مجله دانشکده پزشکی

---

پنتوتال و کتامین بطور متناوب برای شروع بیهوشی در عمل سزارین به کار برده شده و اثر این دو دارو روی مادر و جنین مقایسه و مطالعه گردیده است.در گروهی که با کتامین بیهوشی داشته اند شرایط عمل بسیار مساعد بوده و احتیاجی به استفاده از داروهای استنشاقی بغیر از N2O یا دوز اضافی داروی انداکشن در مرحله « شروع بیهوشی تا درآوردن نوزاد» نبوده است.همچنین دپرسیون نوزاد مشاهده نگردیده است ، اغلب نوزادانی که با این متد بدنیا آمده اند آپگار 9-10 داشته اند. برق محسوسی در وقوع هزیان رویا و پسیکوز بعد از عمل در دو گروه کتامین و پنتوتال مشاهده نگردیده است.

---

بازگوئی روانشناختی و روشهای شناختی رفتاری و فعالیتهای حمایتی در پیشگیری و درمان نشانه های اختلال استرس پس از سانحه به کار رفته‌اند. در این مطالعه این روشها را به صورت مجزا و در ترکیب باهم در درمان اختلال PTSD ناشی از زلزله بم در نوجوانان بررسی و با گروه کنترل مقایسه می‌نمائیم.
روش بررسی: در یک کارآزمائی عرصه ای چند گروهی کنترل شده، نوجوانانی که نشانه های اختلال استرس پس از سانحه زلزله بم را داشته و نیازمند درمان داروئی نبودند تحت مداخلات گروهی شامل بازگوئی روانشناختی و درمان های شناختی- رفتاری و مداخلات حمایتی ورزشی- هنری قرار گرفته و با گروه شاهد مقایسه شدند.
یافته‌ها: تعداد 200 نفر وارد مطالعه شدند و در سه گروه مداخله و یک گروه شاهد قرار گرفتند. 31 نفر به دلیل مهاجرت و یا تمایل شخصی از مطالعه خارج شدند. فقط بین گروه تحت مداخلات رفتاری - شناختی و گروه شاهد در کاهش میانگین کل نشانه های PTSD و کاهش میانگین نشانه های اجتناب تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. تفاوت سایر گروهها با گروه شاهد و با یکدیگر معنی دار نبود.
نتیجه‌گیری: مداخلات رفتاری - شناختی گروهی می‌توانند بر برخی نشانه‌های PTSD موثر باشند.

---

زمینه و هدف: یبوست عملکردی و بیماری ریفلاکس معده به مری دو اختلال گوارشی رایج در اطفال می‌باشند که در صورت عدم درمان سبب عوارض بسیاری در آنها می‌گردند. از آنجایی‌که همپوشانی میان بیماری‌های عملکردی دستگاه گوارش در برخی مطالعات نشان داده شده است، از این‌روی پژوهش حاضر با هدف بررسی فراوانی یبوست عملکردی در کودکان مبتلا به ریفلاکس معده به مری در مقایسه با کودکان بدون ریفلاکس انجام گردید. روش بررسی: در یک پژوهش مقطعی، کلیه کودکان کمتر از 16 سال مراجعه‌کننده به درمانگاه بیماری‌های گوارشی بیمارستان علی‌اصغر تهران از ابتدای فروردین 1387 تا پایان دی 1388 مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران مراجعه‌کننده جهت پیگیری از مطالعه خارج شده و در مجموع 474 کودک وارد این مطالعه شدند. پرسشنامه‌ای شامل علایم بیماری‌های ریفلاکس و یبوست عملکردی توسط مجری طرح برای تمام شرکت‌کنندگان تکمیل گردید. نتایج بررسی‌های پاراکلینیک انجام شده جهت تشخیص یبوست عملکردی نیز جمع‌آوری شدند. یافته‌ها: به‌طور کلی 247 نفر از کودکان پسر و 227 نفر دختر بودند. در این پژوهش 19 کودک مبتلا به ریفلاکس بودند. بیماری یبوست عملکردی نیز در 60 کودک وجود داشت. از 19 کودک مبتلا به ریفلاکس 12 بیمار (2/63%) دچار یبوست عملکردی نیز بودند، در حالی‌که از 455 کودک غیر‌مبتلا به ریفلاکس 48 بیمار (5/10%) یبوست عملکردی داشتند. این اختلاف در میزان فراوانی یبوست عملکردی در کودکان مبتلا و غیر‌مبتلا به ریفلاکس از نظر آماری معنادار بود (001/0P=). نتیجه‌گیری: فراوانی یبوست عملکردی در کودکان مبتلا به ریفلاکس به‌میزان معناداری بیشتر از فراوانی آن در کودکانی است که ریفلاکس ندارند.

---

زمینه و هدف: استئومیلیت حاد یکی از اورژانس‌های طب اطفال می‌باشد که تأخیر در تشخیص و درمان مناسب می‌تواند منجر به عواقب ناگواری برای بیمار شود. از آنجایی که توجه به نکات تشخیصی و درمانی پرونده بیماران بستری شده می‌تواند سبب جلوگیری از اشتباهات تشخیصی و درمان‌های نادرست شود، بنابراین پژوهش کنونی با هدف بررسی مشخصات بالینی و آزمایشگاهی و پاسخ به درمان در کودکان مبتلا به استئومیلیت حاد انجام گردید.

روش بررسی: در این پژوهش مقطعی گذشته‌نگر، 54 بیمار 15 روزه تا 15 ساله که طی سال‌های 1375 تا 1388 با تشخیص استئومیلیت حاد در بخش کودکان بیمارستان امام خمینی (ره) بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران با کمبود داده‌های پرونده از مطالعه خارج شده و در مجموع 54 کودک وارد این مطالعه شدند. پرسش‌نامه‌ای شامل نشانه‌های بالینی، یافته‌های پاراکلینیک و پاسخ به درمان توسط مجری طرح از پرونده بیماران تکمیل گردید.

یافته‌ها: به‌طور کلی 35 نفر از کودکان پسر و 19 نفر دختر بودند. در این پژوهش شایع‌ترین علامت درد و شایع‌ترین نشانه تورم بود که به‌ترتیب در 25 و 48 نفر دیده شد. مقایسه فراوانی تب در میان دو گروه سنی کمتر از دو سال و 15-2 سال نشان‌دهنده اختلاف آماری معنادار بین آن‌ها بود (3/%14 در مقابل 8/84%) (001/0P=). شایع‌ترین ارگانیسم جدا شده استافیلوکوک اورئوس (5/%73) بود. متوسط طول مدت درمان با آنتی‌بیوتیک داخل وریدی 1/28 روز بود.

نتیجه‌گیری: بیش از نیمی از کودکان مبتلا به استئومیلیت حاد به درمان با آنتی‌بیوتیک پاسخ نداده و نیاز به عمل جراحی پیدا کردند.

---

زمینه و هدف: به دلیل رواج کوله‌سیستکتومی لاپاراسکوپی، کنترل مشکلات شایع پس از این جراحی حایز اهمیت است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین عوامل موثر بر درد پس از کوله‌سیستکتومی لاپاراسکوپی بود.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 222 بیمار مبتلا به سنگ کیسه صفرا علامت‌دار که از فروردین تا اسفند ۱۴۰۰ در بیمارستان‌های دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی مشهد تحت کوله‌سیستکتومی لاپاراسکوپی قرار گرفتند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک بیماران، شاخص توده‌ بدنی، سابقه جراحی شکمی، مدت زمان جراحی، فشار دی‌اکسیدکربن، نوع جراحی (الکتیو یا اورژانس)، تعداد برش جراحی، شدت درد شش و 24 ساعت پس از جراحی گردآوری شد و در انتها با SPSS software, version 26 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) مورد تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: از 22۲ نفر بیمار مورد مطالعه، 6/80% زن بودند و میانگین سنی و شاخص توده بدنی آنها به‌ترتیب 12/27±68/44 سال و kg/m² 7/4±08/27 بود. درد شش و 24 ساعت پس از عمل در زنان بیشتر از مردان و در جراحی با سه برش بیشتر از چهار برش بود (05/0>P). در بیماران با سابقه جراحی پیشین نیز درد شش ساعت پس از جراحی بیشتر بود (05/0>P). درد شش و 24 ساعت پس از جراحی براساس سن، شاخص توده بدنی، نوع جراحی (اورژانسی یا انتخابی) و مدت زمان جراحی تفاوت معنا‌داری نداشت (05/0<P). 
نتیجه‌گیری: در مطالعه ما جنسیت زن، استفاده از سه برش برای جراحی و سابقه جراحی پیشین با درد بیشتر پس از کوله‌سیستکتومی لاپاراسکوپی همراه بود.