جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای هیپوکمپ

معصومه نظیفی، فرح فرخی،
دوره 67، شماره 12 - ( 12-1388 )
چکیده

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: آسیب نورونی در هیپوکمپ مهمترین یافته آسیب‌شناسی در صرع لوب گیجگاهی می‌باشد که در 70% بیماران صرعی برآورد شده است. اثرات حمایت‌کننده نورونی آسپیرین در چندین بیماری تخریب‌کننده نورونی شرح داده شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر آسپیرین بر مورفولوژی و تعداد نورون‌های هرمی در نواحی CA1 و شکنج دندانه‌ای (DG) هیپوکمپ موش‌های صحرایی در مدل کیندلینگ صرع می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه موش‌ها به سه گروه هشت‌تایی تقسیم شدند. دو گروه از موش‌ها به ترتیب آسپیرین (30 میلی‌گرم بر کیلوگرم، خوراکی) و نرمال سالین را یک هفته قبل و در حین القاء کیندلینگ دریافت کردند. کیندلینگ در این گروه‌ها با تزریق درون صفاقی 40 میلی‌گرم بر کیلوگرم پنتیلن تترازول القاء شد. گروه دیگر تنها سالین را در طول مدت مطالعه دریافت کردند و به عنوان گروه کنترل سالم عمل کردند. بعد از القاء کیندلینگ حیوانات بیهوش و مغز با روش پرفیوژن با نرمال سالین 10% ثابت گردید. مطالعات هیستوپاتولوژیکی هیپوکمپ با میکروسکوپ نوری و با استفاده از رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین صورت گرفت.

یافته‌ها: تعداد زیادی از نورون‌های هرمی آسیب دیده با هسته‌های چروکیده و سیتوپلاسم بسیار ائوزینوفیل در نواحی CA1 و DG هیپوکمپ گروه کنترل صرعی دیده شد. گروه آسپیرین نورون‌های هرمی با هستک واضح و سیتوپلاسم با تراکم کمتر مشابه گروه کنترل سالم داشتند. در حیوانات کیندله تعداد نورون‌های هرمی سالم در این دو ناحیه به شکل معنی‌داری کاهش یافت و این اثر به‌وسیله آسپیرین مخالفت شد.

نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می‌کند که آسپیرین علیه آسیب نورونی هیپوکمپ در حیوانات کیندله اثر حمایت‌کننده دارد.


میثم هواسی مهر، فاطمه صفارزاده، اشکان دیوان بیگی، فریبا کریم‌زاده،
دوره 76، شماره 2 - ( 2-1397 )
چکیده

امروزه مدل‌های حیوانی متعددی برای القای تشنج‌های حاد و مزمن از نوع شیمیایی، الکتریکی و ژنتیکی به عرصه تحقیقات راه یافته‌اند. مکانیسم‌های متفاوت هر کدام سبب القای نوع متفاوتی از تشنج می‌گردد. این تنوع در مدل‌های حیوانی، موجب سردرگمی پژوهشگران جوان گشته است که کدام مدل در یک طرح تحقیقاتی باید به‌کار گرفته شود. هدف این مطالعه معرفی انواع مدل‌های حیوانی تشنج و بیان انتخاب مناسب‌ترین مدل در یک پژوهش است. مدل‌های پنی‌سیلین و بیکوکولین مناسب‌ترین مدل به‌منظور القای تشنج‌های فوکال معرفی شده‌اند. پیلوکارپین و کاینیک اسید نیز می‌توانند در تکامل تشنج‌های لوب تمپورال به‌کار گرفته شوند. مدل‌های پنتیلن تترازول و سم تتانوس نیز از جمله تشنج‌زاهایی هستند که می‌توانند تشنج‌های حاد و مزمن منتشر و تونیک-کلونیک را القا نمایند. مدل‌های الکتریکی القای تشنج مانند شوک الکتریکی ماکزیمم مناسب‌ترین مدل برای القای تشنج‌های حاد هستند. کیندلینگ الکتریکی آمیگدال نیز می‌تواند تشنج‌های تکرار شونده لوب تمپورال را القا نماید. مدل‌های ژنتیکی از جمله مدل‌های تشنج‌های راجعه خودبه‌خودی و مدل‌های رفلکسی نیز در برخی مطالعات از جمله صرع غیابی و اودیوژنیک کاربرد بسیار دارند که موش‌های WAG/Rij از جمله معتبرترین مدل‌های ژنتیکی صرع غیابی می‌باشند. انتخاب مدل حیوانی مناسب در بین مدل‌های حیوانی متعدد برای طراحی یک پژوهش بسیار حیاتی است. شواهد مرور شده در این مطالعه سبب توانمند شدن پژوهشگران جوان خواهد شد تا بتوانند مدل مناسبی را انتخاب نمایند.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb