مجله دانشکده پزشکی

---

سندرم پیش‌قاعدگی (PMS) یکی از شایع‌ترین مشکلات زنان در سنین باروری است که بر عملکرد فرد در خانواده و اجتماع تاثیر می‌گذارد. از روش‌های درمانی مختلف توجه به درمان‌های بدون عوارض به‌ویژه فعالیت ورزشی است. این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر یک دوره فعالیت ورزشی هوازی بر PMS انجام شده است.

روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با طرح دو گروهی بود. برای رسیدن به هدف ابتدا بر اساس پرسشنامه مربوط به علائم PMS اقدام به شناسایی ۴۰ نفر از دانشجویان مبتلا به PMS با قاعدگی منظم و فاقد سابقه بیماری تیروئید، دیابت، زنان و روحی- روانی شد. ۲۰ نفر از آزمودنی‌ها که VO۲max همگون‌تری داشتند به‌عنوان نمونه انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند و میزان و شدت علائم PMS و غلظت‌های هورمون‌های استروژن و پروژسترون در یک هفته قبل از شروع قاعدگی سنجیده شد و سپس پروتکل تمرینی شامل فعالیت ورزشی هوازی تداومی از نوع حرکات ریتمیک به‌مدت هشت هفته هر هفته سه جلسه در گروه تجربی انجام گرفت. در پایان هشت هفته، مجدداً کلیه آزمون‌های با همان شرایط تکرار شدند. در این پژوهش برای مقایسه متغیرها از آمار تحلیلی نظیر آزمون ناپارامتری Mann-whitney و آزمون ناپارامتری ویلکاکسون استفاده شد.

یافته‌ها: علایم بدنی و عاطفی بعد از دو ماه فعالیت ورزشی هوازی در گروه تجربی کاهش یافته بود (۰۵/۰p>) ولی تغییری در میزان هورمون‌های استروژن و پروژسترون مشاهده نشده (۰۵/۰p>).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، انجام دو ماه فعالیت ورزشی هوازی در کاهش علایم بدنی و عاطفی ناشی از علایم PMS موثر است.

---

زمینه و هدف: وزن بدن توسط میزان مصرف غذا و انرژی مصرفی تنظیم می‌شود. هورمون گرلین اشتها را زیاد می‌کند. هدف تحقیق تعیین اثرات یک جلسه دویدن متناوب روی نوارگردان بر گرلین آسیل‌دار و اشتهای افراد چاق بود.
روش‌بررسی: ۹ دانشجوی مرد بی‌تحرک با سن ۴۸/۰±۵۶/۲۰ سال، شاخص توده بدن ۲kg/m۸۴/۰±۶۸/۳۲ و حداکثر اکسیژن مصرفی ۴۸/۱±۲۱/۳۴ دقیقه/کیلوگرم/میلی‌لیتر، در تحقیق حاضر با طرح تصادفی متعادل شده شامل دو جلسه آزمون (ورزشی و کنترل) شرکت کردند. پروتکل شامل دویدن متناوب روی نوارگردان با شدت ثابت ۶۵% حداکثر اکسیژن مصرفی بود. نمونه‌های خون قبل، هنگام و دو ساعت بعد از فعالیت، جمع‌آوری شد.
یافته‌ها: مقادیر گرلین آسیل‌دار و میزان گرسنگی به‌طور معنی‌داری در مرحله دوم کاهش یافت و در انتهای آزمون، نسبت به مقادیر استراحتی به‌طور معنی‌داری کمتر بود (به ترتیب ۰۰۶/۰=P و ۰۰۲/۰=P). کل مقادیر مساحت‌های زیر منحنی مربوط به گرلین آسیل‌دار و میزان گرسنگی، به‌طور معنی‌داری در جلسه آزمون ورزشی نسبت به جلسه کنترل کمتر بود (هر دو ۰۰۰۵/۰>P). هورمون رشد هم به‌طور معنی‌داری در مرحله دوم افزایش یافت و در انتهای آزمون ورزشی، نسبت به مقادیر استراحتی بیشتر بود (۰۳۳/۰=P).
نتیجه‌گیری: گرلین آسیل‌دار و اشتهای افراد چاق، به‌واسطه دویدن با شدت ۶۵% حداکثر اکسیژن مصرفی کاهش می‌یابد و تا دو ساعت بعد از آن، نسبت به مقادیر استراحتی پایین‌تر باقی می‌ماند. به نظر می‌رسد که هورمون رشد در این سرکوب نقش مؤثرتری دارد. این‌که آیا این پروتکل می‌تواند در یک برنامه تمرینی کوتاه‌مدت اثرات مشابهی داشته باشد، نیاز به بررسی بیشتر دارد.

---

زمینه و هدف: آلفا اکتینین‌ها در خط z عضله اسکلتی پستانداران و دارای دو نوع آلفا اکتینین دو و سه می‌باشند و پژوهش‌های اندکی درباره تاثیر تمرین بر بیان ژن آلفا اکتینین‌ها انجام شده است. این پژوهش تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی فزاینده را بر وزن، تغییرات بیان ژن آلفا اکتینین سه و ترکیب تار عضله تا کننده دراز انگشت شست پا بررسی کرده است.
روش بررسی: ۴۵ سر موش صحرایی ماده سه‌ماهه نژاد اسپراگ (وزن اولیه ۹±۲۵/۱۶۹) به گروه‌های کنترل (۱۸ موش)، تمرین (۲۲ موش) و آزمایشی (پنج موش) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان همراه با وزنه‌های متصل به دم موش بود و وزنه‌های حمل شده در هشت هفته تمرین به‌تدریج افزایش می‌یافت. سنجش بیان ژن آلفا اکتنین سه با روش کمی واکنش زنجیره پلیمراز و تعیین ترکیب تار با روش رنگ‌آمیزی ایمونو بافت شیمی انجام شد.
یافته‌ها: در این مطالعه، وزن عضله افزایش معنی‌داری بین گروه تمرینی و کنترل داشت (۰۱/۰P=). تفاوت میانگین بیان ژن بین گروه‌های تمرین و کنترل از نظر آماری معنی‌دار نبود (۸۵۲/۰P=). هم‌چنین، نتایج نشان داد ارتباط معنی‌داری بین بیان ژن و تغییرات نوع تار IIX وجود ندارد (۷۰/۰, P= ۰۱۲/۰r=).
نتیجه‌گیری: علی‌رغم تاثیر تمرین مقاومتی بر افزایش پروتیین‌های سارکومری، نتایج این پژوهش نشان داد تمرین مقاومتی تاثیری بر مقادیر آلفا اکتینین سه ندارد. گرچه آلفا اکتینین‌ها نقش مهمی در تولید و گسترش نیرو در سارکومر دارند، اما در پاسخ به تمرین مقاومتی تغییر معنی‌داری نشان ندادند.