زمینه و هدف : انتخاب داروی مناسب با عوارض کم و اثربخشی بالا در کنترل حملات صرع در سالمندان اهمیت دارد. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی داروی لاموتریژین و لوتیراستام در کنترل حملات صرع در سالمندان بود.
روش بررسی: مطالعه به‌صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویهکور در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان سینا، تهران در سال 1391 انجام گردید. بیماران بالای 60 سال با تشخیص صرع از یک‌سال قبل و حداقل یک مورد حمله در شش ماه گذشته وارد مطالعه شدند. 49 بیمار به‌مدت 24 هفته با داروی لاموتریژین ( mg/day 25) و 46 بیمار با لوتیراستام ( mg/day 250) تحت درمان قرار گرفتند. در صورت عدم بروز عوارض، دوز دارو تا حداکثر دوز ذکر شده در پروتکل درمانی افزایش یافت . پی‌گیری بیماران در هفته‌های دو، چهار، هشت، 12 و 20 از نظر تعداد حملات، اختلالات آزمایشگاهی و عوارض جانبی دارو انجام گردید. از روش‌های آماری تحلیلی برای آنالیز داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: 49 بیمار در گروه لاموتریژین (28 مرد، 21 زن) و 46 بیمار در گروه لوتیراستام (27 مرد، 19 زن) در آنالیز نهایی شرکت داده شدند. بیماران شرکت‌کننده در مطالعه دارای میانگین سنی 87/5 ± 4/72 سال (85-63 سال) بودند. در 57 مورد عارضه جانبی دارویی مشاهده گردید که 26 مورد مربوط به گروه لاموتریژین و 31 مورد مربوط به گروه لوتیراستام بود. فراوانی حمله صرع در هر دو گروه روند رو به کاهش داشته و فقط در هفته آخر در گروه لاموتریژین بیش‌تر بود (039/0 P= ).
نتیجه‌گیری: استفاده از هر دو داروی لاموتریژین و لوتیراستام در کنترل حملات صرع در سالمندان مؤثر است با این تفاوت که عدم وقوع حملات صرع در گروه لوتیراستام بالاتر بوده ولی تحمل‌پذیری در گروه لاموتریژین بهتر است.
