18 نتیجه برای پورعلی
لیلا پورعلی، صدیقه آیتی، فاطمه وحیدرودسری، علی تقی‌زاده، ریحانه سادات حسینی،
دوره 70، شماره 12 - ( 12-1391 )
چکیده
زمینه: خطر تومور تروفوبلاستیک پایدار متعاقب مول ناقص بسیار پایین‌تر از مول کامل است و اکثراً از نوع غیرمتاستاتیک می‌باشد. هدف این مطالعه گزارش یک مورد پارگی رحم به‌دنبال حاملگی مولار ناکامل می‌باشد.
معرفی بیمار: بیمار خانم 26 سالهای با سابقه یک سقط و یک حاملگی مولار در سال 1390 به اورژانس بیمارستان قائم (عج)، دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه کرده است. وی سه ماه پیش از مراجعه با تشخیص حاملگی مولار کورتاژ شد ولی هیچگونه پی‌گیری جواب پاتولوژی و beta-hCG نداشت. بیمار با علایم شوک هموراژیک مراجعه و تحت لاپاراتومی اورژانس قرار گرفت و با تشخیص حاملگی مولار و پارگی رحم ساکشن کورتاژ و ترمیم میومتر انجام شد. در بررسی‌های بیشتر بیمار تومور تروفوبلاستیک متاستاتیک به ریه داشته که با تزریق هفتگی متوتروکسات تحت درمان قرار گرفت و در حال حاضر تحت کنترل ماهیانه قرار دارد.
نتیجه‌گیری: در موارد حاملگی مولار ناکامل که احتمال متاستاز بسیار بعید است نیز آموزش دقیق و پیگیریهای منظم هفتگی و سپس ماهیانه beta-hCG توصیه می‌شود.
لیلا پورعلی، صدیقه آیتی، فاطمه وحید رودسری، منیژه جوانمرد، فائزه پورصدراله،
دوره 71، شماره 12 - ( اسفند 1392 )
چکیده
زمینه: بارداری دوقلو با یک جنین و یک مول کامل دیپلویید نادر نیست ولی حاملگی دو قلو با یک مول ناقص نادر می‌باشد. هدف از این مطالعه گزارش حاملگی مولار ناکامل در همراهی با یک جنین زنده می‌باشد.
معرفی بیمار: خانمی 21 ساله با حاملگی دوم و سابقه یک سقط با شکایت لکه‌بینی در مرداد سال 1391 به اورژانس بیمارستان قائم مراجعه و گزارش سونوگرافی مبنی بر حاملگی مولار به همراه حاملگی طبیعی حدود 15 هفته بود. وی دچار فشارخون و پروتیینوری بالا بود که با تشخیص پره‌اکلامپسی شدید در سن حاملگی حدود 17 هفته تصمیم به ختم حاملگی گرفته شد. بعد از تخلیه رحم، در طی کنترل beta-hCG افزایش پیدا کرد که بررسی از نظر متاستاز و تومور تروفوبلاستیک منفی بود و متوترکسات با دوز 2mg/m 50 در سه مرحله تجویز شد و در نهایت سطح beta-hCG به حد غیرقابل اندازه‌گیری رسید.
نتیجه‌گیری: تشخیص زودرس و درمان به موقع حاملگی مولار جهت کاهش مرگ و میر مادر بسیار با اهمیت می‌باشد.
لیلا پورعلی، آزاده خزاعی، صدیقه آیتی، پروانه لایق، سلمه دادگر، فاطمه میرزامرجانی، احسان اسماعیل‌پور،
دوره 74، شماره 1 - ( فروردین 1395 )
چکیده
زمینه: آنسفالیت هرپسی شایعترین علت انسفالیت کشنده است. در این مطالعه یک مورد مرگ مادر ناشی از آنسفالیت هرپسی گزارش شد.
معرفی بیمار: زن باردار 16 سالهای با حاملگی 36 هفته به‌علت تشنج تونیک-کلونیک ژنرالیزه و فشارخون mmHg 90/140 با تشخیص اکلامپسی به اورژانس زنان بیمارستان قائم اعزام شد. بیمار به‌علت دیسترس جنینی با تشخیص اکلامپسی دور از زایمان سزارین شد. پس از شش ساعت به‌علت بروز تب و تداوم اختلال هوشیاری، تصویربرداری مغزی با MRI انجام شد که نرمال بود. با تشخیص احتمالی مننگوآنسفالیت ویرال آسیکلوویر وریدی تجویز شد. واکنش زنجیره‌ای پلیمراز در بررسی مایع مغزی-نخاعی از نظر ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک، مثبت و بیمار با تشخیص آنسفالیت هرپسی و انفارکت دو طرفه در زمینه تشنج‌های مکرر پس از 35 روز فوت شد.
نتیجه‌گیری: بروز تشنج در زنان حامله و تشخیص اولیه اکلامپسی نباید مانع از توجه پزشک به سایر تشخیص افتراقی‌های مهم و کشنده شود.
لیلا پورعلی، صدیقه آیتی، عطیه وطنچی، پروانه لایق، نسرین پورمقدم،
دوره 74، شماره 3 - ( خرداد 1395 )
چکیده
زمینه و هدف: سندرم ورنیکه کورساکوف مهمترین عارضه کمبود شدید ویتامین B1 (تیامین) است. گیجی و اختلال تعادل در راه رفتن به‌ترتیب شایعترین علایم هستند. عدم وجود علایم تریاد کلاسیک به‌طور همزمان بیشتر منجر به کمتر تشخیص داده شدن این عارضه می‌شود و می‌تواند منجر به مرگومیر نیز بشود. هدف از این مطالعه گزارش یک مورد انسفالوپاتی ورنیکه به‌دنبال ویار شدید بارداری می‌باشد.
معرفی بیمار: بیمار خانم 28 ساله، حاملگی سوم با سابقه یک‌بار زایمان طبیعی و یک‌بار سقط (G3L1ab1) با سن حاملگی 19 هفته با شکایت از تهوع و استفراغ شدید و ناتوانی در راه رفتن و صحبت کردن ارجاع شده بود. MRI مغزی انجام شد که ضایعاتی در نواحی اطراف تالاموس هر دو طرف به‌نفع انسفالوپاتی ورنیکه مشاهده شد. پس از تجویز دوز بالای تیامین و سایر درمان‌های نگهدارنده، علایم بیمار به‌سرعت بهبود یافت.
نتیجه‌گیری: مدنظر داشتن تشخیص آنسفالوپاتی ورنیکه منجر به تشخیص زودرس و درمان صحیح این عارضه شده و می‌تواند منجر به بهبودی کامل بیمار و پیشگیری از عوارض شدید و مرگومیر مادری و جنینی شود.
صدیقه آیتی، لیلا پورعلی، مسعود پزشکی‌راد، عطیه وطنچی، هدی باقری، الناز آیتی،
دوره 74، شماره 12 - ( اسفند 1395 )
چکیده
زمینه و هدف: آنوریسم کاذب شریان رحمی یک علت نادر و تهدید کننده حیات در خونریزی دیررس پس از زایمان است. آمبولیزاسیون اورژانسی شریان رحمی راه درمانی مناسبی برای کنترل خونریزی در این موارد می‌باشد. هدف از این گزارش معرفی یک مورد آمبولیزاسیون شریان رحمی در خونریزی پس از زایمان دیررس به‌دلیل آنوریسم کاذب شریان رحمی بود.
معرفی‌بیمار: خانم 25 ساله با سابقه سه بار سزارین که به‌دلیل سزارین پیشین همراه آبریزش 35 روز پیش از مراجعه تحت سزارین قرار گرفته بود. 35 روز پس از زایمان دچار خونریزی واژینال شدید شد. در سیر بستری به‌دلیل تکرار چند نوبت خونریزی واژینال شدید، سرم تراپی و ترانسفوزیون‌های مکرر انجام شد. پس از پایدار شدن شرایط بیمار، با تشخیص آنوریسم کاذب شریان رحمی، آمبولیزاسیون انجام شد.
