مجله دانشکده پزشکی

سزارین یکی از روشهای نسبتا بی خطر زایمانی می باشد که به علل مختلف مادری، جنینی و یا هر دو ممکن است انجام شود. با وجود عوارض ناشی از بیهوشی، عفونت بعد از عمل و عوارض ترومبوآمبولیک در سزارین، آمار آن روز به روز افزایش می یابد مطالعه فوق بررسی علل سزارین و عوارض بعد از عمل در سزارین های انجام شده بیمارستان آرش از دی ماه 72 تا آذر 73 می باشد. از 3680 مورد زایمان، 900 مورد بصورت سزارین صورت گرفته که 24/45% کل زایمانها را دربرگرفته است. نتایج نشان می دهد که آمار سزارین در ماههای بهمن و دی بیشترین ولی در ماههای آذر و آبان کمترین تعداد را داشته ولی نسبت سزارین به کل زایمانها در ماههای مختلف ثابت بوده است. بیشترین علت سزارین عدم پیشرفت زایمان (38/54%) و علل مهم دیگر به ترتیب، سزارین تکراری (21/77%) دفع مکونیوم (11/97%) پرزانتاسیون معیوب (8/55%) و زجر جنین (5/58%) بوده اند. با افزایش سن مادر علل سزارین تغییر نموده است بطوریکه در سنین 41 تا 45 سالگی 62/5% سزارین ها معلول سزارین قبلی و 12/5% بعلت تمایل به بستن لوله ها است در حالیکه در سنین پایین تر بیشترین علل عدم پیشرفت زایمان می باشد. در خانمهای شکم اول حدود نیمی از سزارین ها 44/55% بعلت عدم پیشرفت زایمان بوده ولی در خانمهای شکم دوم با بالا فقط 16/5% بعلت پیشرفت زایمان بوده است. نتایج حاصله از مطالعه نشان می دهد که فقط 456% سزارین ها دارای عارضه بوده اند.

خونریزی بعد از یاﺋسگی یکی از شایع‌ترین علل مراجعه به کلینیک‌های زنان است. در بیش از 60% این موارد یک یافته غیر طبیعی وجود دارد. تشخیص زودهنگام علت خونریزی ضروری است اما توافق عمومی در مورد بهترین روش تشخیص وجود ندارد. هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه نتایج سه روش تشخیصی سونوگرافی ترانس واژینال، بیوپسی اندومتر و هیستروسکوپی است.

روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی، زنان یائسه‌‌ای که با شکایت خونریزی در سال 1384 به درمانگاه زنان بیمارستان آرش مراجعه نمودند، بررسی شدند. پس از اخذ رضایت‌نامه کتبی برای همه، سونوگرافی و سپس بیوپسی اندومتر انجام شد. در تمامی موارد، بدون توجه به نتایج سونوگرافی و بیوپسی، هیستروسکوپی نیز انجام شد. سپس با استفاده از منحنی ROC آستانه ضخامت اندومتر برای تقسیم‌بندی داده‌ها جهت دست‌یابی به بهترین ویژگی و حساسیت مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: در مجموع 90 زن یائسه در دامنه سنی 41 تا 80 سال، بررسی شدند. میانگین سنی افراد 6±84/53 سال بود و به‌طور متوسط 1/5±3/4 سال از یائسگی آنها گذشته بود. میانگین ضخامت اندومتر 7/3±25/6 میلیمتر بود. در یافته‌های بیوپسی، شایع‌ترین تظاهر پاتولوژیک آتروفی (9/48%) و پس از آن اندومتر پرولیفراتیو (7/36%) بود. در بررسی هیستروسکوپی نیز شایع‌ترین یافته‌ها آتروفی (4/44%) و اندومتر پرولیفراتیو (3/33%) بودند. با تقسیم‌بندی داده‌ها بر اساس ضخامت اندومتر، مشخص گردید که ضخامت اندومتر توانایی پیشگویی یافته‌های بیوپسی و هیستروسکوپی را داراست.

نتیجه‌گیری: تعیین ضخامت اندومتر به‌وسیله سونوگرافی ترانس واژینال، روش غیرتهاجمی مناسبی است که داده‌های آن، یافته‌های بیوپسی و هیستروسکوپی را به‌خوبی پیش‌بینی می‌کند.