جستجو در مقالات منتشر شده


9 نتیجه برای پانکراس
کیست مادرزادی پانکراس
احمد صدیقی، مهرداد معمارزاده، احمد بذرافشان،
دوره 56، شماره 4 - ( 4-1377 )
چکیده

کیست های مادرزادی پانکراس ضایعات بسیار نادری هستند که ممکن است در کودکان به آنها برخورد کنیم. این ضایعات در تشخیص افتراقی توده های کیستیک قسمت فوقانی شکم در نوزادان و اطفال مطرح می گردد. در مرکز پزشکی امیرکبیر، در خلال 12 سال گذشته، مجموعا 8 مورد کیست پانکراس تحت عمل جراحی قرار گرفته که تنها یک مورد، ضایعه مادرزادی بوده است. در این گزارش یک کودک 19 ماهه که دارای کیست مادرزادی پانکراس بوده معرفی می گردد.


پانکراتیت مزمن ایدیوپاتیک و درمان جراحی آن: معرفی سه بیمار
عباس عبدالهی، قدرت ا... مداح، علیرضا توسلی،
دوره 66، شماره 10 - ( 10-1387 )
چکیده

زمینه و هدف: پانکراتیت مزمن یک فیبروز پیشرونده پانکراس است که منجر به نارسایی اگزوکرین و اندوکرین پانکراس می‌گردد و اغلب به‌طور مشخص با درد مداوم اپی‌گاستر که به درمان‌های طبی پاسخ نمی‌دهد بروز می‌کند و در این موارد بیماران نیازمند نوعی اقدام جراحی‌اند، هدف از این مطالعه معرفی سه بیمار با پانکراتیت مزمن است.

معرفی بیمار: در این مطالعه سه بیمار که با تشخیص پانکراتیت مزمن تحت عمل جراحی پانکراتیکو ژژنوستومی puestow (در مرکز پزشکی جراحی عمومی بیمارستان قائم (عج)– دانشگاه علوم پزشکی مشهد) قرار گرفته‌اند معرفی می‌شوند. در هر سه مورد علت اصلی مراجعه آنان درد مقاوم به درمان بوده است. پس از انجام عمل جراحی در سه بیمار فوق‌الذکر درد بیماران کاملاً برطرف شده و در یک بیمار که عملکرد اگزوکرین پانکراس نیز مختل بوده پس از اقدام جراحی سوء جذب بیمار اصلاح گردید.

نتیجه‌گیری: هر چند پانکراتیت مزمن در جامعه ما به‌علت کاهش مصرف الکل نادر است لیکن بایستی به‌عنوان یکی از علل دردهای مزمن و رنج‌آور شکم مدنظر قرار گیرد. و در موارد دردهای مداوم و مقاوم به درمان طبی، جراحی می‌تواند کمک‌کننده باشد و سبب بهبودی بیماران گردد.


انوکلئاسیون کیست بزرگ سر پانکراس به‌جای جراحی ویپل در یک کودک هشت ساله: گزارش موردی
نصرالله استادیان، سید مسیح میررکنی، مریم نورزاده،
دوره 68، شماره 11 - ( 11-1389 )
چکیده
مقدمه: کیست‌های ساده پانکراس از انواع کمپلکس کوچک‌تر بوده و بیشتر در نواحی دیستال پانکراس قرار دارند. معمولاً این کیست‌ها بدون علامت بوده و می‌توانند به‌طور نگهدارنده تحت نظر قرار گیرند ولی تاکنون در مورد درمان کیست‌های بزرگ و علامت‌دار به‌خصوص کیست‌های واقع در سر پانکراس کارآزمایی بالینی انجام نشده است.

معرفی بیمار: در این گزارش به مطالعه پسر هشت ساله‌ای پرداخته می‌شود که دارای یک کیست حقیقی و بزرگ علامت‌دار در سر پانکراس بود که با انوکلئاسیون کیست به‌جای عمل ویپل و بدون هیچ‌گونه عارضه‌ای در پی‌گیری یک‌ساله تحت درمان قرار گرفت.

نتیجه‌گیری: با توجه به نادر بودن کیست‌های ساده تاکنون مطالعه‌ای که انواع روش‌های جراحی را در موارد دارای اندیکاسیون با یکدیگر مقایسه نماید انجام نشده است. به‌نظر می‌رسد اعمال بزرگ جراحی نظیر ویپل برای درمان این کیست‌ها نامناسب و دارای مورتالیتی و بالاخص موربیدیتی قابل توجه‌ای باشند و انوکلئه کردن این کیست‌ها در موارد علامت‌دار ضمن این‌که از نظر درمانی اقدامی مناسب است با عارضه زودرس و یا دیررسی نیز همراه نباشد، گرچه برای اثبات این نظر انجام مطالعات بیشتر ضروری می‌باشد.