نتیجه‌گیری: آمبولیزاسیون شریان رحمی یک درمان محافظه‌کارانه مناسب در خونریزی‌های دیررس پس از زایمان است که می‌تواند جایگزین اعمال جراحی وسیع مانند هیسترکتومی شود.
لیلا پورعلی، عطیه وطنچی، صدیقه آیتی، مسعود پزشکی‌راد، فرزانه هاشم‌نیا،
دوره 75، شماره 7 - ( مهر 1396 )
چکیده
زمینه و هدف: چسبندگی غیرطبیعی جفت عبارت است از نفوذ بافت جفت به داخل میومتر و حتی سروز رحم که ممکن است از رحم نیز فراتر رفته و به احشاء مجاور مانند مثانه و حتی روده‌ها تهاجم پیدا کند. از عوارض این بارداری‌ها خونریزی شدید حین سزارین و حتی نیاز به هیسترکتومی می‌باشد. هدف از این مطالعه گزارش دو مورد آمبولیزاسیون شریان‌های رحمی پیش از سزارین در زنان باردار مبتلا به انواع پرخطر این چسبندگی‌ها می‌باشد.
معرفی بیمار: در شهریور ۱۳۹۵ در بیمارستان قائم مشهد دو مورد خانم باردار با تشخیص جفت سرراهی و چسبندگی غیرطبیعی جفت که تمایل شدید جهت حفظ باروری داشتند پیش از سزارین تحت آمبولیزاسیون دو طرفه شریان‌های رحمی قرار گرفتند.
نتیجه‌گیری: در موارد چسبندگی غیرطبیعی جفت، انجام آمبولیزاسیون شریان‌های رحمی پیش از سزارین می‌تواند از طریق کاهش قابل توجه میزان خونریزی حین عمل امکان حفظ رحم و باروری را در این موارد فراهم نماید.
لیلا پورعلی، عطیه وطنچی، صدیقه آیتی، آناهیتا حمیدی، اکرم زارعی ابوالخیر،
دوره 76، شماره 1 - ( فروردین 1397 )
چکیده
زمینه و هدف: بارداری دوقلویی مول کامل به‌همراه جنین زنده یک بارداری نادر می‌باشد. در این مقاله یک مورد بارداری مولار کامل و جنین زنده با کاریوتایپ تریپل X گزارش شد.
معرفی بیمار: بیمار خانم ۲۲ ساله با بارداری ۱۸-۱۷ هفته بود که در مهر ۱۳۹۵ با شکایت خونریزی واژینال به مرکز آموزشی درمانی ام‌البنین وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه کرد. در سونوگرافی ۱۳ هفته، یک جنین زنده نرمال به‌همراه جفت قدامی حجیم به‌نفع مول گزارش شده بود، بنابراین برای بیمار حاملگی مول پارشیل یا حاملگی دوقلویی به‌همراه مول کامل مطرح شد. نتیجه آمنیوسنتز بیمار تریپل X گزارش شد. به‌دنبال خونریزی شدید واژینال تهدیدکننده حیات برای بیمار هیستروتومی انجام شد و یک جنین بدون آنومالی آشکار همراه با یک جفت هیدروپیک حجیم خارج شد. پس از یک ماه با توجه به تشخیص نئوپلازی تروفوبلاستیک جفتی تحت کموتراپی قرار گرفت.
نتیجه‌گیری: افتراق حاملگی دوقلویی مولار کامل و جنین زنده با حاملگی مول پارشیل از موارد چالش‌برانگیز مامایی می‌باشد که برای افتراق این‌دو می‌توان از رادیولوژیست متبحر و آمنیوسنتز کمک گرفت.
عطیه وطنچی، لیلا پورعلی، مونا جعفری،
دوره 76، شماره 2 - ( اردیبهشت 1397 )
چکیده
زمینه و هدف: لاپاروسکوپی در دوران باردرای برای درمان کوله‌سیستیت جایگاه ویژه و قابل قبولی دارد. عوارض لاپاروسکوپی دوران بارداری می‌تواند منحصر به‌فرد باشد که یکی از آن‌ها سوراخ شدن رحم است. آشنایی با عوارض لاپاروسکوپی در دوران بارداری به مدیریت این بیماران کمک می‌کند.
