جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای اندومتریوز

فیروزه اکبری اسبق،
دوره ۵۶، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۷۷ )
چکیده

در این بررسی پرونده ۲۰۰ تن از خانمهایی که جهت درمان ناباروری از اوایل سال ۱۳۷۴ لغایت ۱۳۷۵ به بخش IVF بیمارستان میرزا کوچک خان مراجعه نموده اند بطور گذشته نگر مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج هیستروسالپنگوگرافی و لاپاراسکپی کلیه بیماران مقایسه گردید. هدف تعیین ارتباط بین تغییرات پولیپوئیدی و هیپرتروفی آندومتر در هیستروسالپنگوگرافی و آندومتریوز یافته شده در لاپاراسکپی است. از ۳۲ خانمی که آندومتر هیپرتروفیک و یا نقص در پرشدگی پولیپوئیدی داشته اند فقط ۳ مورد در لاپاراسکپی آندومتریوز نشان دادند و تشخیص آنها با آسیب شناسی مورد تایید قرار گرفت، در حالیکه در ۱۶۸ خانم که هیستروسالپنگوگرافی طبیعی داشتند، ۲۲ مورد آندومتریوز مشاهده گردید. بنابراین می توان نتیجه گرفت وجود هیپرتروفی یا تغییرات پولیپوئیدی آندومتر نمایانگر وجود آندومتریوز نیست، و بالعکس هیستروسالپنگوگرافی طبیعی وجود آندومتریوز را نفی نمی نماید.


ریحانه اسدی، پریسا محمدی‌نژاد، فاطمه داوری تنها، مهدی صفرپور، احمد ابراهیمی،
دوره ۷۲، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۳۹۳ )
چکیده

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ویژه مسیرهای هورمونی به ویژه استروژن و نقش آن در ابتلا به بیماری اندومتریوز، به‌نظر می‌رسد هرگونه تغییر در ژن‌ها و جایگاه‌های ژنی مرتبط با این مسیرهای هورمونی می‌تواند دارای اهمیت به‌سزایی در ایجاد، شناسایی و تشخیص زودرس اندومتریوز باشند. از این رو مطالعه حاضر به بررسی اهمیت پلی‌مورفیسم rs۹۳۴۰۷۹۹ ژن ESR۱ به‌عنوان یکی از مهمترین ژن‌های شناخته شده مرتبط با ترشح استروژن در جمعیت زنان ایرانی و ارتباط آن با اندومتریوز پرداخته است. روش بررسی: مطالعه مورد- شاهدی حاضر از دی ماه ۱۳۹۱ تا شهریور ۱۳۹۲ بر روی ۱۰۰ بیمار مبتلا به اندومتریوز و ۱۰۰ فرد سالم در بیمارستان جامع زنان محب یاس تهران انجام گرفت. پس از استخراج DNA از لکوسیت‌های خون محیطی به روش نمک اشباع شده و کیفیت سنجی آن، پلی‌مورفیسم rs۹۳۴۰۷۹۹ به‌روش Amplification refractory mutation system- polymerase chain reaction (ARMS-PCR) تعیین ژنوتیپ شد. سپس آنالیز وابستگی فراوانی آلل‎ها و ژنوتیپ‎ها با بیماری در مقایسه با کنترل با استفاده از نرم‌افزار PLINK انجام شد. یافته‌ها: بر مبنای نتایج به‌دست آمده ژنوتیپ AG شایعترین ژنوتیپ در گروه بیماران (۵۲%) و گروه شاهد (۴۸%) بود، اگرچه شایعترین آلل در گروه بیماران آلل A (۵۷%) و در گروه شاهد آلل G (۵۲%) بود. از سوی دیگر یافته‌های به‌دست آمده نشان‌دهنده عدم وجود اختلاف معنادار در فراوانی آللی و ژنوتیپی در دو گروه بیماران و گروه شاهد بود (به‌ترتیب ۰۷/۰ P= و ۱۷/۰P=). نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که پلی‌مورفیسم (rs۹۳۴۰۷۹۹) ژن ESR۱ با خطر ابتلا به اندومتریوز در جمعیت ایران مرتبط نمی‌باشد. اگرچه انجام مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر در سایر جمعیت‌ها و قومیت‌ها به منظور تایید نتایج حاصل در این پژوهش ضروری است.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb