1- گروه شنواییشناسی، دانشکدۀ توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 2- پژوهشکده غدد، مرکز دیابت، بیمارستان شریعتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 3- گروه فیزیوتراپی، دانشکدۀ توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران 4- گروه آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (11301 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماران دچار دیابت نوع Ι بهطور شایع از سرگیجه، احساس شناوربودن، وزوز، ضعف و عرقکردن شکایت دارند. مطالعۀ حاضر با هدف مقایسۀ پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد مبتلا به دیابت نوع Ι و افراد هنجار انجام شده است.
روش بررسی: این مطالعه روی 24 فرد مبتلا به دیابت نوع Ι و 24 فرد داوطلب هنجار در محدودۀ سنی 40-15 سال صورت گرفت. پتانسیل عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی با ارائۀ محرک تنبرست 500 هرتز با شدت 95 دسیبل nHL به ثبت رسید. برای مقایسۀ نتایج بین دو گروه از آزمون t مستقل و بررسی اثر هموگلوبین گلیکهشده بر پارامترهای پتانسیلهای عضلانی برانگیختۀ دهلیزی گردنی از آنالیز همبستگی استفاده شد.
یافتهها: میانگین زمان نهفتگی p13 و زمان نهفتگی n23 در مبتلایان به دیابت نوع Ι بیشتر از افراد هنجار بهدست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنیدار بود . برای زمان نهفتگی p13 ، در گوش راست p=0/013 و در گوش چپ p=0/01 و برای زمان نهفتگی n23 ، در گوش راست p<0/001 و در گوش چپ p=0/005 به دست آمد. تفاوتی بین میانگین دامنۀ مطلق و نسبت عدم تقارن و درصد وقوع پتانسیلها در دو گروه مشاهده نشد. هموگلوبین گلیکهشده نیز بر هیچیک از پارامترهای پاسخ در مبتلایان تأثیرگذار نبود(p>0/05).
نتیجهگیری: با توجه به مشاهدۀ زمان نهفتگی تأخیریافته در پاسخ بیماران دیابتی نوع Ι، احتمال ضایعه در ورای لابیرنت بهویژه در نوار دهلیزیـنخاعی ساقۀ مغز وجود دارد. با این وجود، به علت محدود بودن تعداد نمونههای مورد بررسی، نیاز به تحقیقات گستردهتری در این مورد است.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License which allows users to read, copy, distribute and make derivative works for non-commercial purposes from the material, as long as the author of the original work is cited properly.
