۹۸ نتیجه برای هاشمی
منصور هاشمی تنکابنی،
دوره ۲۱، شماره ۹ - ( ۱-۱۳۴۳ )
چکیده
منصور هاشمی تنکابنی،
دوره ۲۲، شماره ۶ - ( ۲-۱۳۴۳ )
چکیده
پادتنهای ناجور موادی هستند که با پادگنهای مربوطه هیچگونه ارتباط پادتنی و پادگنی ندارند و بطور طبیعی در سرم افراد وجود دارند ولی در بعضی از بیماریها مانند منونوکلئوز عفونی و بیماری سرمی و یا گاهی بطور طبیعی میزان آنها ممکن است خیلی زیاد شود.
بطور طبیعی میزان متوسط این پادتنها در خون ایرانیان ۲۰/۱ و کمتر از آنست که ۸۰% آنها از جنس پادتن فورسمن و ۲۰% بقیه از نوع پادتنهای ناجور غیر فورسمن است.
مواد از لحاظ دارا بودن پادگن های ناجور به دو دسته تقسیم می شوند:
الف - آنهائیکه دارای این پادگنها هستند مانند بعضی بافتهای حیوانی و گیاهی از قبیل جگر و قلوه خوکچه هندی و برانشی ماهیها و گویچه های سرخ گروههای خونی A و AB
ب- آنهائیکه فاقد این پادگنها هستند و بطوریکه در بررسی های نتیجه آزمایش سرم شناسی روی بیش از ۲۰۰ سرم از نظر بررسی پادتنهای ناجور در جدول صفحه قبل خلاصه شده است.
منصور هاشمی تنکابنی،
دوره ۲۲، شماره ۸ - ( ۱-۱۳۴۴ )
چکیده
چون آنتی ژن تهیه شده از اسکولکس جوابهای مثبت غلط کمتری نسبت به آنتی ژن مایع کیست در آزمایش کازونی می دهد لذا استفاده از آن بر مایع کیست ترجیح دارد.
ابوالقاسم بنی هاشمی،
دوره ۲۵، شماره ۵ - ( ۲-۱۳۴۶ )
چکیده
جمشید اعلم، جواد هاشمیان،
دوره ۲۵، شماره ۷ - ( ۱-۱۳۴۷ )
چکیده
با توجه به انواع سرطانهای پوستی و بکار بردن گرف مخصوص در درمان آن نتیجه می شود که :اولا سرطان پوست بینی بطور معمول نوع باز و سلولر است ولی در یک مورد از دو شرح حال فوق که ذکر شد اسپینوسلولر بوده است. که بیوپسی مجدد از نسج برداشته شده هنگام عمل نیز آنرا تائید نموده است.ثانیاً بعلت وضعیت عروقی بخصوص واگذاشتن گرف روی غضروف باید از گرف پدیکوله استفاده نمود ولی در هر دو مورد ما گرف آزاد بکار بردیم و نتیجه کاملاً رضایتبخش بود (یک مورد از پوست پشت گوش و یک مورد از پوست شکم استفاده شد).ثالثاً در موقع برداشتن گرف باید دقت کافی بکار برد و محل گذاشتن گرف را کاملاً از نسج مرضی پاک نمود.
