جستجو در مقالات منتشر شده


4 نتیجه برای خودکشی
اقدام به خودکشی و ارتباط آن با استرس‌ها و سیستم حمایتی: مطالعه‌ای در شهر کرج
مرجان پشت مشهدی، مرضیه مولوی نجومی، سید کاظم ملکوتی، جعفر بوالهری، صفیه اصغر زاده امین، علی اصغر اصغر نژاد فرید،
دوره 65، شماره 4 - ( 4-1386 )
چکیده

مشکلات روانی اجتماعی و وجود سیستم‌های حمایتی در اقدام به خودکشی حایز اهمیت‌اند. این مقاله به بررسی عوامل استرس‌زا و وضعیت حمایت عملی در اقدام‌کنندگان کرجی می‌پردازد.

روش بررسی: این مطالعه قسمتی از بخش ایرانی مطالعه چند مکانی پیشگیری از خودکشی(SUPREMISS) است که توسط سازمان جهانی بهداشت در هشت کشور انجام گرفته است. در این مقاله داده‌های مربوط به 632 اقدام‌کننده کرجی طی 10 ماه ارایه شده است.

یافته‌ها: از نظر فاصله زمانی با اقدام برخی عوامل مستعدکننده یا دیستال (مشکلات مالی، تحصیلی، شغلی و وجود بیماری جسمی طولانی)، و برخی دیگر تسهیل‌کننده یا پروکزیمال (اختلاف با خانواده و همسر) می‌باشد. اختلاف با خانواده (25%) و با همسر (35%) شایع‌ترین مشکلات اقدام‌کنندگان از یک ماه پیش تا زمان اقدام بود. اختلاف با همسر در افرادی که کمتر از هفت سال از ازدواج آنها می‌گذشت، بیشتر بود. در افراد کمتر از 25 سال اختلاف با والدین شایع‌ترین مشکل بود و سیستم حمایتی برای زنان اهمیت بیشتری داشت.

نتیجه‌گیری: نقش عوامل استرس‌زا در اقدام به خودکشی متفاوت است. اختلاف با خانواده و با همسر در اقدام به خودکشی هم عوامل زمینه ساز و هم آشکار سازند، شبکه‌های حمایتی در پیشگیری از اقدام به خودکشی، بخصوص در زنان، نقش موثری دارد.


چگونگی تاثیر فرهنگ بر اقدام به خودسوزی در زنان
لیبا رضایی، سید علی حسینی، حمید رضا خانکه، مهدی رصافیانی، جلال شاکری، حبیب‌اله خزایی،
دوره 73، شماره 11 - ( 11-1394 )
چکیده

زمینه و هدف: درک بهتر چگونگی تاثیر فرهنگ بر خودسوزی می‌تواند در ارایه راهکارهای پیشگیری از آن مفید باشد. بنابراین این پژوهش با هدف تبیین چگونگی تاثیر فرهنگ بر اقدام به خودسوزی زنان انجام شد.

روش بررسی: این پژوهش با استفاده از رویکرد کیفی و از نوع تحلیل محتوای جهت‌دار و با مشارکت 21 نفر از اقدام‌کنندگان به خودسوزی، خانواده‌های آن‌ها و کادر درمانی در شش ماهه اول سال 1392 در بیمارستان امام‌خمینی (ره) کرمانشاه انجام شد. داده‌ها با استفاده از مصاحبه نیمه‌ساختار‌یافته جمع‌آوری شدند. مصاحبه‌ها ضبط و تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: درون‌مایه اصلی استخراج‌شده خرده‌فرهنگ خودسوزی بود، که در دو طبقه اصلی محدودیت فرهنگی با تاکید بر آداب و سنن ازدواج و مقبولیت فرهنگی با تاکید بر محاورات، معانی و همانندسازی فرهنگی خودسوزی طبقه‌بندی گردید.

نتیجه‌گیری: در خرده‌فرهنگ خودسوزی شرایطی وجود دارد که موجب بروز و ماندگاری اقدام به خودسوزی می‌شود. توجه به این شرایط در برنامه‌های پیشگیری از خودسوزی پیشنهاد می‌شود.


