مجله دانشکده پزشکی

با افزایش روزافزون استفاده از کنتاکت لنز بیماریهای مختلفی به فرهنگ چشم پزشکی افزوده شده است. یکی از این بیماریها که اخیرا اهمیت بیشتری کسب کرده و مطرح می شود و بسیار آزاردهنده نیز می باشد و در صورتی که تشخیص داده نشود ایجاد ناراحتی دایمی در موقع گذاشتن لنز می نماید، کونژنکتیویت با پاپیهای غول آسا وابسته به کنتاکت لنز (Giant-Papillary Conjunctivitis=G.P.C) می باشد. این بیماری با انواع مختلف کنتاکت لنز ایجاد می شود و زمان بروز آن ماهها پس از استفاده از لنز می باشد، ولی سالها پس از استفاده از لنز نیز بیمارانی به این عارضه مبتلا می شوند. این بیماران با افزایش ترشح موکوسی ملتحمه و خارش و تاری دید مراجعه می نمایند و معمولا اظهار می دارند که لنز را بیشتر از گذشته حس می کنند. این سندرم با لنزهای نرم بیشتر اتفاق می افتد و از شدت بیشتری برخوردار می باشد. در گزارشهای مختلف میزان شیوع این بیماری حدود 10% با لنز نرم و 5-1 درصد با لنز هارد گزارش شده است. یک مطالعه توصیفی گذشته نگر (Retrospective) در بیماران انجام شده و نتیجه این بررسی که در 700 بیمار انجام شده ارائه می شود این بیماران از بین پرونده های بیماران کنتاکت لنزی که به اینجانب مراجعه کرده اند، بطور شانسی (Random) انتخاب شده اند. 550 مورد با سافت لنز و 150 مورد با هارد لنز مورد بررسی قرار گرفتند و معیار تشخیص بیماری، علایم سوبژکتیو و ابژکتیو خاص بیماری بوده است. حدود 11% بیماران با سافت لنز و 4% بیماران با هارد لنز مبتلا به مرحله ای از این بیماری بودند. اکثریت قریب به اتفاق بیماران از لنزهای کثیف و یا لنز با کیفیت پایین استفاده می کردند. معمولا این بیماری با لنزهایی که کیفیت عادی خود را از دست داده و یا زمان استفاده از آنها معمولا بیش از 6 ماه بود، ایجاد شده بود و بطور متوسط زمان استفاده از لنز سافت در بیماران حدود 11 ماه بود و در لنز هارد 14 ماه. عارضه در 2 بیمار با سافت لنز حدود 10 روز پس از استفاده از لنز ایجاد شد و در چند بیمار پس از چندین سال استفاده راحت از لنز (یک مورد 11 سال)، این بیماری ایجاد شده بود.

این بررسی، 1464 ترومای چشمی را شامل می شود، که 961 مورد (65%) در مردان و 503 مورد (35%) در زنان اتفاق افتاده است. متوسط سن بیماران 30 سال می باشد. 458 مورد (نزدیک 30%) از بیماران کودک بوده اند. 70% بیماران در 24 ساعت اول بعد از تروما مراجعه نموده اند. 40% صدمات در خیابان رخ داده، 30% در منزل و 15% در محل کار اتفاق افتاد و بقیه در مدرسه یا مکانهای ورزشی بوده است. در افراد بالای 65 سال، 70% صدمات بدنبال زمین خوردگی می باشد. 70% تمام صدمات چشمی بدنبال ترومای کند رخ داده است. روش: تمام بیماران که مبتلا به لطمات چشم شده بودند در طی یکسال در مرکز چشم پزشکی تحت مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به جزئیات ضایعه مورد استفاده قرار گرفت. معاینه چشم پزشکی در کلیه بیماران انجام گرفته، یافته های معاینه، تستهای تشخیصی، تشخیص و درمان گردآوری و تحلیل گردیده است. نتایج: جمعیت تهران و سایر مادر شهرهای نظیر آن، بیشتر در معرض ترومای چشم، بدنبال برخوردهای ناگهانی و شدید خیابانی و حوادث رانندگی بوده و کمتر احتمال این لطمات در محل کار یا مدارس و ورزشگاهها می رود. نظر به عدم مراجعه گروهی از بیماران در پیگیری، که اهمیت مطالعه را کم می کند، درمان اولیه تهاجمی برای بدست آمدن نتیجه قابل قبول (دید موثر) مورد نیاز می باشد.

