مجله دانشکده پزشکی

---

در سالهای اخیر به دلیل افزایش فاکتورهای مستعدکننده و افراد مبتلا به نقص سیستم ایمنی، عفونتهای فرصت طلب ناشی از گونه‌های کاندیدا نیز افزایش قابل ملاحظه‌ای یافته است. گرچه کاندیدا آلبیکنس به عنوان شایع‌ترین عامل کاندیدیازیس حائز اهمیت می‌باشد ولی گونه‌های دیگر کاندیدا از قبیل کاندیدا پاراپسیلوزیس، کاندیدا تروپیکالیس، کاندیدا گلابراتا، کاندیدا کروزه‌ای، کاندیدا گیلرموندی و کاندیدا کفایر نیز به دلیل مقاومت در برابر داروهای ضد قارچی اهمیت زیادی پیدا کرده‌اند، بنابراین بررسی و شناسایی گونه‌های کاندیدای غیر آلبیکنس مسبب کاندیدیازیس ضروری بوده و آزمایشگاههای تشخیص طبی نیز نیازمند افزایش قابلیت‌های خود جهت تشخیص سریع این مخمرها می‌باشند.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی توصیفی از ضایعات بیماران مشکوک به کاندیدیازیس نمونه تهیه شد. آزمایش مستقیم و کشت بر روی نمونه های بیماران انجام گرفت. کلنی های مخمری جدا شده از بیماران با استفاده از روشهای مختلف تشخیصی از قبیل کشت بر روی کورن میل آگار - توئین 80، کشت روی محیط کروم آگار و تست جذب قندها توسط کیت API 20C AUX تعیین هویت گردیدند.
یافته‌ها: از 304 کلنی مخمری جدا شده ، 204 مورد کاندیدا آلبیکنس، 100 مورد کاندیدهای غیر آلبیکنس بودند. از کاندیداهای غیر آلبیکنس به ترتیب 35 % کاندیدا پاراپسیلوزیس ، 32 % کاندیدا تروپیکالیس ، 8 % کاندیدا گلابراتا ، 8 % کاندیدا کفایر ، 6 % کاندیدا کروزه ای ، 3 % کاندیدا گیلر موندی ، 3 % کاندیدا فاماتا ، 3 % کاندیدا لوزیتانیا ، 1 % کاندیدا زیلانوئیدس و 1 % کاندیدا هومیکولا تعیین هویت گردیدند که در بین آنها گونه پاراپسیلوزیس واجد بیشترین فراوانی بود . در این بررسی نمونه های بالینی از ضایعات مختلف بدن تهیه شده بود که بیشترین تعداد نمونه با 59 مورد مربوط به عفونت ناخن بود.

نتیجه‌گیری: نتایج این بررسی نشان می دهد که تشیخص نهائی و قطعی گونه های کاندیدا فقط براساس ویژگی های فنوتیپی مختلف ممکن بوده و استفاده از یک تست به تنهائی برای این منظور کافی نمی باشد. علاوه بر آن با توجه به اینکه حساسیت این ارگانیسم ها در مقابل داروهای ضد قارچی متغیر بوده و مشکلاتی را در درمان بیماران ایجاد می نماید، لذا بررسی و ارزیابی حساسیت داروئی کلیه کاندیدا های غیر آلبیکنس جدا شده از بیماران نسبت به داروهای ضد قارچی موجود در بازار داروئی ایران ضروری می باشد.

---

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: کاندیدیازیس دهانی رایج‌ترین عفونت قارچی در مبتلایان ویروس HIV می‌باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی شیوع کاندیدیازیس دهانی و تعیین عوامل عفونت و ارزیابی فاکتورهای خطر این بیماری در بیماران آلوده به ویروس HIV در ایران است.

روش بررسی: در این مطالعه 150 بیمار مبتلا به ویروس HIV در بیمارستان امام خمینی تهران بررسی شدند. نمونه‌های دهانی بیماران در محیط‌های قارچی کشت داده شد و مورد تشخیص قرار گرفت. میزان لنفوسیت TCD₄⁺ اندازه‌گیری شد و براین اساس بیماران دسته‌بندی گردیدند. همچنین بیماران از نظر فاکتورهای خطر کاندیدیازیس دهانی بررسی شدند. 

