زمینه و هدف: تاثیرات دراز مدت فلج اطفال در بسیاری از کشورها شناخته شده است. علی‌رغم عدم وجود یک عنوان معین برای این مجموعه از علائم و نشانه‌ها، یکسانی جالب توجهی بین بیماران در رابطه با شرح و توصیف مشکلات و عوارض ناشی از بیماری وجود دارد که شامل فقدان قدرت و استقامت، مشکلات عضلانی، ناتوانی عضلانی سیستم تنفسی، اختلالات مربوط به خواب می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی شیوع این‌علائم می‌باشد.
روش بررسی: 150 فرد با سابقه فلج اطفال (80 مرد و 70 زن) به‌طور تصادفی با استفاده از پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفتند. سئوالات شامل اطلاعات فردی، وضعیت سلامت و سابقه خانوادگی، عادات فردی، وضعیت جسمانی، فعالیت‌های ورزشی و تمرینات حرکتی، سوابق درمانی، عوارض بعد از ابتلای اولیه به پولیومیلیت، عوارض بعد از درمان متعاقب پولیومیلیت و نهایتاً عوارض بعد از گذشت چند سال از ابتلا به پولیومیلیت بود.
یافته‌ها: دردهای عضلانی (88%)، ضعف عضلات در دو اندام تحتانی (28/42%)، گرفتگی‌های عضلانی (64%)، زمین‌خوردن‌های مکرر (7/74%) و خستگی زودرس (86%) در افراد مشاهده شد. از مجموع متغیرهای تحقیق پنج علامت فوق به‌عنوان معیارهای اصلی این سندروم است. در 85 نفر از شرکت‌کنندگان معادل 66/56% این علائم دیده شد.
نتیجه‌گیری: سندروم متعاقب فلج اطفال در شهر تهران بر اساس مشاهدات و ارزیابی این تحقیق وجود دارد. توصیه می‌شود در نحوه درمان آن به مراتب پیشرفت سندروم توجه نمود. جلوگیری از خستگی، محدود کردن فعالیت‌های فیزیکی و ورزشی شدید، انجام تمرین‌های هوازی ملایم بدون خستگی می‌تواند مفید باشد.
