جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای آمپیم

سید امیر کاظم وجدان، قدرت‌الله ناصح، ملحیه خسروی، احمد خامسان،
دوره 67، شماره 11 - ( 11-1388 )
چکیده

800x600 زمینه و هدف: آمپیم یکی از بیماری‌های عفونی فضای پلور است که به‌دلایل زیاد مستعد بروز عوارض شدید و ناتوان‌کننده است. در مراحل سه‌گانه آمپیم پلورال درمان‌های جراحی معمولاً در مرحله سوم انجام می‌شوند که‌مرحله عوارض مزمن‌و ناتوان‌کننده است و به درمان‌های عادی و مدیکال جواب نمی‌دهد. این مطالعه به‌بررسی تاثیر درمانی و مفید توراکوسکوپی (جراحی با تهاجم کم) در مرحله دوم آمپیم پرداخته و اثر آن‌را با درمان‌های طبی مرسوم در این مرحله مقایسه کرده است.

روش بررسی: در یک مطالعه آینده‌نگر، 54 بیمار مبتلا به آمپیمِ مرحله دوم بیماری، به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول درمان‌های طبی و درناژ فضای پلور با چست تیوب انجام گرفت و در گروه دوم توراکوسکوپی و درناژ و درمان‌های طبی استفاده شد. هدف استفاده از توراکوسکوپی معاینه کامل فضای پلورال با دید مستقیم‌و آزاد کردن چسبندگی‌های فیبرو و آبسه‌های لوکوله فضای‌پلور و شستشو تحت دید مستقیم‌و گذاشتن چست تیوب در مکان مناسب بود.

 یافته‌ها: درصد بروز عوارض در گروه شماره یک 35% و در گروه شماره دو 8% بود (05/0p<). مدت زمان بهبودی و ترخیص از بیمارستان گروه شماره یک به‌طور متوسط 12 روز و در گروه شماره دو هشت روز بوده است (05/0p<). درصد گروه اول که نیاز به عمل توراکوتومی پیدا کردند 20% و گروه دوم فقط 5/3% بوده است (05/0p<).

نتیجه‌گیری: توراکوسکوپی در مرحله دوم آمپیم حاد باکتریال به‌عنوان اولین اقدام درمانی علاوه بر کاهش عوارض و نیاز به عمل جراحی همزمان باعث کوتاه شدن مدت بستری خواهد شد.

Normal 0 false false false EN-GB X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4


محسن سکوتی، بهنام یزدانی، شیما جعفری جبلی،
دوره 76، شماره 9 - ( 9-1397 )
چکیده

زمینه و هدف: رویکرد درمانی آمپیم به‌دنبال عفونت‌های ریوی، به‌ویژه در مرحله دوم، مورد اختلاف است. بنابراین پژوهش کنونی با هدف مقایسه‌ی اثر درناژ ساده با لوله سینه و دبریدمان جراحی در درمان آمپیم پس از پنومونی عارضه‌دار انجام گردید.
روش بررسی: پژوهش کنونی یک کارآزمایی آینده‌نگر تصادفی است که از فروردین ۱۳۸۲ تا مهر ۱۳۹۴ در بخش جراحی قفسه‌سینه بیمارستان‌های امام‌خمینی (ره) تبریز و شریعتی اصفهان انجام شد. ۱۰۴ بیمار مبتلا به مرحله دوم آمپیم، به دو گروه ۵۲ نفری تقسیم و گروه اول به‌روش لوله سینه ساده و گروه دوم به‌روش جراحی توراکوسکوپی و یا توراکوتومی درمان شدند. داده‌های فردی و سابقه پزشکی و همچنین عوارض، عود و موربیدیتی در دو فرم ثبت گردید.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران گروه اول ۱۱/۱۳±۴۸/۱۷ و گروه دوم ۱۳/۵۸±۴۶/۲۱ سال بود و بیشتر آن‌ها، میانسال بودند. تعداد مردان در هر دو گروه بیشتر از زنان بود. ۴۴/۲۳
% بیماران در گروه اول و ۳۸/۴۶% بیماران در گروه دوم، سابقه مصرف سیگار داشتند. مدت بستری (۰/۰۰۵P=) و داشتن لوله سینه (۰/۰۰۴P=) و طول زمان اقدامات درمانی (۰/۰۰۵P=) در گروه دوم به‌طور معناداری بیشتر از گروه اول بود. میزان عوارض (۰/۱۷۲P=) و عود مجدد (۰/۳۲۴P=) نیز در گروه دوم به‌طور غیرمعنادار بیشتر از گروه اول بود. عوارض پس از یک هفته در گروه اول به‌طور غیرمعنادار بیشتر از گروه دوم بوده است (۰/۶۹۰P=)، ولی عوارض پس از یک‌ماه در هر دو گروه برابر بود (۱P=).
نتیجه‌گیری: مدت بستری بودن، مدت داشتن لوله سینه و طول زمان اقدامات درمانی در درناژ ساده با لوله سینه کمتر از جراحی (توراکوسکوپی یا توراکوتومی) بوده است و درناژ ساده با لوله سینه روش مؤثرتر در درمان بیماران مبتلا به آمپیم مرحله دوم پس از پنومونی عارضه‌دار می‌باشد.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb