جستجو در مقالات منتشر شده


9 نتیجه برای ولی زاده

محمد حسن مرندیان، حسین علی عسگری، منیژه رئیسی، غلامرضا ولی زاده، محمود کبیری، ژاله مشهود،
دوره 31، شماره 2 - ( 2-1352 )
چکیده

شرح یک مورد گزانتوماتوز تاندونی هیپرکلسترولمیک خانوادگی را که به تازگی در بخش طبی چهار مرکز پزشکی پهلوی مشاهده شد، در اینجا آورده ایم علائم مشخصه بیماری ، یعنی توزیع خانوادگی، وجود گزانتوم های تاندونی و پوستی و وضع خاص لیپوپروتئین های پلاسما تردیدی باقی نمی گذارد که یک مورد هیپرلیپوپروتئینمی تیپ lIa فردریکسون درکاست . یکی از کیفیات جالب در این بیمار تظاهرات روماتیسمی و دردهای مفصلی است که در مقاله دیگری به تفصیل خواهد آمد. در بحث این بیمار اشاراتی به لیپوپروتئین های پلاسما و موقعیت هیپرلیپوپروتئینمی تیپ دو شده است. از درمانهای مختلفی که برای این بیماری پیشنهاد شده در پایان این نوشته به اختصار ذکری به میان آمده است. دو مورد توکسوپلاسموز مادرزادی با عوارض دیررس به صورت آنسفالومیلیت و آنسفالیت همراه با عود سرولوژیک بیماری معرفی می شوند. از بحث مسائل تشخیص بالینی و آزمایشگاهی می توان نتیجه گرفت که:1- اغلب این نوزادان مبتلا به توکسوپلاسموز مادرزادی فاقد تظاهرات بالینی هستند و فقط تغییرات سرولوژیک ، بیمار بودن آنان را مشخص می کند. آینده این بیماران را عوارض دیررس توکسوپلاسموز تهدید می کند.2- اشکال خفیف و تک علامتی بیماری بر خلاف آنچه قبلاً تصور می شد نسبت به تظاهرات وخیم بودن دوران نوزادی شیوع بیشتری دارد.3- ضایعات چشمی و مغزی گاهی در شش ماهه دوم زندگی و به ندرت در سالهای بعد تشکیل می شوند.4- توکسوپلاسموز مادرزادی بیماری مزمنی است که تا سالها امکان عود و قدرت تولید ضایعات جدید را دارد.5- هیچ یک از ضوابط کلاسیک نظیر وقفه در پیشرفت ضایعات چشمی با علائم عصبی، از بین رفتن علائم التهابی، کاهش ائوزینوفیلی یا سیر نزولی آنتی کورها ضامن بهبودی قطعی و دائمی بیماری نیست و برنامه های درمانی چند ماهه و تکرار آن در صورت عود علائم بیماری ضروری به نظر می رسد.آزمایشهای اندازه گیری آنتی کور ضد توکسوپلاسما که در این مقاله ذکر شده تماماً در مرکز تحقیقات ایمونوفلوئرسانس بخش ایمونولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران انجام شده است.


محمد حسین مرندیان، حسین علی عسگری، غلامرضا ولی زاده، محمود کبیری،
دوره 31، شماره 3 - ( 2-1352 )
چکیده

در 83 شیرخوار 3 تا 18 ماهه دچار گاستروآنتریت غلظت پتاسیم سرم اندازه گیری شد با وجود شدت دزیدراتاسیون شیوع قابل توجه اسیدوز و آنوری ابتدایی در 4/1 بیماران پتاسیم سرم کمتر از 3 میلی اکیوالان و در 08/0 دیگر بین 3 تا 4 میلی اکیوالان بود. به نظر می رسد که علت شیوع هیپوکالینی در این بیماران زمینه سوء تغذیه ، سابقه طولانی اسهال یا اسهالهای مکرر و یا شاید نوع تغذیه بوده است.در این مقاله علل محتمل و مکانیسم ایجاد هیپوکالینی در این بیماران مورد بحث قرار گرفته است.


محمود کبیری، غلامرضا ولی زاده، محمد حسین مرندیان، حسین علی عسگری،
دوره 31، شماره 8 - ( 1-1353 )
چکیده

ضمن معرفی دو بیمار، راه های تشخیص و درمان فنیل کتونوری مورد بحث قرار می گیرد. برای جلوگیری از عقب ماندگی رشد روانی لازم است که بیماری هر چه زودتر تشخیص داده شده درمان آن شروع شود. ولی علائم زودرس بالینی غیر اختصاصی هستند و تنها از راه تست های آزمایشگاهی می توان به موقع به وجود بیماری پی برد . مهمترین این تست ها که در جوی آزمائی عمومی به کار می رود تست گاثری است. اگر این تست ها غلظت فنیل آلانین را در خون بیش از 8 میلی گرم درصد نشان داد درمان با غذائی که فنیل آلانین آن تقلیل یافته باشد شروع می شود. در حدود یکسالگی تست تحمل فنیل آلانین انجام می گیرد تا معلوم شود بیماری در ردیف هیپرفنیل آلانینمی (با کمبود آنزیم موقت) قرار دارد یا فنیل کتونوری (با کمبود آنزیم ثابت) در صورت اول تغذیه بیماران تعدیل می شود و در صورت دوم رژیم غذایی تا 6 -8 سال ادامه می یابد. کنترل فنیل آلانین در ضمن درمان ضروری است و مقدار آن باید بین 1 تا 2 میلی گرم درصد بوده از 4 میلی گرم درصد تجاوز نکند.


محمود کبیری، غلامرضا ولی زاده، هوشنگ خاوری،
دوره 32، شماره 5 - ( 2-1353 )
چکیده

در این مقاله پسر بچه شش ماهه ای معرفی می شود که از نظر بالینی علائم مشخص سندرم Edwards - تریزومی E - را نشان می دهد: عقب ماندگی شدید روانی و حرکتی، کوچکی جمجمه و فک زیرین ، فتق بیضه چپ ، در رفتگی دو طرفه مفصل ران ، تغییر شکل انگشتان دست، روی هم قرار گرفتن پاها به صورت X و تحدب شدید کف پاها کاریوتیپ بیمار تشخیص بالینی را تایید می کند: 74% یاخته ها دارای 47 کروموزم بودند و کرومزوم اضافی متعلق به گروه E بود.تریزومی E بیشتر در نوزادانی که از مادران مسن متولد می شوند دیده می شود. در صورتیکه مادر جوان باشد احتمال وجود Translocation یا Trisomy E/Normal Mosaicism در او می رود. تنها راه پیشگیری تشخیص قبل از زایمان از طریق کشت کروموزومی سلولهای مایع آمنیوتیک و قطع حاملگی می باشد.


شموئیل رهبر، محمود کبیری، پرویز بهادری، غلامرضا ولی زاده، محمد پوستی،
دوره 33، شماره 6 - ( 8-1354 )
چکیده


محمود کبیری، غلامرضا ولی زاده،
دوره 33، شماره 8 - ( 1-1355 )
چکیده


یوسف ولی زاده،
دوره 54، شماره 1 - ( 1-1375 )
چکیده

لیومیومای مری نادر است ولی در بین تومورهای خوش خیم مری شایعترین می باشد. از بین 95 مورد تومورهای مری، فقط 4 مورد آن لیومیوما بود (سه نفر زن و یک نفر مرد) و این برخلاف گزارشاتی است که تاکنون منتشر شده است. علائم اصلی لیومیوما شامل دیس فاژی، درد و هماتومز می باشد. از موارد فوق یک تومور در قسمت گردنی-سینه ای، یک تومور در بخش یک سوم میانی مری و دو مورد دیگر در یک سوم تحتانی مری قرار داشت. تومورهای فوق بصورت واحد بوده است. جوانترین بیمار 30 سال است و مسن ترین بیمار 60 سال سن داشت. رادیوگرافی مری (مصرف باریم) بهترین روش تشخیصی است که در آن ضایعه بصورت گرد و مشخص مشاهده می گردد اندوسکوپی اولتراسونیک و سی تی اسکن نیز وسیله تشخیصی مفیدی است ولی بیوپسی توصیه نمی شود. از بیماران مذکور دو مورد ازوفاژکتومی شدند و در دو مورد دیگر فقط خود تومور برداشته شد. در روند فوق مرگ و میر وجود نداشت.


جواد میکائیلی، رضا ملک زاده، بهروز زیاد علیزاده، محمد ولی زاده طوسی، احمد خنچه، صادق مسرت مشهدی،
دوره 57، شماره 1 - ( 1-1378 )
چکیده

سرطان معده در مناطق شمال غرب به طور بارزی شایع تر از مناطق مرکزی ایران می باشد. با توجه به ارتباط عفونت هلیکوباکترپیلوری (H.P) با سرطان معده، ما در این مطالعه شیوع عفونت با H.P را در استانهای با شیوع بالا (اردبیل) و پایین (یزد) سرطان معده بررسی کردیم. جمعیت هدف مطالعه که افراد سالم زیر 20 سال ساکن استانهای مورد مطالعه بودند، در طول دو ماه به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و از هر فرد مقدار 10 میلی لیتر خون گرفته و سرم آن جدا گردید. ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری با اندازه گیری H.P IgG به روش ELISA مشخص شد و برای اینکار از کیت های شرکت Diagnostic با حساسیت 98 درصد و ویژگی 96 درصد استفاده شد. 711 نفر (358 نفر از اردبیل و 353 نفر از یزد) وارد مطالعه شدند. 170 نفر در اردبیل (47/5%) و 108 نفر در یزد (30/6%) مبتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری بودند (P<0.0001). میزان عفونت در گروه های سنی مختلف نیز مشخص و ارزش آماری آن با استفاده از آنالیز رگرسیون لجستیک بررسی شد. با توجه به نتایج مطالعه مشخص شد که شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در افراد زیر بیست سال استان اردبیل که در آنجا سرطان معده شایع است، به طور بارزی بالاتر از استان یزد می باشد. این مساله ارتباط بین عفونت H.P و سرطان معده را در ایران نشان می دهد.


صفورا پاکیزه کار، سمانه حسین زاده، مجید ولی زاده، مهدی هدایتی،
دوره 79، شماره 3 - ( خرداد 1400 )
چکیده

حضور آنتیبادی علیه آنتیژنهای اصلی تیرویید شامل آنزیم پراکسیداز تیروییدی (Thyroid peroxidase) یا آنتیژن میکروزومال تیروییدی، تیروگلوبولین (Tg) و گیرنده تیروتروپین (TSH) ویژگی بارز بیماریهای خود ایمنی تیرویید است که یکی از شایعترین بیماریهای خود ایمنی میباشند. شیوع آنتیبادی علیه آنزیم پراکسیداز تیروییدی(Anti-TPO)  و آنتیبادی علیه تیروگلوبولین ((Anti-Tg به‌طور قابل‌توجهی در بیماران مبتلا به بیماری گریوز (Graves’ disease) و همچنین در بیماری تیرویییدیت هاشیموتو (Hashimoto's thyroiditis) بالا است. وجود آنتی‌بادی علیه گیرنده TSH (TSH-R) که با نام عمومی TRAbs (TSH receptor antibodies) خوانده می‌شود، در بیماران مبتلا به گریوز بسیار شایع، اما در بیماران مبتلا به تیروییدیت هاشیموتو نسبتاً نادر و فراوانی آن بسیار اندک است و این حقیقت ممکن است نشان‌دهنده ویژگی بالاتر این آنتی‌بادی‌ها نسبت به انواع دیگر باشد. اثرات خارج تیروییدی آنتی‌بادی علیه TSH-R،  مانند افتالموپاتی (ophthalmopathy) و درموپاتی (dermopathy)، به عنوان تظاهرات خارج تیروییدی بیماری گریوز بیشتر بر بافت چشم و پوست تأثیر می‌گذارند و مکانیسم‌های ایمونولوژیکی عملکرد این آنتی‌بادی‌ها نسبتاً شناخته شده است. انسفالوپاتی هاشیموتو(Hashimoto encephalopathy)، به‌عنوان مهم‌ترین اثر خارج تیروییدی Anti-TPO، سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیرخود قرار می‌دهد. از سوی دیگر Anti-TPO همراه با Anti-Tg، با اثر بر روی اندام‌های تولید مثلی زنان، منجر به بروز ناباروری با مکانیسمی ناشناخته می‌گردد. در این مقاله مروری، سعی بر آن است تا انواع مهم اتوآنتی‌بادی‌های علیه آنتی‌ژن‌های تیروییدی معرفی گردیده و ضمن بیان فرایندهای ایمونولوژیک آن‌ها در بیماری‌های اتوایمیون تیرویید، تظاهرات بالینی مهم این آنتی‌بادی‌ها در خارج از بافت تیرویید مورد بحث قرار گیرد.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb