اقامت در بیمارستان حتی برای مدتی کوتاه می‌تواند تجربه‌ای ناخوشایند برای همه، به خصوص برای اطفال باشد از این رو تاکنون مطالعات گوناگونی به منظور شناخت عوامل ایجاد نگرانی و چاره جویی جهت رفع آنها صورت گرفته است.
روش بررسی: در این پژوهش میزان نگرانی حاصل از عمل جراحی در 334 دانش آموز دختر و پسر مقطع راهنمایی مراکز استعدادهای درخشان شهر تهران و عوامل موثر آن به وسیله یک پرسشنامه کتبی خود مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: میزان نگرانی از جراحی در 94 نفر از دانش آموزان (1/28%) کم، در 154 نفر (1/46) متوسط در 75 نفر (5/22%) زیاد و در 11 نفر (3/3%) بسیار زیاد بود. عدم توانایی انجام فعالیت ها مانند گذشته، عدم بهبودی کامل پس از عمل جراحی، ناراحتی پدر و مادر، آسیب حین عمل جراحی، به هوش آمدن حین عمل جراحی و مرگ در اثر بیماری به ترتیب مهمترین عوامل ایجاد نگرانی حاصل از عمل جراحی در جمعیت مورد مطالعه بودند همچنین احساسی که در طول مدت بیهوشی تجربه می شود، ترس از خونگیری، عدم شناخت اعضای تیم جراحی، احساسی که در طول جراحی تجربه می‌شود، نحوه بیهوشی و محیط اتاق عمل به ترتیب ذکر شده کمترین نقش را در ایجاد نگرانی حاصل از عمل جراحی در جمعیت مورد مطالعه داشتند. میزان نگرانی حاصل از عمل جراحی در این مطالعه ارتباط معنی‌داری با میزان تحصیلات پدر 021/0p= و مادر (049/0p=)، سابقه قبلی بستری در بیمارستان در فرد (025/0p=) و تعداد دفعات بستری (008/0p=) یا یکی از اعضای خانواده وی و نیز سابقه قبلی جراحی فرد و یا یکی از اعضای خانواده وی (035/0p=) و سابقه قبلی فوت یکی از اعضای خانواده فرد در بیمارستان (003/0p=) یافت شد.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد با توجه به یافته‌های این پژوهش به منظور ارتقاء سطح آگاهی کودکان و نوجوانان ارائه برنامه آموزشی خاص برای همه کودکان ضروری است.