تمایز مونوسیت‌های خون محیطی رت به سلول‌های سازنده انسولین تحت تاثیر عصاره پانکراسی رت در شرایط آزمایشگاهی
فاطمه تنهای کلاته سبز، فرح فرخی، نوروز دلیرژ، شهرام جوادی، حوا چاپاری،
دوره 69، شماره 4 - ( 4-1390 )
چکیده

800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: سلول درمانی یکی از روش‌های درمانی امیدوارکننده برای دیابت نوع 1 می‌باشد، مونوسیت‌ خون محیطی دارای قابلیت تمایززدایی و دسترسی آسان در مقایسه با سلول‌های بنیادی می‌باشد، هدف از مطالعه حاضر بررسی امکان تمایز مونوسیت‌های خون محیطی رت به سلول‌های سازنده انسولین تحت تاثیر عصاره پانکراسی (دو روز بعد از 60% پانکراتومی) می‌‌باشد.

روش بررسی: مونوسیت‌ها از خون محیطی رت جدا شده و کشت می‌شوند. مونوسیت‌ها به مدت شش روز در محیط کشت تمایززدایی در حضور M-CSF وIL-3  و بتا مرکاپتواتانول کشت داده شدند. سلول‌ها تمایززدایی شده و به سلول‌های قابل برنامه‌ریزی (PCMOs) تبدیل شدند. سلول‌های تمایززدایی شده زیر میکروسکوپ معکوس بررسی شدند. کشت سلول‌های حاصل از تمایززدایی (PCMOs) به مدت 15 روز در محیط کشت RPMI حاوی عصاره پانکراسی، گلوکز و10% FBS ادامه پیدا می‌نمود و هر سه روز محیط کشت تعویض می‌شد. غلظت انسولین و پپتید-c  ترشح شده مورد سنجش رادیوایمونواسی قرار گرفت. تولید انسولین این سلول‌ها با رنگ دیتیزون (DTZ) که به‌طور اختصاصی انسولین را رنگ می‌کند مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: سلول‌هایی که در محیط حاوی عصاره پانکراسی کشت شدند به طور معنی‌داری قادر به تولید و ترشح انسولین و پپتید- c بودند (05/0>P). رنگ‌آمیزی اختصاصی با دیتیزون (DTZ) نیز تولید انسولین توسط این سلول‌ها را تایید کرد.

نتیجه‌گیری: براساس نتایج به‌دست آمده می‌‌‌توان نتیجه گرفت که مونوسیت‌های خون محیطی رت تحت درمان عصاره پانکراسی توانایی تمایز به سلول‌های سازنده انسولین را دارند که می‌تواند گامی در جهت سلول درمانی دیابت باشد.


لنفوم غیر هوچکین پانکراس در یک مرد جوان با درد شکم و هیپر اسپلنیسم: گزارش موردی
سید ابراهیم نوریان، علی اکبر بیگی، معصومه صفایی، کیان حشمت قهدریجانی،
دوره 70، شماره 10 - ( 10-1391 )
چکیده
زمینه: لنفوم اولیه پانکراس بسیار نادر است و حدود 9/4-2/0 درصد از کل بدخیمی‌های پانکراس را شامل می‌شود. تشخیص لنفوم اولیه پانکراس مشکل است چون علایم و نشانه‌های آن مشابه آدنوکارسینوم پانکراس می‌باشد.
معرفی‌ بیمار: آقای 30 ساله‌ای با درد شکم مراجعه کردند. در بررسی‌ها متوجه طحال بزرگ و کاهش سه رده سلول‌های خونی شده و به این ترتیب بیمار آماده برای طحال برداری گشت. در موقع لاپاراتومی متوجه توده‌ای در پانکراس شده که از آن نمونه‌گیری انجام و در پاتولوژی لنفوم لنفوبلاستیک پانکراس گزارش شد.
نتیجه‌گیری: تشخیص لنفوم از آدنوکارسینوم پانکراس بسیار مهم است. چون درمان و پیش‌آگهی آن‌ها با هم کاملا متفاوت است. لنفوم پانکراس باید همیشه در تشخیص‌های افتراقی توده‌های پانکراس قرار بگیرد و به خصوص در افراد جوان قبل از اقدام به جراحی رادیکال نمونه‌گیری از توده انجام شود.