یافته‌ها: 88 نفر (59%) از بیماران مورد مطالعه به کاندیدیازیس دهانی مبتلا بودند و در مجموع حفرات دهانی 116 بیمار (2/77%) با گونه‌های مخمری کلونیزه شده بود. بیشترین گونه‌های جدا شده؛ کاندیدا آلبیکنس از 103 (50%) نمونه و کاندیدا گلابراتا از 45 (22%) نمونه بالینی بوده است. شایع‌ترین علایم بالینی عفونت؛ برفک دهانی در 57 (38%) بیمار، التهاب گوشه لب در 30 (20%) و کاندیدیازیس اریتماتوز در هفت (7/4%) بیمار، بوده است. تفاوت معنی‌داری از نظر تعداد سلول‌های، جنس، سابقه درمان ضد قارچی، اعتیاد تزریقی و مصرف سیگار در بین بیماران در وقوع کاندیدیازیس دهانی مشاهده گردید. 

نتیجه‌گیری: کاندیدیازیس دهانی در مبتلایان به HIV در ایران از شیوع قابل توجهی برخوردار است و کاندیدا آلبیکنس و کاندیدا گلابراتا اصلی‌ترین عوامل ایجاد عفونت هستند. تعداد سلول‌های TCD₄⁺، سابقه درمان ضد قارچی، جنس، دخانیات و اعتیاد تزریقی از مهم‌ترین فاکتورهای مرتبط با بیماری است. افزایش سن و دندان مصنوعی فاکتورهای خطر کلونیزاسیون بدون علامت گونه‌های مخمری می‌باشد.

---

زمینه و هدف: شناسایی گونه‌های مختلف درماتوفیت‌ها و عوامل قارچی سطحی در جهت یافتن منبع عفونت‌ها و نیز آموزش جامعه در جهت آشنایی با عوارض ناشی از تماس با افراد و حیوانات آلوده مفید خواهد بود و بر این اساس هدف اصلی از این بررسی تعیین توزیع و چگونگی انتشار بیماری‌های قارچی سطحی و جلدی بوده است.

روش بررسی: با پرونده‌نگری برای مدت پنج سال در یک دوره زمانی از فروردین 83 الی اسفند 87، 5500 بیمار مشکوک به عفونت‌های قارچی سطحی و جلدی را از نظر وجود عفونت‌های قارچی مورد بررسی قرار دادیم. نمونه‌های پوستی از طریق اسکراپینگ از بیماران گرفته و جمع‌آوری گردیده بود. تشخیص از طریق بررسی میکروسکوپی مستقیم‌و کشت مطابق با روش‌های آزمایشگاهی روتین قارچ‌شناسی اثبات می‌گردید.

یافته‌ها: جمعاً 2271 مورد (3/41%) از بیماران مبتلا به عفونت‌های قارچی سطحی و جلدی بودند که در این بین درماتوفیتوزیس با 1279 مورد (31/56%) شایع‌ترین بیماری از این نوع می‌باشد. بقیه شامل 356 مورد (68/15%) تینه‌آ ورسیکالر، 283 مورد (76/12%) اریتراسما، 243 مورد (7/10%) کاندیازیس جلدی و 110 مورد (96/4%) عفونت قارچی ناخن ناشی از ساپروفیت کپکی بودند. معمولی‌ترین شکل بالینی درماتوفیتوزیس کچلی کشاله ران با 495 مورد (7/38%) بود. در میان درماتوفیت‌های جدا شده از کشت از موارد درماتوفیتوزیس تریکوفایتون منتاگروفایتیس با 198 مورد (56/41%) شایع‌ترین عامل بوده است.

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان می‌دهد که در بین بیماری‌های سطحی و جلدی بیماری درماتوفیتوزیس همچنان از بیماری‌های مهم پوستی و قارچی به‌شمار می‌آید.

