مجله دانشکده پزشکی

---

مقدمه: آسم، رینیت آلرژیک و اگزما بیماری هایی هستند که تفاوت های چشمگیری درباره فراوانی آنها در کشورها و مناطق مختلف جهان گزارش می شود. مطالعه بین المللی آسم و آلرژی ها در کودکان (ISAAC) بمنظور تهیه روش استانداردی برای تعیین فراوانی بیماری های مذکور در مناطق مختلف پایه ریزی شد. مقایسه نسبت فراوانی در مناطق جغرافیایی می تواند به یافتن عوامل موثر در ایجاد این بیماری ها کمک نماید.

مواد و روش ها: بمنظور انجام مطالعه توصیفی در این رابطه، پرسشنامه کتبی ISAAC توسط والدین ۳۰۰۰ کودک دبستانی ۷-۶ ساله شهر کاشان در پاییز سال ۱۳۷۷ تکمیل گردید.

یافته ها: فراوانی خس خس در زندگی کودکان دختر و پسر بترتیب ۱۰,۲ و ۱۸.۲% و فراوانی خس خس در ۱۲ ماه گذشته در دانش آموزان دختر و پسر بترتیب ۶.۹ و ۱۳.۱% بوده است، درحالیکه فراوانی آسم تشخیص داده شده توسط پزشک در دختران و پسران اول ابتدایی بترتیب ۱.۳ و ۲.۲% گزارش شد که اختلاف قابل توجهی را با علائم گزارش شده نشان می دهد. فراوانی علائم رینیت (عطسه، گرفتگی و آبریزش بینی) در طی زندگی در دختران و پسران اول ابتدایی بترتیب ۱۴.۷ و ۱۶.۹% و ضایعات پوستی خارش دار مزمن در طی زندگی کودکان اول ابتدایی دختر و پسر بترتیب ۵.۱ و ۸.۳% گزارش شد.

نتیجه گیری و توصیه ها: بیماری های آلرژیک در این منطقه شایع بوده و فراوانی آنها شبیه سایر مناطق ایران و بسیاری از کشورهای دیگر جهان است. فراوانی آسم تشخیص داده شده توسط پزشک در مقایسه با سایر مطالعات انجام شده بوسیله همین روش، درصد پایینی را نشان می دهد.

---

مقدمه: آسم، رینیت آلرژیک و اگزما بیماری هایی هستند که تفاوت های چشمگیری درباره فراوانی آنها در کشورها و مناطق مختلف جهان گزارش می شود. مطالعه بین المللی آسم و آلرژی ها در کودکان (ISAAC) بمنظور تهیه روش استانداردی برای تعیین فراوانی بیماری های مذکور در مناطق مختلف پایه ریزی شد. مقایسه نسبت فراوانی در مناطق جغرافیایی می تواند به یافتن عوامل موثر در ایجاد این بیماری ها کمک نماید. مواد و

روش ها: بمنظور انجام مطالعه توصیفی در این رابطه، پرسشنامه کتبی ISAAC توسط والدین ۳۰۰۰ کودک دبستانی ۷-۶ ساله شهر کاشان در پاییز سال ۱۳۷۷ تکمیل گردید.

یافته ها: فراوانی خس خس در زندگی کودکان دختر و پسر بترتیب ۱۰,۲ و ۱۸.۲ درصد و فراوانی خس خس در ۱۲ ماه گذشته در دانش آموزان دختر و پسر بترتیب ۶.۹ و ۱۳.۱ درصد بوده است، درحالیکه فراوانی آسم تشخیص داده شده توسط پزشک در دختران و پسران اول ابتدایی بترتیب ۱.۳ و ۲.۲ درصد گزارش شد که اختلاف قابل توجهی را با علائم گزارش شده نشان می دهد. فراوانی علائم رینیت (عطسه، گرفتگی و آبریزش بینی) در طی زندگی در دختران و پسران اول ابتدایی بترتیب ۱۴.۷ و ۱۶.۹ درصد و ضایعات پوستی خارش دار مزمن در طی زندگی کودکان اول ابتدایی دختر و پسر بترتیب ۵.۱% و ۸.۳% گزارش شد.

نتیجه گیری و توصیه ها: بیماری های آلرژیک در این منطقه شایع بوده و فراوانی آنها شبیه سایر مناطق ایران و بسیاری از کشورهای دیگر جهان است. فراوانی آسم تشخیص داده شده توسط پزشک در مقایسه با سایر مطالعات انجام شده بوسیله همین روش، درصد پایینی را نشان می دهد.