جمشید اعلم، ناصر معین زاده، جواد هاشمیان،
دوره ۲۶، شماره ۳ - ( ۲-۱۳۴۷ )
چکیده
ابوالقاسم بنی هاشمی،
دوره ۳۳، شماره ۱۰ - ( ۱-۱۳۵۵ )
چکیده
پیدایش همزمان لنفوم بدخیم و مکانیسم های ایمنی و نیز بیماری های سیستمیک گرفتار کننده کولاژن بافتهای همبندی عارضه ایست در خور توجه و شناخته شده، اگر چه هنوز ارتباط کامل اتیولوژیک آنها بطور دقیق روشن نیست. تعدادی از موارد لنفوم بدخیم بویژه بیماری هاجکین گزارش داده اند که از ابتدای شروع و یا در جریان سیر خود با یک بیماری کلاژن نیز همراه بوده است. در این مقاله یک بیمار ۱۶ ساله با تاریخچه شش ماهه با شکایات و علائم درد مفاصل، تب، کم شدن وزن، بزرگ شدن غدد لنفاوی منتشر، هپاتواسپلنومگالی و تغییرات و ضایعات پوستی پروانه ای شکل در ناحیه صورت گزارش می شود.یافته پاتولوژی بیوپسی غده لنفاوی دلالت بر وجود بیماری هاجکین نموده است. ظهور سلول لوپوس اریتماتو ، ازدیاد فشار خون، یافته آلبومین اوری و هماتوری وجود همزمان یک لوپوس سیستمیک اریتماتو را ثابت می نماید.در این مقاله بر مطالعه جزئیات یافته های بالینی و آزمایشگاهی بیمار درباره فرهنگ پزشکی جهانی ظهور همزمان این دو بیماری و ارتباط احتمالی اتیولوژیک آنها نیز بحث به میان آمده است.امروزه پیدایش همزمان پاره ای از بیماری های خود ایمنی و حالات بدخیم ناشی از پرولیفراسیون بافتهای لنفورتیکولر به خوبی شناخته شده است. بعنوان مثال مواردی را گزارش داده اند که هیپوگاماگلوبولینمی یا کم خونی همولتیک از مبدا خودایمنی ( Autoimmune homolyt anemia ) را همراه لوسمی لنفوستیک مزمن مشاهده کرده اند ( ۱۹ و ۱۸ ) . در سالهای اخیر این دسته از حالات مرضی مختلف و توام با یکدیگر را بخصوص مورد توجه قرار داده اند زیرا ممکن است از نظر اتیولوژیک بین آنها رابطه مشترکی وجود داشته باشد به طوری که معتقدند در مبتلایان به لنفوم بدخیم بروز توام یک بیماری سیستمیک گرفتار کننده کولاژن بافتهای همبندی عارضه ایست ناشی از اختلال مکانیسم ایمنی که خود ثانوی پرولیفراسیون بدخیم بافت لنفورتیکولر پدید می آید (۶ و ۱۶). بدین جهت در این مقاله به گزارش شرح یک بیمار مبتلا به لوپوس سیستمیک ارتیماتو و بیماری هاجکین مبادرت می شود و تا اندازه ای این دسته از حالات مرضی مختلف و توام با یکدیگر از نظر شیوع و چگونگی رابطه اتیولوژیک مورد بحث قرار می گیرد.
سیدمحمد ربیعی هاشمی، علی گرانسر،
دوره ۵۵، شماره ۵ - ( ۲-۱۳۷۶ )
چکیده
مهین هاشمی پور، رویا کلیشادی، نضال صراف زادگان، نصرالله بشر دوست،
دوره ۵۵، شماره ۶ - ( ۵-۱۳۷۶ )
چکیده
از آنجا که شروع روند تصلب شرائین از کودکی می باشد، پیشگیری از بروز این عارضه از اوایل زندگی اهمیت زیادی دارد. از مهمترین عوامل خطر بروز تصلب شرائین، افزایش چربی خون، افزایش فشار خون، چاقی و دیابت هستند. در جوامع غربی در این زمینه مطالعات متعددی در کودکان صورت گرفته ولی متاسفانه در کشور ما تاکنون توجه کافی به این مسئله مبذول نشده است. از طرف دیگر احتمال بروز زودرس تصلب شرائین و عوارض ناشی از آن در خانواده هایی که یکی از افراد در سنین کمتر از ۵۵ سالگی دچار یکی از تظاهرات تصلب شرائین شده باشد (از قبیل سکته قلبی، درد قفسه صدری (آنژین پکتوریس)، حوادث عروقی مغز، بیماریهای عروقی محیطی و ...) بیشتر است. به این منظور یک طرح مورد-شاهد در مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به منظور بررسی شیوع عوامل خطرساز عروق کرونر در خانواده های در معرض خطر تصلب شرائین زودرس و مقایسه آن با افراد معمولی جامعه انجام شد. واحد مورد مطالعه، فرزندان ۱۴-۲ ساله افرادی بود که در سال ۱۳۷۱ دچار سکته قلبی زودرس شده در یکی از بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بستری شده بودند. تعداد افراد مبتلا ۱۱۶ نفر بود که ۸۴ نفر آنها ساکن اصفهان بودند و مجموعا ۱۲۰ کودک ۱۴-۲ ساله داشتند. گروه شاهد به تعداد دو برابر از فرزندان همسایگان گروه مورد طوری انتخاب شد که از نظر سن والدین و فرزندان و وضعیت اقتصادی-اجتماعی شرایط تقریبا یکسانی داشته باشند. نتایج بدست آمده نشانگر برتری شیوع عوامل خطر در گروه مورد بود، به طوری که هم میانگین کلسترول و تری گلیسرید و هم شیوع هیپرکلسترولمی و هیپرتری گلیسریدمی با تفاوت معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود که تاییدی است بر اهمیت توجه به کودکان خانواده های در معرض خطر بالا از نظر پیشگیری از بروز تصلب شرائین و عوارض ناشی از آن. از طرف دیگر، در کودکان گروه شاهد که در واقع نمونه ای از کودکان سالم جامعه بودند، سطح چربی های خون به میزان قابل توجهی بالاتر از سطح استاندارد بود و همین انگیزه ای برای اجرای چند طرح تحقیقاتی دیگر در زمینه وضعیت چربی خون کودکان در سطح شهر اصفهان گردید.
