10 نتیجه برای اکلامپسی
فیروزه نیلی،
دوره 55، شماره 5 - ( 2-1376 )
چکیده
به منظور تعیین رابطه شدت و زمان بروز اکلامپسی و پره اکلامپسی و عوامل مساعد کننده آن با شدت عوارض نوزادی، 102 زن بهمراه نوزادانشان بطور گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفتند. عوامل مستعد کننده بیماری مانند اول زائی، فشارخون مزمن، ناهنجاری رحمی، حاملگی چند قلویی و سوابق ارثی بارز نبودند. اما چندزایی در اکثریت زنان وجود داشت که با توجه به وضعیت فرهنگی و اقتصادی این زنان، نقش احتمالی تغذیه در رابطه با کمبود مصرف کلسیم به عنوان عامل مستعد کننده مطرح می گردد. بین شدت و شیوع عوارض نوزادی با شدت بیماری مادر رابطه ای بدست نیامد. نوزادان مادرانی که علائمشان در سه ماهه دوم ظاهر شده بود، بیشترین عوارض را داشتند. بنابراین می توان زمان شروع بیماری مادر را به عنوان عامل خطرزا در نوزادان در نظر گرفت. بیماری زایی در حدود نیمی از نوزادان احتمالا در ارتباط با مراقبت ناکافی حین حاملگی بود.
ابوطالب بیگی، لیلا سعیدی، هایده سمیعی، فریبا زرینکوب، هما زرینکوب،
دوره 66، شماره 1 - ( 1-1387 )
چکیده
اتیولوژی پره اکلامپسی واکنشهای التهابی واسطه آسیب عروقی و فعال شدن اندوتلیوم میباشد. CRP یک اندکس بسیار حساس از التهاب سیستمیک است و احتمالا˝ میتوان از آن بهعنوان فاکتور پیشگویی کننده برای ابتلا به بیماری استفاده کرد. هدف در این پژوهش یافتن یک تست غربالگری یا پیشگوییکننده برای تشخیص و شناسایی زودرس زنان در معرض ابتلا به پره اکلامپسی بود.
روش بررسی: در این مطالعه آیندهنگر برای 170 زن با سن حاملگی 16-10 هفته سطح سرمی CRP سنجیده شد. بعد از زایمان با مراجعه به پرونده بیمار و اطلاع از پیامد حاملگی، بیماران با 4≤CRP و 4>CRP مورد مقایسه قرارگرفتند.
یافتهها: ابتدا میانگین سطح سرمی CRP در دو گروه زنان مبتلا به پره اکلامپسی و زنان با پیامد حاملگی طبیعی مقایسه شد، mg/l18/6 در مقایسه با mg/l12/4 (003/0=p). سپس برای اثبات معنیدار بودن تفاوت مشاهده شده میان دو گروه بیماران با CRP بالا و پایین در ابتلا به پره اکلامپسی آزمون 2 انجام شد. افراد با 4≤CRP در معرض ریسک بالاتری برای ابتلا به پره اکلامپسی قرار داشتند، بهعبارتی بیماران با 4≤CRP، 15/6 برابر نسبت به افراد با 4>CRP شانس ابتلا به پره اکلامپسی داشتند، (002/0=p 4/9=k) (28/22-69/0=CI %95، 15/6=OR).
نتیجهگیری: نتایج این پژوهش تاییدی است بر روی نتایج سایر مقالات ارائه شده در مورد ارتباط مثبت میان افزایش سطوح سرمی CRP در تریمستر اول و وقوع پره اکلامپسی در اواخر حاملگی. مطالعات بزرگتر و با دخالت سایر فاکتورهای التهابی لازم است تا بتوان به یک تست غربالگری قابل قبول و مقرون به صرفه برای شناسایی زنان در معرض خطر ابتلا به پره اکلامپسی دست یافت.
