مجله دانشکده پزشکی

پرولاپس کاف واژن عارضه تاخیری هیسترکتومی است. ترمیم آن با جراحی استاندارد ساکرو-کولپوپکسی از طریق لاپاراتومی و با موربیدیتی قابل توجه می‌باشد. جراحی جدید، اینفرا کوکسیژئال ساکروپکسی، از طریق واژینال با زمان عمل کوتاه‌تر و موربیدیتی کم می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی نتایج این نوع جراحی در درمان پرولاپس واژن است.

روش بررسی: در این مطالعه مشاهده‌ای آینده‌نگر، 26 بیمار که با علائم کلینیکی پرولاپس کاف واژن به درمانگاه زنان بیمارستان امام خمینی مراجعه نمودند، تحت عمل جراحی اینفرا کوکسیژئال ساکروپکسی قرار گرفتند. در پی‌گیری 3، 6، 18، 24 ماهه بیماران نتیجه عمل جراحی از نظر بهبودی پرولاپس و مشکلات حین و بعد از جراحی مانند هماتوم، پرفوراسیون رکتوم و عفونت و نیز بهبود علایم سندرم فورنیکس خلفی همراه (اضطرار ادراری، شب ادراری، درد لگنی) بررسی گردید.

یافته‌ها: در این بیماران هیچ نوع عارضه جراحی مشاهده نشد. بیماران 24 ساعت پس از جراحی مرخص شدند. در ویزیت‌های پیگیری 18 ماهه، پرولاپس در 2/96% موارد، اضطرار ادراری 8/88%، شب ادراری 6/92% و درد لگنی 77% بهبودی یافتند. فقط یک مورد (8/3%) پس‌زدگی نوار (tape) اتفاق افتاد.

نتیجه‌گیری: با توجه به آسان بودن جراحی اینفرا کوکسیژئال ساکروپکسی و کم خطر بودن آن و عوارض بسیار کمتر و طول مدت و اقامت کمتر بیمار در بیمارستان نسبت به روش استاندارد (ساکروکولپوپکسی) می‌توان آن‌را جهت درمان بیماران با پرولاپس‌های درجه ΙΙΙ و VΙ کاف واژن استفاده کرد.