سردبیر محترم
نوشتن یک مقاله در جوامع علمی به منظور بررسی یک مشکل و ارایه توجهات بیشتر برای آن و ارایه راه حل آن میباشد. چنین وضعیتی بسیار اخلاقی است، اما هنگامی که یک مقاله در جهت حل مشکلی نباشد و خود بهدنبال ایجاد مشکل و تببینکننده مشکلی جدید جهت بزرگنمایی از آن مشکل بهمنظور تامین منافع عدهای خاص باشد آنگاه نه تنها مطالعه و مقاله نگارش یافته جنبههای اخلاقی نداشته بلکه موجبات اتلاف منابع و گمراهی جوامع علمی خواهد شد. تورش تحقیق-برنامه (Research-agenda bias) مفهوم تازهای است که میتواند جریان شکلگیری و نگارش مقالات را تحث تاثیر قرار دهد. این تورش میتواند منعکسکننده بیتوجهی چشمگیر به چالشهای مربوط به مراقبتهای بهداشتی و بیانکنندهی جریان مخفی تاثیر منابع مالی و نظرات پژوهشگران بر نگارش مقالات باشد و در کمترین تاثیر خود میتواند نگرش پژوهشگر و تفکر او بر اهمیت یک موضوع و نگارش مقاله را تحت تأثیر قرار دهد. ارایهی مثالهایی میتواند مفهوم را بازتر کند.
Andre Knottnerus و همکاران در مطالعه خود گزارش دادند که با بررسی پایگاه داده Cochrane (پایگاه معتبر مقالات مرور سیستماتیک) در ۷ آوریل ۲۰۱۸، از حدود ۷۵۰۰ مقاله مروری سیستماتیک ۳۱ مقاله اثرات قطع مصرف دارو را مورد بررسی قرار داده و در مقابل هزاران مقاله وجود دارد که اثربخشی شروع یا تجویز یک داروی جدید را مورد بررسی قرار دادهاند. در مطالعه Atal و همکاران و در بررسی ۱۱۵ هزار آزمایش کارآزمایی بالینی تصادفی شده در بین سالهای ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵ اعلام کردهاند که نویسندگان تاکید بیشتری بر نیاز به پیدا کردن راه حلهای محلی از طریق انجام کارآزماییهای بالینی دارند و در واقع بیان میکنند که در مقایسه با کشورهای با درآمد بالا، ناهماهنگی بین تلاشهای پژوهشی و نیازهای بهداشتی در مناطق با درآمد پایین وجود دارد. این شکاف زمانی بیشتر مورد توجه قرار میگیرد که بار بیماریهای عفونی و اختلالات نوزادان در آسیای جنوب شرقی (کشورهای با درآمد پایین) و بیماریهای قلبی- عروقی در اروپای شرقی و آسیای مرکزی (کشورهای با درآمد بالا) بیشتر بوده است، که آیا تخصیص منابع در تحقیقات بالینی از طریق انجام آزمایشهای تصادفی کنترل شده با نیازهای بهداشت عمومی مطابقت دارد یا نه؟
چنین تورشی همانگونه که گزارش شد در مثال اول نشانگر تاثیر یک عامل مادی و منفعت طلب در جریان شکلگیری مطالعات است، این عامل مادی میتواند شرکتهای دارویی درگیر در مقاله باشند که عملا پایان دادن به مصرف دارو برای آنا منفعتی ندارد و نباید در مطالعات استفاده شود، اما این تورش در مثال دوم بیانکننده این موضوع است که سرمایهگذاری در تحقیقات سلامت به خوبی و متناسب با بار بیماریها نیست و تاکید و اصرار بر نظرات پژوهشگر و سودجویان جدا از واقعیتهای جامعه میباشد.