دوره 12، شماره 2 - ( تابستان 1400، دوره 12، شماره 2 1400 )
جلد 12 شماره 2 صفحات 80-75 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghiasi M, Ansari M, Nasimi M, Pourrajab F. Prevalence of atopic dermatitis in patients with acne vulgaris. jdc 2021; 12 (2) :75-80
URL: http://jdc.tums.ac.ir/article-1-5531-fa.html
URL: http://jdc.tums.ac.ir/article-1-5531-fa.html
غیاثی مریم، انصاری مهشیدالسادات، نسیمی مریم، پوررجب فرناز. شیوع درماتیک آتوپیک در بیماران مبتلا به آکنه. پوست و زیبایی. 1400; 12 (2) :75-80
مریم غیاثی1 
، مهشیدالسادات انصاری* 2، مریم نسیمی1 ، فرناز پوررجب3
، مهشیدالسادات انصاری* 2، مریم نسیمی1 ، فرناز پوررجب3
1- گروه آموزشی پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- گروه آموزشی پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ،ansarim2200@gmail.com
3- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- گروه آموزشی پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ،
3- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده: (1777 مشاهده)
زمینه و هدف: درماتیت آتوپیک یک بیماری مزمن التهابی است. این بیماری درنتیجه یک فرآیند التهابی تحریک‌شده توسط سلول‌های Th 2 فعال‌شده در مواجهه با آلرژن‌ها ایجاد می‌شود. آکنه وولگاریس یک بیماری التهابی و مزمن پوستی است. مطالعات اخیر نشان می‌دهند که پروپیونی باکتریوم آکنه باعث القای تولید IL-17 توسط سلول‌های مونونوکلئار محیطی و سلول‌های T (Th1/Th17) می‌شود. مطالعه حاضر جهت بررسی شیوع درماتیت آتوپیک در بیماران مبتلا به آکنه طراحی شده است.
روش اجرا: در این مطالعه موردی ـ شاهدی، گروه مورد شامل 75 فرد مبتلا به آکنه و گروه کنترل شامل 75 فرد با عدم ابتلا به آکنه که ازنظر سن و جنس همانندسازی شده‌اند مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر دو گروه به روش مصاحبه علائم درماتیت آتوپیک، آسم و رینیت آلرژیک را در زمان حال و گذشته بررسی کردیم.
یافته‌ها: احتمال وجود درماتیت آتوپیک در زمان حال در افرادی که آکنه داشتند کمتر از افرادی بود که آکنه نداشتند. تفاوت معنی‌داری بین گروه مورد و شاهد در فراوانی سابقه درماتیت آتوپیک در گذشته، فراوانی آسم و رینیت آلرژیک در زمان حال و گذشته وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: وجود رابطه بین آکنه با متغیر درماتیت آتوپیک در زمان حال می‌تواند مؤید این مطلب باشد که فعالیت Th2 می‌تواند باعث کاهش شیوع بیماری‌هایی با فعالیت Th1 شود. با این حال باید مطالعات بیشتری برای تأیید آن صورت گیرد.
روش اجرا: در این مطالعه موردی ـ شاهدی، گروه مورد شامل 75 فرد مبتلا به آکنه و گروه کنترل شامل 75 فرد با عدم ابتلا به آکنه که ازنظر سن و جنس همانندسازی شده‌اند مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر دو گروه به روش مصاحبه علائم درماتیت آتوپیک، آسم و رینیت آلرژیک را در زمان حال و گذشته بررسی کردیم.
یافته‌ها: احتمال وجود درماتیت آتوپیک در زمان حال در افرادی که آکنه داشتند کمتر از افرادی بود که آکنه نداشتند. تفاوت معنی‌داری بین گروه مورد و شاهد در فراوانی سابقه درماتیت آتوپیک در گذشته، فراوانی آسم و رینیت آلرژیک در زمان حال و گذشته وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: وجود رابطه بین آکنه با متغیر درماتیت آتوپیک در زمان حال می‌تواند مؤید این مطلب باشد که فعالیت Th2 می‌تواند باعث کاهش شیوع بیماری‌هایی با فعالیت Th1 شود. با این حال باید مطالعات بیشتری برای تأیید آن صورت گیرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