معرفی‌بیمار: بیمار ما زن ۲۴ ساله با سن بارداری ۲۸ هفته بود که در دی‌ماه ۱۳۹۵ با تشخیص کوله‌سیستیت در بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد تحت لاپاروسکوپی قرار گرفت. هنگام ورود تروکار به داخل شکم سوراخ شدن رحم به همراه نشت مایع آمنیوتیک به داخل شکم رخ داد که بلافاصله توسط جراح ترمیم انجام شد. کنترل قلب جنین در اتاق عمل صورت گرفت. پس از اطمینان از وضعیت مناسب جنین و مادر، مادر به مدت یک هفته در بخش زنان تحت مراقبت قرار گرفت. در سونو سریال حجم مایع آمنیوتیک نرمال بود. بیمار پس از مراقبت‌های کامل دوارن بارداری در سن حاملگی ۳۸ هفته سزارین شد و نوزاد سالم با آپگار مناسب متولد شد.
نتیجه‌گیری: سوراخ شدن رحم حین لاپاروسکوپی در صورتی‌که به درستی تشخیص داده شده و اداره شود معمولا با خطر چشمگیری برای مادر و جنین همراه نمی‌باشد.
لیلا پورعلی، امیرحسین جعفریان، عطیه وطنچی، مژگان سلطانی، علی مقیمی رودی،
دوره 76، شماره 11 - ( بهمن 1397 )
چکیده
زمینه: کیست هیداتید یک بیماری آندمیک در ایران و بسیاری از کشورهای خاورمیانه می‌باشد. هدف از این مطالعه گزارش یک مورد تظاهر نادر کیست هیداتید امنتوم بود.
معرفی بیمار: زن ۲۶ ساله با درد شکمی در ناحیه هیپوگاستر به درمانگاه زنان بیمارستان قائم در سال ۱۳۹۶ مراجعه کرد. در سونوگرافی تصویر کیست به سایز mm ۹۵×۱۰۵ در آدنکس راست رویت شد. به‌علت ادامه درد شکمی، بیمار لاپاراتومی شد. یک کیست cm ۱۵×۱۰ با جدار نازک چسبیده به امنتوم و انتهای کوچک معده رویت شد که با یک پدیکول cm ۶×۳ به انحنای کوچک معده متصل بود. با گرفتن پایه پدیکول، کیست به‌صورت کامل و بدون پارگی خارج گردید. بافت خارج‌شده براساس گزارش پاتولوژی کیست هیداتید چسبیده به امنتوم بود.
نتیجه‌گیری: در صورت وجود توده سیستیک در فضای پریتوان باید کیست هیداتید را در نظر داشت. جهت پیشگیری از عوارض و عود بیماری بهتر است در حین جراحی تا حد امکان از پاره شدن کیست اجتناب گردد.
لیلا پورعلی، صدیقه آیتی، عطیه وطنچی، غزل قاسمی، سمیرا ساجدی رشخوار، عالیه بصیری،
دوره 76، شماره 12 - ( اسفند 1397 )
چکیده
زمینه و هدف: بارداری سرویکال نوعی نادر از بارداری‌های خارج رحم است. نوع درمان وابسته به وضعیت همودینامیک بیمار می‌باشد که می‌توان از درمان محافظتی تا درمان تهاجمی مانند هیسترکتومی اورژانس را به‌کار برد. هدف از این گزارش معرفی یک مورد درمان محافظه‌کارانه موفقیت‌آمیز حاملگی سرویکال بود.
معرفی‌بیمار: زن ۳۰ ساله حاملگی دوم و سابقه تولد زنده و یک‌بار سزارین پیشین که با تشخیص اولیه سقط فراموش شده در سال ۱۳۹۶ به بیمارستان قائم (عج) مراجعه کرد. به‌دلیل عدم دفع در حین کورتاژ، بارداری سرویکال تشخیص داده شد. خونریزی واژینال شدید تهدیدکننده حیات با سوند فولی داخل رحمی حاوی cc ۶۰ نرمال سالین و گذاشتن تامپون داخل واژن کنترل و بیمار با حال عمومی خوب مرخص شد.