با توجه به نقش مهم عناصر کمیاب از جمله روی و مس در اعمال بیوشیمیایی بدن و اثراتی که هورمونهای اگزوژن و آندوژن بر توزیع، جذب و دفع این عناصر دارند بر آن شدیم تا اثر داروی خوراکی پیشگیری از حاملگی نوع LD را در میان خانمها که مورد مصرف زیادی دارد بر غلظت سرمی روی و مس مورد بررسی قرار دهیم. یافته های این پژوهش نشان داد که غلظت سرمی روی در مصرف کنندگان قرص LD پس از سه ماه بطور معنی داری کاهش یافت (P<0.001)، در حالیکه غلظت سرمی مس در همین مدت افزایش داشت (P<0.001) و این افزایش تا 6 ماه مصرف نسبت به ماه قبل نیز تداوم داشت. لذا پیشنهاد می شود تغییرات غلظت سرمی این دو عنصر در مصرف کنندگان قرصهای LD بطور مرتب مورد توجه و بررسی قرار گیرند تا از بروز عوارض ناشی از تغییرات آنها جلوگیری بعمل آید.

عواملی که در بیماران بیمارستانها ایجاد تب می کنند، بیشتر از همه، عفونتها و بعد از آن علل دیگر غیرعفونی مثل متابولیک، اختلال ایمنی، آلرژی، آنافیلاکسی داروئی، نارسایی غدد داخلی، آمبولی ریه، بیماریهای خونی، بیماری سرم و بالاخره هیپرترمی بدخیم می باشد. در بیماران عادی و با وضعیت بدنی مناسب که مورد اعمال جراحی یا درمانهای مختلف قرار می گیرند، تب عارضه نامطبوعی است، چه رسد به بیماران بحرانی و بدحال بخش مراقبتهای ویژه (ICU) که با تابلوهای مبهم تشخیصی و درمانی و با کمی امکانات دستگاههای کمک تشخیصی قابل حمل بر بالین بیماران از حساسیت ویژه ای برخوردارند. در این تحقیق که به مدت شش ماه در بخش ICU بیمارستان سینا انجام شده است، برآن شدیم تا با تقسیم بندی علل و علائم مواردی که بیمار تب شدیدی را نشان می داد، برای آنان برنامه ریزی صحیح بالینی و آزمایشگاهی تشخیصی و مشورت با سایر متخصصین را انجام داده و با درمان صحیح این بیماران، از معلولیت و مرگ و میر بالای آنان جلوگیری کرده و درصد بالایی (بیش از 60%) از اینان را درمان کرده و پس از طی مرحله بحرانی فیزیکی و رفع تب، با شفای نسبتا خوب، به بخش، جهت گذراندن دوره نقاهت بفرستیم. نتایج این درمان موثر را، با گروه شاهد که از بیماران بخشهای مختلف داخلی و جراحی، با تابلوهای مشابه فوق و همچنین تعدادی بیماران مشابه در قبل از این تحقیق، مورد مقایسه قرار دادیم.

خونریزی داخل بطنی از علل مهم مرگ و میر نوزادان نارس می باشد و عوامل متعددی در ایجاد آن دخالت دارند. یکی از عوامل مورد بحث در مقالات مختلف نقش زایمان طبیعی در ایجاد آن می باشد که این فاکتور در مطالعات مختلف ثابت نشده است. با توجه به افزایش روزافزون سزارین در ایران و بسیاری از کشورهای دیگر بر آن شدیم که در یک مطالعه آینده نگر تاثیر سزارین و زایمان طبیعی را در بروز خونریزی داخل بطنی در نوزادان نارس بررسی نماییم. در این مطالعه 122 نوزاد نارس با سن داخل رحمی کمتر از 24 هفته که در طی مدت سه سال در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) بستری شدند مورد بررسی قرار گرفتند. از 47 نوزاد متولد شده با زایمان طبیعی 15 نوزاد (31/1 درصد) و از 71 نوزاد متولد شده با سزارین 23 نوزاد (32/4 درصد) دچار خونریزی داخل بطنی شدند که اختلاف معنی داری بین این دو دسته مشاهده نگردید. بنابراین زایمان به روش سزارین تاثیر در پیشگیری از خونریزی داخل بطنی نداشته و نمی تواند دلیلی برای انجام سزارین باشد.

مطالعات مختلف نشان داده است که تخلیه روزانه چهار لیتر مایع آسیت همراه با انفوزیون وریدی آلبومین یک روش موثر در درمان بیماران سیروتیک با آسیت شدید می باشد. هدف ما در این مطالعه بررسی نیاز و اهمیت مصرف آلبومین وریدی در این روش درمانی است. 37 بیمار سیروتیک با آسیت شدید را که از تاریخ مهر 74 لغایت مهر 76، جهت درمان به بیمارستانهای دکتر شریعتی، سینا و امام خمینی مراجعه نموده بودند، در یک مطالعه بالینی مقایسه ای در دو گروه A و B قرار دادیم. در گروه A تعداد 16 بیمار تحت درمان با پاراسنتز (روزانه 4 لیتر تا تخلیه کامل آسیت) و انفوزیون وریدی همزمان آلبومین (7 گرم به ازای هر لیتر مایع آسیت تخلیه شده) قرار گرفتند. در گروه B تعداد 21 بیمار تحت درمان با پاراسنتز بدون انفوزیون وریدی آلبومین قرار گرفتند و پس از تخلیه کامل آسیت، بیماران با دستور دیورتیک تراپی سرپایی مرخص شدند. طی مدت بستری و پیگیری تست های کبدی، کلیوی، الکترولیت های سرم و علائم حیاتی بیماران، مکرر بررسی شد و عوارض بوجود آمده در بیماران دو گروه A و B مورد مقایسه قرر گرفت. تخلیه روزانه چهار لیتر مایع آسیت بدون استفاده از آلبومین وریدی تغییر مشخصی در تست های کبدی، کلیوی، الکترولیت و آلبومین سرم بوجود نیاورد. یک بیمار در هر گروه دچار نارسایی کلیه شد. 2 بیمار از گروه A و 3 بیمار از گروه B، هیپوناترمی بدون علامت پیدا کردند. یک بیمار از گروه A به علت آنسفالوپاتی کبدی در حین پاراسنتز مایع آسیت فوت نمود. پاراسنتز روزانه چهار لیتر مایع آسیت بدون تجویز آلبومین یا سایر افزایش دهنده های حجم داخل عروقی روشی موثر و بی خطر در درمان آسیت بیماران سیروتیک می باشد و از اتلاف هزینه و وقت بیماران جلوگیری می نماید.

عواملی نظیر افزایش سن، چاقی، کم تحرکی، استرس، شهرنشینی، هیپرلیپیدمی، افزایش فشارخون شریانی، تعدد حاملگی، مصرف دخانیات و غیره از عوامل مهمی هستند که چه در ایجاد بیماری دیابت و چه در افزایش موربیدیتی و مورتالیتی آن پیوسته مورد بحث واقع می شوند. در این مطالعه 780 بیمار مبتلا به دیابت قندی که جهت درمان بیماری خود به مرکز کنترل بیماری دیابتی شهر یزد مراجعه می کردند، در یک مطالعه توصیفی Correlational study از نظر برخی عوامل خطرزای مهم تحت بررسی قرار گرفتند تا با شناسایی افراد در معرض خطر برای آنها اقدامات پیشگیری کننده لازم انجام گیرد. در این بررسی 54% جمعیت مورد مطالعه چاق، 52/3% کم تحرک، 80/7% شهرنشین، 42/8% مبتلا به هیپرلیپیدمی، 45/1% مبتلا به افزایش فشارخون شریانی، 21/5% سیگاری و حدود 11% بیماران بصورت متناوب یا دائمی الکل مصرف می کردند و یا قبلا الکلی بوده اند. 85% کل بیماران عادت به ورزش نداشتند که میانگین قندخون ناشتای آنها بالاتر از کسانی بود که به انجام ورزش عادت داشتند و این اختلاف نیز معنی دار بود (P=0.01). اکثریت زنان تحت مطالعه (65/3%) تعداد 6 بار یا بیشتر حامله شدن را تجربه کرده بودند و میانگین آخرین قندخون ناشتا در آنها با اختلاف معنی داری بیشتر از زنان با حاملگی کمتر بود (P=0.0004). سن اکثر بیماران در هر دو جنس 50 تا 70 سال بود و طول مدت بیماری در اکثریت آنها کمتر از 10 سال بود که میانگین آخرین قندخون ناشتا با افزایش طول مدت بیماری بطور معنی داری افزایش می یافت (P=0.00003). بیماری بدون در نظر گرفتن نوع دیابت در هر نسل در جنس مونث بیشتر بوده و میانگین آخرین قندخون ناشتای کل بیماران 216 میلی گرم در دسی لیتر بود که مقدار کنترل شده ای نیست. این میانگین بعنوان یک شاخص ارزیابی عملکرد مراکز کنترل دیابت پیشنهاد گردیده است.

