فصلنامه

Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4 زمینه و هدف: رانندگان اتوبوس‌‌های شهری در طول رانندگی به طور دایم در معرض ارتعاش تمام بدن هستند، این مساله می‌‌تواند منجر به اختلالات سیستم‌‌های اسکلتی عضلانی، عصبی مرکزی و گردش خون شود و بیماری‌‌های شغلی ناشی از ارتعاش را ایجاد نماید. هدف از این مطالعه بررسی توصیفی ـ تحلیلی مواجهه رانندگان اتوبوس‌‌های شهری تهران با ارتعاش تمام بدن بوده است.
روش بررسی: پارامترهای مربوط به ارتعاش تمام بدن مانند شتاب ریشه مجموع مربعات، شتاب معادل کلی، میزان دوز ارتعاش و فاکتور قله به صورت مجزا در سه جهت (Y, ZوX) در 80 اتوبوس در 5 نوع مختلف که به صورت تصادفی انتخاب گردیده بودند اندازه‌‌گیری شد و نتایج به دست آمده با استاندارد  2631ISO مقایسه شد و در نهایت زمان مجاز رانندگی برای اتوبوس‌‌های مختلف محاسبه گردید.
یافته‌ها: شتاب ریشه میانگین مربعات وزن یافته فرکانسی در محورهای X,Y در تمامی اتوبوس‌ها در زیر ناحیه هشدار سلامتی و در محور z در ناحیه هشدار سلامتی است و  شتاب معادل کلی در اتوبوس نوع ایکاروس در بالاتر از ناحیه هشدار سلامتی و در بقیه اتوبوس‌‌ها در ناحیه هشدار سلامتی مطابق با استاندارد   ISO 2631 است،  میزان دوز ارتعاش (VDV) کمتر از 5/8 و فاکتور قله (CF) کمتر از9  بوده و در تمامی اتوبوس‌‌ها کمتر از حدود مجاز پیشنهادی استاندارد ISO 2631 است. همچنین زمان مجازرانندگی کمتراز 8 ساعت در روز تخمین زده شد و به ترتیب اتوبوس‌‌های ایکاروس بیشترین و اتوبوس‌‌های مان کمترین میزان شتاب ارتعاش، فاکتور قله و میزان دوز ارتعاش را به خود اختصاص دادند.
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج امکان ایجاد خطرات بالقوه بهداشتی دررانندگان اتوبوس‌ها وجود دارد بنابراین توصیه می‌شود موارد مدیریت‌‌های ایمنی و بهداشتی در خرید اتوبوس‌‌های جدید، کاهش ساعات کاری و افزایش زمان استراحت در برنامه‌‌ریزی نحوه کار رانندگان مدنظر قرار گیرد.