مجله دانشکده پزشکی

---

توده قابل لمس شکمی یکی از مهمترین و شایعترین یافته های بالینی در طب کودکان است. هدف از این مطالعه بررسی انواع توده های شکمی در گروه های سنی مختلف کودکان در یک مرکز ارجاعی جراحی کودکان بوده است. در یک مطالعه گذشته نگر، پرونده 325 کودک (57% پسر، میانگین سنی 37.7 ماه) را که در عرض 12 سال بعنوان توده جراحی شکمی در بیمارستان امیرکبیر بستری و تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، بازبینی نمودیم. 4 توده شایع شکمی عبارت بودند از: تومور ویلمز (22%)، لنفومای غیر هوچکینی شکم (13.5%)، نوروبلاستوما (12.5%)، هیدرونفروز و ضایعات کیستیک کلیه (12.3%). شایعترین یافته های بالینی توده شکمی، اتساع شکم، درد شکمی، علائم انسدادی، آسیت، جابجایی احشای شکمی در بررسی های رادیولوژیک و سایر اختلالات عمومی بوده است. از رادیوگرافی ساده، اولتراسونوگرافی، CT و بعضا IVP بطور شایع جهت تشخیص استفاده شده بود. توصیه ما، توجه دقیق پزشکان به توده های شایع شکمی، تسریع در تشخیص (در عرض 48-24 ساعت) و درمان بموقع بیماری می باشد.

---

یکی از بیماری های شایع آنورکتال در بالغین هموروئید می باشد که عامل زمینه ای و علایم و درمان آن بطور مفصل مورد بررسی قرار گرفته ولی در کودکان مطالعات بسیار کمی روی هموروئید انجام شده است. آیا در کودکان هم هموروئید دیده می شود؟ با مراجعه به کتب و مقالات مشخص می شود که در مورد هموروئید کودکان بررسی اندکی صورت گرفته است و اغلب گزارشات هموروئید را متعاقب هیپرتانسیون پورت ذکر نموده اند. هدف ما از این مطالعه بررسی هموروئید در کودکان است و می خواهیم بدانیم آیا این بیماری در کودکان سالم هم دیده می شود و یا خیر؟ با مراجعه به پرونده بیماران بستری در بیمارستان های امیرکبیر و بهرامی در طی سال های 78-1362 مشخص شده است که در بیش از 30 هزار عمل جراحی انجام شده فقط 7 مورد هموروئید وجود داشته است. این 7 بیمار بررسی شدند که 6 مورد پسر بودند (85%) و شایع ترین سن مراجعه حدود 6 ساله بوده است. بیشتر بیماران بعلت توده ناحیه آنال (43%) و بعد از آن به علت ترومبوز (28.5%) مراجعه کرده بودند. در بررسی بیماران هیچ نکته پاتولوژیک دیگری یا بیماری زمینه ای وجود نداشته است و بعد از درمان جراحی و طبی تمام بیماران بدون عارضه پاسخ رضایت بخش داده اند. لذا نتیجه می گیریم که هموروئید در اطفال نیز می تواند بدون عامل زمینه ای ایجاد شود و اغلب پاسخ درمانی مناسب و بدون عارضه را در این بیماران انتظار داشت و البته اغلب بیماران دچار فیشر آنال-پرولاپس رکتوم-پولیپ رکتوم بعنوان هموروئید مراجعه نمایند.

---

توده شکمی در دوران نوزادی از علل مهم بستری بیماران در بخش های جراحی اطفال است و برخورد سریع با این بیماران، منجر به کاهش مورتالیتی و موربیدیتی می شود. مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی و با استفاده از بایگانی بیمارستانهای امیرکبیر و بهرامی در بین سالهای 78-1361 انجام شده است. در این بررسی تعداد 25 بیمار که در بخش جراحی نوزادان بستری شده بودند بررسی گردیدند. از بیماران بستری شده، 68% پسر و 32% دختر بودند و از نظر سن اغلب در هفته اول نوزادی قرار داشتند (48%). از نظر شیوع علل بستری در صدر آن علل سیستم ادراری با 56% و به دنبال آن تومورها با منشا مختلف 20% و علل تخمدانی 12% و علل گوارشی 12% بودند. اغلب بیماران تحت عمل جراحی قرار گرفتند (92 درصد) و بیشترین تست آزمایشگاهی مختل تستهای کلیوی بودند (28 درصد). میزان مورتالیتی (24 درصد) بدست آمد که اغلب پسر و اغلب به علل خوش خیم بود. با توجه به این یافته ها، بررسی سیستم ادراری جنین با سونوگرافی و معاینه اولیه نوزادان اهمیت ویژه ای دارد و عمل جراحی سریع در اغلب موارد توصیه می شود. لازم است بررسیهای آزمایشگاهی و رادیولوژیکی در 72-48 ساعت اول انجام شده و اقدام درمانی مناسب صورت پذیرد.

---

تراتوما نئوپلاسمی جنینی است که حاوی حداقل 2 لایه یا هر 3 لایه جرم سل اولیه (اکتودرم، آندودرم و مزودرم)، در خط میانی بدن یا در دو طرف آن از مغز تا استخوان دنبالچه می تواند پیدا شود. هدف اصلی از این پژوهش تعیین پراکندگی این تومور نسبتا شایع نوزادی و کودکی در نقاط مختلف بدن، اهداف فرعی بررسی شیوع جنسی، سنی و پاتولوژی این تومورها و مقایسه یافته ها با لیتراتور می باشد. در این مقاله 91 کودک مبتلا به تراتوما از سالهای 1361 تا 1378 در دو بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد بررسی قرار گرفتند. از 91 کودک مبتلا به تراتوما، 60 مورد تراتومای ساکروکوکسیژیل، 14 مورد تراتومای ساکروکوکسیژیل+لگنی (جمعا 74 مورد)، 9 مورد در تخمدان، 3 مورد پشت صفاق، 2 مورد دهانی-حلقی، 2 مورد در بیضه و یک مورد در ناحیه گردن بوده است. از جمع بیماران، 71 درصد موارد نوزاد و بقیه شیرخوار یا بیشتر از دو سال سن داشتند. از این تعداد، 88 بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفته، 3 بیمار به علت عوارض عمل فوت نمودند، 84 درصد تومورها خوش خیم و 16 درصد موارد بد خیم بوده است. این یافته ها با گزارشات لیتراتور مقایسه شد تفاوت اندکی با آنها داشت. در این مقاله ضمن مروری مختصر بر متون نگارنده انواع کم نظیر و بعضا منحصر بفرد تراتوما را ارائه خواهد داد.

---

مقدمه: هیپوسپادیاس به مفهوم قرارگیری سوراخ مجرای ادرار در زیر آلت تناسلی پسر می‌باشد. این محل از گلانز تا پرینه متغیر است. برای اصلاح این آنومالی تاکنون بیش از 200 روش ابداع شده که همگی با درصد قابل توجهی عارضه همراه بودند. آقای Snodgrass در سال 1994 روشی را ارائه داد که با حداقل عوارض و بهترین نتایج همراه بودن است. هدف از انجام این تحقیق آزمون علمی تکنیک TIP براساس تجربیات آقای Snodgrass می‌باشد
مواد و روش‌ها: نوع مطالعه به شکل آینده‌نگر است. جمعیت مورد مطالعه شامل بیماران مراجعه‌کننده به درمانگاه جراحی اطفال بیمارستان مرکز طبی کودکان و بهرامی با تشخیص هیپوسپادیاس می‌باشند. حجم نمونه نیز 60 نفر بوده که توسط سه جراح ولی با تکنیک واحد صورت گرفته است. در این تکنیک از U.Plate خود بیمار استفاده می‌شود و پس از degloving و برش طولی کف آن باتوبولاریزاسیون صورت می‌گیرد. بیماران از نظر نتایج عمل براساس سن، کوردی، تجویز قبل از عمل هورمون تستوسترن، سابقه عمل جراحی قبلی و نوع هیپوسپادیاس بررسی شدند.
یافته‌ها: در مجموع 60 بیمار از بهمن 79 لغایت مرداد 80 تحت بررسی قرار گرفتند. کمترین سن بیماران 7 ماه و بیشترین آن 12 سال بوده است (میانگین 3/4 سال) نوع آن از ساب‌کرونال تا پنواسکرتال متغیر بود و مدت پیگیری متوسط بیماران نیز 15 ماه می‌باشد. میزان شیوع فیستول پس از طی اعمال جراحی رایج 25-10% می‌باشد که براساس نوع تکنیک و محل آن متغیر است. البته آمار Snodgrass مدعیست با پیگیری 7 ساله 72 بیمار که اکثراً دیستال بودند هیچ موردی از تنگی و فیستول مشاهده نشده است. این درصد در مورد انواع پروگزیمال را 10% و در مجموع 8/5% ذکر نمودند. در نتایج حاصله از مطالعه ما که اکثراً دیستال می‌باشند. این میزان در کل 9/4% می‌باشد که درصد فوق به سابقه عمل جراحی و نوع هیپوسپادیاس مرتبط است. (05/0p<) ولی باسن عمل-کوردی و تزریق هورمون مرتبط نیست.
نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: در مجموع می‌توان گفت که تکنیک TIP یک روش منحصربفرد، سریع و مطلوب از نظر Cosmetic و یک جایگزین مناسب بریا تکنیک‌های قبلی می‌باشد.

---

زمینه و هدف: در این پـژوهش رابـطه سبک‌های مقابـله با استرس و سطوح سازش روانشناختی با رونـد بهبود بیماران قلبی- عروقی مورد بررسی قرار گرفت. هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه سبک‌های مقابله با استرس شامل سبک‌های مقابله مسأله محور، هیجان محور مثبت و هیجان محور منفی و سطوح سازش روانشناختی شامل بهزیستی روانشناختی و درماندگی روانشناختی با روند بهبود بیماران قلبی- عروقی بود.

روش بررسی: انتخاب نمونه در مرحله نخست به روش در دسترس با نود آزمودنی از بین بیماران واجد شرایط مرکز قلب شهید رجایی تهران آغاز شد و با 46 آزمودنی (27 مرد، 18 زن) در مرحله پی‌گیری ادامه یافت. در مرحله نخست، یک تا دو هفته قبل از عمل جراحی، از آزمودنی‌ها خواسته شد مقیاس سبک‌های مقابله تهران و مقیاس سلامت روانی را تکمیل کنند. در مرحله دوم، سه تا چهار ماه بعد از عمل جراحی، پرسشنامه روند بهبود از طریق پرونده پزشکی بیمار و معاینات بالینی توسط متخصص قلب تکمیل شد.

یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که بین سبک‌های مقابله مسأله محور و هیجان محور مثبت و روند بهبود رابطه معنی‌دار وجود ندارد. سبک مقابله هیجان محور منفی با بهبودی عینی نیز همبستگی معنی‌دار نداشت، اما با بهبودی ادراک شده همبستگی مثبت معنی‌دار داشت (05/0 

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که سبک مقابله هیجان محور منفی می‌تواند احساس بهبودی را در مبتلایان به بیماری قلبی- عروقی تقویت کند. نتایج و پیامدهای پژوهش، مخصوصاً دلایل احتمالی رابطه سبک مقابله هیجان محور منفی با بهبودی ادراک شده، در این مقاله تشریح و تبیین خواهند شد.