مجله دانشکده پزشکی

---

کیست فولیکولر بیشتر در دهه دوم و سوم زندگی بروز می کند و طبق بررسی محققان متعدد در حدود یک سوم از موارد ضایعات آمیلوبلاستومی از جدار کیست فولیکولر یا بقایای اپی تلیالی دندانهای نهفته بخصوص آسیای سوم پایین یا نیش بالا بر می خیزد . همچنین طبق مطالعات مؤلفان مختلف کاهش ضایعات آمیلوبلاستیک را پس از این سن به بالغ شدن اپی تلین ادنتوژنیک و تبدیل آن به اپی تلیوم سنگفرشی مطبق نسبت می دهند. بنابراین فعالیت نئوپلاستیک اپی تلیم ادنتوژنیک جدار کیست فولیکولر در سنین کمتر از 30 سال به مراتب بیشتر از فعالیت اپی تلیم سنگفرشی در افراد مسن تر می باشد ] 6 و 10 [ و چنانچه اپی تلین اخیر فعالیت نئوپلاستیک پیدا کند احتمالاً به طرف آناپلازی پیشرفته که در موارد نادر به پیدایش اپی تلیوما اسپینوسلولر در جدار کیست فولیکولر منتهی می گردد. از طرف دیگر بروز آمیلوبلاستوما در جدار کیست های رادیکولر بسیار نادر ولادت بر امکان پتانسیل ضعیف این نوع کیست ها دارد. بنابراین کیست های فولیکولر ، دندانهای نهفته و ادنتومها از نظر پتانسیل فعالیت نئوپلاستیک اهمیت خاص دارند و تمایل جهت پرولیفراسیون سلولهای ادنتوژنیک و احتمال بروز یک ضایعه تومورال مخرب در چنین ضایعاتی بخصوص نزد افراد کمتر از 30 سال نادر نمی باشد. بدین جهت بافت برداشته شده هر چه زودتر بایستی توسط پاتولوژیست مورد مطالعه قرار گیرد و در صورت وجود توده سلولهای اپی تلیالی ادنتوژنیک بیمار بایستی مدتی تحت نظر باشد زیرا مادامی که سلولهای با خاصیت فعالیت نئوپلاستیک در فک وجود دارد، احتمال بروز مجدد ضایعه مربوطه را نمی توان مرتفع شده دانست.به چگونگی پیدایش آمیلوبلاستوما با منشاء غیر از کیست فولیکولر در افراد مسن هنوز به درستی پی برده نشده است.یک مورد آمیلوبلاستوما با منشاء کیست فولیکولر در سمت چپ فک پائین پسر بچه 17 ساله در متن مقاله معرفی شده است.

---

---

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: با توجه به شیوع آپاندیسیت در دومین و سومین دهه عمر، زخم آن از نظر مسائل زیبایی حائز اهمیت می‌باشد، اسکار بعد از جراحی عامل مهمی جهت رضایت بعد از عمل بیماران می‌باشد از طرفی آموزش قدیمی در مورد بستن زخم‌های آپاندیسیت تاکیدی بر بستن زخم‌ها به‌روش مجزا (Separate) دارد.

روش بررسی: از فروردین 1386 الی فروردین 1387 از 321 بیمار مراجعه‌کننده به اورژانس جراحی بیمارستان امام خمینی (ره) تهران که کاندید جراحی آپاندکتومی بودند، 278 (6/86%) بیمار دارای آپاندیسیت بدون عارضه بودند که به  یک کارآزمایی بالینی وارد شدند. همه بیماران به‌روش مشابهی تحت بیهوشی و جراحی قرار گرفتند و تصادفی در دو گروه بستن زخم به‌روش بخیه‌های Interrupted 139n= و بستن زخم به‌روش بخیه ساب‌کوتیکولر Subcuticular 139n= قرار گرفتند. بیماران به‌مدت چهار هفته از نظر وجود علایم عفونت و وجود ترشح چرکی از محل زخم، وجود درد در محل زخم، وجود گرمی در محل عمل، وجود تورم یا اریتم در محل تحت پی‌گیری قرار گرفتند. 

یافته‌ها: بین میانگین سن و جنس در بیماران دو گروه اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. بین فراوانی بروز عوارض محل زخم نیز در بین دو گروه اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. پنج مورد در گروه بخیه‌های interrupted و هشت مورد در گروه بخیه subcuticular،. 

نتیجه‌گیری: بستن زخم به‌روش subcuticular شانس عوارض زخم را افزایش نمی‌دهد و با توجه به نتایج زیبایی بهتر بخیه‌های subcuticular، به‌نظر می‌رسد این روش در ترمیم زخم آپاندکتومی بدون عارضه روش ارجح می‌باشد.

---

زمینه و هدف: بیماری عروق محیطی Peripheral Artery Disease (PAD) یک سندرم آتروترومبوتیک است. مطالعات نشان داده‌اند که سطوح بالای مارکرهای شیمیایی با PAD مرتبط است. مطالعات مختلف نتایج متفاوتی در این رابطه به‌دست آورده‌اند. هدف از انجام این مطالعه بررسی عوامل خطر و مارکرهای موثر بر PAD است.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال‌های 1390-1389 در بخش‌های جراحی بیمارستان شهدای عشایر خرم‌آباد به انجام رسید.50 بیمار که با علایم PAD مراجعه کرده بودند تحت CT آنژیوگرافی و اندازه‌گیری مارکرهای بیوشیمیایی قرار گرفتند. برای مطالعه گروه کنترل در نظر گرفته شد و نتایج به‌دست آمده در دو گروه با یک‌دیگر مقایسه شدند.
یافته‌ها: سطح بیومارکرهای جدید شامل CRP و هموسیستیین و FBS در افراد مبتلا به PAD بالاتر از گروه کنترل بود (001/0P<). ولی سطح لیپوپروتیین a در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت (22/0P=). شایع‌ترین عروق درگیر در بیماران مبتلا به PAD به‌ترتیب شامل فمورال سطحی راست، فمورال سطحی چپ و فمورال مشترک راست بودند.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه ما تایید کرد که سطوح بالای CRP، هموسیستیین و FBS با بیماری عروق محیطی در ارتباط است. ولی لیپوپروتیین a بین دو گروه مورد و کنترل تفاوتی نداشت.