زمینه و هدف: سپسیس از علل اصلی مرگِ بیماران شدیداً بدحال می‌باشد که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری هستند. به نظر می‌رسد بخشی از علت زیاد بودن مرگ و میر در سپسیس ناشی از کمبود علایم بالینی هشدار‌دهنده اختصاصی در این بیماران برای تشخیص زود هنگام آن است. گزارشات برخی مطالعاتِ اخیر حاکی از افزایش سطح سرمی پروکلسی‌تونین در این دسته از بیماران می‌باشد اما تغییرات سرمی آن به‌دنبال درمان نامعلوم مانده است. هدفِ مطالعه حاضر، بررسی و اندازه‌گیری سطح سرمی پروکلسی‌تونین در بیماران مبتلا به عفونت شدید باکتریال که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری بودند، قبل و طی درمان و مقایسه آن با پاسخ به درمان بوده است.
روش بررسی: با طراحی یک مطالعه مقطعی از بیمارانی که به‌علت بیماری عفونی باکتریال در ICU بستری شده بودند در سه نوبت، روز اول، سوم و هفتم بستری، خون‌گیری انجام شد. با استفاده از کیت PCT- Q پروکلسی‌تونینِ نمونه‌های سرم اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: تعداد 35 بیمار (22 مرد و 13 زن) معیارهای ورود به تحقیق را کسب کردند از این تعداد 18 بیمار فوت نمودند. اکثر بیماران ]16 نفر(7/45%)[ در روز اول بستری دارای سطح سرمی پروکلسی‌تونین بیش از ng/ml10 بودند و آنهایی‌که پاسخ به درمان دادند این مقدار به کمتر از ng/ml5/0 رسید ]14 نفر (8/77%)[ به‌طوری‌که میانگین رتبه سطح سرمی پروکلسی‌تونین در روز اول از 14/1 به 72/2 در روز هفتم رسید که کاملاً معنی‌دار بود.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که سطح سرمی پروکلسی‌تونین در بیماران بستری در ICU به‌دنبال پاسخ به درمان کاهش معنی‌دار پیدا می‌کند لذا توصیه می‌شود که در کلیه بیمارانی‌که تشخیص بیماری عفونی باکتریال در آنها مطرح است از تست پروکلسی‌تونین برای اندازه‌گیری سطح سرمی آنها در ابتدای بیماری استفاده شود و در حین درمان نیز با این تست وضعیت بیمار تعقیب شود.
