مجله دانشکده پزشکی

هدف از این مطالعه ارزیابی شیوع برخی عوارض پری‌ناتال در دوقلوئی با ناهمگونی وزن بود.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی ۴۹۰ نوزاد دوقلوئی معادل ۲۴۵ بارداری دوقلو که در فاصله سالهای ۱۳۸۲-۱۳۷۸ در بیمارستان میرزاکوچک‌خان زایمان کردند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات مادری و نوزادی برای هر زایمان جمع‌آوری شد که شامل ناهمگونی وزن، سن بارداری، سن مادر، پاریتی مادر، جنسیت نوزاد، مرگ نوزادی، سپتی‌سمی نوزادی، روش زایمان، هیپربیلیروبینمی، تعویض خون و مدت بستری در بیمارستان بود.

یافته‌ها: متوسط سن مادر ۷۸/۴±۲۶ سال بود و ۸/۵۱% از مادران نولی‌پار بودند. متوسط سن بارداری ۷۳/۲±۰۲/۳۵ هفته بود که ۹/۱۵% از این زایمان‌ها قبل از ۳۲ هفته بودند. میزان مرگ نوزادی ۸/۷% بود و بیشتر در نوزادان پسر و مادران چندزا رخ داده بود. متوسط زمان بستری در بیمارستان ۴۵/۴±۰۷/۶ روز بود، که در ناهمگونی وزن≥۲۰% معادل ۵/۸ روز بود و در نوزادان مادرانی که کمتر از۲۰ سال بودند به ۱۴/۹ روز رسید. در اختلاف وزن بین ۳۴-۳۰% سپتی‌سمی بیش از همه شیوع داشت (۳/۳۱%) و هیپربیلیروبینمی در این گروه شیوع ۲۵% داشت که منجر به تعویض خون گردید. در سن مادر کمتر از ۲۰ سال و بالای ۳۵ سال میزان هیپربیلی روبینمی بیشتر بود.

نتیجه‌گیری: با افزایش ناهمگونی وزن در دوقلوها میزان عوارض پری‌ناتال افزایش می‌یابد.

با توجه به شیوع نسبتاً بالای حاملگی‌های پس از موعد و عوارض آن و مطالعات محدود در ایران این تحقیق با هدف بررسی فراوانی، نحوه برخورد و عواقب حاملگی‌های طولانی انجام شد.

روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی در خانم‌های باردار بستری در بیمارستان شریعتی تهران در سال ۸۲-۱۳۸۰ صورت گرفت و معیار ورود به مطالعه وجود سن حاملگی بیش از ۴۰ هفته تمام بود. پرسش‌نامه حاوی متغیرهای مورد بررسی در بایگانی تکمیل و داده‌ها با استفاده از آزمون‌های t، χ۲ و Mann whitney U test تحلیل شدند.

یافته‌ها: در ۹۸ نفر واجد شرایط تحقیق شیوع حاملگی‌های پس از موعد و دیررس ۳/۳% به‌دست آمد. موارد postdate بیش از پست‌ترم و میانگین Bishop score برابر ۳۱/۴ بود. در ۱/۸۷% جواب تست‌های بررسی سلامت جنین طبیعی بود. (۷۳/۳۶%)۳۶ مورد تحت آماده‌سازی سرویکس با میزوپروستول قرار گرفته بودند که در ۵۰% موفقیت‌آمیز بود. میانه طول مدت آماده‌سازی سرویکس در مولتی پار به نسبت نولی پار به میزان معنی‌داری کوتاه‌تر بود (۰۰۴/۰=p، ۴در برابر۷ ساعت). میزان زایمان طبیعی و سزارین در موارد اینداکشن دردهای زایمانی با اکسی‌توسین و آماده‌سازی سرویکس با میزوپروستول از نظر آماری تفاوت معنی‌دار نداشت (۹/۰=p) میانگین ضریب آپگار، ۵/۹ و همگی بیش از شش بودند. موردی از هیپوگلیسمی، هیپوکلسمی نوزاد، بستری در NICU و مرگ و میر پری‌ناتال دیده نشد. متوسط روزهای بستری نوزاد (۸-۱) ۸۴/۱ روز بود.

نتیجه‌گیری: شیوع حاملگی‌های پس از موعد ۳/۳% و یک دلیل عمده آن اشتباه در تعیین سن حاملگی است. با آماده‌سازی سرویکس و القاء دردهای زایمانی می‌توان از تطویل حاملگی کاست هرچند که تأثیر مثبت آن روی عاقبت نوزادی هنوز مشخص نیست.