مقدمه: افسردگی یک عارضه ناتوان ساز است که همه افراد ممکن است بطور کوتاه مدت یا طولانی در طی عمر خود آنرا تجربه کنند. متاسفانه هنوز تصویر روشنی از میزان شدت افسردگی در میان مردم و نیز انواع اختلال افسردگی در جامعه ایران بدست نیامده است.
مواد و روش ها: هدف این مطالعه، بررسی شیوع اختلال های افسردگی در جمعیت 65-20 ساله شهر تهران بود. تعداد 1070 نفر از ساکنان شهر تهران بصورت خوشه های تصادفی از مناطق مختلف شهر در آزمون سرند (غربالگری) افسردگی با استفاده از آزمون سنجش میزان افسردگی بک (BDI)، شرکت کردند. سپس افراد دارای نمرات بالاتر از حد نصاب در پرسشنامه BDI، مورد مصاحبه روان پزشکی قرار گرفتند و بود و نبود و نیز نوع اختلال آنها تعیین گردید. مصاحبه کنندگان از دستیاران روان پزشکی بودند و آموزش های لازم را دیده بودند. ضمنا برای کنترل بیشتر، 5% از نمونه پایین تر از حد نصاب افسردگی به نمونه مورد مصاحبه افزوده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که میزان افسردگی زنان (BDI=12.16) در کل نمونه بیشتر از مردان (BDI=8.47) است و نیز احتمال ابتلا زنان ( 30.50%) به افسردگی بیشتر از مردان (16.7%) است.
نتیجه گیری و توصیه ها: در این مطالعه تلاش شد تا با بهره برداری از روش شناسی دقیق، تصویر واقع بینانه تری به این اختلال (افسردگی) و جمعیت پایتخت ارائه شود. احتمالا عوامل استرس زا نقش تعیین کننده ای در تصویر همه گیر شناختی افسردگی در جامعه ایران دارد. ما یافته های حاصل از این تحقیق را با یافته های خارجی و داخلی مقایسه خواهیم کرد و به بحث درباره تفاوت ها و شباهت ها خواهیم پرداخت.
