دوره 24، شماره 3 - ( 5-1403 )
جلد 24 شماره 3 صفحات 198-189 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kashfi moghadam M, Seifi-skishahr F, Bolboli L. Changes in Trx-Sh/Trx-S2 Levels and Glutathione Values and Total Antioxidant Capacity Following 8 Weeks of High Intensity Interval Training with and Without Sodium Citrate Supplementation in Diabetic Rats. ijdld 2024; 24 (3) :189-198
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-6308-fa.html
URL: http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-6308-fa.html
کشفی مقدم ملاحت، سیفی اسگ شهر فرناز، بلبلی لطفعلی. تغییرات سطح تیوردوکسین احیاء شده/ تیوردوکسین اکسید شده و مقادیر گلوتاتیون و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل متعاقب هشت هفته تمرین تناوبی شدید با و بدون مصرف مکمل سیترات در رتهای دیابتی. مجله دیابت و متابولیسم ایران. 1403; 24 (3) :189-198
1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ،f.seify@yahoo.com
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ،
چکیده: (489 مشاهده)
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات سطح TRx-sh/ TRx-s2 و مقادیر GSH و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل متعاقب 8 هفته تمرین تناوبی شدید با و بدون مصرف مکمل سیترات در رتهای دیابتی بود.
روش‌ها: دراین مطالعۀ نیمه‌تجربی 50 سر موش نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به 5گروه: کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی - تمرین، دیابتی- مکمل دهی سیترات سدیم و دیابتی-مکمل دهی سیترات سدیم -تمرین تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 8 هفته تمرین HIIT با شدت ۹۰ درصد سرعت بیشینه بود. گروه های مکمل و تمرین – مکمل، سه ساعت پیش از تمرین، روزانه (mg/kg 764) مکمل سیترات سدیم را به شکل محلول در آب دریافت کردند. ۷۲ ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین خون گیری انجام و متغیرهای تحقیق به روش الایزا بررسی شدند. برای مقایسه گروه‌های مطالعه از تحلیل واریانس یک راهه و از آزمون تعقیبی LSD در نرم‌افزار SPSS استفاده شد (05/0 ≥P).
یافته‌ها: سطوح TRx-sh/ TRx-s2، GSH و TAC در بین گروه‌های پنج‌گانه تحقیق با توجه به سطح معنی داری (001/0 =P) اختلاف معنی‌داری داشت (001/0 =P). همچنین نتایج نشان داده سطوح TRx-sh/ TRx-s2, TAC, GSH در گروه کنترل-دیابتی (001/0 =P)، دیابتی-تمرین (001/0 =P)، دیابتی-مکمل (001/0 =P) و دیابتی-مکمل-تمرین (001/0 =P) در مقایسه با گروه کنترل سالم کاهش معنی‌داری داشتند. سطح TRx-sh/ TRx-s2، GSH و TAC در گروه دیابتی-مکمل و دیابتی-مکمل-تمرین در مقایسه با گروه کنترل-دیابتی افزایش معنی‌داری داشت (001/0 =P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق می‌توان احتمال داد تمرین‌های HIIT هم‌زمان با مکمل یاری سیترات سدیم بر بهبود دیابت مؤثر باشد و احتمالاً این تأثیر به‌واسطۀ افزایش TRx-sh/ TRx-s2, TAC, GSH اعمال می‌شود.
روش‌ها: دراین مطالعۀ نیمه‌تجربی 50 سر موش نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به 5گروه: کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی - تمرین، دیابتی- مکمل دهی سیترات سدیم و دیابتی-مکمل دهی سیترات سدیم -تمرین تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 8 هفته تمرین HIIT با شدت ۹۰ درصد سرعت بیشینه بود. گروه های مکمل و تمرین – مکمل، سه ساعت پیش از تمرین، روزانه (mg/kg 764) مکمل سیترات سدیم را به شکل محلول در آب دریافت کردند. ۷۲ ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین خون گیری انجام و متغیرهای تحقیق به روش الایزا بررسی شدند. برای مقایسه گروه‌های مطالعه از تحلیل واریانس یک راهه و از آزمون تعقیبی LSD در نرم‌افزار SPSS استفاده شد (05/0 ≥P).
یافته‌ها: سطوح TRx-sh/ TRx-s2، GSH و TAC در بین گروه‌های پنج‌گانه تحقیق با توجه به سطح معنی داری (001/0 =P) اختلاف معنی‌داری داشت (001/0 =P). همچنین نتایج نشان داده سطوح TRx-sh/ TRx-s2, TAC, GSH در گروه کنترل-دیابتی (001/0 =P)، دیابتی-تمرین (001/0 =P)، دیابتی-مکمل (001/0 =P) و دیابتی-مکمل-تمرین (001/0 =P) در مقایسه با گروه کنترل سالم کاهش معنی‌داری داشتند. سطح TRx-sh/ TRx-s2، GSH و TAC در گروه دیابتی-مکمل و دیابتی-مکمل-تمرین در مقایسه با گروه کنترل-دیابتی افزایش معنی‌داری داشت (001/0 =P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق می‌توان احتمال داد تمرین‌های HIIT هم‌زمان با مکمل یاری سیترات سدیم بر بهبود دیابت مؤثر باشد و احتمالاً این تأثیر به‌واسطۀ افزایش TRx-sh/ TRx-s2, TAC, GSH اعمال می‌شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
