زمینه و
هدف: هیپوترمی یکی
از عوامل مهم در بقای نوزادان، به‌خصوص در میان نوزادان کم وزن است. ماندگاری
طولانی‌مدت در وضعیت هیپوترمی منجر به ورم، خون‌ریزی، یرقان و مرگ می‌شود. از این
جهت پژوهش حاضر تلاشی در جهت بررسی عوامل موثر بر گذار از وضعیت هیپوترمی در
نوزادان است.
روش بررسی: نمونه‌ی
به‌کار گرفته شده در این پژوهش شامل ۴۳۹ نوزاد بستری در بخش NICU
در بیمارستان امام خمینی (ره) شهر تهران بود. در این مطالعه، درجه
حرارت رکتال نوزادان در بدو تولد و سپس در ادامه به فاصله‌های ۳۰ دقیقه‌ای، تا
رسیدن به دمای نرمال اندازه‌گیری شد. در تحلیل داده‌ها و برآورد نرخ انتقال از
وضعیت هیپوترمی از مدل چند وضعیتی مارکوف (Markov models) با دو متغیر
همراه وزن و دمای محیط تولد استفاده و نرم‌افزار R برای برازش به‌کار گرفته شد.
یافته‌ها: نرخ انتقال
از وضعیت هیپوترمی شدید به وضعیت خفیف آن ۱۱۹۲/۰ در دقیقه و برای انتقال از وضعیت
هیپوترمی خفیف به وضعیت نرمال، ۰۵۴۹/۰ در دقیقه برآورد شد. متغیر وزن اثر معنی‌داری
بر انتقال از وضعیت هیپوترمی به حالت نرمال داشت، فاصله اطمینان ۹۵% (۴۱۶۵/۰و ۱۳۶۴/۰)،
(۰۰۱/۰P<). دمای محیط تولد نیز اثر معنی‌داری بر
تغییر وضعیت نوزاد از حالت هیپوترمی به وضعیت نرمال داشت، فاصله اطمینان ۹۵% برای
پارامتر اثر دمای محیط بر نرخ انتقال (۴۹۶۳/۰ و ۰۴۳۹/۰) و (۰۰۱/۰P<) برآورد شد.
نتیجه‌گیری: مطالعه
نشان داد، نوزادان با وزن نرمال و متولد شده در دمای بالای °C ۲۸ سریع‌تر از وضعیت هیپوترمی
منتقل می‌شوند. چون وزن نوزاد در زمان تولد در اختیار کادر پزشکی نیست، کنترل دمای
محیط تولد می‌تواند بهبودی را تسریع کند.