عزیزه قاسمینژاد، نسرین خدادادی، کرامتا... نوری جلیانی، مامک شریعت، الهام هاشمیان،
دوره 66، شماره 10 - ( 10-1387 )
چکیده
زمینه و هدف: نشان داده شده است که بین سطح سرمی برخی عوامل آنتیاکسیدان مثل سرولوپلاسمین با وقوع پرهاکلامپسی و شدت آن ارتباطی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی این ارتباط میباشد.
روش بررسی: در یک مطالعه تحلیلی Case-Control، در درمانگاه و بخش زایمان بیمارستان میرزاکوچک خان تهران 90 زن حامله 38-19 ساله با سن حاملگی بیشتر از w20 در دو گروه مورد (پرهاکلامپسی) و کنترل (مادر سالم) مورد بررسی قرار گرفتند. گروه Case متشکل از دو گروه 30 نفری مبتلا به پرهاکلامپسی خفیف و پرهاکلامپسی شدید بود. این گروه بر اساس سن حاملگی به دو گروه پرهاکلامپسی زودرس با سن حاملگی کمتر از 37 هفته (41=n) و پرهاکلامپسی دیررس با سن حامگی مساوی یا بیشتر از 37 هفته (19=n) تقسیم شدند. گروه کنترل شامل 30 زن حامله با فشارخون نرمال بود. در افراد تحت مطالعه، سطح سرمی سرولوپلاسمین اندازهگیری شد و ارتباط این فاکتور با پرهاکلامپسی مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: میانگین سطح سرمی سرولوپلاسمین در زنان مبتلا به پرهاکلامپسی شدید (mg/dl83/390) و پرهاکلامپسی خفیف (mg/dl43/319) به طور معنیداری بیشتر از گروه کنترل (mg/dl7/212) بود. میانگین سطح سرمی سرولوپلاسمین در پرهاکلامپسی شدید (mg/dl83/390) به طور معنیداری بیشتر از پرهاکلامپسی خفیف (mg/dl43/319) و در پرهاکلامپسی زودرس (mg/dl28/373) بیشتر از پرهاکلامپسی دیررس (mg/dl34/298) بود.
نتیجهگیری: در زنان در معرض خطر بالای پره
اکلامپسی، با اندازه
گیری سطح سرمی برخی فاکتور
های بیوشیمیایی از جمله سرولوپلاسمین می توان وقوع پره
اکلامپسی را پیشبینی کرد و احتمال ابتلا به آن را کاهش داد.
صغری خضردوست، مریم نورزاده، علیرضا عبدالهی، سید مسیح میررکنی،
دوره 68، شماره 5 - ( 5-1389 )
چکیده
زمینه و هدف: پره اکلامپسی نوعی سندرم اختصاصی حاملگی است که می تواند سبب مرگ و میر در مادر و جنین
شود. روش های تشخیص پروتیینوری مبتنی بر انداز هگیری پروتیین ادرار 24 ساعته است که نیازمند صرف زمان
برای جم عآوری ادرار است. در این مطالعه سعی شده است که تا ارزش تشخیصی ادرار هشت ساعته در تخمین
پروتیینوری 24 ساعته مشخص شود. روش بررسی: در این مطالعه که به روش مقطعی در بخش زنان و زایمان
بیمارستان ولیعصر مجتمع امام خمینی در سال های 1387 و 1388 انجام شده، 50 مادر باردار وارد مطالعه شدند. به
مادران یک گالن جهت جم عآوری ادرار داده م یشود و پس از هشت ساعت پروتیین ادرار و همزمان حجم ادرار
هشت ساعته تعیین می شد، در پایان 24 ساعت مجدداً پروتیین و حجم ادرار اندازه گیری شده و نتایج به دست آمده
27 سال و میانگین /5±5/ از نمون ههای هشت و 24 ساعته با یکدیگر مقایسه م یشد. یافت هها: میانگین سنی مادران 4
532 میلی گرم ± 79 و 1218 ± 30 هفته بود. میانگین پروتیین ادرار هشت و 24 ساعته به ترتیب 119 /5± سن بارداری 4
105 ، حساسیت پروتیینوری هشت ساعته برای mg بود. با در نظر گرفتن حد تمایز پروتیینوری هشت ساعته برابر با
تشخیص پروتیینوری در ادرار 24 ساعته 61 %، ویژگی 98 %، ارزش اخباری مثبت و منفی به ترتیب 88 % و 90 % بود
نتیج هگیری: حساسیت پروتیین ادراری هشت ساعته چندان بالا نیست ولی ویژگی آن قابل توجه بوده .(p<0/001)
و برای تشخیص موارد نرمال بسیار مناسب است و استفاده از آن از سوی محققین پیشنهاد م یشود.
رامک اسماعیلیآزاد، اشرف جمال،
دوره 69، شماره 4 - ( 4-1390 )
چکیده
Normal
0
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA
MicrosoftInternetExplorer4
زمینه
و هدف: دیابت
بیمزه، بیماری نادری است که میتوان آنرا به عنوان یک علامت از طیف گسترده
تظاهرات بالینی پرهاکلامپسی در نظر گرفت.
معرفیبیمار:
خانم 39 ساله حامله نولیپار بدون سابقه پزشکی قبلی، در هفته 33 حاملگی به علت
افزایش فشارخون، جهت بررسی بیشتر بستری میشود. یافتههای مثبت شامل فشارخون
90/140 به همراه پروتیینوری خفیف و اختلال آنزیمهای کبدی بودند. با گذشت چند روز
فشارخون بیمار به 100/150 افزایش یافت و وضعیت بالینی و آزمایشگاهی بیمار نیز رو
به وخامت رفت. نکته جالب در این میان همراهی وضعیت مذکور با احساس تشنگی شدید، پر
نوشی و دفع مقادیر زیاد ادرار رقیق بود. با توجه به شرایط بیمار، تصمیم به ختم
حاملگی گرفته شد و خوشبختانه کلیه تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی شامل دیابت بیمزه
احتمالی در عرض دو روز کاملاً بهبود یافتند.
نتیجهگیری:
در تمام موارد پرهاکلامپسی، باید به علایم و نشانههای دیابت بیمزه توجه کرد.
لیلا پورعلی، صدیقه آیتی، فاطمه وحید رودسری، منیژه جوانمرد، فائزه پورصدراله،
دوره 71، شماره 12 - ( 12-1392 )
چکیده
زمینه: بارداری دوقلو با یک جنین و یک مول کامل دیپلویید نادر نیست ولی حاملگی دو قلو با یک مول ناقص نادر میباشد. هدف از این مطالعه گزارش حاملگی مولار ناکامل در همراهی با یک جنین زنده میباشد.
معرفی بیمار: خانمی 21 ساله با حاملگی دوم و سابقه یک سقط با شکایت لکهبینی در مرداد سال 1391 به اورژانس بیمارستان قائم مراجعه و گزارش سونوگرافی مبنی بر حاملگی مولار به همراه حاملگی طبیعی حدود 15 هفته بود. وی دچار فشارخون و پروتیینوری بالا بود که با تشخیص پرهاکلامپسی شدید در سن حاملگی حدود 17 هفته تصمیم به ختم حاملگی گرفته شد. بعد از تخلیه رحم، در طی کنترل beta-hCG افزایش پیدا کرد که بررسی از نظر متاستاز و تومور تروفوبلاستیک منفی بود و متوترکسات با دوز 2mg/m 50 در سه مرحله تجویز شد و در نهایت سطح beta-hCG به حد غیرقابل اندازهگیری رسید.
نتیجهگیری: تشخیص زودرس و درمان به موقع حاملگی مولار جهت کاهش مرگ و میر مادر بسیار با اهمیت میباشد.