شیوا صیرفیان، منصور هاشمی راد،
دوره ۵۶، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۷۷ )
چکیده
دیابت یکی از علل شایع بیماریهای منجر به دیالیز می باشد. در یک مطالعه کوهورت، بیماران دیالیزی دیابتی با دیالیزی غیردیابتی به مدت یکسال از نظر سن، جنس، علت و دفعات بستری و میزان مرگ مقایسه گردیدند. مطالعه روی ۱۰۱ بیمار دیالیزی صورت گرفت، تا انتهای یکسال ۸۸ نفر در مطالعه باقی ماندند. نتایج براساس روشهای آماری T-test و X² تفسیر و با P Value کمتر از ۵ درصد معنی دار تلقی شد. نتایج: ۱) دیابت ۱۷/۸ درصد علت نارسایی کلیه را بین ۱۰۱ نفر تشکیل داد. ۲) متوسط سن بیماران دیابتی نسبت به غیردیابتی بالاتر (P=۰,۰۲) بود. ۳) مرگ بیماران دیابتی در مدت یکسال ۲۰% و مشابه غیردیابتی ها بود. ۴) عفونت و تب و لرز شایعترین علت بستری بین دیابتی ها (۳۳%) و غیردیابتی ها (۲۵%) بود. ۵) از نظر علت بستری تفاوتی آماری بین دیابتی ها و غیردیابتی ها وجود نداشت (P>۰.۱). نتیجه گیری: میزان مرگ و عوارض در بیماران دیالیزی دیابتی با دیالیزی غیردیابتی تفاوت معنی داری نداشت.
محمدناصر هاشمیان، شاهین یزدانی،
دوره ۵۶، شماره ۶ - ( ۴-۱۳۷۷ )
چکیده
در یک مطالعه آینده نگر، اثر دراز مدت ۵-فلورواوراسیل (۵FU) در حین عمل جراحی گلوکوم بر روی ۱۴ بیمار مورد بررسی قرار گرفته است. بیماران در دو گروه A با ریسک بالا، (۱۰ نفر) و B با ریسک متوسط (۱۴ نفر)، پس از جراحی به مدت میانگین ۳۲ ماه تحت پیگیری قرار گرفتند. در مدت پیگیری، بیماران از لحاظ حدت بینایی، فشار داخل چشم و نسبت Cupping در سه عصب بینایی بررسی شدند. ۷۸% بیماران از لحاظ فشار داخل چشم، در محدوده قابل قبول واقع بودند. از لحاظ کاهش فشار داخل چشم و تعداد داروی مورد استفاده، پس از جراحی تفاوت معنی داری مشاهده شد. هیچ نوع عارضه قابل توجه در طی دوره پیگیری، دیده نشد.