---

زمینه و هدف: درد پس از جراحی لوزه‌ها معمولا به قدری شدید است که مانع از خوردن و آشامیدن می‌شود. یک روش کاهش درد پس از جراحی، بی‌درد preemptive است که در آن داروی مسکن قبل، حین یا بلافاصله بعد از جراحی تجویز می‌شود. اثر کتامین در کاهش درد بعد از عمل جراحی لوزه‌ها به تازگی مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه اثر انفیلتراسیون کتامین در بستر لوزه‌ها قبل از برش جراحی بررسی می‌شود.

روش بررسی: بیماران در سه گروه ۲۵ تایی تحت انفیلتراسیون mg/kg۵/۰ یا mg/kg۱ کتامین و یا آب مقطر در بستر لوزه‌ها قرار گرفتند. ویژگی‌های دموگرافیک، مدت زمان جراحی، فشارخون قبل و بعد جراحی، میزان خونریزی و عود خونریزی، درد، زمان شروع تغذیه دهانی، دیسفاژی، تهوع و استفراغ، هالوسیناسیون، اولین زمان نیاز به مخدر و میزان کل آن ثبت شده، اطلاعات با تست‌های ANOVA one-way و ^۲c آزمون شده، ۰۵/۰>p معنی‌دار تلقی شد.

یافته‌ها: تفاوت معنی‌دار آماری در ویژگی‌های دموگرافیک، مدت عمل جراحی، فشارخون قبل از جراحی و خونریزی حین جراحی بین گروه‌ها وجود نداشت. شدت درد، دیسفاژی، نیاز به مخدر و زمان شروع تغذیه دهانی به طور معنی‌دار در دو گروه کتامین کمتر و افزایش فشارخون سیستولی بعد از عمل جراحی در گروه تحت انفیلتراسیون آب مقطر بیشتر بود (۰۰/۰>p). تفاوت معنی‌دار بین هیچ کدام از متغیرهای دو گروه تحت انفیلتراسیون کتامین دیده نشد. خونریزی مجدد در یک بیمار گروه mg/kg۵/۰ کتامین رخ داد.

نتیجه‌گیری: انفیلتراسیون کتامین در بستر لوزه‌ها قبل از جراحی، در کاهش درد، دیسفاژی، نیاز به مخدر و زمان شروع تغذیه دهانی موثر است بدون این که میزان خونریزی و خطر خونریزی مجدد، هالوسیناسیون، تهوع و استفراغ را افزایش دهد.

---

زمینه و هدف: افراد سوء مصرف‌کننده مواد اپیوییدی دست‌خوش ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها می‌باشند. در این مطالعه تعداد کپی DNA میتوکندری در گلبول‌های سفید خون محیطی یک گروه از افراد سوء مصرف‌کننده مواد اپیوییدی در مقایسه با افراد سالم بررسی شده است.
روش بررسی: در یک مطالعه مورد-شاهدی که از آذرماه ۱۳۹۷ تا اسفند ماه ۱۳۹۸ به طول انجامید. به میزان پنج ml خون محیطی ۳۲ فرد وابسته به تریاک، ۲۴ فرد وابسته به هرویین و ۲۵ فرد سالم جمع‌آوری گردید. افراد گروه‌های مورد به درمانگاه ترک مواد مخدر جهت ترک مواد مراجعه نمودند. جهت اندازه‌گیری تکثیر DNA میتوکندری از آزمون Real-Time PCR استفاده شد.
یافته‌ها: دو گروه مورد مطالعه و گروه کنترل از نظر شاخص‌های دموگرافیک همگون بوده و اختلاف آماری معناداری نداشتند. نتایج این بررسی نشان داد که میانگین تعداد کپی DNA میتوکندری در افراد سوء مصرف‌کننده تریاک بیشتر است نسبت به این میانگین در افراد گروه کنترل سالم (۱۱/۰P=).میانگین تعداد کپی DNA میتوکندری در افراد مصرف‌کننده هرویین هم بیشتر بود نسبت به این میانگین در افراد گروه کنترل (۲۱/۰P=).هرچند این اختلاف از نظر آماری معنادار نبود.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان‌دهنده افزایش تعداد کپی DNA میتوکندری در افراد سوء مصرف‌کننده مواد اپیوییدی است. با در نظر گرفتن اینکه تغییر در تعداد کپی DNA میتوکندری همراه با ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها از جمله سرطان می‌باشد، تحقیقات بیشتر با تعداد افراد شرکت‌کننده بیشتری مورد نیاز است که اثر سوء مصرف این مواد را بر ژنوم انسانی روشن نماید.
 