گزارش بیمار مبتلا به سل ایزوله‌ی پانکراس: گزارش موردی
رامین ابراهیمیان، داود تاسا،
دوره 73، شماره 6 - ( 6-1394 )
چکیده
زمینه و هدف: سل در کشورهای در حال توسعه شایع است ولی درگیری احشای شکمی به وسیله آن اتفاق ناشایعی است. اکثر موارد سل پانکراس در زمینه سل منتشر (Milliary) بوده و ابتلای ایزوله پانکراس بسیار نادر است. روش بررسی: بیمار زن 52 ساله‌ای بودند که در زمستان سال 1392 با شکایت درد اپی‌گاستر، کاهش وزن طی سه ماه مراجعه کردند. در بررسی‌های تصویربرداری توده‌ی cm 2×2 در سر پانکراس دیده شد. بیمار تحت لاپاراتومی تشخیصی قرار گرفت. نتیجه‌گیری: توده‌ی نکروزه در سر پانکراس بود. در بررسی فروزن سکشن گرانولوم سل تشخیص داده شد. از این‌رو بیمار تحت درمان دارویی ضد سل قرار گرفت. در بررسی‌های بعد درمان توده‌ی پانکراس از بین رفت. با در نظر داشتن بیماری سل در توده‌های پانکراس و بررسی بیشتر پیش یا حین عمل می‌توان از تحمیل اعمال جراحی پیچیده به بیمار جلوگیری کرد.
سنجش سطح سرمی لیگاند القا‌کننده تکثیر (APRIL) به‌عنوان تومورمارکر جهت تشخیص سرطان پانکراس
امین حسن‌زاده نعمتی، سید کاظم بیدکی،
دوره 74، شماره 9 - ( 9-1395 )
چکیده

زمینه و هدف: لیگاند القاکننده تکثیر یکی از اعضای خانواده فاکتورهای نکروزه‌کننده تومور بوده که باعث رشد و بقای سلول‌های توموری می‌شود. مطالعات گذشته ارتباط بین بیان لیگاند القا‌کننده تکثیر با بعضی بیماری‌های خودایمنی، سرطان‌های سینه، معده، مری و کولون را نشان می‌دهد. پژوهش کنونی با هدف اثبات خاصیت تومورماکری لیگاند القاکننده تکثیر در سرطان پانکراس از طریق سنجش سطح سرمی آن می‌باشد.

روش بررسی: در این پژوهش کاربردی و آینده‌نگر از بین مراجعین به بخش گوارش بیمارستان دکتر شریعتی تهران بین آبان 1390 تا آبان 1392 پس از انجام مطالعات بالینی، 30 بیمار مبتلا به آدنوکارسینومای پانکراس و 30 فرد سالم به‌عنوان گروه کنترل انتخاب شدند و سطح سرمی لیگاند القا‌کننده تکثیر در آن‌ها به‌روش الایزا سنجیده شد و میزان آن در این دو گروه مقایسه شد.

یافته‌ها: براساس نتایج حاصل از سنجش سطح سرمی لیگاند القا‌کننده تکثیر مشخص شد میزان لیگاند القا‌کننده تکثیر در بیماران مبتلا به آدنوکارسینومای پانکراس به‌طور میانگین ng/ml 7 بوده در‌حالی‌که سطح آن در گروه کنترل حدود ng/ml 5 می‌باشد. بنابراین مشخص شد سطح سرمی لیگاند القا‌کننده تکثیر در دو گروه (003/0P=) اختلاف چشمگیری دارند.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش تصور می‌شود لیگاند القا‌کننده تکثیر پتانسیل چشمگیری به‌عنوان تومورمارکر برای تشخیص سرطان پانکراس داشته باشد.


