زمینه و هدف: اسپاستیسیته اختلال حرکتی به‌دنبال سکته مغزی می‌باشدکه افزون‌بر تاثیرمنفی بر روی کیفیت زندگی بیمار، بار اقتصادی عمده‌ای بر جامعه وارد می‌کند. به‌تازگی شاک‌ویو درمانی به‌عنوان روشی امن و موثر در درمان اسپاستیسیتی مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر اعمال شاک‌ویو بر روی عضلات سه‌سر ساقی و چهار‌سر رانی در بیماران سکته مغزی بود.
روش بررسی: این مطالعه به‌صورت نیمه تجربی بر روی ۱۵ بیمار مبتلا به سکته مغزی در فاصله زمانی شهریور ۱۳۹۵ تا تیرماه ۱۳۹۶ در شهر تهران با تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و براساس معیارهای ورود انجام شد. درمان شامل یک جلسه شاک‌ویو پلاسبو و ۳ جلسه شاک‌یو فعال بود. اسپاستیسیتی عضلات سه‌سر ساقی و چهار‌سر رانی توسط مقیاس آشورث (Ashworth scale) و دامنه حرکتی پاسیو مفاصل زانو و مچ توسط گونیامتر (Enraf-Nonius Corp., Delft, Netherlands) اندازه‌گیری شد. بیماران پیش و پس از شاک‌ویو پلاسبو، پس از سه جلسه شاک‌ویو فعال و چهار هفته پس از پایان درمان ارزیابی شدند.
یافته‌ها: تغییری در مقیاس آشورث و دامنه حرکتی پس از شاک‌ویو پلاسبو مشاهده نشد. شاک‌ویو فعال به‌طور معناداری سبب بهبود دامنه حرکتی مفاصل مچ پا و زانو و کاهش اسپاستیسیته عضلات سه‌سر ساقی و چهار‌سر رانی شد که این تغییر تا چهار هفته پس از درمان در مفصل مچ پا پایدار بود. دامنه حرکتی زانو چهار هفته پس از درمان کاهش معناداری نسبت به جلسه آخر درمان نداشت.
نتیجه‌گیری: شاک‌ویو درمانی سبب کاهش میزان اسپاستیسیتی و بهبود دامنه حرکتی گردید که این اثر در مفصل مچ پا تا چهار هفته پایدار اما در دامنه حرکتی زانو ناپایدار بود.