حدود 30% از زوجها علی رغم عدم تمایل به باروری، از هیچگونه روش پیشگیری از بارداری استفاده نمی نمایند و این امر منجر به بروز حاملگی ناخواسته می گردد. در این مطالعه که از نوع مقطعی می باشد، 4177 خانم که حداقل دارای 1 فرزند زنده بوده و به منظور زایمان به 12 بیمارستان آموزشی تهران در سال 1375 مراجعه نموده اند، مورد پرسشگری در زمینه استفاده قبلی از وسایل پیشگیری از حاملگی و خواسته یا ناخواسته بودن حاملگی اخیر قرار گرفتند. داده های حاصله براساس مدل رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در طی این مطالعه 20/3% از افراد در حالیکه هیچگونه تمایلی به حاملگی نداشتند، از هیچ روش پیشگیری استفاده ننموده اند، 41/1% از افرادی که از یک روش پیشگیری از بارداری استفاده می نموده اند، دچار حاملگی ناخواسته گردیده اند. براساس مدل بدست آمده سن، تحصیلات، آشنایی قبلی زن با روشهای تنظیم خانواده و تحصیلات همسر وی از عوامل موثر در استفاده از پیشگیری از حاملگی می باشد و خانمهای گروه سنی 20 سال و کمتر و همچنین بیش از 35 سال و افراد بیسواد از خطر نسبی عدم استفاده از روشهای پیشگیری بالاتری برخوردار می باشند. تفاوت چندانی در خطر عدم استفاده از روش، با توجه به جنس فرزند قبلی بین فرزند دختر و پسر وجود ندارد. این موضوع بیانگر ارتقا بینش و فرهنگ باروری خانواده های ایرانی در خصوص جنسیت و تعداد فرزندان می باشد. بجاست که سیاستگزاران در زمینه سوادآموزی، آموزش و مشاوره صحیح روشهای پیشگیری از بارداری و ارتقا کیفی ارائه خدمات مذکور سیاست مناسب تری اتخاذ نمایند.

در این مقاله اثر دو داروی فنتانیل و پتیدین در درمان لرز بعد از بیهوشی مقایسه شده است. بعد از عمل جراحی و بیهوشی، بیمارانی که لرز داشتند در دو گروه 25 نفری تقسیم شدند که همگی در کلاس A.S.A یک و دو قرار داشتند. به یک گروه 25 میلی گرم پتیدین و به گروه دیگر فنتانیل به میزان 75 میکروگرم به صورت وریدی تزریق گردید. ده دقیقه پس از تجویز دارو جهت درمان لرز، در دو گروه اختلاف معنی داری دیده نشد. در نتیجه گیری انجام شده معلوم گردید که میزان 75 میکروگرم فنتانیل اثر خوبی (مانند 25 میلی گرم پتیدین) در درمان لرز بیماران بعد از عمل جراحی و بیهوشی داشته است.

پیش آگهی در مورد تومور تمایز یافته تیروئید زمانی که به بافتهای اطراف گسترش می یابد، بدتر می شود و درمان آن با موفقیت کمتری همراه است. در طول سه دهه گذشته تومورهای تیروئید مهاجم بخصوص با درگیری تراشه مورد بررسی دقیق قرار گرفته است. در بیست ساله گذشته با پیشرفت در جراحی تراشه، اندیکاسیون و درمان تومور تیروئید با درگیری تراشه تغییر کرده است. در صورتیکه تومور تیروئید متاستاز وسیع نداشته باشد و از نظر تکنیکی امکانپذیر باشد، رزکسیون تراشه و آناستوموز مجدد آن همراه با برداشتن تومور تیروئید انجام می شود. این عمل باعث طولانی شدن درمان تسکینی (Palliative)، جلوگیری از خفگی به علت انسداد راه هوایی یا خونریزی می باشد و در مواردی با درمان کامل (Cure) همراه است. در یک گروه انتخابی از بیمارانی که درگیری وسیع موضعی دارند عمل لارنگوفارنگوازوفاژکتومی و تراکئوستمی مدیاستینال توصیه می شود. در این مقاله ضمن بررسی روشهای جراحی در تومور تیروئید مهاجم، رزکسیون و آناستوموز مجدد تراشه در یک بیمار با تومورهای تیروئید پیشرفته شرح داده می شود.

دیورتیکول مکل شایعترین ناهنجاری مادرزادی دستگاه گوارش است (2، 3، 4) که عوارض آن در 4% افراد مبتلا، بصورت شکم حاد دیده می شود (3، 4، 7). در طی 12 سال اخیر از 1364 تا 1376 تعداد 58 کودک مبتلا به دیورتیکول مکل در بیمارستان کودکان امیرکبیر تحت درمان قرار گرفتند. 84% بیماران (49 نفر از 58 بیمار) در رده سنی زیر 6 سال قرار داشتند. نسبت مبتلایان پسر به دختر 4 به 1 بود. 69% بیماران (40 نفر) سمپتوماتیک بودند و 31% (18 نفر) در لاپاراتومی بعلل دیگر کشف شدند. شایعترین شکل تظاهر بالینی، انسداد روده بود که 60% بیماران سمپتوماتیک را شامل می شد. خونریزی گوارشی در 25% بیماران سمپتوماتیک دیده شد. مخاط هتروتوپیک معده در همه 10 موردی که تظاهر بالینی شان خونریزی گوارشی بود، دیده شد (100%)، در حالیکه این بافت هتروتوپیک تنها در 22% افراد بدون علامت وجود داشت. نتیجه اینکه دیورتیکول مکل یکی از بیماریهای اصلی است که در تشخیص افتراقی کودکان با خونریزی گوارشی حاد، انسداد روده و درد شکم با علت نامعلوم باید مورد توجه قرار گیرد و مخاط هتروتوپیک در عارضه دار شدن دیورتیکول مکل نقش اساسی دارد.

شیرخوار 43 روزه با میلومننگوسل ناحیه لومبوساکرال به علت بیحالی و کاهش خوردن شیر تحت بررسی قرار گرفت. اسید،c متابولیک، همراه هیپوناترمی و هیپرکالسمی، اسیدوز توبولر تیپ 4 را مطرح کرد. در آزمایشات بعدی عفونت ادراری و ریفلاکس وزیکواوترال دو طرفه مشاهده شد. بعد از درمان عفونت، اسیدوز و اختلالات الکترولیتی برطرف گردید و تشخیص پسودوهیپوآلدوسترونیزم گذرا داده شد.

زایمان زودرس یکی از مشکلات جدی طبی در اکثر کشورها بشمار می رود و موجب افزایش میزان مورتالیتی پری ناتال و نئوناتال می شود. این حالت در 10-8% زایمانها دیده می شود، و 85% تمام موارد مورتالیتی و موربیدیتی نئوناتال را تشکیل میدهد. یکی از اتیولوژیهای مطرح برای زایمان زودرس، عفونت است. بنابراین، یک مطالعه شاهددار (پلاسبو) تصادفی و بلایند جهت بررسی اثر آمپی سیلین بر درمان 60 بیمار پره ترم لیبر، که در سالهای 77-1375 به بیمارستان آرش مراجعه کردند، انجام شد. بیماران به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند و یک دسته آمپی سیلین و سرم سولفات دریافت کردند و دسته دیگر پلاسبو و سرم سولفات دریافت نمودند. دو گروه پیگیری شدند و زمان زایمان آنها ثبت شد و از نظر سن زایمان، تاخیر زایمان و درجه زودرس بودن زایمان (برحسب هفته) با هم مقایسه شدند. آنالیز آماری در دو گروه از نظر متغیرهای ذکر شده اختلاف آماری نشان نداد، به ترتیب P=0.085 و P=0.39 و P>0.1، لذا اثر درمانی آمپی سیلین بر زایمان زودرس به اثبات نرسید.

اثرات تروما بر وضعیت سلامتی جامعه از جنبه های مختلف مورد بررسی و توجه قرار گرفته است: سالانه 3.5 میلیون مرگ، 3.5 میلیون از کارافتادگی دائم، 35 میلیون از کارافتادگی موقت و 500 میلیارد دلار هزینه. راه های مختلف پیشگیری نیز بررسی شده است. در مورد پیشگیری سطح دوم، مطالعه بزرگی در آمریکا در دهه 70 و 80 میلادی انجام شده که منجر به ارائه مدل TRISS برای امکان مقایسه پیامد مصدومان میان مراکز مختلف شده است. این مطالعه روی 4863 مصدوم بستری در سه بیمارستان سینا، شهدا و فیاض بخش طی یک دوره یکساله در سال های 76-1375 انجام شده است. مصدومان پس از ورود به بیمارستان توسط پرسشگر تا لحظه ترخیص از بیمارستان پیگیری شده اند. براساس مدل TRISS برای هر مصدوم، احتمال بقا محاسبه شده و با مطالعه MTOS مقایسه شده است. از 4863 مصدوم مورد بررسی، 300 نفر (6.2%) فوت نموده اند. با استفاده از احتمال های بقای محاسبه شده براساس TRISS، می بایستی تنها 222 نفر (2.7%) فوت می شدند که این تفاوت، نشاندهنده تفاوت مراقبت های ارائه شده به مصدومان می تواند باشد.

بمنظور بررسی تاثیر کمورادیوتراپی همزمان قبل از عمل در افزایش میزان حفظ اسفنکتر در سرطان های قسمت تحتانی رکتوم، 15 بیمار در فاصله دی ماه 1375 لغایت دی ماه 1377 تحت درمان با ترکیب 5 فلوئورواوراسیل و میتومایسین C و رادیوتراپی اکسترنال (5000-4500 راد اشعه) قرار گرفتند. این بیماران شامل 10 مرد و 5 زن با متوسط سنی 49 سال بودند. ارزیابی قبل از عمل در تمامی آنها، وجود آدنوکارسینوم تهاجمی و قابل رزکسیون قسمت تحتانی رکتوم (حداکثر تا 5 سانتیمتر بالاتر از مقعد) را مشخص کرده بود. فاصله متوسط تومور از مقعد 3.3 سانتیمتر (بین 0 تا 5 سانتیمتر) بود. نیمی از بیماران کاندیدای قطعی عمل رزکسیون ابدومینوپرینه آل و نیم دیگر کاندیدای احتمالی این عمل بودند. 4 تا 6 هفته پس از اتمام کمورادیوتراپی، کلیه بیماران تحت عمل جراحی پروکتکتومی قرار گرفتند و در انتها در نه نفر از آنها اسفنکتر بوسیله آناستوموز کولوآنال از طریق آنوس حفظ گردید. از نظر عملکرد اسفنکتر، 66% بیماران در وضعیت عالی و 33% در وضعیت خوب بودند و هیچ موردی از بی اختیاری دیده نشد. عوارض عمل جراحی اندک و شامل یک مورد تنگی و یک مورد پارگی نسبی آناستوموز بود. پاسخ کامل پاتولوژیک (فقدان تومور در نمونه رکتوم برداشته شده) در یک مورد (6.6%) دیده شد. کمورادیوتراپی قبل از عمل در 69.2% موارد سبب تغییر نوع عمل جراحی رزکسیون ابدومینوپرینه آل بعمل حفظ اسفنکتر گردد.

جهت بررسی رابطه بین مصرف قرص های ضد بارداری خوراکی و بروز سنگ کیسه صفراوی علامت دار، یک مطالعه مورد شاهد گذشته نگر ترتیب داده شد. روش کار، بررسی شیوع مصرف مدت و نوع قرص مصرف شده در دو گروه و سپس مقایسه آمارها بوده است. داوطلبان از بابت سایر عوامل موثر در سنگ کیسه صفرا شامل سن، اندکس قدی وزنی (BMI)، تعداد بارداری، سابقه خانوادگی سنگ کیسه صفرا، سابقه دیابت و سابقه افزایش چربی های خون نیز مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه مورد مطالعه شامل 80 بیمار مبتلا به سنگ کیسه صفرای علامت دار بستری در بیمارستان بعنوان گروه مورد و 200 بیمار بستری در بیمارستان بدون سابقه سنگ کیسه صفرا بعنوان گروه شاهد می باشد. یافته های پژوهش با استفاده از تست های X² و T-student تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که شیوع مصرف قرص در گروه مورد، کمی بیشتر از گروه شاهد می باشد، ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نیست. همینطور هیچ اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه از بابت اندکس قدی-وزنی، سن، سابقه خانوادگی سنگ کیسه صفرا و سابقه بیماری قند بدست نیامد. بعلاوه اختلاف آماری معنی داری در مورد شیوع مصرف، مدت مصرف و نوع قرص مصرفی بین دو گروه بدست نیامد. دو گروه از نظر شیوع افزایش چربی خون با یکدیگر اختلاف آماری معنی داری داشتند. شیوع چربی خون بالا در گروه مورد افزایش نشان می داد (P<0.05). نهایتا ما هیچ ارتباطی بین شیوع مصرف، مدت مصرف و نوع قرص با بیماری سنگ کیسه صفرای علامت دار بدست نیاوردیم. بعلاوه هیچگونه تداخلی بین موارد فوق الذکر با فاکتورهای خطر در جهت ایجاد بیماری یافت نشد.

تاثیر مصرف میان وعده غذایی در مدرسه بر توانایی یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی در منطقه 18 آموزش و پرورش مورد آزمایش قرار گرفت. در این رابطه تاثیر پایه تحصیلی، وضع تغذیه، عادات مصرف صبحانه و عادت مصرف میان وعده در مدرسه نیز بررسی شد. بدین منظور بعد از امتحانات ثلث اول سال تحصیلی 76-1375، 236 نفر از دانش آموزان پسر در 4 دبستان بطور تصادفی در دو گروه آزمایشی (119 نفر) و گروه شاهد (117 نفر) انتخاب شدند. بعد از انجام آزمون های روانشناختی به گروه آزمایشی یک میان وعده کم کالری از نوع غذاهای مخصوص برنامه تغذیه رایگان مدارس داده شد و گروه شاهد، برنامه معمولی خود را ادامه داد. بعد از 4 ماه مجددا آزمون های شناختی و امتحانات ثلث سوم برای هر دو گروه در شرایط یکسان و همزمان انجام شد. وضع تغذیه به روش تن سنجی، عادت خوردن صبحانه و میان وعده در مدرسه با بررسی عادات غذایی بوسیله پرسشنامه و مصاحبه، عملکردهای شناختی با سه آزمون ویژه عملکرد ذهنی و عملکرد تحصیلی نیز بوسیله امتحانات ثلث ارزیابی شدند. اطلاعات حاصل از اجرای تحقیق مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که میان وعده غذایی در مدرسه تاثیر مثبتی بر نمرات آزمون های شناختی داشت که در مورد حافظه کوتاه مدت، معنی دار بود (P<0.03). هرچند میانگین نمرات دروس اصلی و معدل دروس بعد از مداخله، در دانش آموزان گروه شاهد بالاتر از گروه آزمایشی بود، اما تفاوت معنی دار نبود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که خوردن میان وعده در مدرسه چنانچه در طول سال تحصیلی و با مقدار انرژی بیشتر ادامه داشته باشد، احتمال پیشرفت تحصیلی و بهبود عملکردهای شناختی را افزایش خواهد داد.

دو عامل سیر بیماری آندوکاردیت عفونی را تغییر داده است یکی کشف تکنیک هایی برای تشخیص و درمان میکروارگانیسم ها و دیگری جراحی دریچه. در یک مطالعه گذشته نگر، ما 43 بیمار از 128 بیمار مبتلا به آندوکاردیت عفونی (33.5%)، شامل 8 زن و 35 مرد، بین سنین 4 تا 65 سال، را که تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار دادیم. اندیکاسیون جراحی در این بیماران شامل نارسایی قلب که به درمان جواب نمی داد در 14 بیمار (32.5%)، عفونت دریچه مصنوعی در 10 بیمار (23.2%)، وژتاسیون بزرگ در 6 بیمار (13.9%)، عود آندوکاردیت 4 بیمار (9.3%)، آبسه رینگ در 4 بیمار (9.3%)، آندوکاردیت بروسلایی در دو بیمار (4.6%)، آندوکاردیت استافیلوکوک اورئوس در سه بیمار (6.9%) و آمبولی های مکرر در دو بیمار (4.6%) بوده است. 50-3% بیماران با آندوکاردیت عفونی در مرحله حاد بیماری عمل می شوند. این تعداد در آندوکاردیت دریچه آئورت، دریچه مصنوعی و بعضی از میکروارگانیسم ها (استاف اورئوس، گرم منفی ها، قارچ ها و بروسلاها) بیشتر می شود. توصیه می شود که متخصصین داخلی در صورت لزوم، بیماران با آندوکاردیت عفونی را هرچه سریعتر برای اقدام جراحی در مرحله حاد بیمار به جراح قلب معرفی کنند.

در کشورهای در حال توسعه و نیز مناطق گرمسیری فرم مهاجم سالمونلوز در بین بچه ها شایع است. با توجه به وضعیت اپیدمیولوژیک این بیماری در ایران و جهت روشن شدن اهمیت تشخیص سریع و درمان آن مطالعه حاضر صورت گرفت. از 163 کودک، پرونده 60 کودک 1-14 ساله که از مرداد 1373 تا آبان 1377 با احتمال اولیه تیفوئید در بخش عفونی مرکز طبی کودکان تهران بستری شده بودند انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفت. بیماران پس از گرفتن نمونه های لازم خون، مغز استخوان، ادرار، مدفوع جهت کشت و نیز سرولوژی تحت درمان با سفتریاکسون (از نسل سوم سفالوسپورین ها) قرار گرفته بودند. در 23 مورد کشت مثبت خون و مغز استخوان (به ترتیب 17 و 6)، 4 مورد کشت مدفوع مثبت و 1 مورد کشت از راش جلدی برای سالمونلاتیفی مثبت بود. 17 نفر از کل بیماران (28/3%) باکتریمی سالمونلایی داشتند. در گروه با کشت مثبت خون، مغز استخوان یا مدفوع 24 مورد (40%) و در بیماران با کشت منفی 13 مورد (21/6%) سرولوژی مثبت بوده است. در 9 مورد (15%) از بیماران تشخیص اولیه بالینی تب تیفوئیدی تقریبا رد شد. در موقع برخورد با بیماران تب دار حاد از جمله سالمونلوز مطالعه دقیق از نظر تاریخچه، اپیدمیولوژی و معاینه فیزیکی اهمیت خاصی دارد و با توجه به موارد کشت مثبت و سرولوژی، تشخیص بالینی سالمونلوز دارای ویژگی بیش از 60% است.

مطالعات متعددی موثر بودن PRK را در درمان نزدیک بینی کم و متوسط نشان داده اند. جهت ارزیابی نتایج بالینی و عوارض این عمل برای تصحیح نزدیک بینی زیاد (بیش از 6- دیوپتر)، اطلاعات مربوط به 43 چشم از 30 بیمار که از اسفند 1373 تا تیر 1374 در کلینیک نور تهران بعلت نزدیک بینی زیاد، تحت عمل PRK قرار گرفته بودند و حداقل مدت پیگیری پس از عمل آنها 11 ماه بود، مورد بازبینی قرار گرفت. میانگین خطای معادل کروی بیماران قبل از عمل، 9.49- دیوپتر بود که یکسال پس از عمل، این میزان به 1.61- دیوپتر رسیده بود. در این زمان خطای معادل کروی 30% بیماران در محدوده 1± دیوپتر قرار داشت. یکسال پس از عمل، 62% بیماران دید اصلاح نشده 20/40 یا بیشتر داشتند و بهترین دید اصلاح شده بیماران در 23% موارد بیش از دو خط Snellen کاهش یافته بود. نتایج بدست آمده نشان می دهد که انجام عمل Photorefractive keratectomy برای تصحیح نزدیک بینی زیاد، از دقت و امنیت لازم برخوردار نبوده نسبت به انجام آن در نزدیک بینی کم و متوسط، قابلیت پیش بینی و ثبات کمتری دارد.