نتیجه‌گیری: در بیماران با بارداری سرویکال و وضعیت همودینامیک نامناسب و تمایل به حفظ باروری، جاگذاری سوند فولی داخل رحم همراه با گذاشتن تامپون داخل واژن به‌دنبال کورتاژ، کمک‌کننده می‌باشد.
عطیه وطنچی، نرجس آیتی، سوسن شفیعی، فرزانه آشورزاده، لیلا پورعلی، سید رسول زکوی،
دوره 77، شماره 7 - ( مهر 1398 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان تمایز‌یافته تیرویید به‌طور شایعی در زنان و در سنین بارداری رخ می‌دهد و یکی از مراحل اصلی درمان، یددرمانی پس از جراحی است. در این مطالعه، اثرات یددرمانی بر میزان باروری و عوارض بارداری در حاملگی‌های بعدی بررسی شده است.
روش بررسی: در این مطالعه گذشته‌نگر که از خرداد تا بهمن ۱۳۹۶ در بخش پزشکی هسته‌ای بیمارستان قائم (ع) مشهد، با حمایت دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد، ۴۱ زن مبتلا به سرطان تیرویید که تحت درمان کلاسیک قرار گرفته بودند و تجربه حاملگی پس از یددرمانی را داشتند، بررسی شدند. داده‌های بیماران در زمینه سرطان تیرویید و مراحل درمان آن و نیز بارداری مادر و عوارض آن در پرسشنامه‌ای ثبت شد. پرسشنامه مشابهی نیز برای خواهران سالم با تجربه بارداری تکمیل گردید.
یافته‌ها: تفاوت سنی گروه بیمار با خواهران سالمشان معنادار نبود (۰/۹P=). از نظر تعداد بارداری (۰/۰۵P=) و تعداد فرزند زنده (۰/۸P=) نیز بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت. تنها مورد متفاوت بین دو گروه بیمار و سالم، تعداد سقط بود که به‌طور میانگین در گروه بیمار ۰/۷ و در گروه کنترل ۰/۲ محاسبه گردید (۰/۰۰۳P=). اما کمابیش این تفاوت آماری، تنها به‌دلیل یددرمانی در این بیماران نمی‌باشد. چراکه در گروه بیمار، سقط پیش و پس از یددرمانی، تفاوت معناداری وجود نداشت (۰/۴۸P=) وزن نوزاد موقع تولد، پیش و پس از یددرمانی (۰/۶۶P=) و همچنین وزن هنگام تولد نوزاد در دو گروه مورد و کنترل (۰/۲P=) تفاوت معناداری نداشت.
نتیجه‌گیری: یددرمانی در زمینه سرطان تیرویید تاثیر آشکاری بر میزان باروری نداشته و سبب افزایش عوارض بارداری‌های بعدی نمی‌شود.
نفیسه ثقفی، لیلا پورعلی، الهام حمیدی،
دوره 78، شماره 3 - ( خرداد 1399 )
چکیده
زمینه و هدف: وارونگی رحم در زمانی غیر از زایمان یافته نادری است. بسیاری از متخصصین زنان ممکن است حتی شاهد یک مورد از آن در دوران طبابت خود نباشند. وارونگی رحم به خروج رحم از سرویکس دیلاته گفته می‌شود. در این مقاله یک مورد وارونگی رحم پس از یائسگی گزارش می‌شود.
معرفی بیمار: بیمار زن ۶۶ ساله مولتی‌پار ۶ با شکایت خونریزی رحمی، درد شکم و خروج توده از واژن در مهر ۱۳۹۶ به بیمارستان قائم (عج) مشهد مراجعه کرده بود. بیمار با تشخیص میوم همراه با وارونگی کامل رحم تحت میومکتومی واژینال قرار گرفت. با رویکرد شکمی-پرینئال، وارونگی رحم به‌طور کامل رفع و هیسترکتومی انجام شد. دو ماه پس از عمل هیچگونه شکایت و یافته بالینی غیرطبیعی وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: وارونگی حاد رحم یک وضعیت خطرناک می‌باشد (خونریزی، درد شدید، احتمال نکروز رحم و عفونت سیستمیک) که در سنین پس از منوپوز به‌عنوان یک تشخیص افتراقی مهم در توده‌های واژینال باید مدنظر قرار گیرد.
معصومه میرتیموری، لیلا پورعلی، فریده اخلاقی، رویا جلالی باجگیران،
دوره 78، شماره 6 - ( شهریور 1399 )
چکیده
زمینه و هدف: خونریزی پس از زایمان از علل اصلی مرگومیر مادران در کشورهای در حال توسعه است. در مقایسه با زایمان واژینال، زنانی که سزارین می‌شوند در معرض خطر بیشتری برای خونریزی پس از زایمان و نیاز به تزریق خون قرار دارند. این خطر در حضور عواملی مثل چندقلویی، پلی‌هیدرامینوس، پره‌اکلامپسی شدید، خونریزی پره‌پارتوم، لیبر طولانی، القاء لیبر و چاقی افزایش می‌یابد. اکسی‌توسین برای جلوگیری از آتونی رحم حین سزارین استفاده می‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر میزوپروستول زیرزبانی همراه با اکسی‌توسین در کاهش خونریزی حین و پس از سزارین بود.
روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده در بیمارستان ام‌البنین (س) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از مهر 1395 تا دی 1396 بر روی 90 زن حامله ترم که ریسک فاکتور خونریزی پس زایمان داشتند و تحت سزارین اورژانس با بی‌حسی اسپاینال قرار گرفتند انجام شد. پس از زایمان، انفوزیون 40 واحد اکسی‌توسین داخل یک لیتر سرم نرمال سالین انجام شد، سپس بیماران به دو گروه مداخله (میزوپروستول زیرزبانی) و کنترل (عدم تجویز میزوپروستول) تقسیم شدند.
یافته‌ها: میزوپروستول زیرزبانی همراه با اکسی‌توسین حین سزارین باعث کاهش معنادار خونریزی طی شش ساعت اول پس از عمل شد. افت هموگلوبین و خونریزی حین عمل بین دو گروه مشابه بود. عوامل یوتروتونیک کمتری در گروه مداخله استفاده شد. عوارض جانبی در دو گروه مشابه بود.
نتیجه‌گیری: در زنان پرخطر برای خونریزی پست‌پارتوم تجویز میزوپروستول زیرزبانی همراه با اکسی‌توسین نسبت به اکسی‌توسین به تنهایی، سبب کاهش خونریزی حین و پس از سزارین شد.
صدیقه آیتی، لیلا پورعلی، غزل قاسمی، زینب ثابتی بایگی،
دوره 78، شماره 9 - ( آذر 1399 )
چکیده
زمینه و هدف: سندرم نفروتیک با پروتیینوری، هایپوآلبومینمی و ادم مشخص می‌شود. علل این بیماری شامل بیماری‌های اولیه کلیوی و یا بیماری‌های سیستمیک مثل دیابت، آمیلوییدوز و یا لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌باشد. هدف از این مطالعه گزارش یک مورد درمان موفقیت آمیز سندرم نفروتیک در بارداری دوقلو می‌باشد.
معرفی بیمار: بیمار خانم 30 ساله با حاملگی دوقلویی 31 هفته، حاصل باروری آزمایشگاهی بود که با شکایت ادم اندام تحتانی و آزمایش ادرار مبنی بر پروتیین 3+ در مهر 1395 به بیمارستان قائم مشهد مراجعه کرد. با توجه به آزمایشات مختل بیمار با تشخیص احتمالی سندرم نفروتیک تحت درمان با پردنیزولون و هیدروکلروتیازید و فنوفیبرات قرار گرفت. در نهایت در سن بارداری 36 هفته تحت سزارین قرار گرفت و دو نوزاد با آپگار مطلوب متولد شدند.
نتیجه‌گیری: تشخیص زودرس سندرم نفروتیک و مراقبت‌های دقیق بارداری در این بیماران اگر همراه با فشارخون بالا و اختلال عملکرد کلیوی نباشد می‌تواند با نتایج مطلوب بارداری همراه باشد.
لیلا پورعلی، عطیه وطنچی، نگار رمضانپور، صدیقه آیتی، فرزانه رمضانی،
دوره 78، شماره 11 - ( بهمن 1399 )
چکیده
زمینه و هدف: سندرم لوکوآنسفالوپاتی خلفی برگشت‌پذیر یک سندرم بالینی و رادیولوژیک است که در هر سنی ممکن است رخ دهد. پاتوژنز سندرم لوکوآنسفالوپاتی خلفی برگشت‌پذیر نامشخص است اگرچه اختلالات فشارخون، بیماری‌های کلیوی و درمان‌های سرکوب‌کننده ایمنی از عوامل مهم مستعدکننده بروز آن می‌باشند. هدف از این گزارش، معرفی یک مورد آنسفالوپاتی برگشت‌پذیر به‌دنبال پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک پس از زایمان می‌باشد.
معرفی بیمار: بیمار زن 30 ساله حاملگی اول و 33 هفته بود که در تیر 1396 به‌علت تشنج به بیمارستان قائم مشهد مراجعه کرده بود. پس از زایمان دچار چندین نوبت تشنج، کاهش شدید سطح هوشیاری و نارسایی کلیه شد که با تشخیص پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک تحت پلاسما فرز قرار گرفت و با حال عمومی خوب مرخص شد.
نتیجه گیری: در صورت شک به لوکوآنسفالوپاتی در بارداری، تشخیص زودرس و درمان عامل زمینه‌ای در کاهش مرگومیر و ناتوانی حایز اهمیت می‌باشد.
علی تقی‌زاده، لیلا پورعلی، امیرحسین جعفریان، فرخ سیلانیان طوسی، غزل قاسمی، مرجانه فرازستانیان، میترا انظباطی،
دوره 79، شماره 11 - ( بهمن 1400 )
چکیده
زمینه و هدف: کارسینومای غده بارتولن شکل نادری از بدخیمی‌های ولو است که کمتر از 5% کل کانسرهای ولو و 001/0% از کل کانسرهای دستگاه ژنیتال را شامل می‌شود. اکثر موارد کانسرهای غده بارتولن از نوع آدنوکارسینوما یا سلول سنگفرشی است و ارتباط آن با عفونت ویروس پاپیلومای انسانی به‌طور کامل مشخص نشده است. هدف از این مطالعه گزارش یک مورد نادر کانسر غده بارتولن در یک بیمار جوان بود.
معرفی مورد: بیمار خانم 37 ساله p2l2 (سابقه دو نوبت حاملگی و دو زایمان) بود که با شکایت از درد شدید ناحیه پرینه در خرداد ماه 1399 به درمانگاه اورژانس زنان بیمارستان قائم (عج)، شهر مشهد مراجعه کرد. از یک سال پیش از مراجعه بیمار دچار تورم و درد در ناحیه پرینه شده بود که با تشخیص آبسه بارتولن چندین دوره آنتی‌بیوتیک خوراکی مصرف کرده ولی بهبودی حاصل نشده بود. در معاینه زیر بیهوشی توده حدود cm 3 در یک سوم دیستال خلف واژن و کاملا سفت در محل غده بارتولن لمس شد که حالت نکروتیک داشت. با توجه به نرمال بودن سایر نواحی واژن و سرویکس بیمار با تشخیص کانسر غده بارتولن در stage چهار کاندید رادیوتراپی و شیمی درمانی شد. پنج ماه پس از شروع درمان علایم بالینی (تورم و درد) کاملا بهبود یافته بود. در پیگیریهای پسین، شش ماه پس از شروع درمان هیچگونه شواهدی از عود و متاستاز وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: در برخورد با هر بیمار با تشخیص آبسه بارتولن در صورت عدم پاسخ به درمان طبی، بررسی بیشتر و بیوپسی از توده جهت رد سرطان غده بارتولن باید مد نظر قرار گیرد.