لیلا پورعلی، آزاده خزاعی، صدیقه آیتی، پروانه لایق، سلمه دادگر، فاطمه میرزامرجانی، احسان اسماعیلپور،
دوره 74، شماره 1 - ( 1-1395 )
چکیده
زمینه: آنسفالیت هرپسی شایعترین علت انسفالیت کشنده است. در این مطالعه یک مورد مرگ مادر ناشی از آنسفالیت هرپسی گزارش شد.
معرفی بیمار: زن باردار 16 سالهای با حاملگی 36 هفته بهعلت تشنج تونیک-کلونیک ژنرالیزه و فشارخون mmHg 90/140 با تشخیص اکلامپسی به اورژانس زنان بیمارستان قائم اعزام شد. بیمار بهعلت دیسترس جنینی با تشخیص اکلامپسی دور از زایمان سزارین شد. پس از شش ساعت بهعلت بروز تب و تداوم اختلال هوشیاری، تصویربرداری مغزی با MRI انجام شد که نرمال بود. با تشخیص احتمالی مننگوآنسفالیت ویرال آسیکلوویر وریدی تجویز شد. واکنش زنجیرهای پلیمراز در بررسی مایع مغزی-نخاعی از نظر ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک، مثبت و بیمار با تشخیص آنسفالیت هرپسی و انفارکت دو طرفه در زمینه تشنجهای مکرر پس از 35 روز فوت شد.
نتیجهگیری: بروز تشنج در زنان حامله و تشخیص اولیه اکلامپسی نباید مانع از توجه پزشک به سایر تشخیص افتراقیهای مهم و کشنده شود.
صدیقه آیتی، لیلا پورعلی، غزل قاسمی، زینب ثابتی بایگی،
دوره 78، شماره 9 - ( 9-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: سندرم نفروتیک با پروتیینوری، هایپوآلبومینمی و ادم مشخص میشود. علل این بیماری شامل بیماریهای اولیه کلیوی و یا بیماریهای سیستمیک مثل دیابت، آمیلوییدوز و یا لوپوس اریتماتوز سیستمیک میباشد. هدف از این مطالعه گزارش یک مورد درمان موفقیت آمیز سندرم نفروتیک در بارداری دوقلو میباشد.
معرفی بیمار: بیمار خانم 30 ساله با حاملگی دوقلویی 31 هفته، حاصل باروری آزمایشگاهی بود که با شکایت ادم اندام تحتانی و آزمایش ادرار مبنی بر پروتیین 3+ در مهر 1395 به بیمارستان قائم مشهد مراجعه کرد. با توجه به آزمایشات مختل بیمار با تشخیص احتمالی سندرم نفروتیک تحت درمان با پردنیزولون و هیدروکلروتیازید و فنوفیبرات قرار گرفت. در نهایت در سن بارداری 36 هفته تحت سزارین قرار گرفت و دو نوزاد با آپگار مطلوب متولد شدند.
نتیجهگیری: تشخیص زودرس سندرم نفروتیک و مراقبتهای دقیق بارداری در این بیماران اگر همراه با فشارخون بالا و اختلال عملکرد کلیوی نباشد میتواند با نتایج مطلوب بارداری همراه باشد.
زینب محمودیان، سیروس نعیمی، محمد مهدی مغنی باشی، خلیل خاشعی ورنامخواستی، ، مرضیه علیپور،
دوره 79، شماره 1 - ( 1-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: با وجود سالها پژوهش مداوم، هنوز هم مرگ مادران در اثر پرهاکلامپسی بهعنوان یک تهدید جدی مطرح میباشد. محققین بر این باورند که پرهاکلامپسی یک بیماری چند عاملی است و عوامل خطر متعددی از جمله عوامل ایمونولوژیکی را برای آن پیشنهاد نمودهاند. بنابراین بررسی رابطهی پره اکلامپسی با تغییرات ایمونولوژیکی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با توجه به نقش عوامل ایمونولوژیک و التهابی در اتیولوژی پرهاکلامپسی، در تحقیق حاضر ارتباط پلیمورفیسم (rs1028181) -513T/C ژن اینترلوکین 19 با بیماری پرهاکلامپسی مورد بررسی قرار گرفت.
روش بررسی: این مطالعه مورد- شاهدی از دی 1395 تا خرداد 1396 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون انجام شد. 150 زن مبتلا به بیماری پرهاکلامپسی بهعنوان مورد و150 زن سالم باردار فاقد هر گونه بیماری، مراجعهکننده به بیمارستان ولیعصر کازرون بهعنوان شاهد انتخاب شدند. پس از نمونهگیری و استخراج DNA، ژنوتیپهای مربوط به پلیمورفیسم اشاره شده با روش Tetra Primer ARMS PCR مورد بررسی قرار گرفت. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS software, version 16 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) و Chi-square test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: اختلاف معناداری در فراوانی همه ژنوتیپها (CC، CT و TT) (001/0P=) و هر دو آلل (C و T) (002/0P=) در موقعیت پلیمورفیسم (rs1028181) -513T/C بین زنان باردار مبتلا به پرهاکلامپسی و زنان باردار سالم مشاهده شد. میان سایر پارامترهای پاراکلینیکی مورد نظر تحقیق با پلیمورفیسم مذکور ارتباط معناداری در گروه بیمار و کنترل دیده نشد.
نتیجهگیری: حضور پلیمورفیسم (rs1028181) -513T/C را میتوان بهعنوان عامل پیشبینی کنندهی ایجاد پره اکلامپسی در نظر گرفت.
حسن بسکابادی، نفیسه پوربدخشان، مریم ذاکریحمیدی،
دوره 80، شماره 10 - ( 10-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: بیماریهای مادر از جمله دیابت، هایپرتانسیون، پرهاکلامپسی، هایپوتیروییدی و صرع در بارداری با عوارض جنینی و نوزادی همراه میباشند. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه پیشآگهی نوزادی در بیماریهای مادر میباشد.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی میباشد که روی 600 نوزاد پرهترم با مادران مبتلا به دیابت، هایپرتانسیون، پرهاکلامپسی، هایپوتیروییدی و صرع در بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شده است. این مطالعه از فروردین 1394 تا اردیبهشت 1400 و با روش نمونهگیری در دسترس انجام شده است. ابزار جمعآوری اطلاعات در این مطالعه، چکلیست پژوهشگر ساخت شامل مشخصات نوزادی (سن حاملگی، نمره آپگار دقیقه اول، نمره آپگار دقیقه پنجم) و مادری (نوع زایمان، مراقبتهای بارداری، پارگی زودرس کیسه آب) بود. پیشآگهی نوزادی در زمان تولد مورد مقایسه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای آماری Kolmogorov-Smirnov و Chi-square انجام شده است.
یافتهها: نوزادان دارای مادران مبتلا به صرع، کمترین نمره آپگار دقیقه اول و کمترین سن حاملگی و نوزادان دارای مادران مبتلا به دیابت، کمترین نمره آپگار دقیقه پنجم را داشتند. مادران مبتلا به هایپوتیرویید، بیشترین میزان پارگی زودرس کیسه آب و مادران مبتلا به هایپرتانسیون و پرهاکلامپسی، بیشترین موارد زایمان سزارین را داشتند.
نتیجهگیری: بیماریهای مادر شامل دیابت، هایپرتانسیون، پرهاکلامپسی، هایپوتیروییدی و صرع، پیشآگهی نوزادان را از نظر شدت نارسی، پارگی زودرس کیسه آب، نوع زایمان، نمره آپگار دقیقه اول و نمره آپگار دقیقه پنجم تحت تأثیر قرار میدهد. لذا کنترل و درمان مناسب این موارد از بیماریهای مادر ممکن است پیشآگهی نوزادی را بهبود دهد.