فهیمه رمضانی تهرانی، عصمت باروتی، فریده خلج آبادی فراهانی، سیدمهدی سادات هاشمی،
دوره ۵۷، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۷۸ )
چکیده
حدود ۳۰% از زوجها علی رغم عدم تمایل به باروری، از هیچگونه روش پیشگیری از بارداری استفاده نمی نمایند و این امر منجر به بروز حاملگی ناخواسته می گردد. در این مطالعه که از نوع مقطعی می باشد، ۴۱۷۷ خانم که حداقل دارای ۱ فرزند زنده بوده و به منظور زایمان به ۱۲ بیمارستان آموزشی تهران در سال ۱۳۷۵ مراجعه نموده اند، مورد پرسشگری در زمینه استفاده قبلی از وسایل پیشگیری از حاملگی و خواسته یا ناخواسته بودن حاملگی اخیر قرار گرفتند. داده های حاصله براساس مدل رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در طی این مطالعه ۲۰/۳% از افراد در حالیکه هیچگونه تمایلی به حاملگی نداشتند، از هیچ روش پیشگیری استفاده ننموده اند، ۴۱/۱% از افرادی که از یک روش پیشگیری از بارداری استفاده می نموده اند، دچار حاملگی ناخواسته گردیده اند. براساس مدل بدست آمده سن، تحصیلات، آشنایی قبلی زن با روشهای تنظیم خانواده و تحصیلات همسر وی از عوامل موثر در استفاده از پیشگیری از حاملگی می باشد و خانمهای گروه سنی ۲۰ سال و کمتر و همچنین بیش از ۳۵ سال و افراد بیسواد از خطر نسبی عدم استفاده از روشهای پیشگیری بالاتری برخوردار می باشند. تفاوت چندانی در خطر عدم استفاده از روش، با توجه به جنس فرزند قبلی بین فرزند دختر و پسر وجود ندارد. این موضوع بیانگر ارتقا بینش و فرهنگ باروری خانواده های ایرانی در خصوص جنسیت و تعداد فرزندان می باشد. بجاست که سیاستگزاران در زمینه سوادآموزی، آموزش و مشاوره صحیح روشهای پیشگیری از بارداری و ارتقا کیفی ارائه خدمات مذکور سیاست مناسب تری اتخاذ نمایند.
سیدحسن هاشمی، مهدی خانلری، ژیلا ممیشی،
دوره ۵۸، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۷۹ )
چکیده
اندازه گیری دقیق خطای انکساری در کودکان یا بیمارانی که همکاری کافی ندارند، مستلزم اعمال سیکلوپلژی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اینکه آیا سیکلوپنتولات به تنهایی و یا به همراه مصرف آتروپین تنها در ۴ نوبت، اثری معادل آتروپین ۱۰ نوبت دارد یا خیر انجام گرفت. از دی ماه ۱۳۷۳ تا خرداد ۱۳۷۵ جمعا ۳۹ کودک ۲ تا ۱۲ سال که به درمانگاههای استرابیسم بیمارستان فارابی مراجعه می نمودند و عمدتا به گروه ایزوتروپی های تطابقی تعلق داشتند، در چهار نوبت به ترتیب با سیکلوپنتولات، آتروپین ۴ نوبت، آتروپین ۱۰ نوبت و بالاخره آتروپین ۱۰ نوبت همراه با تروپیکامید تحت ریفرکشن سیکلوپلژیک قرار گرفتند. در تمام موارد، ریفرکشن به روش دستی و تنها توسط یک فرد و بدون اطلاع از نتایج قبلی صورت می گرفت. نتایج بدست آمده توسط آزمون Wilcoxonm signed rank sum مورد تحلیل قرار گرفت. از ۳۹ مورد وارد شده در مطالعه، در ۲۶ مورد، هر ۴ مرحله انجام گردید (۵۳% مذکر، میانگین سنی ۶/۴ سال). از نظر میزان اسفریک، تفاوت معنی داری بین نتایج سیکلوپنتولات و نتایج آتروپین ۴ نوبت با آتروپین ۱۰ نوبت دیده شد ولی تفاوت با نتایج آتروپین ۱۰ نوبت و تروپیکامید معنی دار نبود. مقادیر سیلندریک ۴ مرحله نیز با یکدیگر، تفاوت معنی داری نداشت. بنظر می رسد آتروپین ۱۰ نوبت، دقیق ترین روش ریفرکشن سیکلوپلژیک بوده و اضافه نمودن تروپیکامید به آن ضرورتی ندارد.
فاطمه رمضان زاده، فریده خلج آبادی فراهانی، سیدمهدی سادات هاشمی،
دوره ۵۸، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۷۹ )
چکیده
لوله بستن یکی از روش های موثر و مطمئن پیشگیری از بارداری و از موفق ترین برنامه های ارائه خدمات تنظیم خانواده در ایران می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی برخی عوامل موثر بر عوارض حین لوله بستن انجام شده است. ۱۷۸۰ زن که بین سال های ۱۳۷۲ و ۱۳۷۴ در ۱۳ بیمارستان دانشگاهی شهر تهران عمل لوله بستن برایشان انجام گرفته بود وارد مطالعه شدند. اطلاعات مربوط به جراحی این افراد از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید و براساس مدل رگرسیون لجستیک مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که خطر ابتلا به عوارض حین عمل بترتیب در لوله بستن پس از زایمان طبیعی، اینتروال فاز لوتئال، حین سزارین و در اینتروال فاز فولیکولار افزایش می یابد. همچنین احتمال پیدایش عارضه بترتیب در روش پومری مدیفیه، پومری، پارکلند و سایر روش ها افزایش می یافت و خانم هایی که ضمن عمل اقدامات دیگری برایشان انجام شده بود بیش از سایرین دچار عوارض شده بودند. سن، سابقه درد لگنی، نوع بیهوشی، اندازه برش جراحی و مدت عمل با عوارض ارتباط معنی دار نداشتند. بهتر است عمل لوله بستن پس از زایمان طبیعی و به روش پومری مدیفیه انجام شود.
سیدحسن هاشمی، فرهاد فاتحی،
دوره ۵۸، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۷۹ )
چکیده
مطالعات متعددی موثر بودن PRK را در درمان نزدیک بینی کم و متوسط نشان داده اند. جهت ارزیابی نتایج بالینی و عوارض این عمل برای تصحیح نزدیک بینی زیاد (بیش از ۶- دیوپتر)، اطلاعات مربوط به ۴۳ چشم از ۳۰ بیمار که از اسفند ۱۳۷۳ تا تیر ۱۳۷۴ در کلینیک نور تهران بعلت نزدیک بینی زیاد، تحت عمل PRK قرار گرفته بودند و حداقل مدت پیگیری پس از عمل آنها ۱۱ ماه بود، مورد بازبینی قرار گرفت. میانگین خطای معادل کروی بیماران قبل از عمل، ۹,۴۹- دیوپتر بود که یکسال پس از عمل، این میزان به ۱.۶۱- دیوپتر رسیده بود. در این زمان خطای معادل کروی ۳۰% بیماران در محدوده ۱± دیوپتر قرار داشت. یکسال پس از عمل، ۶۲% بیماران دید اصلاح نشده ۲۰/۴۰ یا بیشتر داشتند و بهترین دید اصلاح شده بیماران در ۲۳% موارد بیش از دو خط Snellen کاهش یافته بود. نتایج بدست آمده نشان می دهد که انجام عمل Photorefractive keratectomy برای تصحیح نزدیک بینی زیاد، از دقت و امنیت لازم برخوردار نبوده نسبت به انجام آن در نزدیک بینی کم و متوسط، قابلیت پیش بینی و ثبات کمتری دارد.
حسن هاشمی، سیدمحمد میرآفتاب،
دوره ۵۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۰ )
چکیده
PTK) Phototherapeutic Keratectomy) یعنی استفاده از لیزر در درمان بیماریهای قرنیه. علت استفاده از لیزر در این موارد به علت خصوصیت خاص لیزر اکسایمر است که می تواند دقیقا مقادیر خاصی از نسج قرنیه را با ظرافت بسیار بردارد. PTK را می توان جایگزین روش های تهاجمی تر مانند پیوند قرنیه نمود. سه گروه از بیماران شامل کدورتهای قرنیه، سطح نامنظم قرنیه و اروزیونهای مکرر جهت PTK انتخاب می شوند. بیماران ایده ال جهت لیزر شامل اسکارهای هموژن (مثل دیستروفیها) و اسکارهای محدود به ۱۰۰ میکرون قدام قرنیه می باشند. در مطالعه حاضر مقایسه عمل ۱۱ چشم مبتلا به اسکارهای قرنیه ناشی از دیستروفیهای ناشی از قرنیه، اسکار ناشی از عمل ناخنک، تراخم و سندروم اروزیون مکرر در سالهای ۷۳ و ۷۴ مورد بررسی قرار گرفته است. میانگین سنی بیماران ۳۲ سال بود. با استفاده از لیزر، دید بدون تصحیح بیماران به طور میانگین کمتر از یک خط و دید با تصحیح بیشتر از ۳ خط افزایش یافت. میانگین میزان افزایش هیپروپی ۱/۵ دیوپتر یک ماه بعد و ۱ دیوپتر یک سال بعد از عمل بدست آمد و در تمامی بیماران کدورت قرنیه کاهش یافت. در ۲ بیمار سیلندر بیش از یک دیوپتر ایجاد گردید اما بطور میانگین میزان سلیندر بیماران تغییر قابل توجهی ننمود. یک بیمار مبتلا به اروزیون مکرر که به هیچ درمانی پاسخ نداده بود تا یک سال بعد از عمل هیچ شکایتی نداشت. در طی مدت پیگیری بیماران، هیچ بیماری دچار کاهش دید نشد و نیازی به اعمال جراحی پیوند پیدا نکرد.
سیدمحمد ربیعی هاشمی، محمد طبری،
دوره ۵۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۰ )
چکیده
بیماری پیلونیدال عمدتا در مردان جوان که در دوران کار و تحصیل هستند رخ داده و با عوارض زیادی همراه می باشد. بعد از اکسیزیون سینوس پیلونیدال، بعضی از جراحان، زخم را باز می گذارند (ترمیم ثانویه) و برخی دیگر بصورت اولیه، زخم را ترمیم می نمایند. هدف از این مطالعه، مقایسه طول مدت بستری، مدت زمان عمل جراحی، زمان بازگشت بکار، میزان عفونت زخم، میزان عود، اسکار ناحیه عمل، میزان درد، تعداد دفعات پانسمان بعد از عمل جراحی و زمان ترمیم کامل زخم در این دو روش جراحی می باشد. ۵۰ بیمار که سینوس پیلونیدال مزمن (بدون عفونت حاد و سابقه عود یا بیماری ناتوان کننده) داشته اند بصورت تصادفی تحت یکی از دو روش جراحی واقع شدند. نیمی از بیماران بعد از برداشتن ضایعه تحت ترمیم فلپ فاسیوکوتانئوس (گروه A) و نیمی دیگر تحت برداشتن ضایعه و ترمیم ثانویه (باز) قرار گرفتند (گروه B). همه بیماران بمدت ۶ ماه پیگیری شدند. هیچ مورد عفونت یا عود مشاهده نگردید. اگرچه در بیماران گروه A بطور قابل توجهی میانگین مدت بستری بعد از عمل و مدت زمان عمل جراحی نسبت به گروه B طولانی تر بود (P<۰,۰۰۱) ولی مدت زمان بازگشت به کار، اسکار ناحیه عمل، درد و تعداد دفعات پانسمان بعد از عمل و زمان ترمیم کامل زخم کمتری نسبت به گروه B داشتند (P<۰.۰۰۱). با توجه به عوارض کمتر در بیماران گروه A و سالم و جوان بودن اکثریت بیماران سینوس پیلونیدال که افزایش مدت زمان عمل جراحی را بخوبی تحمل می نمایند، از لحاظ اقتصادی و کاری، انجام فلپ فاسیوکوتانئوس در درمان بیماران سینوس پیلونیدال به نفع بیماران بوده و در نهایت باعث رضایت بیشتر بیماران می گردد و انجام این روش جراحی، جهت مداوای بیماران سینوس پیلونیدال به دیگر همکاران توصیه می شود.
شایسته جهانفر، فهیمه رمضانی تهرانی، مهدی سادات هاشمی،
دوره ۶۰، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۸۱ )
چکیده
مقدمه: حاملگی ناخواسته عبارتست از حاملگی که از دیدگاه خانم، همسرش یا هر دو ناخواسته باشد. به منظور تعیین شیوع حاملگی ناخواسته و بررسی علل دخیل در ایجاد حاملگی ناخواسته در مراجعین به بیمارستانهای دانشگاهی ۱۰ مرکز استانهای فارس، سیستان و بلوچستان، همدان، کرمان، آذربایجان غربی، مازندران، گیلان، خراسان، خوزستان و اصفهان پژوهش مورد نظر ما انجام گردید.
مواد و روشها: این پژوهش از نوع مقطعی بوده واحدهای مورد پژوهش جمعا ۱۵۴۸ نفر از زنان مراجعه کننده به درمانگاههای مراقبت از بارداری به بیمارستان دانشگاهی بودند. پرسشنامه استاندارد با روش مصاحبه پرشد.
یافته ها: حاملگی ناخواسته در ۳۴/۹۶ درصد این خانمها گزارش گردید. میزان آشنایی با روشهای پیشگیری در برخی شهرها اندک بوده و نیز نحوه استفاده از وسایل پیشگیری همچون قرص و کاندوم صحیح نبوده و منجر به شکست (به ترتیب با ارقام ۱۲/۵ درصد و ۸/۸ درصد) شده است.
نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد که نیاز مبرمی به تدوین یک برنامه آموزشی صحیح جهت بکار گیری روشهای مختلف پیشگیری از بارداری وجود دارد تا درصد حاملگی های ناخواسته را تقلیل دهد.
رویا کلیشادی، مهین هاشمی پور، نضال صراف زادگان، غلامحسین صدری، رضوان انصاری، حسن علیخاصی، نصرالله بشردوست، رضوان پشمی، صدیقه رفیعی طباطبائی، مریم شهاب،
دوره ۶۱، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۸۲ )
چکیده
مقدمه: چاقی یک عامل خطرساز مهم برای تصلب شرائین، مقاومت به انسولین، دیابت، پرفشاری خون، برخی سرطان ها و بیماری های کیسه صفرا می باشد. نزدیک به ۸۰% نوجوانان چاق در سنین بزرگسالی نیز دچار چاقی خواهند بود. بنا به اهمیت موضوع، بررسی فراوانی اضافه وزن و چاقی در بین دانش آموزان راهنمایی و دبیرستان و ارتباط آن با عوامل تغییرپذیر محیطی در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: افراد مورد بررسی، ۱۰۰۰ دختر و ۱۰۰۰ پسر ۱۱ تا ۱۸ ساله انتخاب شده توسط نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، والدین آنها (۲۰۰۰ نفر) و مسئولین و دبیران مدارس (۵۰۰ نفر) در مناطق شهری و روستایی دو استان اصفهان و مرکزی بودند. یافته ها توسط نرم افزار SPSS v۱۰/win تجزیه و تحلیل شده اند.
یافته ها: براساس صدک های شاخص توده بدنی (BMI)، فراوانی اضافه وزن (صدک ۸۵?BMI و صدک BMI<۹۵) و چاقی (BMI?۹۵) در دختران بطور معنی داری بیش از پسران و بترتیب ۱,۱±۱۰.۶۷% و ۰.۱±۲.۹% و در برابر ۰.۹±۷.۳۷ و ۰.۱±۱.۸۷ بود (P<۰.۰۵). میانگین BMI بطور معنی داری در نواحی شهری (۵.۲±۲۵.۳۸) بیش از نواحی روستایی (۷.۱±۲۳.۲۵) بود (P<۰.۰۵). مادران دانش آموزان با BMI بیش از صدک ۸۵ سطح پایین تری از تحصیلات نسبت به سایر مادران داشتند، سال های تحصیل مادران بترتیب ۲.۱±۹.۲ در برابر ۲.۴±۱۱.۵% بود (P<۰.۰۵). میانگین کل انرژی مصرفی بین افراد دارای اضافه وزن یا چاقی و افراد دارای وزن طبیعی متفاوت نبود (kcal ۹۰±۱۸۲۵ در برابر kcal ۸۵±۱۸۱۵ و P>۰.۰۵) ولی درصد انرژی کسب شده از مواد نشاسته ای بطور معنی داری در گروه اول بیش از گروه دیگر بود (۶۹.۴% در برابر ۶۳.۲% و P<۰.۰۵). در دانش آموزان دارای اضافه وزن یا چاقی فعالیت های ورزش منظم خارج از مدرسه بطور معنی داری کمتر از سایرین و زمان صرف شده برای تماشای تلویزیون بطور معنی داری بیش از سایر دانش آموزان بود (۲۰±۳۰۰ در برابر ۳۰±۲۴۰ دقیقه در روز، P<۰.۰۵). ارتباط خطی بین دفعات مصرف برنج، نان، ماکارونی، غذاهای آماده و میان وعده های چرب و شور با BMI نشان داده شد (P<۰.۰۵ و ?=۰.۰۵-۰.۰۶)، همبستگی معنی داری بین صدک های BMI و تری گلیسرید، لیپوپروتئین کلسترول با چگالی بالا و فشار خون سیستولیک بدست آمده و ضریب همبستگی پیرسون بترتیب ۰.۳۸، ۰.۳۲- و ۰.۴۷ بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: اجرای مداخلات در جهت اصلاح شیوه زندگی جهت جلوگیری و کنترل اضافه وزن از دوران کودکی حتی در کشورهای در حال توسعه حایز اهمیت می باشد. برای موفق بودن در این امر، تاثیرات اجتماعی فرهنگی و اقتصادی باید در نظر گرفته شود.
مریم بهادر، منوچهر سرداری کرمانی، فرناز آموزگار هاشمی،
دوره ۶۲، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه: التهاب مخاطی دهان (موکوزیت) شایعترین عارضه حاد ناشی از پرتودرمانی در تومورهای سر و گردن می باشد. اغلب این بدخیمی ها توسط پرتودرمانی علاج پذیر می باشند و این عارضه ممکن است باعث وقفه در درمان و سوتغذیه بیمار شود. تاکنون اثر هیچ دارو جهت پیشگیری از این عارضه مشخص نشده است. ویتامین E یک تثبیت کننده غشا سلولی می باشد و در درمان موکوزیت نیز استفاده می شود. هدف از این بررسی تاثیر داروی ویتامین E خوراکی در پیشگیری از موکوزیت در پرتودرمانی بدخیمی های سر و گردن می باشد.
مواد و روش ها: ۷۰ بیمار مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی که مبتلا به بدخیمی های سروگردن بودند به دو گروه بصورت تصادفی تقسیم شدند و دو نفر حین درمان فوت نمودند. گروه اول: ۳۴ نفر داروی ویتامین E خوراکی روزانه ۲۰۰mg بمدت ۷ روز از ابتدای درمان مصرف کردند. گروه دوم: ۳۴ نفر هیچ دارویی دریافت نکردند و برای تمام این بیماران پرتودرمانی در نظر گرفته شد و شدت موکوزیت و اختلال بلع در طول درمان بین دو گروه مقایسه شد.
یافته ها: در گروه مورد از هفته چهارم تا خاتمه درمان فراوانی و گرید موکوزیت در مقایسه با گروه شاهد پایینتر بود و در هفته چهارم گرید ۲ موکوزیت در گروه مورد ۲۰,۶% و در گروه شاهد ۴۷.۵% بود و اختلاف از نظر آماری معنی دار بود P=۰.۰۲۴ و در گروه مورد از هفته چهارم تا خاتمه درمان فراوانی و در درجه اختلال بلع نسبت به گروه شاهد پایینتر بود و در هفته چهارم اختلال بلع متوسط و در گروه مورد ۲۹.۴% و در گروه شاهد ۵۵.۹ بود و اختلاف از نظر آماری معنی دار بود P=۰.۰۲۳.
نتیجه گیری و توصیه ها: باتوجه به نتایج داروی خوراکی ویتامین E در مقایسه با مطالعات مشابه در پیشگیری از ایجاد موکوزیت و اختلال بلع شدید و متوسط ناشی از پرتودرمانی نقش داشته و بهتر است جهت تایید تاثیر ویتامین E بر موکوزیت مطالعه ای با حجم نمونه بیشتر و با دوز بالاتر و تجویز طولانی تر انجام شود.
