مجله دانشکده پزشکی

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA جراحانی که بر روی ستون مهره ها کار می کنند اعم از جراحان مغز و اعصاب و یا جراحان استخوان، در طول مدت طبابت خود ممکن است مکررا با ضایعات لیتیک یا در اصطلاح رادیولوسنت در مهره ها و بخصوص در مهره های گردن مواجه شوند. تشخیص بیماری بدون جراحی باز و نسبتا وسیع بر روی مهره به علت عدم دسترسی به تکنیکهای نسبتا پیشرفته نمونه برداری بسته، امکان پذیر نمی باشد. با توجه به شیوع سل ستون مهره ها در کشور ما، شروع درمان دارویی ضدسل در اینگونه بیماران و بررسی نتایج آن قبل از اقدام به جراحی احتمالی توصیه می گردد. در این بررسی سعی شده است ضمن معرفی یک مورد جالب از سل ستون مهره ها و بررسی گذشته نگر 30 مورد دیگر که در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان سینا تحت بررسی و درمان قرار گرفته اند نحوه بررسی ضایعات لیتیک مهره ها را به صورت قدم به قدم با ذکر تشخیصهای افتراقی قابل طرح در هر مورد بیان کنیم و با تاکید بر توبرکولوز و بروسلوز به عنوان دو بیماری آندمیک که در کشور ما می توانند تابلوهای بالینی و رادیولوژیک گول زننده ای داشته باشند، با ارزش بودن درمان دارویی را قبل از تشخیص نهایی که البته با در دست داشتن نمونه نسجی خواهد بود، بیان نمائیم.

تعداد 20 نمونه شیر مادر و فراکسیون سرم شیر مادر از نظر لیپوپروتئین ها، کلسترول و تری گلیسرید در 2 تا 8 ماه بعد از زایمان مورد بررسی قرار گرفتند. سرم شیر با استفاده از اولتراسانتریفوژ جدا گردید. خاطره غذایی 24 ساعته مادران نیز ثبت شد. میانگین درصد لیپوپروتئین ها در شیر مادران شامل شیلومیکرون 11.98%±16.19%، بتا لیپوپروتئین 9.33%±36.7%، پره بتا لیپوپروتئین 3.03%±8.61% و آلفا لیپوپروتئین 9.97%±38.49% بود. میانگین درصد لیپوپروتئین ها در سرم شیر مادران شامل شیلومیکرون 1.55%±6.91%، بتا لیپوپروتئین 10.5%±47.32%، پره بتا لیپوپروتئین 4.4%±11.48% و آلفا لیپوپروتئین 7.84%±33.87% بود. میانگین درصد لیپوپروتئینهای کل و آزاد در نمونه های شیر مادران شامل شیلومیکرون 1.43%±6.48%، بتا لیپوپروتئین 13.1%±33.85%، پره بتا لیپوپروتئین 2.78%±12.88% آلفا لیپوپروتئین 10.63%±47.25% بود. میانگین نسبت آلفا لیپوپروتئین به بتا لیپوپروتئین (HDL/LDL) در نمونه های شیر مادران 0.51%±1.10% بود. بنابر نتایج بدست آمده می توان گفت که تغذیه با شیر مادر احتمالا می تواند در آینده عامل پیشگیری از ابتلا به بیماریهای قلب و عروق باشد.

عامل اصلی بیماریهای روانی تغییرات غلظت میانجی عصبی در فضای سیناپسی است. بیماری اضطراب نیز یکی از بیماریهایی است که تحت تاثیر همین تغییرات می باشد. در این پژوهش اثر تعدادی از داروهای موثر در انتقال عصبی بر روی یکی از رفتارهای اضطرابی (anxiety related behaviour) تحت عنوان رفتار تعارض، مورد ارزیابی قرار گرفته است. در بررسی اثر این داروها از دو مدل حیوانی اضطراب: مدل تعارض و گل (VT) و مدل تعارض مونتگومری (MT) استفاده شده است. داروی Idazoxan (آلفا-دوآنتاگونیست) در تست VT در دزهای 0.01-2 mg/kg اثر ضد اضطرابی نشان داده است که این اثر در تست MT نیز تایید می شود. آرکولین که یک ترکیب آگونیست موسکارینی می باشد در دزهای 0.05-2 mg/kg در هر دو مدل اثرات اضطراب زایی از خود بروز داده است. همچنین منحنی دز پاسخ در مورد ترکیب 5HTP (پیشتاز سروتونین) اثر ضداضطرابی را در دزهای 4-16 mg/kg در مقایسه با گروه کنترل نشان می دهد که این اثر وابسته به دز نمی باشد. اثرات ضداضطرابی داروهای فوق نسبت به داروی Chlordiazopoxide (وابسته به سیستم گابا) از مقدار کمتری برخوردار می باشد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که افزایش نوراپی نفرین در فضای سیناپسی باعث افزایش اضطراب شده در صورتی که بالا رفتن غلظت سروتونین در این محل اضطراب را کاهش می دهد.

در یک مطالعه توصیفی بر روی 791 مورد زایمان طبیعی در طول مدت 6 ماه (از مهر ماه لغایت اسفند ماه 73) در بیمارستان دکتر شریعتی طول مدت مرحله فعال دردهای زایمانی در خانمهای باردار بررسی گردید. 140 بیمار (69 نولی پار و 71 مولتی پار) دارای معیارهای مطالعه شامل جنین واحد، نمایش سفالیک، سن حاملگی 42-37 هفته، دیلاتاسیون دهانه رحمی 4-3 سانتی متر و کمتر در هنگام مراجعه، پیشرفت خودبخود دردهای زایمانی بدون نیاز به استفاده از اکسی توسین، و فورسپس و سزارین مورد بررسی قرار گرفتند. متوسط طول مدت مرحله اول در نولی پارها 2/31 و در مولتی پارها 1/86 ساعت بود. متوسط طول مدت مرحله دوم در نولی پارها 35 و در مولتی پارها 17/5 دقیقه بود. سن و پاریتی مادر اثرات مستقل و نیز فزاینده (additive) بر طول مدت لیبر داشتند. در مولتی پارها وزن جنینی >3500 gr و در نولی پارها >4000 gr موجب افزایش طول مدت لیبر می شد.

مقاله ارائه شده گزارش یک مورد از بیماری Dysplasia Epiphysealis Hemimelica می باشد. این بیماری بسیار نادر است و انسیدانس دقیق آن مشخص نشده است. شیوع این بیماری یک در میلیون می باشد. در این بیماری رشد غیرطبیعی غضروفی همراه با استخوانی شدن داخل غضروفی در اپی فیز استخوانهای بلند، استخوانهای مچ پا، مچ دست و استخوانهای پهن دیده می شود. فاکتور ارثی یا فامیلی برای آن مشخص نشده است. در جنس مذکر 3 برابر جنس مونث دیده می شود. در نوشته های پزشکی موارد گزارش شده به صورت Case Report می باشند. این بیماری نامهای متعددی دارد که عبارتند از: Tarsoepiphyseal Aclasis؛ Tarsomegalie؛ Benign Epiphyseal Osteochondroma؛ Trevor's Disease و مصطلحترین آنها Dysplasia Epiphysealis Hemimelica می باشد. مورد گزارش شده دختر بچه ای است که از سن 7 ماهگی تا زمان گزارش که 5 سال داشته، تحت نظر بوده است. وی دو بار تحت عمل جراحی قرار گرفته است. در این گزارش سیر بیماری و علائم بالینی بیمار در طی 4 سال همراه با تصاویر رادیولوژیک ارائه شده است.

این بررسی یک مطالعه مقطعی بر روی بیماران دیابتی تیپ II می باشد که در فاصله زمانی 5 ساله 1370 الی 1375 بر روی بیماران مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم اصفهان انجام شده است. از بیماران تحت پوشش 715 نفر با نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شده و براساس متغیرهای سن، جنس، مدت ابتلا به دیابت، BMI، سطح سواد، مصرف دخانیات، پرفشاری خون، میزان کلسترول و تریگلیسرید سرم، قندخون ناشتا، رتینوپاتی دیابتی، بیماری ایسکمیک قلب، پروتئینوری و نحوه درمان دیابت مورد مطالعه قرار گرفتند. شیوع ایسکمی در مردان 34/4% و در زنان 32/6% بوده است. تحلیل به روش رگرسیون لوجستیک نشان داد که شیوع ایسکمی قلب در بیماران با افزایش سن، مقادیر بالاتر BMI، پرفشاری خون، رتینوپاتی دیابتی و درمان با انسولین و قرصهای ضددیابت خوراکی ارتباط مستقیم دارد. نتیجه آنکه: 1) عوامل خطر گفته شده در بالا تا حدی توجیه کننده شیوع بالای ایسکمی قلب در بیماران می باشند، اگرچه نباید تاثیرات ژنتیکی را نیز نادیده گرفت. 2) چون پرفشاری خون و BMI در بیماران قابل کنترل می باشند، با کنترل این عوامل شانس ابتلا به ایسکمی قلبی کمتر خواهد شد، اگرچه این عوامل الزاما علل اتیولوژیک در ایجاد ایسکمی قلب نیستند.

1184 نفر از دانشجویان ورودی سال تحصیلی 74-73 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران با استفاده از پرسشنامه اطلاعات فردی و آزمون SCL-90-R مورد پرسش و ارزیابی روانشناختی قرار گرفتند. جهت ابعاد 9 گانه آزمون، نمرات هنجار تهیه گردید و تحلیل آماری انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد بیشترین نشانه های پسیکوپاتولوژیک شامل ابعاد افکار پارانوئید، حساسیت در روابط بین فردی و وسواس بوده، بین مرد و زن در سه نشانه افسردگی، اضطراب و ترس مرضی اختلاف معنی داری وجود دارد. دانشجویان با معدل کمتر از 14، علائم روانشناختی مرضی بیشتری نسبت به دانشجویان واجد معدل بالاتر، دارا بودند.

میگرن به عنوان یکی از شایعترین انواع سردرد با شیوع و بروز بالا تاثیرات قابل توجهی بر شرایط زندگی فرد مبتلا به جای می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی آثار میگرن بر وضعیت اقتصادی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا انجام شده است. در این تحقیق پرسشنامه بانک اطلاعاتی درد تدوین شده توسط انجمن بین المللی مطالعه درد (IASP) در سال 1995، را به فارسی برگردانده با توجه به ویژگیهای فرهنگی، جغرافیایی و قومی کشور ایران تعدیل اولیه روی آن صورت دادیم. 65 بیمار (55 زن و 10 مرد) از مراجعین به درمانگاه داخلی اعصاب انتخاب شدند. پس از انتخاب مبتلایان به میگرن بدون اورا با تشخیص پزشک متخصص داخلی اعصاب و براساس معیارهای انجمن بین المللی سردرد (HIS)، پرسشنامه به طریقه مصاحبه تکمیل می شد. بیماران از نظر تاثیر درد بر خواب، وزن، رابطه زناشویی (سازگاری)، فعالیت های اجتماعی، تفریح، فعالیت جنسی و همچنین چگونگی مصرف دارو، نوع داروهای مصرفی و استفاده از پاراکلینیک بررسی شدند. تاثیر درد بر ساعات خواب (بطور متوسط 1.9±7.4 ساعت در مواقع عادی، 3.7±6 ساعت در حین درد) قابل ملاحظه بوده است (P<0.001). تاثیر درد بر رابطه زناشویی، فعالیت های اجتماعی، تفریح و فعالیت جنسی براساس مقیاس صفر تا ده بوسیله آزمون Wilcoxon مقایسه شد و اختلاف معنی داری بین فعالیت های اجتماعی، تفریح و فعالیت جنسی در هنگام سردرد و مواقع عادی نشان داد (P<0.02). در مجموع قابل ذکر است که آثار اجتماعی-اقتصادی میگرن بدون اورا و تاثیر آن به عنوان یک درد طولانی مدت بر کیفیت زندگی مبتلایان و بر جامعه قابل ملاحظه بوده و شایسته است در برنامه ریزیهای بهداشتی-درمانی مورد توجه قرار گیرد.

259 مورد متوالی کولپوسکوپی انجام شده در خلال سالهای 76-74 مورد بررسی قرار گرفت. 58 مورد به علت عدم دسترسی به پاسخ بیوپسی کنار گذاشته شد. از 201 مورد باقیمانده 167 مورد همخوانی و 34 مورد ناهمخوانی بین پاسخ پاپ اسمیر و بیوپسی مشاهده شد. با توجه به نتایج بدست آمده، حساسیت 42/2%، ویژگی 94%، PPV=60.8 ،NPV=89.3%، میزان منفی کاذب، 57/8% و میزان مثبت کاذب، 5/3% به دست آمد. جهت بالا بردن حساسیت آزمون غربالگری سرطان دهانه رحم، انجام همزمان پاپ اسمیر و HPV-DNA توصیه می شود.

حضور کره در بیماران مبتلا به سندرم آنتی فسفولیپید آنتی بادی و لوپوس سیستمیک که کره اولین تظاهر بیماری باشد، شایع نبوده و طی سالهای اخیر، گزارشات اندکی از چنین مواردی ارائه شده است. این مقاله، گزارشی است از خانم 28 ساله ای که بیماری وی اولین بار با نمای بالینی کره در سن 10 سالگی تظاهر و سپس به سمت ترمبوز ورید عمقی اندام تحتانی، سقط جنین راجعه، ترمبوسیتوپنی، stroke و درگیری دریچه قلبی پیشرفت کرد. بررسی های آزمایشگاهی، تشخیص لوپوس سیستمیک و حضور آنتی بادی های آنتی فسفولیپید را محرز نمود. در این مقاله، بیمار به عنوان موردی از سندرم آنتی فسفولیپید آنتی بادی در زمینه لوپوس سیستمیک با تظاهر اولیه کره، معرفی می گردد.

وضعیت شاخه راجعه (Recurrent) یا عضلانی تنار نسبت به عصب مدین و فلکسور رتیناکولوم از مقوله هایی است که همواره مورد توجه متخصصان و جراحان دست بوده است. بدین منظور سطح پالمار 64 دست (32 جسد مرد) تشریح شد. پس از مشخص کردن مدین در کنار فوقانی فلکسور رتیناکولوم و باز نمودن تونل مچ دستی، موارد فوق بررسی گردید. نتایج حاصل نشان می دهد که وضعیت شاخه راجعه نسبت به فلکسور رتیناکولوم از چهار الگو پیروی می کند: A) شاخه راجعه در 53/1% موارد بعد از تونل مچ دستی از مدین منشا می گیرد. B) در 31/3% موارد این شاخه در تونل مچ دستی از مدین منشا می گیرد و برای ورود به ناحیه تنار، کنار تحتانی فلکسور رتیناکولوم را دور می زند. C) در 14/1% موارد این شاخه در تونل مچ دستی از مدین منشا می گیرد و فلکسور رتیناکولوم را سوراخ می کند. D) در 1/56% موارد شاخه راجعه پس از انشعاب از مدین در تونل مچ دستی به دو شاخه تقسیم می گردد، یک شاخه از الگوی B و شاخه دیگر از الگوی C پیروی می کند. در مرحله دیگر این پژوهش، موقعیت شاخه راجعه نسبت به عصب مدین بررسی گردید. یافته ها نشان می دهد برخلاف این تصور که شاخه راجعه غالبا از سمت خارج عصب مدین منشا می گیرد، این شاخه در 68/75% موارد از سطح قدامی مدین منشا می گیرد. آزمون McNemar مشخص کرد که شیوع هیچیک از الگوهای فوق با راست یا چپ بودن دست ارتباطی ندارد.

در یک تحقیق دقیق در مدت قریب به شانزده ماه در بیست و یک بیمار مبتلا به AIDS، شامل یک زن و بیست مرد در ایران، (یکی از مردهای مبتلا به AIDS تبعه کشور اوگاندا، یک نفر از آنها دارای سابقه اعتیاد به تزریق درون رگی مواد مخدر، یک نفر از آنها دارای سابقه حضور در خارج از کشور و یک نفر دیگر دارای سابقه حضور در خارج از کشور و دریافت خون در کشور خارج، و بقیه بیماران اعم از زن و مرد، دارای بیماریهای خونی بودند) عفونت های قارچی مورد بررسی قرار گرفتند. با اخذ 414 نمونه آزمایشگاهی و آزمایش دقیق آنها، 104 نتیجه منفی و 310 نتیجه مثبت بدست آمد. با توجه به یافته های آزمایشگاهی و معاینه بالینی افراد مبتلا به AIDS، ابتلا توام و یا منفرد افراد بیمار به یک یا چند عفونت قارچی، به صورتهای کاندیدیازیس دهانی، پرلش، اونیکومایکوزیس کاندیدیایی، کاندیدیازیس پری آنال، کاندیدیازیس جلدی مخاطی، تینا ورسیکالر، پتریسپوروزیس و ردوتورولوزیس به صورت ایجاد شوره و پوسته در سطح پوست بدن، مشاهده شد. همچنین در این مطالعه، کاندیدا پاراپسیلوزیس و تریکوسپورون پولولنس نیز از نمونه های آزمایشگاهی جمع آوری شده، به دست آمد که در مورد ارزش تشخیصی تریکوسپورون پولولنس، ابهام وجود دارد.

این طرح جهت آشنایی سیستم مدیریت دانشگاه با نظرات، انتقادات و پیشنهادات اعضا هیات علمی دانشگاه و ایجاد حس همکاری و ارتقا سطح روابط طراحی شد. اندکی پس از تغییر ریاست دانشگاه، این طرح توسط سیستم مدیریت جدید دانشگاه در آبان و آذرماه 76 جهت دستیابی به اهداف مذکور اجرا گردید. در این طرح تمامی اعضا هیات علمی در مورد مسایل و مشکلات موجود در دانشگاه و دانشکده ها مورد پرسش واقع شدند. پرسشنامه ای مشتمل بر 23 سؤال در دو صفحه در اختیار اعضا هیات علمی قرار گرفت و بازگشت فرمها از طریق پست بوده است. حدودا 47/5% از پرسش شوندگان به سوالات پاسخ دادند. در بررسی نتایج اکثریت قاطع (93%) پاسخ دهندگان معتقد بودند که دانشگاه تهران باید بهترین دانشگاه علوم پزشکی در کشور باشد و توانائی رسیدن به این مرحله را نیز دارا می باشد ولی اکثریت (66%) این افراد اعتقاد داشتند که در حال حاضر چنین وضعیتی وجود ندارد. اکثریت قابل توجهی از پاسخ دهندگان وظایف اصلی دانشگاه را وظیفه آموزشی و پژوهشی می دانند و وظایف بهداشتی، درمانی و فرهنگی را در مراحل بعدی قرار داده اند. در مورد جایگاه دانشکده ها در دانشگاه بجز دانشکده بهداشت و پزشکی سایر دانشکده ها ابراز نارضایتی کرده اند. رضایت اعضا هیات علمی دانشگاه از عملکرد آموزشی و پژوهشی دانشکده ها مورد پرسش قرار گرفت که در مجموع نتایج آن در دانشکده های مختلف متغیر بوده است. به طور بارزی نارضایتی از عملکرد پژوهشی، بیشتر خود را نشان می دهد. 46 درصد از اعضا هیات علمی دانشکده پزشکی از عملکرد آموزشی و 25 درصد از عملکرد پژوهشی دانشکده متبوع خود اعلام رضایت کرده اند. از هیات علمی در مورد مشکلاتشان سوال شده است که بزرگترین مشکلی که ذکر شده است مسلئل رفاهی بوده است. به منظور ارتباط با مدیریت دانشگاه بیش از 90% پاسخ دهندگان نظرخواهی را راهی مناسب در برقراری ارتباط میان مدیریت دانشگاه و اعضا هیات علمی دانسته و بر برگزاری جلسات متناوب با ریاست دانشگاه و ملاقات حضوری نیز تاکید کرده اند.

تغییرات کاذب هیستولوژیک" می توانند موجب بروز خطا و تشخیص های گمراه کننده گردند و در مواردی تغییرات حاصل به قدری شدید باشند که برشی بافتی میکروسکوپی عملا غیرقابل استفاده تشخیصی گردد. معمولا نمونه های بافتی حفره دهان به خاطر اندازه کوچکتر و ظرافت بیشتر عملا بیش از سایر نواحی بدن دستخوش تغییرات "کاذب بافتی" قرار می گیرند. معذالک گزارشات در این ارتباط بسیار معدود و محدود می باشند. بررسی حاضر شامل طیف نسبتا وسیعی از عوامل احتمالی ایجاد کننده تغییرات بافتی و تغییرات کاذب هیستومورفولوژیک ناشی از آنها بر روی 100 نمونه متاثر از 22 عامل می باشد که احتمالا می توانند در ایجاد تغییرات کاذب دخیل باشند. نتایج حاصل، در بررسی اثر عوامل مشترک، با گزارشات Mehregan و Margarone، تا اندازه مشابه و در مواردی که برای اولین بار مورد توجه و کار قرار گرفته اند کاملا جالب و در حالاتی تداعی کننده ضایعات مخاطی همچون Pemphigoid ها و یا ضایعات بدخیم و پیش بدخیمی می باشند.

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی و آینده نگر می باشد که به منظور تعیین تاثیر جداسازی پرده های جنینی در پیشگیری از زایمان دیررس صورت گرفته است. تعداد موارد مورد پژوهش 212 زن حامله با سن حاملگی دقیقا ترم بودند که 112 نفر در گروه مورد و 100 نفر در گروه شاهد قرار گرفتند. در گروه کنترل معاینه لگنی جهت تعیین ضریب بیشاب و در گروه مورد علاوه برآن جداسازی پرده های جنینی نیز صورت گرفت. میانگین فاصله زمانی بین اولین معاینه و شروع دردهای زایمانی 3/77 در مقابل 7/70 روز می باشد که این اختلاف با P<0.0001 معنی دار می باشد. بین دو گروه از نظر شیوع زایمان دیررس با P<0.01 اختلاف معنی داری دیده شد. در ارتباط با جداسازی پرده های جنینی، خونریزی و پارگی زودرس مشاهده نگردید.

این طرح تحقیقاتی براساس آزمون مقایسه زوجها (Paired Comparisons) جهت ارزیابی قدرت استروژن کانژوگه (پریمارین) و پروژسترون طراحی شده است. در این روش 21 زن یائسه که حداقل یک سال از زمان یائسگی آنها می گذرد انتخاب شده اند. در این طرح مقادیر لیپوپروتئین سرم افرد به مدت 6 ماه مورد بررسی قرار گرفت. به زنان انتخاب شده از روز 1 تا 25 هر ماه پریمارین به میزان 0/625 میلی گرم و از روز 15 تا 25، مدروکسی پروژسترون استات به میزان 5 میلی گرم در یک دوره 30 روزه تجویز گردید. 21 نفر، تا انتهای طرح شش ماهه، جهت تعیین مقادیر کلسترول تام، LDL-کلسترول، HDL-کلسترول، VLDL و تری گلیسرید (TG) سرم به روش کالریمتریک با ما همکاری کردند. نتایج حاصله به صورت مقایسه ای قبل از مصرف دارو و شش ماه پس از مصرف دارو در زنان ارزیابی شد. با بررسی تغییرات مقادیر متوسط شاخصهای بیوشیمیایی به این نتیجه رسیدیم که مصرف دارو بطور معنی داری باعث کاهش سطح کلسترول تام سرم (248/85 در مقایسه با 130/6 و P<0.05) شده ولی بطور معنی داری باعث افزایش سطح HDL-کلسترول (53/46 در مقایسه با 61/46 و P<0.05) گردید و از طرفی میزان تری گلیسرید و VLDL سرم بطور معنی داری تغییر نکرد. در پایان ما نتیجه گرفتیم که استروژن کانژوگه در زنان یائسه بر کلسترول تام پلاسما، LDL-کلسترول و HDL-کلسترول موثر می باشد.

