۳ نتیجه برای مطالعه مورد- شاهدی
مینا رنجبران، حمیدرضا صادقی‌پور رودسری، سارا نیک‌سرشت، سحابه اعتباری،
دوره ۷۲، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۳۹۳ )
چکیده
زمینه و هدف: به‌طور تقریبی ۸۰-۵۰% زنان، درجاتی از افسردگی پس از زایمان را تجربه می‌کنند. استرس اکسیداتیو در بسیاری از بیماری‌ها از جمله افسردگی نقش دارد. سیستم اندوکانابینویید، سیستم تنظیم‌کننده عصبی است و به‌نظر می‌رسد سطوح اندوکانابینوییدها در زنان افسرده کاهش می‌یابد. هدف مطالعه حاضر، ارزیابی فعالیت شاخص‌های آنتی‌اکسیدانی و اندوکانابینوییدی در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان بود.
روش بررسی: در یک بررسی مورد- شاهدی در مرکز بهداشتی درمانی ۱۲ بهمن از اردیبهشت تا شهریور ۱۳۸۹، ۱۳۰ نفر از زنان وارد مطالعه شدند. ۶-۴ هفته پس از زایمان، زنان بر مبنای امتیاز پرسشنامه افسردگی ادینبرگ به‌طور مساوی به دو گروه نرمال و مبتلا به افسردگی پس از زایمان تقسیم‌بندی شدند. در این افراد سطوح سرمی مالون‌دی‌آلدهید (MDA)، ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی (TAC)، کاتالاز (CAT) گلبول قرمز، آناندامید (N-arachidonoylethanolamine, AEA) و ۲-آراشیدونیل‌گلیسرول (۲-AG) اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: براساس پرسشنامه ادینبرگ، شغل زنان (۰۰۱/۰P<)، شغل همسر (۰۰۱/۰P<)، رضایت از بارداری از سوی همسر (۰۵/۰P<) و مدت زمان ازدواج (۰۵/۰P<) با افسردگی پس از زایمان ارتباط معنادار نشان داد. در سطوح سرمی MDA و CAT در گلبول قرمز بین دو گروه اختلاف معنادار مشاهده نگردید. TAC در بیماران مبتلا به افسردگی پس از زایمان به‌طور معناداری کاهش یافت (۰۵/۰P<). سطوح سرمی AEA و ۲-AG در بیماران افسرده نسبت به افراد نرمال کاهش معنادار نشان داد (۰۱/۰P<).
نتیجه‌گیری: شغل زنان، شغل همسران، رضایت از بارداری از سوی همسر و طول زندگی مشترک با افسردگی پس از زایمان ارتباط دارد. با مشاهده کاهش سطوح TAC، AEA و ۲-AG، به‌نظر می‌رسد که سیستم‌های آنتی‌اکسیدانی و غلظت اندوکانابینوییدها هر دو در بروز افسردگی پس از زایمان نقش دارند.
ریحانه اسدی، پریسا محمدی‌نژاد، فاطمه داوری تنها، مهدی صفرپور، احمد ابراهیمی،
دوره ۷۲، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۳۹۳ )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ویژه مسیرهای هورمونی به ویژه استروژن و نقش آن در ابتلا به بیماری اندومتریوز، به‌نظر می‌رسد هرگونه تغییر در ژن‌ها و جایگاه‌های ژنی مرتبط با این مسیرهای هورمونی می‌تواند دارای اهمیت به‌سزایی در ایجاد، شناسایی و تشخیص زودرس اندومتریوز باشند. از این رو مطالعه حاضر به بررسی اهمیت پلی‌مورفیسم rs۹۳۴۰۷۹۹ ژن ESR۱ به‌عنوان یکی از مهمترین ژن‌های شناخته شده مرتبط با ترشح استروژن در جمعیت زنان ایرانی و ارتباط آن با اندومتریوز پرداخته است.
روش بررسی: مطالعه مورد- شاهدی حاضر از دی ماه ۱۳۹۱ تا شهریور ۱۳۹۲ بر روی ۱۰۰ بیمار مبتلا به اندومتریوز و ۱۰۰ فرد سالم در بیمارستان جامع زنان محب یاس تهران انجام گرفت. پس از استخراج DNA از لکوسیت‌های خون محیطی به روش نمک اشباع شده و کیفیت سنجی آن، پلی‌مورفیسم rs۹۳۴۰۷۹۹ به‌روش Amplification refractory mutation system- polymerase chain reaction (ARMS-PCR) تعیین ژنوتیپ شد. سپس آنالیز وابستگی فراوانی آللها و ژنوتیپها با بیماری در مقایسه با کنترل با استفاده از نرم‌افزار PLINK انجام شد.
یافته‌ها: بر مبنای نتایج به‌دست آمده ژنوتیپ AG شایعترین ژنوتیپ در گروه بیماران (۵۲%) و گروه شاهد (۴۸%) بود، اگرچه شایعترین آلل در گروه بیماران آلل A (۵۷%) و در گروه شاهد آلل G (۵۲%) بود. از سوی دیگر یافته‌های به‌دست آمده نشان‌دهنده عدم وجود اختلاف معنادار در فراوانی آللی و ژنوتیپی در دو گروه بیماران و گروه شاهد بود (به‌ترتیب ۰۷/۰ P= و ۱۷/۰P=).
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که پلی‌مورفیسم (rs۹۳۴۰۷۹۹) ژن ESR۱ با خطر ابتلا به اندومتریوز در جمعیت ایران مرتبط نمی‌باشد. اگرچه انجام مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر در سایر جمعیت‌ها و قومیت‌ها به منظور تایید نتایج حاصل در این پژوهش ضروری است.
لیلا قاسمپور شیرازی، شیرین رفیعی طاری،
دوره ۷۳، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۴ )
چکیده
زمینه و هدف: علت بروز تهوع و استفراغ شدید دوران حاملگی Hyperemesis gravidarum (HG) ناشناخته است، پژوهش‌های اخیر در جهان، به نقش احتمالی هلیکوباکترپیلوری در بروز آن اشاره دارد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط عفونت هلیکوباکترپیلوری با تهوع و استفراغ شدید حاملگی بود.
روش بررسی: در مطالعه مورد- شاهدی از اردیبهشت ۱۳۹۲ به‌مدت شش ماه از میان بیماران مراجعه‌کننده به متخصص زنان شهر مرودشت، ۶۳ نفر با تهوع و استفراغ شدید برای گروه مورد و ۶۰ نفر که فاقد این علامت و علت مراجعه‌شان مراقبت‌های درمانی بود به‌عنوان گروه شاهد به‌روش تصادفی انتخاب و همسان‌سازی شدند. تیتر آنتی‌بادی‌های اختصاصی هلیکوباکترپیلوری (IgG, IgM) سرم افراد دو گروه به‌روش الایزا اندازه‌گیری و مقایسه شد.
یافته‌ها: ۴۹ نفر از ۶۳ نفر گروه مورد دارای IgG مثبت و ۱۲ نفرشان IgM مثبت شدند، ۴۸ از ۶۰ نفر شاهدان دارای IgG مثبت و ۲۰ نفرشان IgM مثبت گردیدند. میانگین تیتر آنتی‌بادی IgG گروه مورد ۹۱/۳۳±۶/۵۱ و گروه شاهد ۲۷/۳۶±۷/۵۴ شد (۶۸۵/۰P=). میانگین تیتر آنتی‌بادی IgM در گروه مورد ۸۶/۱۶±۷/۲۷ و در گروه شاهد ۶۲/۲۵±۶/۳۲ بود (۶۷۵/۰P=) که تفاوت معناداری بین این دو از لحاظ آماری مشاهده نشد. بین گروه خونی و تهوع و استفراغ شدید حاملگی تفاوت معناداری از لحاظ آماری دیده شد (۰۰۲/۰P=).
نتیجه‌گیری: بین تهوع و استفراغ شدید حاملگی با تیتر آنتی‌بادی‌های حاد و مزمن هلیکوباکترپیلوری ارتباطی مشاهده نشد. از آنجا که این باکتری در ایجاد تهوع و استفراغ شدید بارداری موثر و یکی از عوامل خطرزا محسوب می‌شود برای اثبات این رابطه، پژوهش‌های بیشتری با استفاده از روش‌های تشخیصی عفونت فعال هلیکوباکترپیلوری لازم است.