---

زمینه و هدف: عفونت های ایجاد شده توسط مخمرهای فرص تطلب از جمله گون ههای کاندیدا، تریکوسپورون رودوترولا و ساکارومایسس در افراد با سیستم ایمنی ناکارآمد رو به افزایش بوده و تشخیص آ نها ب هدلیل مقاومت ذاتی و اکتسابی برخی گونه های قارچی به داروهای ضد قارچ رایج ضروری است. هدف این مطالعه شناسایی تا حد گونه به منظور انتخاب درمان صحیح ضد قارچی م یباشد. روش بررسی: در این مطالعه 200 بیمار مبتلا به عفونت قارچی مخمری مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه های گرفته شده از بیماران توسط آزمایش مستقیم و کشت در و کازیین آگار مورد بررسی Corn Meal agar + Tween محیط های سابورو دکستروز آگار، کروم آگار کاندیدا، 80 جهت شناسایی RapID yeast Plus System قرار گرفته و نیز آزمایش بیوشیمیایی جذب قندها با استفاده از کیت قطعی آ نها استفاده گردید و در نهایت برای تشخیص نهایی عوامل مخمری تعیین هویت نشده روش مولکولی انجام شد. یافت هها: جمعاً 211 مخمر از 200 نمونه بیمار مبتلا به عفونت های Hpa II با استفاده از آنزیم PCR-RFLP 58 %) بود و ب هدنبال آن کاندیدا / مخمری جدا شد. بیشترین عامل عفونت ها کاندیدا آلبیکنس با 124 مورد ( 77 ،(%6/ 8%)، کاندیدا گلابراتا 13 مورد ( 16 / 17 %)، کاندیدا تروپیکالیس 17 مورد ( 6 / پاراپسیلوزیس 36 مورد ( 07 0%)، گونه های تریکوسپورون، سه مورد / 3%)، کاندیدا گیلرموند ، ی دو مورد ( 96 / کاندیدا کروزی ، ی هشت مورد ( 79 0%) و شش مورد / 0%) و ساکارومایسس سرویسی ، ه یک مورد ( 47 / %1/14 )، گون ههای رودوترولا، یک مورد ( 47 ) %2/84 ) از دیگر گون ههای مخمری بودند. نتیج هگیری: شایع ترین عفونت قارچی کاندیدیازیس ناخن بوده است و ) کاندیدا آلبیکنس فراوان ترین مخمر جدا شده از تمامی ضایعات م یباشد.

---

زمینه و هدف: مقاومت عوامل ایجاد کاندیدیازیس دهانی به داروهای ضد قارچی از مشکلات بیماران آلوده به HIV است. افزایش مقاومت و استفاده بیش از پیش از داروها، اهمیت بررسی حساسیت آنتی‌بیوتیکی را نشان می‌دهد. مطالعه حاضر میزان حساسیت گونه‌های کاندیدای جدا شده از بیماران آلوده به HIV را به داروهای ضد قارچی بررسی می‌کند.

روش بررسی: 150 نمونه دهانی از بیماران آلوده به HIV بر روی محیط‌های کروم آگار و سابورو آگار کشت داده شد. جدایه‌های رشد یافته بر اساس روش‌های متداول تشخیص مخمرها تعیین هویت شدند. با روش‌های انتشار دیسک و میکرودایلوشن براث الگوی حساسیت به شش داروی ضد قارچی تعیین گردید.

یافته‌ها: کاندیدا آلبیکنس (2/50%) و کاندیدا گلابراتا (22%) شایع‌ترین گونه‌های جدا شده بودند. 7/25% از جدایه‌های کاندیدا آلبیکنس نسبت به داروی فلوکونازول مقاوم بودند و این میزان برای کتوکونازول و کلوتریمازول به ترتیب 9/21% و 4/16% بوده است. مقاومت نسبت به داروهای آمفوتریسین، نیستاتین و داروی کاسپوفانژین دیده نشد. از طرفی 7/57% از جدایه‌های کاندیدا گلابراتا نسبت به فلوکونازول مقاوم بودند و این میزان برای کتوکونازول و کلوتریمازول به ترتیب 31% و 35% بود.

نتیجه‌گیری: مقاومت گونه‌های کاندیدا به داروی آزولی، به‌خصوص فلوکونازول رو به افزایش است. بررسی مقاومت جدایه‌های کاندیدا به‌روش انتشار دیسک و یا میکرودایلوشن براث در آزمایشگاه‌ها جهت کنترل عفونت کاندیدیازیس دهانی مطلوب است. هرچند داروی نیستاتین به‌وفور برای بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد اما مقاومت به این دارو ناچیز است. استفاده از داروی کاسپوفانژین نیز با توجه به عدم مقاومت توصیه می‌گردد. 

---