در یک مطالعه پروسپکتیو مقطعی، بیوپسی آندومتر به وسیله PIPELLE را به روش سرپایی از نظر تشخیصی، توانایی در تهیه بافت کافی، میزان درد و عوامل موثر در نتایج بیوپسی آندومتر با روش دیلاتاسیون و کورتاژ (D&C) در بیماران مبتلا به خونریزیهای غیرطبیعی رحم (AUB) مقایسه نموده ایم. در 70 خانم با شکایت از خونریزی غیرطبیعی رحم، که 20 نفر آنها در سنین بعد از منوپوز بودند و جهت کورتاژ تشخیصی بستری شده بودند، قبل از عمل بوسیله PIPELLE بیوپسی آندومتر را انجام داده و نتایج را مقایسه نمودیم. بیوپسی آندومتر به وسیله PIPELLE در 96% از کل بیماران (67 نفر) و 90% از کل بیماران بعد از منوپوز به وسیله PIPELLE به طریقه سرپایی، امکان پذیر بود. 79% بیماران، میزان درد کم و 21% درد متوسط داشتند. بیوپسی آندومتر به وسیله PIPELLE در 77% از بیماران تشخیص صحیح و کاملا مشابه با D&C فراهم نمود. PIPELLE در 24 بیمار از کل بیماران (34%) نتوانسته بود بافت کافی از آندومتر جهت تفسیر هیستولوژیک فراهم نماید که البته در 14 نفر (20%) در هر دو روش، هیچ موردی از هیپرپلازی آندومتر و یا کانسر آندومتر وجود نداشت. این مطالعه نشان داد که در 77% از کل بیماران توانستیم به بیوپسی سرپایی با PIPELLE اکتفا کنیم و عمل کورتاژ تشخیصی با ریسک بیهوشی و هزینه بیشتر را منتفی نماییم.

از آنجایی که حاملگی یک محرک برای غده تیروئید محسوب می گردد تا بتواند برای تکامل مغز جنین، هورمون تیروکسین و ید کافی را تامین سازد و از طرف دیگر کمبود ید در سه ماهه اول حاملگی، باعث بروز اختلال در تکامل سیستم اعصاب مرکزی جنین می شود، که منجر به کوچک شدن مغز و پیدایش نرونهای کمتر با طول کوتاهتر می گردد، این مطالعه بر روی مادران و نوزادان، این دو گروه مستعد به کمبود ید به صورت مقطعی انجام شد. دو گروه خانم حامله شامل 38 نفر بدون گواتر و 34 نفر با درجه گواتر Ib و II برحسب تقسیم بندی سازمان بهداشت جهانی انتخاب شدند. همه از نمک یددار استفاده می کردند و همه زایمانها بصورت طبیعی واژینال انجام شده بود. نسبت کراتینین (گرم)/ید (µg/dl) آنها قبل از زایمان و نیز از نوزادانشان تا یک هفته بعد از تولد اندازه گیری شد و سپس دو گروه با هم مقایسه شدند. در تمام موارد دفع ادراری ید در نوزادان بیش از مادر بود، حتی در 5 مادر که نسبت کراتینین/ید کمتر از 50 داشتند، دفع ادراری ید نوزادان بصورت قابل ملاحظه ای بالاتر از مادران بود، که می تواند بعلت کلیرانس زیاد ادراری ید از کلیه کاملا تکامل نیافته نوزاد باشد. اختلاف قابل ملاحظه ای در وزن، قد و دور سر نوزادان دو گروه مشاهده نشد و هیچیک از نوزادان علائم هیپوتیروئیدی نداشتند. بنابراین بنظر نمی رسد دفع ادراری ید که معیار قابل قبولی برای دستیابی فرد به ید کافی می باشد، در دوره نوزادی حساس و قابل اعتماد باشد. بنابراین لزوم غربالگری هیپوتیروئیدی در دوره نوزادی و پیگیری خانم های حامله در دوره حاملگی از نظر وضعیت تیروئید، پیدایش یا بزرگتر شدن گواتر، بخصوص در مناطق آندمیک کمبود ید، بیش از پیش احساس می شود. جدیدا از غربالگری هیپوتیروئیدی نوزادان بعنوان یک معیار ارزشمند و حساس برای پی بردن به کمبود ید در جامعه استفاده می شود.

کارسینوم سلول سنگفرشی یکی از تومورهای بدخیم پوست از منشا سلولهای کراتینوسیت اپیدرم است که اغلب نقاط نواحی در معرض نور آفتاب پوست را گرفتار می کند. با هدف شناخت بهتر ویژگی های دموگرافیک و آسیب شناختی این بیماری، پرونده های آسیب شناسی 395 بیمار مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی پوست و لب مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات دموگرافیک بیماران و خصوصیات آسیب شناختی ضایعه استخراج گردید. اکثر بیماران در هنگام ابتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی بیش از 40 سال سن داشتند (83%). به ترتیب 74/4% و 75/8% مبتلایان کارسینوم سلول سنگفرشی پوست و لب تحتانی را مردان تشکیل می دادند، ولی در لب فوقانی فراوانی هر دو جنس برابر بود. تعداد بیماران مراجعه کننده از استانهای غربی و شمال غربی کشور از سایر استانها بیشتر بود. نور آفتاب یکی از مهمترین عوامل زمینه ساز در بیماران بود. درجه هیستولوژیک تومور در اکثر بیماران (53% و 58/8%) درجه یک تشخیص داده شد. این نکته نشان می دهد که اکثر بیماران مراجعه زود هنگام داشته و تشخیص بیماری توسط متخصص پوست و پاتولوژیست به موقع گذاشته می شود.

عفونت مزمن گوش میانی بیماری شایعی است که می تواند در صورت پیشرفت باعث عوارض جدی و حتی مرگ بیمار شود. بهبود عملکرد شیپور استاش قبل از عمل می تواند در کسب نتیجه بهتر از عمل جراحی گوش میانی موثر باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین اثر عملکرد شیپور استاش روی سلامت پیوند پرده صماخ در بیمارانی است که به علت عفونت مزمن گوش میانی تحت عمل جراحی تمپانوپلاستی و ماستوئیدکتومی-تمپانوپلاستی قرار می گیرند. در این مطالعه 126 بیمار مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی که در سال 1376 در بیمارستان امیراعلم تهران تحت عمل جراحی قرار می گرفتند، بصورت آینده نگر بررسی شده اند. عملکرد شیپور استاش قبل از عمل، روش جراحی، استفاده یا عدم استفاده از سایلاستیک، سن، جنس، وجود یا عدم وجود کلستئاتوم بررسی گردید. واسکولاریزه شدن پیوند بعد از 6 تا 8 هفته، به عنوان موفقیت عمل تلقی گردید. از 126 گوش مورد بررسی 59 مورد عملکرد استاش خوبی داشتند که از این تعداد 52 نفر یعنی 88/1% عمل موفقیت آمیز بود. در 67 نفر دیگر که عملکرد استاش ضعیف بود 46 نفر یعنی 68/7% عمل با موفقیت روبرو شدند. وجود این تفاوت معنی دار نشان دهنده نقش عملکرد شیپور استاش در نتیجه عمل جراحی می باشد.