---

زمینه و هدف: از دبل لومن در جراحی‌های ریه استفاده می‌شود و برای تایید آن برونکوسکوپ به‌کار می‌رود. حساسیت سونوگرافی در تشخیص موقعیت درست DLT به‌طور قطعی مشخص نشده است. هدف از این مطالعه ارزش تشخیصی سونوگرافی و سمع در مقایسه با FOB است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی که در بازه زمانی تیر ۱۴۰۰ تا اردیبهشت ۱۴۰۱ انجام گردید، پس از بیهوشی DLT با سایز مناسب استفاده شد و سپس موقعیت DLT ارزیابی شد. در ابتدا سمع ریه و سپس سونوگرافی انجام شد و دو علامت Lung pulse sign و Lung sliding sign به‌عنوان علایم ریه طبیعی و ریه مورد تهویه مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت FOB توسط متخصص بیهوشی انجام گردید. در انتها با باز شدن قفسه صدری به‌دنبال عمل جراحی، نظر جراح در مورد کلاپس ریه ثبت گردید.
یافته‌ها: قرارگیری صحیح لوله ۳۷ مورد و اشتباه سه مورد بود که توسط FOB بررسی و اصلاح شد. حساسیت سمع ۹/۶۴% و سونوگرافی ۹/۹۱% بود. حساسیت سونوگرافی نسبت‌به سمع معنادار نبود (۲۴۲/۰P=) اما تفاوت معناداری در ارزش اخباری مثبت وجود داشت به‌گونه‌ای که ارزش اخباری مثبت سمع ۹/۸۸% و سونوگرافی ۹/۹۱% محاسبه شد. از نظر درجه رضایتمندی ۲۲ مورد (۵/۵۹%) رضایت عالی و ۱۵ مورد (۵/۴۰%) نیز رضایت متوسط داشتند. حساسیت سونوگرافی در قیاس با رضایت جراح معنادار نبود (۲۳۷/۰P=).
نتیجه‌گیری: سونوگرافی ریه می‌توانند به‌خوبی جایگزین مناسبی برای FOB باشد. گرچه سونوگرافی نمی‌تواند تمام عملکرد FOB را داشته باشد، ولی با داشتن مزایای چون هزینه کمتر، سرعت عمل غیرتهاجمی بودن نسبت به FOB کاربردی‌تر است.
 

---

زمینه و هدف: تانسیلکتومی، درمان نهایی بزرگی لوزه‌ها می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر لیدوکایین و دکسمدتومیدین بر میزان و شدت عوارض فوری پس از جراحی بود.
روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی است که بر روی ۹۰ نفر بیمار کاندید تانسیلکتومی از دی ۱۴۰۱ تا خرداد ۱۴۰۲ در بیمارستان الزهرا اصفهان انجام شد. بیماران به سه گروه لیدوکایین، دکسمدتومیدین و پلاسبو تقسیم شدند. بیماران از نظر خونریزی، لارنگواسپاسم و لارنژیت مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: در دقایق ۴۵، ۷۵ و ۹۰ پس از ریکاوری میانگین نمره‌ی درد و در دقایق ۱۵ و ۹۰ از نظر اضطراب حداقل در یکی از سه گروه با بقیه تفاوت معناداری مشاهده شد (۰۵/۰P<). فشارخون سیستولی و میزان اشباع اکسیژن شریانی در دقایق ۳۰ تا ۹۰ و نیز فشارخون دیاستولی در دقایق ۶۰، ۷۵ و ۹۰ بین سه گروه مورد مطالعه اختلاف معناداری را نشان داد (۰۵/۰P<). بین بروز برنکواسپاسم در هر سه گروه اختلاف معناداری دیده شد. ولی در سرفه و تهوع در گروه‌های مورد مطالعه هیچ اختلاف معناداری مشاهده نگردید. میانگین میزان خونریزی حین جراحی، زمان ریکاوری و اولین زمان تحمل مایعات و جامدات حداقل در یکی از گروه‌ها با بقیه اختلاف معناداری داشت.
نتیجه‌گیری: دکسمدتومیدین و لیدوکایین هر دو در کاهش درد، ضربان قلب، فشارخون سیستولیک، اولین زمان تحمل مایعات و خونریزی موثر هستند و همچنین کاهشی در اشباع اکسیژن شریانی ایجاد نکردند، در حالی‌که تعداد تنفس، اسپاسم حنجره، برونکواسپاسم، سرفه، تهوع و زمان خروج لوله تفاوت قابل‌توجهی بین سه گروه مطالعه نداشت.