علی حسینی برشنه، دانش سلطانی، رضا رودبارانی، محمد حسین مدرسی،
دوره 74، شماره 2 - ( 2-1395 )
چکیده
سلولهای بنیادین رده سلولی تمایز نیافته و پرتوان هستند که از بافتهای مختلفی منشاء گرفتهاند و دارای سه ویژگی منحصر به فرد میباشند، اولین ویژگی آنها قابلیت تکثیر میباشد. دومین ویژگی آنها، ماهیت عدم تمایز یافتگی است و سومین ویژگی قدرت تمایز آن به سولهای بافتهای مختلف میباشد. به همین دلیل اهمیت بسیار فوقالعادهای در پیشگیری و درمان بیماریهای انسانی دارند. مهمترین نوع سلولهای بنیادین شامل سلولهای بنیادین جنینی، سلولهای بنیادین بالغین، سلولهای بنیادین القایی و سلولهای بنیادین بندناف میباشند. با فراهم آوردن محیط کشت حاوی فاکتورهای رشد مورد نظر، میتوان مسیر تمایز سلولهای بنیادین را جهتدهی و سلولهای دلخواه را از آنها برگرفت. از مهمترین کاربرد سلولهای بنیادین میتوان به ترمیم بافتهای آسیب دیده قلب، ترمیم بافت استخوانی، درمان سرطان، درمان بیماریها و ضایعات عصبی و نخاعی، ترمیم سوختگی و ضایعات بافتی، درمان دیابت، درمان ناباروری واختلالات اسپرماتوژنز و دیگر موارد اشاره کرد. همچنین یکی دیگر از کاربردهای سلولهای بنیادین در حیطه ژن درمانی میباشد. امروزه کاربرد این روش در علم پزشکی نوین در درمان بسیاری از بیماریها از پیشرفتهای چشمگیری برخوردار است. در این مطالعه مروری، به معرفی انواع سلولهای بنیادین و ویژگی آنها، منشاء سلولهای بنیادین، چگونگی استخراج، نگهداری و تمایز هدفمند آنها به بافتهای مورد نظر و همچنین کاربردهای بالینی حال حاضر این سلولها و قابلیتهای درمانی آنها پرداخته میشود.
محمد حسن جعفری نجفآبادی، سعیده عسکریان، رضا کاظمی اسکویی، بیژن ملائکه نیکویی، مهدی رضایی، سید حمید آقایی بختیاری،
دوره 78، شماره 5 - ( 5-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: نانوحاملهای غیرویروسی مثل لیپوزومها و پلیمرهای کاتیونی دارای قابلیت دستورزی بسیاری به منظور انتقال ژن به سلولها هستند. با این وجود کارایی انتقال آنها کمتر از ویروسها است. هدف از این مطالعه، ترکیب لیپوزومها و پلیمرهای کاتیونی برای تهیه لیپوپلیپلکس و بهرهبرداری از خصوصیات مطلوب لیپوزوم و پلیمر بهصورت همزمان میباشد.
روش بررسی: این مطالعه مداخلهای-تجربی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از فروردین تا بهمن 1396 انجام گرفت. در این مطالعه، لیپوپلیپلکسهایی بر پایه PEI (پلیاتیلن ایمین) و با وزن مولکولی 25 و 10 کیلو دالتون و نسبت لیپوزوم به پلیمر 1 به 1 با استفاده از پلاسمید حاوی نشانگر GFP (پروتیین فلورسنتی سبز) تهیه گردید. ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی حاملهای سنتز شده مانند اندازه، سمیت سلولی (متغیرهای اصلی) و ارتباط آنها با قابلیت انتقال ژن در سلولهای سرطان پروستات انسانی (PC3) مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافتهها: تمامی لیپوپلیپلکسها در 4/0C/P= با پایه هر دو وزن مولکولی PEI (پلیاتیلن ایمین) قادر به افزایش ترانسفکشن نسبت به حاملهای پایه (پلیاتیلن ایمین و لیپوزوم) بود (05/0P<، 001/0P<)، درحالیکه سمیت سلولی کمتری نیز نسبت به لیپوزوم دست ورزی نشده نشان میداد.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان میدهد لیپوپلیپلکس حاصل از ترکیب PEI (پلیاتیلن ایمین) و لیپوزوم میتواند در مقادیر کم بهصورت کارآمدی ژن را به سلول منتقل نماید درحالیکه سمیت کم سلولی و اندازه مناسبی در مقیاس نانو دارد.