مروری بر سبب‌شناسی و مارکرهای زیستی دخیل در تشخیص سرطان پانکراس با تاکید بر نقش دیابت در بروز این بیماری: مقاله مروری
اکرم پورشمس، بهرام کاظمی، سیما کلانتری،
دوره 75، شماره 11 - ( 11-1396 )
چکیده
سرطان پانکراس زمانی به‌وجود می‌آید که سلول‌های پانکراس شروع به تکثیر خارج از کنترل کرده، توده‌ای را تشکیل می‌دهند که توانایی هجوم به دیگر بخش‌های بدن را دارد. شایع‌ترین نوع آن آدنوکارسینومای پانکراس با حدود %۸۵ از موارد است و گاهی اوقات اصطلاح سرطان پانکراس به این نوع از سرطان اشاره دارد. به‌طور معمول علایم بیماری تا رسیدن بیماری به مرحله پیشرفته بروز پیدا نمی‌کند و در زمان تشخیص، بیماری اغلب به دیگر بخش‌های بدن منتشر شده است. تشخیص با تصویربرداری پزشکی، آزمایش خون و بررسی نمونه‌های بافتی و درمان نیز با جراحی، رادیوتراپی و شیمی‌درمانی بوده که گزینه‌های درمان تا حدودی بر اساس مرحله سرطان می‌باشد. تنها درمان آدنوکارسینوم پانکراس، جراحی است که می‌تواند تنها به‌منظور بهبود کیفیت زندگی بدون پتانسیل برای درمان باشد. عوامل خطر سرطان پانکراس شامل مصرف سیگار، دیابت، چاقی و شرایط ژنتیکی نادر مشخص است که حدود ۲۵% از موارد مربوط به مصرف سیگار و ۱۰-۵% مربوط به وراثت است. احتمال بروز این سرطان در افراد با دیابت طولانی‌مدت بیش از افراد غیر مبتلا به دیابت است. یک تغییر ناگهانی در سطوح قند خون افراد دیابتی با دیابت کنترل شده نیز می‌تواند نشانه‌ای از سرطان پانکراس باشد. CA۱۹-۹ در حال حاضر تنها مارکر مولکولی قابل اعتماد در تشخیص سرطان پانکراس می‌باشد که از حساسیت و ویژگی بسیار بالایی برخوردار نیست و پژوهش‌ها برای یافتن مارکرهای اختصاصی‌تر ادامه دارد. در این مقاله مروری سبب‌شناسی سرطان پانکراس، ارتباط دیابت با این نوع سرطان و مارکرهای زیستی قابل توجه در تشخیص این بیماری مورد بررسی قرار می‌گیرد.

ارتباط بین مصرف الکل و سرطان پانکراس: یک مرور نظام‌مند مطالعات هم‌گروهی
زهره قریشی، علی اصفهانی، شیما عسگرزاد، لاله پیاهو، فاطمه حاجی‌زاده شرف‌آباد،
دوره 79، شماره 10 - ( 10-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: در بین انواع سرطان‌ها، سرطان پانکراس یکی از وخیم‌ترین پیش‌آگهی‌ها را دارد. مصرف اتانول به‌دلیل نقش آن در بسیاری از مسیرهای سیگنالی و متابولیکی سرطان‌زا و نیز یکی از دلایل اصلی ایجاد پانکراتیت مزمن که به نوبه‌خود زمینه‌ساز ایجاد سرطان پانکراس محسوب می‌شود می تواند از عوامل خطر ابتلا به این بدخیمی باشد، با این‌حال شواهد در این زمینه متناقض است. این مطالعه با هدف بررسی جامع مطالعات موجود در زمینه‌ ارتباط بین مصرف مشروبات الکلی و خطر سرطان پانکراس مبتنی بر مرور نظام‌مند مطالعات هم‌گروهی انجام شد.
روش بررسی:  پایگاه‌های الکترونیکی شامل PubMed،Scopus ، Web of science و Google scholar با استفاده از کلمات کلیدی “Pancreatic cancer” و“Alcohol” و کلمات مشابه جستجو شد تا مقالات هم‌گروهی که از سال 1990 تا آوریل 2021 در زمینهی الکل و سرطان پانکراس منتشر شده بودند، گردآوری شود.
یافته‌ها:  در مجموع 858 مقاله شناسایی شد که از بین آنها 22 مقاله معیارهای ورود به این مرور نظام‌مند را داشتند. نتایج مطالعات به صورت کیفی گزارش شد. بررسی جامع مطالعات نشان داد که مصرف مقادیر کم تا متوسط الکل ارتباط مستقیم غیرمعنا‌دار با سرطان پانکراس داشت، در حالی‌که مصرف مقادیر زیاد مشروبات الکلی، به‌ویژه از نوع لیکور ارتباط مستقیم و چشمگیری با خطر سرطان پانکراس یا مرگ ناشی از آن نشان داد.
نتیجه‌گیری:  مصرف مقادیر بالای الکل در مدت طولانی می‌تواند خطر سرطان پانکراس را افزایش دهد. مطالعات تحلیلی با مدت پیگیری طولانی‌تر و کنترل متغیرهای مخدوشگر جهت دستیابی به نتایج با ثبات و عاری از خطا مورد نیاز است.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by : Yektaweb