مجله دانشکده پزشکی

---

زمینه و هدف: انتوباسیون اندوتراکئال یک روش معمول برای دسترسی به راه‌هوایی در بیماران بسیار بد حال و در انتقال آنها می‌باشد. عمق ورود لوله تراشه بر اساس سن، جنس، وضعیت سر و گردن، نوع عمل جراحی و توجهات آناتومیک متفاوت است. هدف این مطالعه تعیین فواصل راه‌هوایی در بیماران ایرانی با یک روش غیرتهاجمی و دقیق بود که عبارت است از بازسازی کامپیوتری تصاویر CT-scan با رزولوشن بالا (HRCT)، روش برونکوسکوپی مجازی. روش بررسی: ۱۴۰ بیمار ایرانی که کاندیدای
CT-scan سینوس و قفسه سینه بودند، در یک مطالعه مقطعی در مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران در سال‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۸۶ وارد شدند. بعد از بازسازی فواصل راه‌هوایی، فواصل دندان‌های پیشین فوقانی تا طناب‌های صوتی (IVD)، طناب‌های صوتی تا کارینا (VCD) و دندان‌های پیشین فوقانی تا کارینا (ICD)، تعیین شدند. ضمناً ارتباط بین این فواصل با سن، جنس و شاخص توده بدنی (BMI) مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: در کل ۱۴۰ بیمار بررسی شدند که ۷۰ نفر (۵۰%) از آنها مرد بودند. تفاوت آماری واضح بین گروه‌های سنی و جنسی و
 BMI در بیماران مورد مطالعه وجود نداشت. مقادیر IVD برای مردان ۷/۹±۵/۱۴۵، زنان ۳/۶±۲۹/۱۲۷ و در کل جامعه ۲۹/۱۲±۴۳/۱۳۶ میلی‌متر بود. مقدار VCD برای مردان ۹۹/۱۳±۱۳۱، زنان ۷/۱۱±۵۹/۱۲۲ و در کل جامعه ۶۵/۱۳±۰۹/۱۲۷ و مقدار ICD در مردان، زنان و کل جامعه به‌ترتیب ۶۳/۱۶±۱۷/۲۷۷، ۵۴/۱۱±۸۸/۲۴۹ و ۶۶/۱۹±۵۲/۲۶۳ میلی‌متر بود.
نتیجه‌گیری: میزان عمق ورود برای ثابت کردن لوله اندوتراکئال در بیماران بزرگسال ایرانی مشابه با مقادیری است که در کتب مرجع بیهوشی ذکر شده است. برونکوسکوپی مجازی یک روش غیر تهاجمی و دقیق بر اساس بازسازی تصاویر توموگرافی کامپیوتری است و تصاویر بازسازی شده توموگرافی می‌توانند در اندازه‌گیری و ارزیابی آناتومی راه‌هوایی مفید باشند.

---

زمینه و هدف: در طی برونکوسکوپی می‌توان از داروهای آرامبخش مانند پروپوفول، کتامین و بنزودیازپین‌ها استفاده کرد. هدف ما مقایسه تأثیر آرامبخشی کتامین-میدازولام و کتامین-دکسمدتومیدین در برونکوسکوپی بود.
روش بررسی: این یک کارآزمایی بالینی تصادفی است که از آبان ۱۳۹۹ تا فروردین ۱۴۰۰ بر روی ۶۰ بیمار انجام شد. گروه کتودکس، mg/kg ۱ کتامین و µg/kg ۱ دکسمدتومیدین طی ۱۰ دقیقه دریافت کردند و انفوزیون mg/min ۵/۰ کتامین و µg/kg ۵/۰ دکسمدتومیدین برقرار شد. گروه کتومید (Ketomid)، mg/kg ۱ کتامین و mg ۵/۲ میدازولام طی ۱۰ دقیقه دریافت کردند و mg/min ۵/۰ کتامین و µg/kg/min ۱ میدازولام انفوزیون گردید. فشارخون، ضربان قلب، درصد اشباع اکسیژن و درد مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین میزان آرامبخشی براساس یک معیار پنج امتیازی از یک تا پنج ثبت گردید. داده‌های به‌دست آمده در SPSS software, version ۲۶ (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) وارد شد. برای مقایسه داده‌ها بین خطوط زمانی مختلف و همچنین گروه‌های مختلف از Independent samples t-test و آزمون‌های اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. ۰۵/۰P< به‌عنوان آستانه معناداری در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: کتودکس زمان آرامبخشی بیشتر (۰۰۱/۰P<) و ریکاوری کوتاه‌تری (۰۰۱/۰P<) از کتومید داشت. تفاوت معناداری بین فشارخون، ضربان قلب و میزان درصد اشباع اکسیژن بین گروه‌ها وجود نداشت (۰۵/۰<P). در گروه کتودکس نسبت به کتومید در ۲۰ دقیقه (۰۴/۰P=) و ۳۰ دقیقه (۰۰۱/۰P=) پس از عمل میزان درد کمتر بود.
نتیجه‌گیری: کتودکس نسبت به کتومید آرامبخشی بیشتر، ریکاوری و درد کمتر داشت از این‌رو استفاده از آن در برونکوسکوپی توصیه می‌گردد.
 

---

زمینه و هدف: از دبل لومن در جراحی‌های ریه استفاده می‌شود و برای تایید آن برونکوسکوپ به‌کار می‌رود. حساسیت سونوگرافی در تشخیص موقعیت درست DLT به‌طور قطعی مشخص نشده است. هدف از این مطالعه ارزش تشخیصی سونوگرافی و سمع در مقایسه با FOB است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی که در بازه زمانی تیر ۱۴۰۰ تا اردیبهشت ۱۴۰۱ انجام گردید، پس از بیهوشی DLT با سایز مناسب استفاده شد و سپس موقعیت DLT ارزیابی شد. در ابتدا سمع ریه و سپس سونوگرافی انجام شد و دو علامت Lung pulse sign و Lung sliding sign به‌عنوان علایم ریه طبیعی و ریه مورد تهویه مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت FOB توسط متخصص بیهوشی انجام گردید. در انتها با باز شدن قفسه صدری به‌دنبال عمل جراحی، نظر جراح در مورد کلاپس ریه ثبت گردید.
یافته‌ها: قرارگیری صحیح لوله ۳۷ مورد و اشتباه سه مورد بود که توسط FOB بررسی و اصلاح شد. حساسیت سمع ۹/۶۴% و سونوگرافی ۹/۹۱% بود. حساسیت سونوگرافی نسبت‌به سمع معنادار نبود (۲۴۲/۰P=) اما تفاوت معناداری در ارزش اخباری مثبت وجود داشت به‌گونه‌ای که ارزش اخباری مثبت سمع ۹/۸۸% و سونوگرافی ۹/۹۱% محاسبه شد. از نظر درجه رضایتمندی ۲۲ مورد (۵/۵۹%) رضایت عالی و ۱۵ مورد (۵/۴۰%) نیز رضایت متوسط داشتند. حساسیت سونوگرافی در قیاس با رضایت جراح معنادار نبود (۲۳۷/۰P=).
نتیجه‌گیری: سونوگرافی ریه می‌توانند به‌خوبی جایگزین مناسبی برای FOB باشد. گرچه سونوگرافی نمی‌تواند تمام عملکرد FOB را داشته باشد، ولی با داشتن مزایای چون هزینه کمتر، سرعت عمل غیرتهاجمی بودن نسبت به FOB کاربردی‌تر است.