زمینه و هدف: استافیلوکوک‌های کواگوالاز منفی پیش‌تر به‌عنوان آلوده‌کننده‌های محیط کشت در نظر گرفته می‌شدند. امروزه یکی از فراوانترین باکتری‌های پاتوژن بیمارستانی محسوب می‌شوند. محدوده مقاومت به بتالاکتام‌ها در این گونه‌های استافیلوکوک باعث ایجاد نگرانی‌هایی در بیمارستان‌ها شده است. شناسایی سریع مکانیسم‌های مقاومتی و تایید مقاومتشان به متی‌سیلین یک اصل اساسی برای درمان‌های آنتیبیوتیکی است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی و فراوانی ژن mecA و تعیین تیپ‌های SCCmec در استافیلوکوک‌های کواگوالاز منفی جدا شده از بیمارستان‌های آموزشی شهر همدان انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی از شهریور تا بهمن 1394 بر روی صد نمونه استافیلوکوک کواگوالاز منفی (CNS) جدا شده از بیماران با محدوده سنی 69-7 سال از چهار بیمارستان آموزشی مختلف دانشگاه علوم پزشکی شهر همدان انجام شد. بررسی حساسیت آنتیبیوتیکی ایزوله‌ها به روش دیسک دیفیوژن آگار انجام شد و در مرحله بعد شناسایی ژن mecA و تعیین تیپ‌های SCCmec با روش واکنش زنجیره پلیمراز انجام شد.
یافته‌ها: فراوانی سویه‌ها به‌ترتیب استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (55%)55، استافیلوکوکوس همولتیکوس (40%)40 و استافیلوکوکوس ساپروفتیکوس (5%)5 گزارش گردید. در تست آنتی‌بیوگرام بالاترین حساسیت به آنتی‌بیوتیک ریفامپین (96%)96 و بیشترین مقاومت به تری‌متوپریم سولفامتوکسازول (47%)47 مشاهده شد. شیوع مقاومت به متی‌سیلین نیز در (50%)50 از نمونهها مشاهده گردید. فراوانی تیپ‌های SCCmec در 50 ایزوله مقاوم به متی‌سیلین به‌ترتیب تیپ 3 (13%)13 عدد، تیپ 5 (11%)11، تیپ 2 (6%)6، تیپ 4 (4%)4، تیپ 1 (3%)3 عدد مشاهده گردید و (13%)13 تا از ایزوله‌ها با روش PCR تیپ‌بندی نشدند.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تیپ غالب SCCmec مربوط به تیپ 3 می‌باشد و ژن‌های مقاومت زیادی توسط این تیپ کد می‌شود.
