۱۲ نتیجه برای میوم
محمد باقر رحیم، صمد بهشتی روی، علی‌اصغر علوی، محمد بنازاده،
دوره ۶۶، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۸۷ )
چکیده
زمینه و هدف: لیومیوم ریه و فیستول شریانی وریدی ریه هر دو از بیماری‌های نادر ریه هستند. رخداد این دو در کنار هم نیز بسیار نادر می‌باشد. تشخیص هر دو بیماری به‌علت علائم کم مهم است.
معرفی بیمار: در این مقاله یک بیمار ۷۳ ساله با فیستول شریانی وریدی ریه همراه با یک توده solid (leiomyoma) در لوب فوقانی ریه چپ معرفی می‌کنیم که به‌صورت اتفاقی کشف شده و به‌علت بزرگی توده و همراهی با جزء solid توسط لوبکتومی فوقانی ریه چپ درمان شد. مهمترین نکته در بیمار ما وجود همزمان فیستول شریانی وریدی و لیومیوم ریوی (توده بافت عضلانی) بوده است.
نتیجه‌گیری: وجود هر نوع ضایعه بدون علامت در ریه (مثل ندول در رادیوگرافی قفسه صدری) باید تحت بررسی قرار گیرد زیرا شروع بسیاری از بیماری‌های مهم ریوی بدون علامت بالینی است.
زهرا فروهش تهرانی، علیرضا پایکاری، علی ملایری،
دوره ۶۸، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۸۹ )
چکیده
۸۰۰x۶۰۰ زمینه
و هدف: تومورهای عضله صاف رحم به سه گروه لیومیوم، لیومیوسارکوم و
تومورهای عضله صاف با پتانسیل نامشخص بدخیمی تقسیم می‌شوند. لیومیوم و
لیومیوسارکوم تومورهای جداگانه‌ای هستند و اعضای یک طیف بیولوژیک نمی‌باشند.
تومورهای عضله صاف با پتانسیل نامشخص بدخیمی از لحاظ هیستوپاتولوژیک دسته‌ای از
تومورها را شامل می‌شوند که به‌طور مشخص در دو دسته دیگر قرار نمی‌گیرند که این مشکل
بزرگی در نحوه برخورد و درمان این گروه ایجاد می‌کند. لذا معرفی روش‌هایی که
بتواند معیارهای بهتری تعریف کرده و مواردی را که در گروه سوم قرار می‌گیرند کاهش
دهد، ارزشمند است. p۱۶ یک مهارکننده تقسیم سلولی است که اختلال در
عملکرد آن در پاتوژنز برخی‌از بدخیمی‌ها ثابت شده‌است. در این مطالعه بروز این
مارکر در سه گروه مذکور بررسی شد.
روش
بررسی: بلوک‌های پارافینی ۶۲ مورد میومتر طبیعی (۶/۴۵%)، ۶۲ مورد لیومیوم
(۶/۴۵%) و ۱۲ مورد لیومیوسارکوم (۸/۸%) برای مارکر ایمونوهیستوشیمی p۱۶ رنگ‌آمیزی شده و بررسی شدند.
یافته‌ها: تمامی ۶۲
مورد بافت‌طبیعی میومتر برای‌مارکر p۱۶ منفی‌شدند، این‌مارکر در تعداد کمی‌از
لیومیوم‌ها (چهار از ۶۲ مورد) تنها به‌صورت موضعی‌و ضعیف مثبت شد ولی در
لیومیوسارکوم‌ها، p۱۶ همواره به‌شکل شدید مثبت بود (در
دو مورد به‌صورت نیمه منتشر و در ۱۰ مورد باقی‌مانده به‌صورت منتشر).
نتیجه‌گیری: اگر
ایمونوراکتیویتی برای مارکر p۱۶ به‌صورت شدید و در بیشتر از موضعی مثبت در
نظر گرفته شود، لیومیوسارکوم برای p۱۶ مثبت ولی لیومیوم و بافت طبیعی میومتر منفی
است و این می‌تواند به‌عنوان راهنمای خوبی برای دسته‌بندی تومورهای عضله صاف رحم
به‌کار رود.
Normal
۰
false
false
false
EN-GB
X-NONE
AR-SA
MicrosoftInternetExplorer۴
ناصر شکرزاده، مسعود سعیدی جم، آرش دهقان، فرزانه اثنی عشری، مرضیه فریمانی سنویی، مریم بهمن زاده، زهره علیزاده،
دوره ۶۹، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۳۹۰ )
چکیده
Normal
۰
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA
MicrosoftInternetExplorer۴
زمینه
و هدف: تکنیک‌های
کمک باروری در سالهای اخیر به‌طور قابل ملاحظه پیشرفت کرده است اما هنوز در
تعدادی از جنین‌های منتقل شده به رحم لانه‌گزینی انجام نمی‌شود. یکی از دلایل ناباروری،
شکست مکرر در لانه‌گزینی و کاهش پذیرش اندومتر می‌باشد. در وضعیت‌های بالینی مانند اندومتریوز و میوم، به دلیل تغییرات اندومتر، کاهش لانه‌گزینی به دنبال انتقال جنین مشاهده می‌شود.
در این مطالعه مورد- شاهدی، میزان بیان ژن‌های HOXA۱۰ و BTEB۱ در اندومتر افراد مبتلا به
اندومتریوز و میوم ارزیابی شدند.
روش
بررسی: مبتلایان به
اندومتریوز و میوم (هر گروه هشت نفر) به عنوان مورد و هشت فرد بارور و سالم به
عنوان کنترل انتخاب شدند. نمونه‌برداری از اندومتر در فاز میانی ترشحی انجام شد.
سپس با روش نیمه کمّی RT-PCR میزان بیان ژن‌های مورد نظر
بررسی شدند.
یافته‌ها: جزییات
مراحل کار برای انجام روش نیمه کمّی بررسی میزان نسبی mRNA های HOXA-۱۰ و BTEB۱ توضیح داده شده است. تعداد سیکل
مورد نظر برای انجام واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) برای ژن‌های HOXA۱۰، BTEB۱ و ß-actin به ترتیب ۳۰، ۳۲ و ۲۶ سیکل به‌دست آمد. میانگین شدت بیان ژن HOXA۱۰ و BTEB۱ (نرمال شده با ژن ß-actin) در اندومتر مبتلایان به
اندومتریوز به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود (۰۵/۰P<). نتایج مشابهی نیز در مورد مبتلایان
به میوم برای هر دو ژن HOXA۱۰ و BTEB۱ به‌دست آمد (۰۵/۰P<).
نتیجه‌گیری: به
نظر می‌رسد تغییر در بیان تعدادی از ژن‌ها که مقدار آنها به طور طبیعی در زمان
لانه‌گزینی افزایش پیدا می‌کند، باعث ایجاد تغییرات اندومتر جهت پذیرش جنین بوده و
مسئول کاهش میزان باروری در بیماران مبتلا به اندومتریوز و میوم باشد.
امیرنادر امامی رضوی، غلام بساطی، سهیلا عبدی،
دوره ۷۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۳ )
چکیده
زمینه و هدف: جذب روده‌ای اسیدهای چرب ممکن است از طریق انتشار ساده و همین‌طور انتقال وابسته به پروتیین حامل انجام گیرد، اگرچه اهمیت نسبی هر کدام به شرایط محیط انتروسیت‌ها بستگی دارد. یون کادمیوم بر جذب اسیدهای چرب توسط انتروسیت‌ها تاثیر می‌گذارد و تاثیر آن در شرایط pH مختلف روده کوچک مورد بررسی قرار نگرفته است، به‌ویژه آن‌که pH مجرای روده کوچک نقش مهمی در جذب اسیدهای چرب دارد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثرات متقابل یون کادمیوم و pH مجرای روده بر جذب اسیدهای چرب در روده رت بود.
روش بررسی: در این پژوهش تجربی از ۴۵ موش صحرایی (Wistar rat) سه‌ماهه استفاده گردید. پس‌از بیرون آوردن روده کوچک، قسمت دئودنوم و ژژونوم از آنها جدا شده و Everted Gut Sac (EGS) تهیه گردید. سپس EGSها با محلول بافر پر شده و دو طرف آنها با نخ بسته شد. پس‌از قرار دادن EGSها در بافر حاوی اسید اولئیک، انتقال این اسید به‌داخل EGS در حضور و در غیاب کادمیوم در pHهای مختلف اندازه‌گیری گردید.
یافته‌ها: تغییر pH بر جذب اسید اولئیک موثر بود و اثر مهاری کادمیوم در جذب آن تحت تاثیر pH قرار گرفت، به‌طوری‌که در pHهای قلیایی ۵/۷ و ۲/۹ میزان تاثیر کادمیوم در مهار جذب اسید اولئیک به‌ترتیب ۳۲% و ۳۶% بود. در حالی‌که در pHهای اسیدی ۵/۲ و ۵/۴ میزان مهار جذب به‌ترتیب به ۱۱% و ۵% کاهش یافت (۰۵/۰P<).
نتیجه‌گیری: یون کادمیوم باعث کاهش جذب اسیدهای چرب در روده رت شده و pH اسیدی روده این اثر مهاری کادمیوم را کاهش می‌دهد.
سلوا سادات مصطفوی ده رئیسی، سید مهدی سادات، فاطمه داوری تنها، محمدرضا آقاصادقی، مهدی صفرپور، پریناز عباسی رنجبر، احمد ابراهیمی،
دوره ۷۲، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۳ )
چکیده
زمینه و هدف: لیومیوم‌های رحمی شایعترین تومور خوش‌خیم رحمی در زنان می‌باشد که تقریبا ۴۰-۲۰ درصد زنان در سن باروری به این بیماری مبتلا می‌باشند. استروژن نقش مهمی در پاتوژنز لیومیوما ایفا می‌کند. از جمله ژن‌های درگیر در بیوسنتز استروژن گلوتاتیون S- ترانسفراز می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط میان پلی‌مورفیسم GSTP۱ Ile۱۰۵Val و خطر ابتلا به لیومیوم رحمی در جمعیت ایرانی بود.
روش بررسی: این مطالعه مورد- شاهدی از آبان ۱۳۹۱ تا شهریور ۱۳۹۲ روی ۵۰ زن مبتلا به لیومیوم رحمی و ۵۰ زن سالم در انستیتو پاستور ایران انجام گرفت. مولکول DNA ژنومیک این افراد از لکوسیت‌های خون محیطی به‌روش استاندارد فنل- کلروفرم استخراج شد. پس از استخراج DNA، پلی‌مورفیسم GSTP۱ Ile۱۰۵Val به‌وسیله تکنیک Amplification Refractory Mutation System Polymerase Chain Reaction (ARMS-PCR) تعیین ژنوتیپ گردیدند. بررسی ارتباط میان پلی‌مورفیسم ایزولوسین/والین و شانس ابتلا به بیماری به‌کمک نرم‌افزار SPSS ویراست ۱۸ انجام شد.
یافته‌ها: آنالیز داده‌های به دست آمده در مورد پلی‌مورفیسم GSTP۱ Ile۱۰۵Val نشان داد که وجود اختلاف معنادار در فراوانی ژنوتیپی در دو گروه مورد و شاهد بود (۰۰۰۱/۰P<). بر مبنای نتایج به‌دست آمده حضور آلل والین شانس ابتلا به میوم رحمی در حاملین این الل را در مقایسه با افراد غیرحامل به‌طور تقریبی به میزان سه برابر افزایش می‌داد. ۳۴/۳ ((۱۵/۶-۸۲/۱)CI:، ۳۴/۳OR:) برابر بود.
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان دادکه پلی‌مورفیسم GSTP۱ Ile۱۰۵Val با خطر ابتلا به بیماری لیومیوم رحمی در جمعیت ایران ارتباط دارد. اگرچه انجام مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر در سایر جمعیت‌ها و قومیت‌ها به منظور تایید نتایج حاصل در این تحقیق ضروری است.
سلوا سادات مصطفوی ده رئیسی، سید مهدی سادات، فاطمه داوری تنها، محمدرضا آقاصادقی، گلناز بهرامعلی، مهدی صفرپور، احمد ابراهیمی،
دوره ۷۲، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۳۹۳ )
چکیده
زمینه و هدف: میوم‌های رحمی شایعترین تومورهای جامد لگنی در زنان هستند که تقریبا ۲۵% زنان در سنین باروری به این بیماری مبتلا می‌باشند. آنزیم گلوتاتیون S- ترانسفراز در فرآیند حفاظت سلولی نقش داشته که نقص در آن می‌تواند با خطر ابتلا به بیماری در ارتباط باشد. بنابراین در پژوهش حاضر به بررسی نقش پلی‌مورفیسم‌های شایع ژن گلوتاتیون S- ترانسفراز (GSTT۱, GSTM۱) در استعداد ابتلا به میوم رحمی در جمعیت ایرانی پرداخته شد.
روش بررسی: مطالعه مورد- شاهدی حاضر از آبان ماه ۱۳۹۱ تا شهریور ۱۳۹۲ بر روی ۵۰ زن مبتلا به میوم رحمی و ۵۰ زن سالم در انستیتو پاستور ایران انجام گرفت. DNA ژنومیک از لکوسیت‌های خون محیطی به روش Salting out استخراج شد. پلی‌مورفیسم‌های GSTT۱ و GSTM۱ به‌وسیله تکنیک Gap-polymerase chain reaction (gap-PCR) ژنوتیپ شدند.
یافته‌ها: در این مطالعه افراد مبتلا به میوم رحمی با دامنه سنی ۴۹-۱۶ سال و افراد سالم با دامنه سنی ۳۹-۲۰ سال مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌های به‌دست آمده نشان داد فراوانی ژنوتیپ‌های null GSTT۱ و GSTM۱ در بین گروه بیمار بیشتر از گروه سالم بود. (به ترتیب (۸/۱۰-۴/۱CI:، ۰۰۹/۰P=) و (۳۷/۹-۳۵/۱CI:، ۰۱/۰P=)). از سوی دیگر خطر ابتلا به میوم رحمی در افراد دارای ژنوتیپ null ترکیبی GSTT۱/M۱ در مقایسه با سایر افراد بیشتر بود (۴۱/۱۶۷-۲۰/۲CI:، ۰۰۷/۰P=).
نتیجه‌گیری: در این مطالعه، بین پلی‌مورفیسم‌های ژن GSTT۱ و GSTM۱ و بروز بیماری میوم رحمی ارتباط معناداری مشاهده گردید. اگرچه انجام مطالعات با حجم نمونه بالاتر در سایر جمعیت‌ها و قومیت‌ها به منظور تایید نتایج حاصل در این پژوهش پیشنهاد می‌گردد.
هایده حائری، فاطمه مورعی، غزاله شاکر،
دوره ۷۳، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۴ )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان پستان شایعترین بدخیمی در زنان و دومین علت مرگ ناشی از سرطان در خانم‌ها محسوب می‌گردد. یکی از علل اصلی مرگ در این بیماران متاستاز به ارگان‌های مختلف می‌باشد.
معرفی بیمار: در این گزارش، موردی از متاستاز کارسینوم مهاجم داکتال پستان به میوم رحمی را در یک خانم ۵۲ ساله معرفی می‌گردد که با تشخیص میوم رحم در شهریور سال ۱۳۹۲ در بیمارستان امام‌خمینی (ره) تهران تحت عمل هیسترکتومی قرار گرفته بود. در بررسی هیستوپاتولوژی در جدار میومتر کانونی از پرولیفراسیون سلول‌های دوکی بدون آتیپی سلولی همراه با ساختارهای غددی اپیتلیالی با هسته‌های هایپرکروم و استرومای دسموپلاستیک دیده شد. نتایج به‌دست‌آمده در بررسی رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی نشانگر مثبت بودن GCDFP۱۵ بود که وجود متاستاز کارسینوم داکتال پستان را تایید نمود.
نتیجه‌گیری: با وجود اینکه متاستاز سرطان پستان به ارگان‌های تناسلی شایع نیست اما کارسینوم پستان اولین علت متاستاز از بدخیمی‌های با منشا غیر‌تناسلی به رحم به‌شمار می‌رود. متاستاز به میوم رحمی نادر است.
نرگس زمانی، محمد حسین زمانی، میترا مدرس گیلانی،
دوره ۷۳، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۴ )
چکیده
زمینه و هدف: سرطان آندومتر شایعترین بدخیمی دستگاه ژنیتال در زنان می‌باشد. استفاده از روش‌های تشخیصی غیرتهاجمی مانند اندازه‌گیری بیومارکرهای سرمی CA۱۲۵ و HE۴ در صورتی که دقت تشخیص خوبی داشته باشند می‌توانند در فاز پیش از آغاز درمان جهت برنامه‌ریزی مناسب درمان برای بیمار به‌کار روند. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی (Cross-sectional) ۶۸ بیمار که در فاصله زمانی بین آبان ۹۱ تا آبان ۹۳ با نمونه پاتولوژی کانسر آندومتر در بخش انکولوژی بیمارستان ولی‌عصر تحت عمل جراحی قرار گرفتند وارد مطالعه شدند. قبل از جراحی سطح سرمی بیومارکرها CA۱۲۵ و HE۴ اندازه‌گیری شد و دقت این تست‌ها برای تشخیص مرحله بیماری با روش‌های جراحی و پاتولوژیک مقایسه شد. یافته‌ها: در این مطالعه ازpM cut-off ۱۴۰ برای مثبت بودن HE۴ و cut-off kU/L ۳۵ برای مثبت بودن CA۱۲۵ استفاده شد. از ۱۲ بیماری که میزان HE۴ در آنها بیشتر از pmol/L ۱۴۰ بود یک نفر (۳/۸%) درگیری میومتر کمتر از ۵۰% و ۱۱ نفر (۷/۹۱%) با درگیری میومتر بیشتر از ۵۰% (۰۰۱/۰P<) و همچنین یک نفر (۳/۸%) در گروه درجه ۱، ۱۰ نفر (۴/۸۳%) در گروه درجه ۲ و یک نفر (۳/۸%) در گروه درجه ۳ قرار داشتند (۰۳۵/۰P<). از ۲۶ بیماری که میزان CA۱۲۵ در آنها بیشتر از kU/L ۳۵ بود، شش نفر (۱/۲۳%) درگیری میومتر کمتر از ۵۰% و ۲۰ نفر (۹/۷۶%) با درگیری میومتر بیشتر از ۵۰% (۰۰۰۱/۰P<) و همچنین پنج نفر (۲/۱۹%) در گروه درجه ۱، ۱۶ نفر (۱/۶۱%) در گروه درجه ۲ و پنج نفر (۲/۱۹%) در گروه درجه ۳ قرار داشتند (۰۰۱/۰P<). نتیجه‌گیری: میزان HE۴ بیش از pmol/L ۱۴۰ و CA۱۲۵ بیش از kU/I ۳۵ در Grade بالای تومور و تهاجم تومور به میومتر بیشتر دیده می‌شود.
سید مصطفی قوامی، رامین عابدین زاده، فخرالسادات سجادیان،
دوره ۷۴، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۹۵ )
چکیده
زمینه و هدف: تومور اولیه در قلب جنین از موارد نادر دوران جنینی است. رابدومیوما در بیشتر موارد از بطن‌ها منشاء می‌گیرد و گاهی ممکن است منشاء آن از دهلیزها و یا از سطح اپیکارد باشد. با وجود خوش‌خیم بودن ضایعه، قرارگیری در نواحی حساس قلب ممکن است منجر به آریتمی کشنده و انسداد حفرات قلب شود. رابدومیوماهای متعدد اکثراً همراه با بیماری توبروس اسکلروزیس است، این بیماری با عقب‌ماندگی ذهنی و تشنج در شدت‌های مختلف تظاهر می‌نماید. سونوگرافی در جریان بررسی‌های روتین برای آنومالی‌های جنینی بهترین روش برای تشخیص رابدومیوما است. در بررسی مقالات چاپ شده از ایران مورد مشابه گزارش نشده است.
معرفی بیمار: خانم باردار ۲۴ ساله با جنین ۳۱ هفته که در بررسی سونوگرافی در مرکز تصویربرداری دی تبریز، توده در بطن چپ قلب جنین مشاهده گردید.
نتیجه‌گیری: تشخیص به موقع این تومور در دوران جنینی به دلیل برنامه‌ریزی و پیگیری بیماری و عوارض آن، از جمله نارسایی قلبی و انسداد خروجی حفرات قلب و همراهی آن با بیماری توبروس اسکلروزیس حایز اهمیت است.
نفیسه ثقفی، لیلا پورعلی، الهام حمیدی،
دوره ۷۸، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: وارونگی رحم در زمانی غیر از زایمان یافته نادری است. بسیاری از متخصصین زنان ممکن است حتی شاهد یک مورد از آن در دوران طبابت خود نباشند. وارونگی رحم به خروج رحم از سرویکس دیلاته گفته می‌شود. در این مقاله یک مورد وارونگی رحم پس از یائسگی گزارش می‌شود.
معرفی بیمار: بیمار زن ۶۶ ساله مولتی‌پار ۶ با شکایت خونریزی رحمی، درد شکم و خروج توده از واژن در مهر ۱۳۹۶ به بیمارستان قائم (عج) مشهد مراجعه کرده بود. بیمار با تشخیص میوم همراه با وارونگی کامل رحم تحت میومکتومی واژینال قرار گرفت. با رویکرد شکمی-پرینئال، وارونگی رحم به‌طور کامل رفع و هیسترکتومی انجام شد. دو ماه پس از عمل هیچگونه شکایت و یافته بالینی غیرطبیعی وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: وارونگی حاد رحم یک وضعیت خطرناک می‌باشد (خونریزی، درد شدید، احتمال نکروز رحم و عفونت سیستمیک) که در سنین پس از منوپوز به‌عنوان یک تشخیص افتراقی مهم در توده‌های واژینال باید مدنظر قرار گیرد.
شهرام سیفی، نازلی فرنوش، کیوان لطیفی، پرویز امری مله، حامد مهدی‌نژاد گرجی، اسدالله شاکری، خدیجه ازوجی،
دوره ۸۰، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: لنفانژیولیومیوماتوزیس اسپورادیک Lymphangioleiomyomatosis, (LAM) یک بیماری نادر است که به‌طور کلی زنان جوان را درگیر می‌کند و شامل تکثیر غیرطبیعی سلول‌های عضله مانند صاف (سلول‌های LAM) در ریه‌ها (LAM ریوی) است. شایعترین تظاهر این بیماری پنوموتوراکس ناشی از پارگی کیست می‌باشد. عوامل مرتبط با پیش‌آگهی ضعیف اغلب عواملی هستند که با کاهش سریعتر عملکرد ریه مرتبط هستند.
معرفی بیمار: بیمار خانم ۲۴ سالهای بود که با پنوموتوراکس مراجعه داشته و بولا‌های متعدد در هر دو ریه بیمار مشهود بود. بیمار هیچ سابقه خانوادگی بیماری تنفسی نداشت. هیچ مدرکی دال بر درگیری سایر اندام‌ها به‌جز ریه وجود نداشت. علاوه‌بر گذاشتن Chest tube، بیمار تحت تهویه مکانیکی قرار گرفت. پس از ۲۴ روز بستری، اکسیژن‌تراپی بیمار با ماسک معمولی انجام شد و تحت پلورودز دوطرفه نیز قرار گرفت. در ۳۶مین روز بستری، بیمار با حال عمومی خوب ترخیص شد (مرداد و شهریور ۱۳۹۹) و در پیگیری چهار ماه بعد، مشکلی نداشت.
نتیجه‌گیری: خوشبختانه با تشخیص LAM برای بیمار با توجه به نمای سی‌تی‌اسکن ریه بیمار، پنوموتوراکس بیمار تحت درمان قرار گرفت و با انجام پلورودز، از عود پنوموتوراکس جلوگیری شد. در خانم جوان با پنوموتوراکس خودبه‌خودی، LAM اسپورادیک جز تشخیص‌های افتراقی می‌باشد.
ریحانه چگینی، سید حسن سید شریفی، رسول نیکدل،
دوره ۸۲، شماره ۵ - ( ۵-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: لیومیوم‌های دستگاه گوارش به‌ندرت در روده بزرگ ایجاد می‌شوند، تنها حدود سه درصد از کل لیومیوم‌های دستگاه گوارش در کولون تشکیل می‌شوند که بیشتر در کولون‌های نزولی و سیگموئید یافت می‌شوند. معمولا در طی کلونوسکوپی یافت می‌شوند.
معرفی بیمار: زن ۳۸ سالهای با شکایت از دردهای مبهم در ناحیه هیپوگاستر، تورم شکمی و علایم انسداد نسبی دستگاه گوارش طی هفته‌ی گذشته در بهمن ماه ۱۴۰۲ به بیمارستان امام علی (ع) بجنورد مراجعه کردند. براساس سی‌تی اسکن انجام شده، یافته‌ها وجود تومور در سکوم را که فشاری روی ایلئوم انتهایی وارد می‌کرد، نشان دادند. بیمار با تشخیص انسداد ناشی از تومور کولون تحت عمل جراحی برداشتن کولون راست قرار گرفت. بررسی‌های بافت‌شناسی و ایمونوهیستوشیمی، تشخیص لیومیوم را تایید کردند.
نتیجه‌گیری: لیومیوم‌های کولون می‌تواند با‌توجه به اندازه آنها با علایم مختلفی تظاهر کنند، با‌توجه به دشواری افتراق لیومیوم از بدخیمی‌های کولون به‌خصوص در سایز‌های بزرگ توصیه به عمل جراحی می‌شود.
