16 نتیجه برای راسخ
علی راسخ،
دوره 4، شماره 7 - ( 6-1326 )
چکیده
علی راسخ ،
دوره 4، شماره 10 - ( 6-1326 )
چکیده
علی راسخ، س قویمی،
دوره 6، شماره 7 - ( 1-1328 )
چکیده
عزت الله راسخ،
دوره 9، شماره 9 - ( 1-1331 )
چکیده
عزت الله راسخ،
دوره 10، شماره 6 - ( 2-1331 )
چکیده
عزت الله راسخ،
دوره 11، شماره 1 - ( 2-1332 )
چکیده
مصطفی راسخ، اکبر حاجی دائی،
دوره 11، شماره 7 - ( 1-1333 )
چکیده
عزت الله راسخ،
دوره 11، شماره 10 - ( 1-1333 )
چکیده
نواب، راسخ، مهین خلیلی،
دوره 13، شماره 10 - ( 1-1335 )
چکیده
عزت الله راسخ،
دوره 18، شماره 6 - ( 2-1339 )
چکیده
عزت اله راسخ،
دوره 18، شماره 9 - ( 1-1340 )
چکیده
ضیاء ثابت راسخ، احمد شریفی،
دوره 33، شماره 5 - ( 8-1354 )
چکیده
علی اکبر راسخ جم، احمد مسعود،
دوره 53، شماره 1 - ( 1-1374 )
چکیده
وجیهه مرصوصی، کوروش راسخ،
دوره 56، شماره 2 - ( 2-1377 )
چکیده
160 مورد زایمان زودرس در مرکز ما، در سال 1375 بوقوع پیوست. طبقه بندی اتیولوژیک نشان داد که در 30% موارد، پارگی زودرس کیسه آب، در 13/75% موارد، وجود اندیکاسیون مادری یا جنینی برای ختم حاملگی، در 35/6% موارد علل پاتولوژیک مادری و جنینی موجب زایمان زودرس شده. در 20/6% موارد، علتی برای زایمان زودرس شناخته نشد.160 مورد زایمان ترم بعنوان گروه کنترل در نظر گرفته و شیوع فاکتورهای فوق در آنها بررسی شد و در گروه زایمان زودرس، از نظر آماری، شیوع بیشتری دیده شد. در زمینه عوارض، 40 مورد مرگ و میر پری ناتال مشاهده شد که در مجموع، 77% کل مرگ و میر پری ناتال سال 75 را شامل می شد. مشکل بسیار حاد، فقدان بخش مراقبتهای ویژه نوزادان در کشور ما، توجه و پیگیری جدی در این زمینه را در آینده می طلبد.
راضیه بهزادمهر، آریانا راسخی، بنفشه زینلی رفسنجانی، علیرضا راسخی،
دوره 81، شماره 5 - ( مرداد 1402 )
چکیده
زمینه و هدف: چندین یافته تیپیک و غیرمعمول با وضوح بالا (HRCT) کوید-19 مشاهده شد. هیچ مطالعه‌ای برای بررسی رابطه بین وجود ندول‌ها در این بیماران و وضعیت بیمار وجود ندارد. مطالعه حاضر فراوانی ندول‌های ریوی را در بیماران کووید-19 از نظر وضعیت بیمار ارزیابی می‌کند.
روش بررسی: در این مطالعه گذشته‌نگر-مقطعی تصاویر پزشکی بیماران مراجعه‌کننده به سه مرکز وابسته به دانشگاه پزشکی شیراز (بیمارستان‌های نمازی، علی‌اصغر و شهید فقیهی) جهت انجام HRCT کووید-19 از فروردین تا شهریور 1399 با شرایط خوب، نامناسب و نسبتا خوب بررسی شدند. اطلاعات دموگرافیک بیمار، شکل ندول، تعداد، اندازه، محل، وجود کاویتاسیون و GGO در اطراف ندول ارزیابی و ثبت شد.
یافته‌ها: در مجموع 20576 بیمار وارد مطالعه شدند. 1/2% موارد ندول سالید داشتند. 76/96% آنها با GGO همراه بودند و 42/10% با یک حفره همراه بودند. در شرایط خوب، بیماران به‌طور قابل‌توجهی ندول‌های سالید بیشتری (46/3%) نسبت به سایرین نشان دادند. اندازه ندول‌ها در بیماران با وضعیت خوب (cm 8/1) به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از بیماران نسبتا خوب (cm 22/1) یا بیماران با وضعیت نامناسب (cm 15/1) است. 86/79%، 5/12% و 64/7% از ندول‌ها به‌ترتیب متعدد، دوگانه/سه‌تایی و منفرد بودند.
نتیجه‌گیری: فراوانی ندول‌ها در HRCT بیماران با شرایط خوب به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از بیماران با شرایط نسبتا خوب یا نامناسب بود. آنها همچنین دارای ندول‌های متعدد و بزرگتر بودند. آزمون ضریب-پیرسون همبستگی منفی کوچکی را بین وجود ندول‌ها و وضعیت بیمار نشان داد. به‌نظر می‌رسد وجود آنها نشان‌دهنده ایمنی بالاتر در برابر عفونت‌های ویروسی است. در پیگیری‌ها مشخص شد افرادی که ندول داشتند در بخش مراقبتهای ویژه بستری نشده‌اند.
علیرضا راسخی، علی وطن‌خواه، سعید سلوکی‌موتاب، بنفشه زینلی‌رفسنجانی،
دوره 81، شماره 5 - ( مرداد 1402 )
چکیده
زمینه و هدف: استئومای استئویید یک ضایعه خوش‌خیم استئوبلاستیک دردناک است که عمدتا در استخوان‌های بلند ایجاد می‌شود. هدف مطالعه حاضر ارزیابی ویژگی‌های تصاویر استئومای استئوییدی پیش/پس از ریشه‌کنی توسط امواج رادیویی با/بدون کورتاژ در طول دوره پیگیری است.
روش بررسی: در این مطالعه گذشته‌نگر 27 بیمار مبتلا به استئومای استئویدی که از طریق ریشه‌کنی توسط امواج رادیویی با/بدون دریل و کورتاژ درمان شدند و از اسفند 1393 تا آذر 1398 به بیمارستان نمازی دانشگاه علوم پزشکی شیراز مراجعه کرده بودند، بررسی شدند.
یافته‌ها: در (5/81%)22 بیمار از امواج رادیویی با دریل استفاده شد و برای بقیه (5/18%)5 نفر امواج رادیویی با کورتاژ و دریل به‌عنوان روش درمانی استفاده شد. میزان کلی موفقیت بالینی 6/92% و میزان عوارض کم 4/7% بود. میانگین قطر نیدوس در پیش و پس از درمان به‌ترتیب02/2±46/3 و 75/1±22/2 میلی‌متر بود. استخوان ران شایعترین استخوان در بیماران بود ((4/44%)12 مورد). تفاوت معناداری بین معاینات پیگیری پیش و پس از درمان در اندازه نیدوس (03/0P=)، قطر ندول (02/0P=) و استخوان و اندازه کلسیفیکاسیون (05/0P=) مشاهده شد. علاوه‌براین، مطالعه نشان می‌دهد که مقادیر متوسط اندازه تومور و ضخیم شدن کورتیکال پس از درمان کاهش یافته است.
نتیجه‌گیری: اگرچه در تصویربرداری پیش و پس از درمان تفاوت معناداری وجود داشت، اما نیازی به پیگیری مداوم تصویربرداری در بیماران تحت درمان بدون عوارض بالینی مانند درد وجود ندارد. این موضوع می‌تواند در کاهش خطرات دوز پرتو و هزینه‌های مراقبتهای بهداشتی موثر باشد.
