مجله دانشکده پزشکی

این تنگی ساب گلوت یک تنگی حنجره است که می تواند اکتسابی و یا مادرزادی باشد. میزان شیوع خیلی کمی داشته ولی به علت عدم وجود یک روش قطعی درمانی، از مسائل مهم گوش و حلق و بینی است. شایعترین علت آن ترومای داخل حنجره توسط لوله تراشه می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اتیولوژی و درمان تنگی ساب گلوت در بیمارانی است که با تشخیص این بیماری از فروردین 1371 تا شهریور 1376، در بیمارستانهای امام خمینی و امیراعلم تهران بستری شده اند. روش مطالعه یک روش توصیفی است که بطور گذشته نگر با مراجعه به پرونده بیماران انجام گردیده است. تعداد 62 بیمار در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت، که جوانترین بیمار 1/5 ساله و مسن ترین بیمار 76 ساله بود. بیش از 67% بیماران در گروه سنی زیر 25 سال قرار داشتند. شایعترین علائم بیماری، استریدور و تنگی نفس بود. علل تنگی در همه گروههای سنی بدنبال لوله گذاری بوده است که این لوله گذاری در 64/4% بیماران، بیش از 7 روز طول کشیده است. در همه بیماران بررسی اندوسکوپیک انجام شده بود که شایع ترین یافته پاتولوژیک، نسج گرانوله بود. 91 درصد بیماران تراکئوستومی شده بودند. 43/5 درصد بیماران آنتی بیوتیک و کورتون دریافت کرده بودند. در 48/3% بیماران عود مشاهده شد که بیشتر نسج گرانوله بدنبال لوله گذاری بود. با توجه به یافته های فوق بنظر می رسد در بیمارانی که تراکئوستومی طولانی دارند، بایستی تعویض مکرر لوله تراکئوستومی و کشت ترشحات آن مورد نظر قرار گیرد و برای پیشگیری از عفونت قبل و بعد از تراکئوستومی، آنتی بیوتیک به بیمار تجویز شود.

پیش آگهی در مورد تومور تمایز یافته تیروئید زمانی که به بافتهای اطراف گسترش می یابد، بدتر می شود و درمان آن با موفقیت کمتری همراه است. در طول سه دهه گذشته تومورهای تیروئید مهاجم بخصوص با درگیری تراشه مورد بررسی دقیق قرار گرفته است. در بیست ساله گذشته با پیشرفت در جراحی تراشه، اندیکاسیون و درمان تومور تیروئید با درگیری تراشه تغییر کرده است. در صورتیکه تومور تیروئید متاستاز وسیع نداشته باشد و از نظر تکنیکی امکانپذیر باشد، رزکسیون تراشه و آناستوموز مجدد آن همراه با برداشتن تومور تیروئید انجام می شود. این عمل باعث طولانی شدن درمان تسکینی (Palliative)، جلوگیری از خفگی به علت انسداد راه هوایی یا خونریزی می باشد و در مواردی با درمان کامل (Cure) همراه است. در یک گروه انتخابی از بیمارانی که درگیری وسیع موضعی دارند عمل لارنگوفارنگوازوفاژکتومی و تراکئوستمی مدیاستینال توصیه می شود. در این مقاله ضمن بررسی روشهای جراحی در تومور تیروئید مهاجم، رزکسیون و آناستوموز مجدد تراشه در یک بیمار با تومورهای تیروئید پیشرفته شرح داده می شود.

زمینه و هدف:تراکئوستومی اتساعی از طریق پوست، اولین بار در سال 1985 معرفی و سپس با ابداع وسایل جدید، توسعه یافت

معرفی بیمار: در این گزارش، دو بیمار که با روش تراکئوستومی از راه پوست تحت عمل قرار گرفته اند معرفی شده و سپس چند مورد از بیمارانی که به روش سنتی جراحی تحت عمل قرار گرفته اند بصورت مقایسه ای معرفی و عوارضی همچون میزان جراحت و سرعت بهبودی در کوتاه و دراز مدت بررسی گردیده است
بحث: تراکئوستومی، عبارت است از گشودن روزنه ای در جلوی گردن به داخل نای که تنفس بیمار ازآن راه تامین گردد. در تراکئوستومی به روش PDT، نیازی به جراحی نیست و بدون انتقال بیمار به اتاق عمل، در بالین بیمار قابل انجام می باشد و مزایای آن عبارتند از: سرعت عمل، کاهش عوارض و مقرون به صرفه بودن. در این گزارش دو مورد از چند مورد PDT به روش Griggs که در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان ولی عصر(عج) و ICU درمانگاه مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) تهران درسال 84-1383 برای اولین بار انجام شده است، معرفی و با ارائه تصاویر در یک مرکز درمانی و در همان مقطع زمانی، با روش معمول جراحی تراکئوستومی مقایسه شده است.