لیلا پورعلی، عطیه وطنچی، آرزو صداقتی، فرناز هادوی، محمدتقی رجبی مشهدی،
دوره 79، شماره 12 - ( اسفند 1400 )
چکیده
زمینه و هدف: ولولوس سیگمویید در حاملگی یک عارضه نادر به‌شمار می‌آید و تشخیص و درمان آن در بارداری باتوجه به بزرگی شکم و تغییرات فیزیولوژیک بارداری می‌تواند باچالش و تاخیر همراه باشد. تاخیر در تشخیص و به‌دنبال آن تاخیر در درمان می‌تواند منجر به عوارض نامطلوب و جبران‌ناپذیر مادری و جنینی شود.
معرفی‌بیمار: بیمار گزارش شده خانم باردار 29 ساله پرایمی گراوید 31 هفته می‌باشد که در آذر 1398 با شکایت درد و دیستانسیون شکمی به مرکزدرمانی سطح سه دانشگاه علوم پزشکی مشهد اعزام شد. حال عمومی بیمار در بدو مراجعه خوب بود و از این‌رو با تشخیص احتمالی ایلئوس تحت درمان قرارگرفت. باتوجه به پیشرفت علایم و تشدید دیستانسیون شکمی رکتوسیگموییدوسکوپی برای بیمارانجام شد که شواهد انسداد و نکروز روئیت شد. از این‌رو بیمار لاپاروتومی اورژانس شد و با تشخیص ولولوس سیگمویید برای بیمارکولستومی انجام گرفت. بعد چهار روز بیمار باحال عمومی خوب مرخص شد و کاندید رزکسیون کولون سیگمویید بعد زایمان شد.
نتیجه‌گیری: مهمترین موارد در مدیریت صحیح ولولوس سیگمویید در بارداری تسریع در تشخیص و درمان، مایع درمانی و آنتی‌بیوتیک‌تراپی می‌باشد.
علی تقی‌زاده، لیلا پورعلی، مونا جودی، بهاره مکوندی، الهه حسن‌زاده، سعیده احمدی سیماب، گلشید نوری حسینی، مهرداد گزانچیان،
دوره 81، شماره 3 - ( خرداد 1402 )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پستان شایعترین بدخیمی در میان زنان است به‌طوری‌که عامل 18% از تمام سرطان‌های زنان می‌باشد. متوسط سن بیماران در هنگام تشخیص 4/48 سال است و رایج‌ترین سن این بیماری در محدوده 49-40 سال است. در ایران، اطلاعات محدودی درمورد الگوهای عود و بقا براساس نوع زیرگروه سرطان پستان در مراحل اولیه بیماری موجود است. هدف مطالعه حاضر، بررسی عود و بقای بیماران سرطان پستان اولیه (بدون درگیری لنفاوی) براساس انواع زیرگروه‌های آن می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه گذشته‌نگر پرونده‌ی 500 بیمار مبتلا به سرطان پستان که درمدت 10 سال (فروردین 1385 تا اسفند 1395) به درمانگاه‌های بیمارستان امام رضا (ع) و امید مشهد مراجعه کرده بودند بررسی شد. آنالیز آماری با SPSS software, version 16 (SPSS Inc., Chicago, IL, USA) انجام گردید. 05/0P˂ از نظر آماری معنادار درنظر گرفته شد.
یافته‌ها: 230 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین بقای کلی 7/130 ماه و بقای کلی پنج و 10 ساله به‌ترتیب 2/83% و 8/78% بود. ارتباط معنادار بین مرحله بالینی بیماری با عود و متاستاز وجود داشت (000/0P=). زیرگروه سرطان پستان به‌طور معناداری با عود و متاستاز (01/0P=) مرتبط بود به‌طوری‌که بیماران تریپل نگاتیو در مقایسه با سایر انواع، بیشترین میزان عود و متاستاز را داشتند.
نتیجه‌گیری: زیرگروه سرطان پستان به‌طور معناداری با عود و متاستاز بیماری در ارتباط بود به‌طوری‌که بیماران با سرطان پستان تریپل نگاتیو بیشترین میزان عود و متاستاز را دارا بودند. همچنین این گروه از بیماران، کمترین میزان بقای کلی و نیز بقای بدون بیماری را داشتند.
