Kohestani S M, Rahmani H, Nourbakhsh S, Habibi F, Rajabi Vasoukolaei G. Epidemiology and Determine the Causes of Nosocomial Infectioin Teaching Hospital of Tehran: A Cross-Sectional Study. jhosp 2019; 18 (3) :53-61
URL:
http://jhosp.tums.ac.ir/article-1-6191-fa.html
کوهستانی سید مصطفی، رحمانی حجت، نوربخش شیدا، حبیبی فرهاد، رجبی واسوکلایی قاسم. اپیدمیولوژی و تعیین عوامل ایجادکننده عفونتهای بیمارستانی یک بیمارستان آموزشی در تهران
یک مطالعه مقطعی. بیمارستان. 1398; 18 (3) :53-61
URL: http://jhosp.tums.ac.ir/article-1-6191-fa.html
1- کارشناس ارشد ارزیابی فناوری سلامت، گروه مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- دانشیار گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- پزشک عمومی، کارشناس مسئول واحد مبارزه با بیماری های واگیر، مرکز بهداشت شمالغرب تهران، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4- دکتری تخصصی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، گروه مدیریت و اقتصاد بهداشت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
5- دانشجوی دکتری تخصصی رشته مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، گروه مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران. (*نویسنده مسئول) ایمیل: Gh_rajabii@yahoo.com مرکز پژوهشهای علمی دانشجویی، انجمن علمی پژوهشی عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده: (4648 مشاهده)
زمینه و هدف: عفونتهای بیمارستانی به عنوان شایعترین عارضه مراقبتهای بهداشتی درمانی شناخته میشود که ایمنی بیمار را در نظام سلامت هر کشوری در سراسر جهان و با هر سطح توسعهیافتگی، مورد تهدید قرار میدهد. این مطالعه با هدف اپیدمیولوژی و تعیین عوامل ایجاد کننده عفونت های بیمارستانی یک بیمارستان آموزشی در شهر تهران طراحی و پیاده سازی شد.
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی، به صورت مقطعی در سال 1398 در یک بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران طراحی شد. از دادههای مربوط به سامانه ثبت عفونتهای بیمارستانی در سالهای 1396 و 1397 بهره گرفته شد. به منظور تجزیهوتحلیل دادهها، از نرمافزار SPSS و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار، فراوانی و درصد فراوانی) و آزمون تحلیلی (ANOVA) استفاده شد.
نتایج: شایعترین عفونتهای بیمارستانی به ترتیب شامل دستگاه ادراری (76/39%)، مرتبط با ونتیلاتور (92/20%)، جریان خون (71/20%) میباشند و عفونت پوست و بافت نرم (7/0%) کمترین میزان شیوع را به خود اختصاص داده است. بالاترین بروز عفونت بیمارستانی مربوط به بخش مراقبت ویژه (ICU) با 200 بیمار و پایینترین بروز نیز مربوط به بخش گوش، حلق و بینی با 1/23 بیمار و بروز کلی عفونت بیمارستانی 9/84 بیمار در ده هزار بیمار-روز بود.
نتیجهگیری: طراحی اقدامات و مداخلات اصلاحی کنترل عفونت، حساس سازی در مدیران و کارکنان بیمارستان، برگزاری برنامههای آموزشی تخصصی، توجه به طراحی اصولی ساختار فیزیکی بخشهای بیمارستانی، ایجاد سازوکارهای انگیزشی و نگرشی از مؤثرترین راههای مقابله با عفونتهای بیمارستانی است.
نوع مطالعه:
مقاله ی اصیل |
موضوع مقاله:
کیفیت خدمات و ایمنی بیمار در بیمارستان دریافت: 1398/5/21 | پذیرش: 1398/7/20 | انتشار: 1398/8/24