بررسی نتایج و تنوع خودکشی‌های تهاجمی در یک دوره 20 ساله در استان ایلام، ایران
یسری عزیزپور، خیراله اسدالهی، کورش سایه میری، ستار کیخاونی،
دوره 75، شماره 7 - ( 7-1396 )
چکیده
زمینه و هدف: خودکشی یکی از مشکلات اساسی بهداشتی در جوامع مختلف بوده و با عوامل خطر متعددی مرتبط می‌باشد. نتیجه یک اقدام به خودکشی مستقیم به انتخاب روش خودکشی بستگی دارد. خودکشی‌های تهاجمی جز روش‌های خشن خودآزاری شناخته شده و دارای الگوهای سنی و جنسی متفاوتی هستند، از این‌رو هدف این مطالعه بررسی نتایج و تنوع خودکشی با روش تهاجمی در یک دوره طولانی‌مدت در استان ایلام بود.
روش بررسی: در این مطالعه گذشته‌نگر، داده‌های مورد نیاز شامل متغیرهای جمعیت شناختی، پیامد و نوع روش تهاجمی از سیستم جامع ثبت موارد خودکشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام برای بررسی خودکشی‌های تهاجمی از اول فروردین سال ۱۳۷۲ تا آخر اسفند سال ۱۳۹۲ بوده است، استخراج و مورد آنالیز قرار گرفت. مجوزهای لازم برای دسترسی به داده‌ها از کمیته اخلاق و شورای پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام دریافت گردید.
یافته‌ها: در کل از ۱۵۱۶ مورد خودکشی تهاجمی، ۶۴۳ مورد (۴۲/۶%) ناموفق و ۸۶۷ مورد (۵۷/۴%) موفق بود. روش خودسوزی بالاترین فراوانی خودکشی (موفق و ناموفق) را به خود اختصاص داده بود. بالاترین فراوانی خودکشی موفق در زنان (۵۲/۸%) و ناموفق در مردان (۶۳/۶%) رخ داده بود. گروه سنی ۳۴-۲۵ سال و گروه سنی بالاتر از ۶۵ سال به ترتیب بیشترین فراوانی خودکشی‌های ناموفق و موفق را به خود اختصاص داده بودند.
نتیجه‌گیری: زنان و افراد مسن از جمله گروه‌های پرخطری بودند که اقدام به خودکشی تهاجمی موفق کرده‌اند و روش خودسوزی که از جمله روش‌های دردناک خودکشی محسوب می‌شود، بالاترین فراوانی را در خودکشی تهاجمی منجر به مرگ در استان ایلام داشت.

مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان هیجان‌مدار برتاب‌آوری دانش آموزان دختر با اقدام به خود‌کشی مقطع متوسطه
فاطمه پارسا، فریبرز باقری، حسین مهدیان،
دوره 82، شماره 3 - ( 10-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: با‌توجه به اینکه شـیوع گرایـش و اقـدام بـه خودکشـی در دوران بلـوغ بـه شـدت افزایـش می‌یابد. لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان هیجان‌مدار بر تاب‌آوری دانش آموزان دختر با اقدام به خودکشی انجام گردید.
روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر با اقدام به خودکشی مقاطع اول و دوم متوسطه ارجاع داده شده به مرکز مشاوره اداره آموزش و پرروش شهر بجنورد بودند که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه آزمایش  (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. شروع پژوهش تا جمع‌آوری داده‌ها، از اردیبهشت ۱۴۰۱ تا خرداد 1402 در مرکز مشاوره واحد علوم تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی تهران به طول انجامید. ابتدا پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) از هر سه گروه گرفته شد. سپس گروه آزمایش به مدت هشت جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش درمان شفقت و هیجان‌مدار قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری و آنالیز واریانس برای اندازه‌های تکراری مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بین میانگین پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری مولفه‌های تاب‌آوری در سه گروه آزمایشی تفاوت معناداری وجود دارد.
نتیجه‌گیری: نتایــج تایید کننده تاثیر دو روش درمان متمرکز بر شفقت و درمان هیجان‌مدار بــر تاب‌آوری دانش آموزان دختر با سابقه اقدام به خودکشی می‌باشد و درمان متمرکز بر شفقت اثربخشـی بیشـتری را نشــان داد.
 
صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb