زمینه و هدف: علی‌رغم پیشرفت‌های چشمگیر در زمینه درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک، اتیولوژی بیماری مشخص نمی‌باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تراکم استخوان دختران مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک و افراد سالم می‌باشد.
روش بررسی: ۵۷ دختر مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک، ۱۲ تا ۲۰ ساله (بدون سابقه بیماری نوروماسکولار، دفورمیتی مادرزادی مهره یا سابقه جراحی قبلی ستون فقرات) با ۱۰۰ فرد سالم در همان محدوده سنی مورد مقایسه قرار گرفتند. تراکم استخوان هر ۱۵۷ نفر با روش جذب‌سنجی دوگانه با دستگاه هولوژیک مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین تراکم استخوان استاندارد شده بر اساس نژاد (S-BMD) در دو گروه شاهد و بیمار به ترتیب ۵۷/۹۸۲ و ۴۷/۹۱۴ بود (۰۳۰/۰=P). میانگین تراکم استخوان ستون فقرات (Spine BMD) در دو گروه به‌ترتیب ۸۹/۰ و ۸۳/۰ بود (۰۳۰/۰=P). میانگین تراکم استخوان اطراف هیپ (Hip BMD) نیز در دو گروه به ترتیب ۸۵/۰و ۷۸/۰ بود (۰۰۴/۰=P) که تفاوت از نظر آماری معنی‌دار بود. محل انحنا بر اساس طبقه‌بندی Lenke تفاوت معنی‌داری در مقدارS-BMD ، Hip BMD و Spine BMD ایجاد نمی‌کرد (به‌ترتیب ۲۰۸/۰=P، ۰۶۱/۰=P و ۲۷۴/۰=P) ولی با افزایش زاویه انحنا میزان S-BMD وSpine BMD کاهش قابل ملاحظه‌ای نشان می‌داد (به ترتیب ۰۱۷/۰=P و ۰۱۶/۰=P) ضمن این‌که Hip BMD نیز با افزایش زاویه انحنا کاهش نشان می‌داد ولی این کاهش از نظر آماری معنی‌دار نبود (۰۶۹/۰=P).
نتیجه‌گیری: با توجه به مطالعه انجام شده میزان تراکم استخوان‌های افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک از جمعیت عادی کم‌تر است و با افزایش زاویه انحنا در بین بیماران نیز تراکم استخوان‌ها سیر نزولی دارد. البته پی بردن به ماهیت بیماری نیازمند انجام مطالعات بیش‌تر می‌باشد.
