زمینه و هدف: کم‏شنوایی پراسترس‏ترین معلولیت است و مراقبت از کودکان کم‏شنوا، والدین را در معرض خطر سلامت روانی قرار می‏دهد. از این رو حمایت و مداخله ‎ های تخصصی برای این خانواده‏ها بسیار ارزشمند است و آنها را در پرورش فرزندشان بسیار کمک می‏کند. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مددکاری اجتماعی بر سازگاری اجتماعی در والدین کودکان کم‏شنوای شهر اراک بود.

روش بررسی: در این پژوهش، تعداد ۳۷ خانوادۀ کودکان کم‏شنوا ۴ تا ۱۶ سال شهر اراک، به‏صورت نمونه‏گیری مبتنی بر هدف از جامعه انتخاب شدند. برای تعیین دریافت یا عدم دریافت خدمات مددکاری از مصاحبه و بررسی پرونده و به‏منظور تعیین سازگاری اجتماعی از پرسش‏نامه ۵۴ پرسشی سازگاری اجتماعی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها و اطلاعات به‏دست آمده از والدین، از تحلیل واریانس استفاده شد.

یافته‏ها: تحلیل داده‏ها نشان داد بین والدین افراد کم‏شنوایی که خدمات مددکاری اجتماعی دریافت کرده بودند و والدینی که این خدمات را دریافت نکرده بودند از نظر سازگاری اجتماعی و مقیاس‏های آن تفاوت معنی ‎ داری وجود دارد(p<۰/۰۰۱).

نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج به‏دست آمده می‏توان گفت والدین افراد کم‏شنوایی که خدمات مددکاری اجتماعی دریافت کرده بودند سازگاری اجتماعی کلی بالاتری داشتند. بنابراین ارائۀ خدمات مددکاری به والدین افراد کم‏شنوا باعث ارتقای سازگاری اجتماعی آنان می‏شود.