میترا گل محمدی، مهدی عباسقلی زاده،
دوره ۷۲، شماره ۷ - ( ۷-۱۳۹۳ )
چکیده
زمینه و هدف: چاقی مرضی با عوارض قابل توجهی است. ایجاد ریکاوری هرچه سریعتر و بدون عارضه بیماران چاق به‌عنوان یک چالش برای متخصص بیهوشی به‌شمار می‌رود. مانیتورینگ عمق بیهوشی ممکن است میزان استفاده از داروهای بیهوشی را کاهش دهد و باعث تسریع ریکاوری پس از بیهوشی گردد هدف از این مطالعه بررسی اثر مانیتورینگ عمق بیهوشی در حین عمل بر روی میزان مصرف ایزوفلوران و مدت زمان ریکاوری بود.
روش بررسی: این مطالعه کوهورت، آینده‌نگر و یک‌سویه‌کور بر روی پنجاه بیمار چاق (kg/m۲ ۳۵BMI>) از بین بیمارانی که قرار بود در مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه، تحت کوله‌سیستکتومی لاپاراسکوپیک الکتیو قرار بگیرند، به‌مدت شش‌ماه از مهرماه تا اسفند‌ماه ۱۳۹۱، انجام شد. بیماران به دو گروه (۲۵ نفر در هر گروه) تقسیم شدند. در مرحله اول مطالعه، بیماران بدون استفاده از BIS تحت بیهوش قرار گرفتند (گروه شاهد) و ایزوفلوران با توجه به شرایط بالینی استاندارد تجویز شد. در مرحله دوم، تجویز ایزوفلوران به‌صورت تیتره بر اساس مانیتورینگ BIS به‌نحوی که BIS بین ۴۰ و ۶۰ در حین عمل جراحی و ۷۰-۶۰ به‌مدت ۱۵ دقیقه پیش از پایان عمل جراحی حفظ شود، تجویز گردید (گروه BIS).
یافته‌ها: نتایج دموگرافیک بین دو گروه همسان بود، مصرف ایزوفلوران در گروه BIS ۳۵-۳۰% نسبت به گروه شاهد کمتر بود (۰۰۱/۰P<). زمان بیداری و خارج نمودن لوله تراشه در گروه BIS به‌طور معناداری کمتر از گروه شاهد بود (۰۰۱/۰P<). تفاوت معناداری نیز در مدت زمان ریکاوری بین دو گروه مشاهده گردید (۰۰۱/۰P<).
نتیجه‌گیری: اضافه کردن مانیتورینگ BIS به مانیتورینگ‌های استاندارد باعث کاهش مصرف ایزوفلوران و تسریع در ریکاوری می‌گردد.
