگی ناخواسته در 34/96 درصد این خانمها گزارش گردید. میزان آشنایی با روشهای پیشگیری در برخی شهرها اندک بوده و نیز نحوه استفاده از وسایل پیشگیری همچون قرص و کاندوم صحیح نبوده و منجر به شکست (به ترتیب با ارقام 12/5 درصد و 8/8 درصد) شده است.

نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد که نیاز مبرمی به تدوین یک برنامه آموزشی صحیح جهت بکار گیری روشهای مختلف پیشگیری از بارداری وجود دارد تا درصد حاملگی های ناخواسته را تقلیل دهد.